«Ξυπνώ, 8 η ώρα, νομίζω ότι για ηθοποιός ξυπνάω νωρίς, αλλά έτσι κι αλλιώς από νωρίς ξεκινούν και τα ραντεβού μου. Πλέον έχω αρχίσει να προσέχω τι τρώω το πρωί. Προσπαθώ να τρώω γιαούρτι με ξηρούς καρπούς και βρώμη, νιώθω δύναμη με αυτό. Εννοείται ότι είμαι βέβαια και φανατικός του καφέ. Άλλωστε σε μια παλιότερη ταινία μου, «τα Φτηνά τσιγάρα» έχω αποθεώσει τον καφέ. Από καφέ πίνω τα πάντα: έχω τη Νespresso με τις κάψουλες, κάνω γαλλικό, όποτε έχω χρόνο φτιάχνω ελληνικό.
Σπίτι δεν είμαι σχεδόν πoτε, μόνο τα πρωινά. Όταν είμαι έξω και με πιάσει η πείνα μου αρέσει να παίρνω κουλούρι Σαλονικιώτικο, από τους πλανόδιους κουλουρτζήδες. Στο κέντρο, εκεί γύρω από το Σύνταγμα υπάρχουν κάποια από τα πιο νόστιμα κουλούρια της Αθήνας.
Στο κέντρο κλείνω και τα περισσότερα από τα επαγγελματικά μου ραντεβού. Τώρα τελευταία μάλιστα έχω ξανανακαλύψει τον πεζόδρομο της Βαλαωρίτου με τα ωραία cafés.
Γαστρονομικά είμαι στη φάση που θέλω να ανακαλύψω τις πρωταρχικές, πρωτόγονες γεύσεις. Γι` αυτό μαγειρεύω «νοσοκομειακά», χωρίς πολλά πολλά. Θέλω να νιώθω για παράδειγμα την πρωταρχική γεύση του κοτόπουλου γι` αυτό το μαγειρεύω στον ατμό, και ας μου λένε ότι είναι άνοστο. Θέλω την ντομάτα χωρίς λάδι στη σαλάτα για να καταλαβαίνω τη γεύση της. Αργά το βράδυ, όταν τελειώνω την παράσταση ή όταν τελειώνω με τα ραντεβού μου, μού αρέσει να φτιάχνω τραχανά, αν και παχαίνει, και να κάνω έναν απολογισμό της ημέρας. Επειδή η καταγωγή μου είναι από τον Έβρο, υπάρχει ένας τοπικός συνεταιρισμός γυναικών στον οικισμό Σπήλαιο στον Βόρειο Έβρο που λέγεται «Γαία» και φτιάχνει έναν... σουρεαλιστικά νόστιμο τραχανά μέχρι και με αποξηραμένα φρούτα.
Το ψυγείο μου αυτή τη στιγμή είναι ο Βόρειος πόλος, αλλά πιστεύω και αισιοδοξώ ότι πολύ σύντομα θα αποκτήσει ζωή. Ωστόσο μέλι και γιαούρτι έχω πάντα στο σπίτι κατά ένα περίεργο τρόπο. Η αλήθεια είναι ότι δεν ψωνίζω πολύ αλλά απολαμβάνω να πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ. Συνήθως πηγαίνω στο Βασιλόπουλο στου Ζωγράφου που μένω πάντα με λίστα γιατί μ` αρέσει τη ζωή να την πηγαίνω εκεί που θέλω εγώ.
Υπάρχει ωστόσο μια εικόνα που με στεναχωρεί πολύ και με εξαγριώνει όταν πηγαίνω να ψωνίσω: όταν βλέπω ηλικιωμένους που βλέπουν διακριτικά τις τιμές και αφήνουν πίσω προϊόντα. Δηλαδή άνθρωποι αυτών των ηλικιών έχουν δουλέψει σε όλη τους τη ζωή και σήμερα δεν έχουν την δυνατότητα να πάρουν τα τρόφιμα που θέλουν. Και για μένα βέβαια έχει αλλάξει 1000% ο τρόπος που καταναλώνω εν μέσω κρίσης. Αρχίζω και μετράω τις οικονομικές μου δυνάμεις ακόμα και απέναντι σ` αυτά που καταναλώνω σε σχέση με το φαγητό. Και οι ηθοποιοί άλλωστε ζούμε μια δύσκολη εποχή, εγώ προσωπικά δεν έχω παράπονο γιατί έχω δουλειά, αλλά βλέπω φίλους που χάνουν τις δουλειές τους, συγγενείς που μειώνονται οι συντάξεις και ανθρώπους που πανικοβάλλονται. Γι` αυτό έχω αποφασίσει να ενταχθώ στην ενεργή πολιτική, θα είμαι υποψήφιος στη Β` Αθηνών με μεγάλο –ως προς τις ψήφους- κόμμα και την κατάλληλη στιγμή θα ανακοινώσω και το κόμμα με το όποιο θα συμμετέχω .
Με παρηγορούν οι γλυκές γεύσεις. Κυρίως ο μπακλαβάς, ίσως γιατί μου θυμίζει την παιδική μου ηλικία και με κάνουν να νιώθω σιγουριά, ότι προστατεύομαι και ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Είναι η παρένθεση στην καθημερινότητα μου! Την παιδική μου ηλικία μου θυμίζει επίσης και ο σιμιγδαλένιος χαλβάς με λάδι της θειας μου. Με ταξιδεύει στα χρόνια εκείνα που τρώγαμε συνήθως όλοι μαζί χαλβά σε αργίες, όταν δεν δούλευε και ο πατέρας μου. Από την παιδική μου ηλικία επισκέπτομαι και το Flavors, το αγαπημένο μου ζαχαροπλαστείο στη γειτονιά μου. Μάλλον είμαι των γλυκών γεύσεων γιατί ακόμα και όταν βγαίνω θέλω να πίνω κόκκινο γλυκό κρασί, δεν έχω συγκεκριμένη ετικέτα, μ αρέσουν όμως τα κρασιά που έχουν βαριά γλυκιά γεύση.
Αν και μ αρέσουν τα εστιατόρια αυτόν τον καιρό δεν πολυβγαινω. Εχω τις παραστάσεις που κάνω με το Μίκη, έχω το παιχνίδι play & win στον Αnt1 και προσπαθώ να ξεκουράζομαι.
Υπάρχει ωστόσο μια ταβέρνα στου Ζωγράφου, τα «5 αδέρφια», που φτιάχνει φαγητά που μου θυμίζουν την παιδική μου ηλικία. Μαμαδίστικα φαγητά όπως το κριθαράκι με κοτόπουλο και κόκκινη σάλτσα που μ` αρέσουν πολύ. Μ αρέσουν όμως και τα πικάντικα της ανατολίτικης κουζίνας, τα μπαχάρια της... Όλη η Ανατολή. Παρόλο που δεν έχω ταξιδέψει πολύ ανατολικά, μόνο στην Κωνσταντινούπολη, με μαγεύει η κουζίνα τους. Η γαλλική ας πούμε δεν είναι η αγαπημένη μου. Αντίθετα μ` αρέσει και η κινεζική κουζίνα για τον εξωτισμό της και τις έντονες γεύσεις. Στο Λος Άντζελες, θυμάμαι, ο Κινέζος μάγειρας, πήρε ένα κομμάτι ζύμης και με τέσσερις κινήσεις στον αέρα το έκοψε σε τέλεια σχεδιασμένα μακαρόνια. Ήταν εντυπωσιακό. Ήταν τέχνη και τεχνική. Άλλωστε και η μαγειρική θεωρείται κατά μία έννοια τέχνη. Αλλά και για να το πώ και αλλιώς αφού το θέατρο περιλαμβάνει όλες τις τέχνες περιλαμβάνει και αυτήν της μαγειρικής.
Αυτό που με εκνευρίζει συνήθως στα εστιατόρια είναι όταν οι σερβιτόροι γίνονται πέραν του δέοντος εξυπηρετικοί. Τότε γίνονται φορτικοί, ξεπερνάνε τα όρια. Είναι εκείνες οι στιγμές που εγώ νιώθω ότι χάνω την ελευθερία μου, νιώθω ότι με παρακολουθούν. Όλα είναι θέμα ισορροπίας. Την ελληνική εστιατορική σκηνή δεν την έχω παρακολουθήσει. Αλλά όταν η κουζίνα γίνεται πολύπλοκη μου προκαλεί αμηχανία. Και με την κρίση στην Ελλάδα προτιμώ μια αρχετυπική κουζίνα. Νιώθω πιο ασφαλής. Δεν είμαι τυχοδιώκτης , ούτε περιπετειώδης στην κουζίνα. Όπως σας είπα είμαι των αρχέτυπων γεύσεων. Δεν αρέσουν σε όλους. Γι` αυτό τις αρχέτυπες αυτές γεύσεις που μαγειρεύω θα ήθελα να τις μοιραστώ με μουσικούς και φιλοσόφους. Γιατί ο τέλειος συνδυασμός για τις εξαιρετικές γεύσεις είναι οι εξαιρετικοί ήχοι. Μην ξεχνάμε ότι τα συμπόσια στην Αρχαία Ελλάδα είχαν και από τα δυο».
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση