Η Μέρα μου στο Πιάτο: Κατερίνα Τσάβαλου

27 Μαρτίου 2013
Μικαέλα Θεοφίλου

Αυτόν τον καιρό παίζει στο παιδικό μιούζικαλ "Ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας" στο θέατρο Ατλαντίς ενώ τα απογεύματα του Σαββατοκύριακου 6-7  την ακούμε στο Bήμα FM μαζί με τον Γιώργο Χατζηπαύλου. Αυθόρμητη, χαριτωμένη σαν αιώνιο κορίτσι, με υποκριτικό αλλά μαγειρικό ταλέντο και  μια εμμονή στο κάρι, στο ρύζι και το κοτόπουλο -και μαζί και κατά μόνας- μας περιγράφει την γαστρονομική της καθημερινότητα με τον πικάντικό και τον γλυκό χαρακτήρα της.

"Ξυπνάω γύρω στις 10 το πρωί, εκτός και αν έχω ξενυχτήσει οπότε θα ξυπνήσω πιο αργά. Η πρώτη μου συνήθεια μόλις ξυπνήσω είναι να φάω. Εγώ πεινάω πάρα πολύ μόλις ξυπνήσω. Και επειδή δεν θέλω συνέχεια ίδιες γεύσεις, μπορεί να με δει κανείς να τρώω για πρωινό, πέρα από τα κορν φλέικς που είναι συνηθισμένο, την πίτσα της προηγούμενης μέρας ή ένα φαγητό που είχα μαγειρέψει εγώ από το προηγούμενο βράδυ. Ας πούμε ένα πρωινό  ζέστανα και έφαγα κοτόπουλο με πατάτες. Δεν με προβληματίζει ότι αυτό το έφαγα χτες ή ότι δεν είναι γεύση πρωινού. Φτάνει να μου αρέσει και να με χορταίνει. Αντίθετα, ενώ μου αρέσουν πολύ τα γλυκά, πολύ σπάνια να φάω αμέσως κάτι γλυκό. Πρώτα θέλω κάτι αλμυρό και μετά κάτι γλυκό.
Δεν πίνω καφέ. Μόνον σπάνια κανένα ελληνικό. Προτιμώ το τσάι. Συνήθως είναι Lipton Earl Grey ή το Lord Nelson από τα Lidl.

Μετά το πρωινό, ξεκινάει η μέρα μου. Θα βγω για να κάνω κάποιες δουλειές ή θα έχω πρόβες και γυρίσματα. Έχω συνηθίσει να έχω πάντα ένα ταπεράκι με φαγητό ή ένα σάντουιτς στην τσάντα μου γιατί πολλές φορές έχει συμβεί να φύγω από το σπίτι το πρωί και να γυρίσω το βράδυ. Έτσι παίρνω πάντα και κάτι μαζί μου. Αν όμως ξεχάσω να πάρω μαζί μου κάτι και βρίσκομαι στο κέντρο, θα περάσω από το Nice n` Easy στο Κολωνάκι, όπου μου αρέσουν τα πάντα, γιατί είναι βιολογικά. Τρώω το κοτόπουλό τους, τα αυγά μάτια, το burger τους, τις μακαρονάδες τους και το ριζότο τους, όμως κορυφαίο για μένα εκεί είναι το banofi τους, που είναι το αγαπημένο μου γλυκό.

Μεσημεριανό τρώω ανάλογα με το πού βρίσκομαι, όμως μου αρέσει να μαγειρεύω, ιδιαίτερα όταν έχω χρόνο. Αγαπημένο μου υλικό είναι το καυτερό κάρι, όπως και το πιπέρι. Αυτά δεν λείπουν ποτέ ούτε από το σπίτι, ούτε από τις συνταγές μου.  Επίσης πρέπει να σας πω, ότι μου αρέσει να τα... τσιμπάω τα φαγητά μου λίγο στο αλάτι. Είναι που είμαι και λίγο υποτασική. Μία  σπεσιαλιτέ μου  είναι το κοτόπουλο με κάρι και ρύζι. Τσιγαρίζω λίγο σκόρδο και κρεμμυδάκι μαζί με το ρύζι σε λίγο βούτυρο και κάρι. Εκεί ψιλοκόβω και το κοτόπουλο με την πέτσα για να πάρει και από εκεί νοστιμιά. Αφήνω όλα τα υλικά μαζί να βράζουν και γίνονται πάρα πολύ ωραία! Επίσης φτιάχνω μια πολύ ωραία συνταγή δικής μου έμπνευσης, με τραχανά, μανιτάρια, κάρι, ζωμό κοτόπουλου. Μόλις βράσει ο τραχανάς al dente το σερβίρω στο πιάτο και προσθέτω λίγο τριμμένο έμενταλ και λίγο γάλα.  Τα ανακατεύεις όλα μαζί και είναι μία εξαιρετική γεύση.

Εγώ είμαι λάτρης του ρυζιού και μπορώ να το φάω με όλους τους τρόπους. Μάλιστα θυμάμαι ότι η γιαγιά μου πρόσθετε πάντα στο ρύζι και λίγο φιδέ. Έτσι και εγώ τσιγαρίζω το ρύζι μαζί με το φιδέ και προσθέτω κάρυ και στο πιάτο μου το συνδυάζω με γιαούρτι. Μέσα στα σχέδια μου πάντως είναι να μάθω να κάνω σούσι γιατί είναι από τα πολύ αγαπημένα μου φαγητά.

Τρελαίνομαι να πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ. Είναι ο παράδεισός μου. Αγαπημένος μου είναι ο Βασιλόπουλος γιατί τα έχει όλα αλλά τώρα στη γειτονιά μου στο Ελληνικό έχω κοντά μου το Lidl και το Σκλαβενίτη και με βολεύουν πολύ. Μερικές φορές μάλιστα ανάλογα με το τι θέλω να πάρω, συγκρίνω τις τιμές και αποφασίζω. Αυτό το έκανα ανέκαθεν και πριν ξεσπάσει η κρίση. Όταν ψωνίζω έχω συνήθως λίστα και ξέρω τι θέλω να πάρω, επειδή μένω μόνη μου, δε θέλω να χαλάνε τα πράγματα που παίρνω ούτε να τα πετάω. Δεν ήμουν ποτέ υπερκαταναλωτική αλλά καταναλώνω ό,τι αγοράσω. Γι` αυτό και αγοράζω προϊόντα που συντηρούνται εύκολα ή έχουν μακριά διάρκεια ζωής, όπως μακαρόνια, κονσέρβες, κατεψυγμένα λαχανικά κτλ. Αν μου έρθει η όρεξη για κάτι συγκεκριμένο, θα πάω να το πάρω. Προχτές ήθελα να φάω σπανακόρυζο. Πήγα και πήρα ένα Μπαρμπα Στάθης που είναι και ωραιότατο και το έφτιαξα, γιατί αν το έφτιαχνα από την αρχή θα είχε τον μπελά του.  Επίσης όταν παίρνω μήλα, και βλέπω ότι δεν θα τα φάω, για να μη χαλάσουν τα βάζω στο φούρνο με μαύρη ζάχαρη και κανέλα.

Από τα πράγματα ωστόσο που δεν λείπουν από το ψυγείο μου είναι η Merenda, σπιτική μαρμελάδα βερίκοκο, τυρί και ζαμπόν σε κοινή συσκευασία, ρακή, φρυγανιές –γιατί όταν τις ανοίγω θέλω να τις διατηρώ φρέσκες- και γενικά θέλω να έχω την αίσθηση ότι το ψυγείο μου είναι γεμάτο και ότι όταν θελήσω κάτι, να μπορώ να το βρω στο σπίτι μου. Δεν είμαι του γκουρμέ αλλά ένα σαλαμάκι αέρος θα το βρεις!

Δεν πάω πια συχνά στα εστιατόρια. Μια δύο φορές το μήνα το πολύ! Αγαπώ όμως πολύ το σούσι, όπως σας έλεγα και πριν αλλά αγαπώ και τη μαμαδίστικη κουζίνα. Έτσι μπορεί να με βρείτε στο Furin Kazan να τρώω σούσι με σολωμό, τόνο, μάνγκο και σούπες,  αλλά και στο Οινομαγειρείο ο Διονύσης στην Ιασωνίδου, στο Ελληνικό να τρώω καλαμαράκια τηγανητά, μαριδούλα, γιουβερλάκια, λαχανοντολμάδες. Μου αρέσει όμως και η κρητική κουζίνα με λατρεμένο πιάτο τους χοχλιούς τους μπουμπουριστούς και τους κοκκινιστούς. Ξέρω, ξέρω κάποιοι θα κάνετε «μπλιαξ», όμως έχω να σας πω ότι είναι το πιο ωραίο και το πιο καθαρό φαγητό. Έτσι για μοντέρνα κρητικά πιάτα θα περάσω και μια βόλτα από το Μπιφτεκάαατσι στη Γλυφάδα.

Όταν πηγαίνω σε ένα εστιατόριο, δεν αντέχω να βλέπω ανθρώπους σκυθρωπούς, που δεν χαμογελάνε. Θέλω αυτός που θα με εξυπηρετήσει ή καλύτερα αυτός που θα κάνει τη δουλειά του να την κάνει με την καρδιά του. Αλλά δε μου αρέσει και το αντίθετο: δηλαδή να είναι οι πελάτες ξινοί και σνομπ. Θέλω η σχέση πελάτη- εργαζόμενου στο εστιατόριο να έχει μια καλή ενέργεια.

Αν δεν έχω προλάβει να μαγειρέψω σπίτι, θα παραγγείλω. Για κάτι πιο οικονομικό καμιά Pizza Fan,από το Διαμάντι αν θέλω να φάω ψητό κοτόπουλο και μόνον και από το Ελληνικόν στην Ιασωνίδου θα παραγγείλω το καλύτερο σουβλάκι.
Μου αρέσουν οι καθαρές γεύσεις. Αν για π.χ. φάω μπιφτέκι, θέλω να το φάω σκέτο με λίγο λεμονάκι. Όχι γεμιστό με τυρί και κρέμα γάλακτος! Άσε που σιχαίνομαι την κρέμα γάλακτος.  Θα γελάσετε, όμως δεν μου αρέσουν πια και τα μακαρόνια, και συγκεκριμένα η καρμπονάρα ή μακαρόνια με κιμά! Γιατί; Γιατί όταν πρωτοέμαθα να μαγειρεύω έκανα και έτρωγα τόσα πολλά μακαρόνια που τώρα πολύ σπάνια θα θελήσω να φάω. Ίσως μόνον όταν το στομάχι μου δεν είναι καλά να φάω μακαρόνια βουτύρου με κεφαλοτύρι. Όμως γενικά όταν θέλω ένα φαγητό να μου παρηγορήσει... τον ψυχολογικό ή σωματικό μου πόνο, θα φάω σούπα Μινεστρόνε, με πεπονάκι μακαρονάκι, κολοκυθάκι και ντοματούλα και λίγο κεφαλοτύρι από πάνω. Για μένα αυτή η σούπα με γυρίζει νοητά στα παιδικά μου χρόνια όπως και το ζαχαρούχο γάλα Βλάχας, που το τρώω και σκέτο.

Τα περισσότερα φαγητά μου, όπως για π.χ. οι πίτες ή το ψωμί ή πίτα στο σουβλάκι θέλω να είναι ξεροψημένα, όταν πρόκειται όμως για φιλέτο θέλω να το τρώω με το αίμα του. Το καλύτερο τέτοιο φιλέτο το έφαγα στη Γαλλία, όπου το κάνουν κατεξοχήν έτσι, όπως και το ταρτάρ. Μου αρέσει έτσι το κρέας.

Όμως αν πρόκειται να φτιάξω φαγητό για τους αγαπημένους φίλους ή wannabe φίλους τότε θα προτιμούσα –με το φόβο να γίνω βαρετή- να φτιάξω ένα ινδικό μενού με κοτόπουλο και ρύζι με κάρι και γάλα καρύδας και ινδικό ψωμί Naan. Ποιοι θα ήταν καλεσμένοι; Ο Τζόνι Ντεπ, ο Λάκης Λαζόπουλος, ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Σάκης Μπουλάς, η Μέριλ Στριπ, η Μπέτι Λιβανού, ο Γιώργος Πυρπασόπουλος αλλά και οι φίλες μου Χριστίνα Τσάφου και Μαίρη Σταυρακέλλη. Θα ήταν ένα μεγάλο σουρεαλιστικό τραπέζι!

Αν όμως ερχόταν το τέλος του κόσμου, θα ήθελα να με βρει αγκαλιά μόνον με τον αγαπημένο μου –που ελπίζω μέχρι τότε να τον έχω βρει- να τρώμε σούσι".

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση