Η ημέρα μου στο πιάτο: Ησαΐας Ματιάμπα

06 Ιουλίου 2011
Μικαέλα Θεοφίλου

Λίγο πριν ξεκινήσει την περιοδεία του ανά την Ελλάδα με το μιούζικαλ Rent και τις εμφανίσεις του τον Αύγουστο με τον Γιώργο Μαζωνάκη,  ο ταλαντούχος τραγουδιστής μας ταξίδεψε γευστικά στην παιδική του ηλικία, στις ρίζες του και στην παράδοση και μας έδωσε –όχι μία αλλά- δύο πεντανόστιμες  χωριάτικες συνταγές, αν και ο ίδιος δεν μαγειρεύει τόσο περίπλοκα.

«Υπάρχουν φορές  στην καθημερινότητα μου που η μέρα γίνεται νύχτα και η νύχτα μέρα. Αυτό συμβαίνει συχνά λόγω των νυχτερινών εμφανίσεων μου σε κάποιο live. Έτσι όταν ξενυχτάω, καθώς γυρίζω το πρωί στο σπίτι, την ώρα που ανοίγουν οι φούρνοι, περνάω από  το αρτοποιείο της γειτονιάς μου στην Λ. Καλαμακίου και παίρνω αρκετά πραγματάκια. Κάνουν εξαιρετική  σπανακόπιτα, τυρόπιτα και πιροσκί.  Ο φούρναρης που με έβλεπε να παίρνω τόσα πολλά με ρωτούσε διακριτικά αν έχω ... οικογένεια. Φαντάσου έπαιρνα , μια τυρόπιτα, μια σπανακόπιτα, δυο πιροσκί  και τα έτρωγα όλα σχεδόν. Αυτά βέβαια τα έχω κόψει τώρα. Τώρα κάνω πιο υγιεινή διατροφή. Τώρα το πρωινό μου είναι Quaker με βραστό νερό ή γάλα, ή αλλιώς γιαούρτι με λίγα δημητριακά All Bran και κάποιο φρούτο όπως πράσινο μήλο ή ακτινίδιο.  Καφέ πίνω σπάνια. Αν πιω θα είναι espresso freddo. Δεν θα πω ότι προσέχω γενικά την διατροφή μου. Υπάρχουν κάποιες φορές που ακολουθώ κάποια διατροφή και άλλες  που... ξεσπάω.  Τα τρώω όλα εκτός... από τον πατσά!

Για τη διατροφική μου... διαγωγή και το γεγονός ότι δεν σνομπάρω καμία γεύση,  υπεύθυνη είναι  η μητέρα μου και καλά έκανε γιατί εγώ δεν μπορώ τους ανθρώπους που είναι περίεργοι και μίζεροι με το φαγητό.

Όπως όλες οι μαμάδες που είναι από χωριά ή νησιά και ξέρουν τι σημαίνει καλό φαγητό, έτσι και  η δικιά μου που είναι από τον Πλατανιά, λίγο έξω από το Αγρίνιο, είναι πολύ καλή μαγείρισσα. Στα γεμιστά, το παστίτσιο, το κριθαράκι γιουβέτσι και  σε ό, τι έχει σχέση με ταψί είναι πάρα πολύ καλή. Γενικά εμείς εκεί στο χωριό είμαστε του ταψιού και της πίτας. Αγαπημένη μου πίτα ωστόσο είναι ψευτόπιτα της νονάς μου, την συνταγή της οποίας «έκλεψα»  για να  την μαγειρέψω και εγώ. Αν και ακόμα δεν τα έχω καταφέρει. Χρειαζόμαστε 4 αυγά, 3 κούπες φρέσκο γάλα, 3 κούπες αλέυρι για όλες τις χρήσεις, 250 γρ. φέτα,  3 κ.σ. ελαιόλαδο, 1 κ.γ. αλάτι, λίγο πιπέρι, 50 γρ. φέτα για πασπάλισμα.  Σ` ένα μεγάλο μπολ χτυπάμε ελαφρά τα αυγά. Στη συνέχεια προσθέτουμε το γάλα και το αλεύρι. Το μίγμα πρέπει να είναι ένας παχύρευστος χυλός και στο τέλος προσθέτουμε τη φέτα τριμμένη, το πιπέρι, το αλάτι και το λάδι. Λαδώνουμε καλά ένα ορθογώνιο ή στρογγυλό ταψί και ρίχνουμε το μίγμα μας. Για να είναι νόστιμη η πίτα θα πρέπει το πάχος της να είναι λεπτό. Πασπαλίζουμε την επιφάνεια με τριμμένη φέτα και ραντίζουμε με ελαιόλαδο. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 185-200 βαθμούς  για μία ώρα και μέχρι να ροδοκοκκινίσει. Μου την έκανε η νονά μου και ήταν πάντα πεντανόστιμη.

Αυτές οι γεύσεις όμως που έχουν χαραχτεί  στη μνήμη μου ως παιδί ήταν το πρώτο αφρικανικό πιάτο που είχα δοκιμάσει πότε  από τα χέρια του μπαμπά μου- λέγεται voodoo και είναι φτιαγμένο με χορταρικά, ρύζι και ψαρικό ή κρεατικό- και θυμάμαι επίσης την πρώτη φορά που δοκίμασα αβοκάντο, όταν το είχε φέρει ο πατέρας μου από την Αφρική.  Είχα πάθει γευστικό σοκ.  Μου είχε κάνει μάλιστα εντύπωση ο τρόπος που το έτρωγε- τρόπο που έχω υιοθετήσει και εγώ:  το κόβω στην μέση και δεν αφαιρώ τη σάρκα από μέσα, αλλά μέσα στη φλούδα του το κάνω αλοιφή, βάζω λίγο λαδάκι, λίγο λεμόνι και λίγο αλάτι και το αλείφω σε μία φέτα ψωμί ή φρυγανιά.  Βέβαια τρώγεται και σκέτο.

Εντύπωση μου έχουν κάνει –μια που σας ταξιδεύω γαστρονομικά- και οι πίτσες στην Ιταλία.  Δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που έχουμε συνηθίσει εδώ, το φύλλο είναι πολύ λεπτό αλλά και τα υλικά ακόμα  είναι πολύ ελαφριά. Και το αποτέλεσμα είναι γευστικό χωρίς να σε βαραίνει.  Εδώ λες «θα πάρω μια special» και ακούγεται λες και θα κάνεις την μεγαλύτερη γουρουνιά.

Επειδή μένω μόνος μου ψωνίζω εγώ για το σπίτι.  Πάω δίπλα από το σπίτι μου σε ένα μεγάλο  Βασιλόπουλο. Δεν είμαι από αυτούς που όταν πάω σούπερ μάρκετ θα υποταχθώ στη γοητεία ενός gourmet προϊόντος. Συνήθως παίρνω αυτά που χρειάζομαι: σολομό, κρέας, κοτόπουλο, γιαούρτια Σερρών και Όλυμπος,  μακαρόνια, ρύζι, σούπες Κnorr, τόνo, Milner σε φέτες, γαλοπούλα fouandre Υφαντής και ψωμί σε φέτες για τοστ, σαλατικά και φρούτα. Ότι χρειάζεται  ένας εργένης, τα βασικά. Αν πάρω καμιά  λιχουδιά θα είναι σοκολάτα. Και μάλιστα την μαύρη του Παυλίδη, άλλες φορές σκέτη, άλλες φορές με αμύγδαλο.

Είμαι αρκετά γλυκατζής.  Υπάρχει ένα top 5 αγαπημένων γλυκών όμως  νομίζω ότι όλα μου αρέσουν. Αν πρέπει βέβαια να επιλέξω θα έλεγα το profiterol από τον Ανδρέα στην Πανόρμου, οι πάστες με λευκή σοκολάτα από το Myrtille στο Καλαμάκι, τα σοκολατένια γλυκά του Papagallino , το cheesecake με παγωτό και το γαλακτομπούρεκο από το «Πρώτο» στη Βάρη και τα αγαπημένα μου παγωτά Haegen Dazs.

Όταν μαγειρεύω εγώ κάνω κάτι εύκολο, γρήγορο και υγιεινό. Συνήθως φτιάχνω μπιφτέκι γαλοπούλας με ρυζάκι, ντομάτα για σαλάτα ή σολομό με σπανάκι για σαλάτα, λίγο ρυζάκι και πάντα  φέτα. Η φέτα είναι το απόλυτο αξεσουάρ μου... στο πιάτο. Τουτέστιν αν δεν υπάρχει φέτα στο σπίτι και στο πιάτο μου τρελαίνομαι. Για μένα οι καλύτερες είναι η φέτα Ήπειρος και του Κάραλη. Λατρεύω επίσης τον συνδυασμό «όσπρια με ελιές», κυρίως με φακές, φασόλια και ρεβίθια.

Δεν μαγειρεύω πολύπλοκα πράγματα γιατί αν θέλω να φάω κάτι καλό και μαγειρευτό θα πάω στη μητέρα μου να φάω τα αγαπημένα μου γεμιστά. Εγώ το πιο περίπλοκο που φτιάχνω είναι κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο. Αλλά δίνω έμφαση στις πατάτες γιατί μου αρέσουν να είναι μαλακιές και λεμονάτες.

Παλιότερα ήμουν πολύ κρεατοφάγος, τώρα έχω γίνει και του ψαριού. Μου αρέσουν οι τσιπούρες πάρα πολύ αλλά και  ο μπακαλιάρος όπως τον μαγειρεύουν στον  Λόγγο μια περιοχή μετά το Αίγιο. Τον βάζουν ολόκληρο το μπακαλιάρο στην κατσαρόλα και γίνεται τόσο εύγεστος και τόσο μαλακός με μια ελαφριά λευκή σάλτσα που κάνεις και... παπάρα! Η συνταγή λέγεται Μπουργιέτο και αν και δεν την έχω μαγειρέψει φρόντισα να μάθω τα υλικά και την εκτέλεση της συνταγής. Λοιπόν χρειαζόμαστε 1 μπακαλιάρο, λάδι, κρεμμύδι, αλάτι, πιπέρι, 1-2 πατάτες 1 ποτήρι νερό, 2-3 λεμόνια. Βάζουμε τον μπακαλιάρο φρέσκο και καθαρισμένο στην κατσαρόλα, σκεπάζουμε με λάδι και νερό, προσθέτουμε κρεμμύδι αλάτι, πιπέρι, και τις πατάτες. Μόλις αρχίζει να κοχλάζει το νερό τα αφήνουμε για 20 λεπτά να βράσουν όλα μαζί και αυτό γίνεται σαν σάλτσα. Στο τέλος προσθέτουμε το λεμόνι. Είναι τόσο απλό και τόσο νόστιμο!!!

Δεν συνηθίζω να πηγαίνω σε καλά εστιατόρια, είμαι περισσότερο της ταβέρνας. Αν θέλω να φάω κάτι σε κρεατικό θα πάω στο «Butcher`s» στο Γκάζι, ή στο «Σουβλάκι», αν θέλω κάτι πιο gourmet θα πάω στο «Mάνη-Μάνη» για πειραγμένη μανιάτικη κουζίνα, αν πάλι θέλω μεζεδοπωλείο θα πάω στο «Ρακάδικο» στον Πειραιά.

Γενικά  είμαι σπιτόγατος , με τόσο ωραίες καλοκαιρινές βραδιές όμως, βγαίνω πλέον κάθε βράδυ.  Κυρίως στο Γκάζι και πιο συγκεκριμένα στο «Γκαζάκι» όπου η πιο συνηθισμένη παραγγελία μου είναι τζιν Tanqueray με σόδα και τώρα το καλοκαίρι και Mojito. Για αρχή...»

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση