Η ημέρα μου στο πιάτο: Ιωάννα Παππά

18 Ιανουαρίου 2012
Μικαέλα Θεοφίλου

Μία από τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της με λατρεία για το καλό θέατρο το οποίο υπηρετεί με συνέπεια, φέτος τη βρίσκουμε στο Εθνικό Θέατρο στην παράσταση «Ερωφίλη» ενώ ετοιμάζεται και για την κεντρική σκηνή του εθνικού με το έργο «Τρωίλος και Χρυσηίδα» του Σαίξπηρ. Σπαρτιάτισσα στην καταγωγή, αυτό βγαίνει απ' ότι φαίνεται γονιδιακά και στις γαστρονομικές της συνήθειες.

«Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που πάντα είχε πολύ αυστηρό πρόγραμμα όσον αφορά τη διατροφή έτσι όταν έμεινα μόνη μου άρχισα αυτό το πράγμα να το διαλύω για να βρω την γαστρονομική μου ταυτότητα.  Έτσι ξεκινώ δυστυχώς με έναν καφε και παράλληλα με φρούτα για να παίρνω κάποιες βιταμίνες. Αν έχω χρόνο μπορεί να συνεχίσω με δημητριακά με γιαούρτι ή τοστ με τυρί και  γαλοπούλα. Προτιμώ τα  δημητριακά  με φρούτα. Ο καφές μου είναι καπουτσίνο ή Nescafe με πολύ ζάχαρη και πολύ γάλα, δηλαδή πολύ ελαφρύς. Δεν θέλω να είναι δυνατοί οι καφέδες μου γιατί πίνω τουλάχιστον δύο. Έναν από αυτούς μπορεί να τον πάρω στο «Αλεξανδρινό» στα Εξάρχεια. Είτε πριν είτε μετά τη δουλειά, μου αρέσει να κάθομαι εκεί  ή να  παίρνω έναν καπουτσίνο για το δρόμο.

Κατά τα άλλα αυτήν την περίοδο που θεατρικά βρίσκομαι στο Εθνικό Θέατρο είμαι τυχερή γιατί διαθέτει ένα πολύ ωραίο μπαρ που έχει τα πάντα και με ευνοϊκότερες τιμές για τους εργαζόμενους. Έχει σεφ που φτιάχνει διαφορετικό φαγητό κάθε μέρα. οπότε μπορεί να φάει εκεί κανείς κανονικά και να καλυφτεί. Έτσι αν πεινάσω θα φάω κάτι εκεί. Αλλιώς προτιμώ ό,τι υπάρχει στο σπίτι. Αυτό που συνήθως υπάρχει στο σπίτι είναι φρούτα- λατρεύω τα φρούτα ειδικά οι μπανάνες, διότι καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα διατροφικών αναγκών- γιαούρτια και φαγητό της μαμάς. Το μαμαδίσιο φαγητό το προτιμώ, επειδή δεν έχω εκπαιδευτεί στη μαγειρική, ούτε πειραματίζομαι και μου δίνει τη δυνατότητα αφενός να κρατώ κάποια παραπάνω οικογενειακή επαφή και αφετέρου  έναν υγιεινό τρόπο διατροφής. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ποτέ μεγάλη τάση προς το φαγητό. Και από μικρή δεν ήμουν το παιδί που ζούσε για να τρώει, είχα μια μικρή πίεση για να φάω. Το φαγητό το θυμάμαι πάντα σαν ευκαιρία για επικοινωνία με την οικογένεια και θυμάμαι πάντα ότι στο οικογενειακό τραπέζι περνούσαμε καλά. Και σήμερα έτσι αντιμετωπίζω το φαγητό. Τρώω περισσότερο για να βρεθώ με κόσμο.

Κάποιες φορές όταν δεν έχω την πολυτέλεια του σπιτικού φαγητού παραγγέλνω. Και φυσικά, επειδή μένω στο κέντρο έχω και πολλές επιλογές. Εδώ στα Εξάρχεια παραγγέλνω από την «Ελιά» που έχει πραγματικά εξαιρετικό φαγητό.

Δεν πιστεύω στις gourmet γεύσεις. Είμαι της γαστρονομικής λογικής των καθαρών γεύσεων, της πιο καθαρής μορφής στα φαγητά: όχι πολλά τηγανιτά, όχι πολλές σάλτσες, όχι πολλά μπαχάρια. Αγαπώ την ελληνική κουζίνα –όταν το αποτέλεσμα των υλικών είναι μία καθαρή γεύση- και κάποιες φορές η κινέζικη. Όταν βγαίνω έξω για φαγητό πέρα από τη γειτονιά μου, είναι  ένα ιταλικό με καλή κουζίνα και καλή εξυπηρέτηση στα σύνορα  Ψυρρή- Μοναστηράκι. Εκεί μου αρέσει να δοκιμάζω διάφορα πιάτα με ζυμαρικά ή πίτσα.  Επίσης στα Εξάρχεια πηγαίνω στο «Γιάντες» που το ξέρω χρόνια κι έχει καθαρό φαγητό. Αν και δεν τρώω πολύ κρέας, μου αρέσει εκεί να τρώω κρεατικά. Για ένα διάστημα μάλιστα δεν έτρωγα καθόλου, μέχρι που το χρειάστηκε ο οργανισμός μου και άρχισα να ξανατρώω.

Όμως  δεν μπορώ το ωμό είτε σε κρέας είτε σε ψάρι. Σούσι ας πούμε δεν τρώω με τίποτα. Είχα πάει στη Φλωρεντία, σε ένα ιταλικό και είχε πιάτα με αίμα. Εγώ διατροφικά είμαι πολύ μακριά από όλα αυτά , αλλά πιστεύω πως μπορώ να εκτιμήσω ποιότητα μιας τέτοιας κουζίνας .θα προτιμούσα όμως αντ` αυτών να φάω μια σούπα λαχανικών! Ταξιδεύοντας ωστόσο μόνο εντός Ευρώπης αυτό που ανακάλυψα μετά λύπης, είναι  ότι η ποιότητα είναι κατώτερη από τη δική μας. Εκτός από την Ιταλία που έχει μία παράδοση στο καλό φαγητό.

Δυστυχώς έχω μεγάλο πρόβλημα με τα ψάρια. Τρώω πολύ σπάνια αλλά το προσπαθώ επειδή είναι καθαρή τροφή. Προτιμώ τα μεγαλύτερα ψάρια που κόβονται σε κομμάτια και είναι πιο γευστικά γιατί έχω παρατηρήσει στα μεγαλύτερα ψάρια πως δεν νιώθεις τόσο τη γεύση του ψαριού. Αν και τα μικρότερα ψάρια είναι πιο υγιεινά -η σαρδέλα ωστόσο είναι ό,τι χειρότερο για μένα. Δεν είμαι ούτε του σολομού, ούτε της σαρδέλας. Είχα δοκιμάσει ξιφία που μου άρεσε πολύ, είχα φάει και σαργό, πολύ νόστιμο ψάρι, πιο νόστιμο από τσιπούρα  πιστεύω... αλλά δεν το `χω ψάξει  πολύ με τα ψάρια! Επίσης δεν αντέχω οτιδήποτε έχει να κάνει με τα θαλασσινά της Καθαρας Δευτέρας. Εκείνη τη μέρα είναι λίγα τα πράγματα που μπορώ να φάω και σίγουρα σ` αυτά δεν εντάσσονται κάτι χτένια, κάτι κυδώνια που είναι ζωντανά και κουνιούνται όταν τους ρίξεις λεμόνι.

Πηγαίνω για ψώνια... αλλά για τα βασικά. Προτιμώ πια να τα μοιράζω. Πιστεύω πως είναι καλό να κάνεις μια έρευνα αγοράς, στη γειτονιά σου αν έχει λαϊκή ή να βρεις  μικρά μαγαζάκια που έχουν ποιότητα. Θέλει λίγο ψάξιμο και εμπειρία. Να διαλέγεις π.χ. φρούτα και λαχανικά από το μανάβικο της γειτονιάς ή κρέατα από τον κρεοπώλη. Εγώ στη γειτονιά μου στα Εξάρχεια έχω τέτοια μικρά μαγαζάκια που δεν είναι αναγκαστικά βιολογικά. Ψωνίζω και από τα βιολογικά αλλά αυτό εξαρτάται από τη διάθεσή μου. Η κρίση δεν έχει αλλάξει τον τρόπο που ψωνίζω κυρίως γιατί δεν έχω επενδύσει στο φαγητό. Απλά παλιά γέμιζα σακούλες απλά για να έχω γεμάτο ψυγείο. Σήμερα έχω κόψει τα περιττά αν και δεν ήμουν ποτέ της νοοτροπίας να παίρνω φαγητά και να μένουν στο ψυγείο.

Μαγειρεύω πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Κάνω κάποια σουφλέ που είναι εύκολα με ταλιατέλες και βάζει κανείς ό,τι θέλει μέσα.  Εγώ το κάνω με 3 διαφορετικά τυριά- Edam, Gouda, τριμμένο Regato και γαλοπούλα, light κρέμα γάλακτος,  πολύ λίγο βούτυρο κυρίως για το σκεύος.  Μπορείς να προσθέσεις μανιτάρια, πιπεριές ή όποιο άλλο λαχανικό θέλεις. Βράζεις τις ταλιατέλες για 5 λεπτά, στρώνεις μια πρώτη στρώση από αυτές, μετά μία στρώση με τα τυριά, τη γαλοπούλα και ό,τι άλλο και επαναλαμβάνεις με ταλιατέλες και τα υλικά που έχεις επιλέξει και στο τέλος ρίχνεις τριμμένο ρεγκάτο και κρέμα γάλακτος. Το βάζεις στο φούρνο για περίπου μια ώρα γύρω στους 180. Σε πήλινο γίνεται ακόμα καλύτερο.

Το κρασί είναι το αγαπημένο μου ποτό. Συγκεκριμένα το Merlot. Έχω ξεχωρίσει τον «Αμέθυστο», το Κτήμα Σκούρα και το Παπαϊωάννου. Πολύ καλά κρασιά βρίσκω στο Salero στη Βαλτετσίου όταν πηγαίνω και για φαγητό και σε ένα μαγαζί δίπλα από την Κανέλλα στον Γκάζι που έχει εξαιρετικά κρασιά.

Μπορεί στη διατροφή μου να θεωρούμαι λιτοδίαιτη, σπαρτιάτισσα –λόγω και καταγωγής- όμως δεν μπορώ ποτέ να αντισταθώ στη σοκολάτα. Σε οποιαδήποτε μορφή της. Είναι ο μόνος γευστικός πειρασμός που θα υποκύψω. Και δεν είμαι η μόνη...».

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση