«Θα μπω κατευθείαν στο ψητό: δύο πράγματα αγαπώ στο μενού της ημέρας μου. Το καλό πρωινό και τα γλυκά. Σηκώνομαι λοιπόν το πρωί γύρω στις 8-9, λόγω του μικρού μου γιου και η πρώτη γαστρονομική μου συνήθεια , αν έχω μέτριο χρόνο μπροστά μου είναι να πιω γάλα με δημητριακά- τα Crunch τα σοκολατένια της Nestle. Η αλήθεια είναι ότι ανέκαθεν δεν αγαπούσα πολύ το γάλα, οπότε βάζω κάτι μέσα για να μου αλλάζει την γεύση του. Και βέβαια αυτό που βάζω πρέπει να είναι γλυκό! Αν έχω πάρα πολύ χρόνο μπροστά μου- επειδή θέλω να συνηθίσω και τον μικρό Σταύρο να καταλαβαίνει την αξία του πρωινού- το κάνω λουκούλλειο το γεύμα. Και αυγουλάκι και φυσικό χυμό και διάφορα τυριά με ψωμί και φρυγανιές χωριάτικες Elite ή παξιμαδάκια κρητικά, τα μικρά Μάννα Τσατσαρωνάκης. Και βεβαίως πίνω πάντα ελληνικό καφέ Λουμίδη Κουπάτο χειμώνα –καλοκαίρι. Με δυο κουταλιές ζάχαρη και δυο κουταλιές καφέ είμαι μια χαρά.
Πίνω ένα καφέ το πολύ την ημέρα. Δεν είμαι του καφέ, ένας ελληνικός το πρωί μάλλον με βοηθάει και γενικά αν θέλω να πάρω κάτι κατά την διάρκεια της ημέρας, θα είναι ένας χυμός από τον ΑΝΤ1, το «Agoraki» ή το «Γρηγόρη» και θα πάρω ένα χυμό ή ένα καφέ-πάστα όπως λέω όλους εκείνους που μόνον καφέδες δεν είναι- με λίγη σαντιγί, λίγη τρούφα ή ό,τι άλλο υπάρχει.
Μεσημεριανό τρώω συνήθως στον Αnt1. Έχω πείσει την μαμά, όποτε μαγειρεύει (δηλαδή κάθε μέρα) επειδή μένει κοντά, να μου φέρνει ένα τάπερ γιατί έχω βαρεθεί το delivery. Ενώ υπάρχουν αξιόλογα εστιατόρια εδώ γύρω, το μενού των οποίων εναλλάσσω και με της μαμάς το φαγητό το οποίο θέλω να έχει κρέας.
Όταν είμαι στη δουλειά συνήθως παραγγέλνω από το «La Piazza» που είναι κοντά στο Μαρούσι. Έχει μεγάλη ποικιλία φαγητών και κανονικά πιάτα, δεν είναι το κλασσικό delivery. Το αγαπημένο μου είναι φιλέτο κοτόπουλο στο grill με μουστάρδα και πατάτες ή ριγκατόνι. Στις πολύ μεγάλες πείνες μου μπορεί να πάρω ένα χοιρινό φιλέτο πιπεράτο με σάλτσα a la crème ή το κοτόπουλο φιορεντίνα που επίσης είναι με μανιτάρια a la crème. Mου αρέσει η Ceasar salad με κοτόπουλο από την «Αμβροσία» γιατί έχει πολύ ωραία κρουτόν. Οι μεγάλες πείνες όμως με πιάνουν το βράδυ. Κάθομαι το βράδυ και γράφω για το site μου, www.mother.gr οπότε με παίρνει αργά, ηρεμώ όταν βάζω και τον μικρό για ύπνο γύρω στις εννιάμιση και έτσι απολαμβάνω το δείπνο μου και το ... γράψιμο. Για μια βραδινή ... γουρουνιά η υπογραφή είναι... «Σάββας» με γύρο χοιρινό και τζατζίκι αλλά το αποφεύγω γιατί την επόμενη μέρα οι συνάδελφοι μου θα υποφέρουν.
Αν έχει περάσει η ώρα, δεν έχω παραγγείλει ή φτιάξει κάτι, βάζω σε ένα πιάτο τόνο Rio Mare, με λάδι ή χωρίς, που είναι πιο light ανάλογα την πείνα. Τόνο θα βρεις με τους... τόννους στο ντουλάπι με τα τρόφιμα – όπως και αρκετά είδη ζυμαρικών, τορτελίνια και ριγκατόνι Melissa είναι τα αγαπημένα μου. Δεν το κάνω για καλή διατροφή άλλωστε μέσα στο ψυγείο μου θα βρει κανείς τα πιο αντιφατικά προϊόντα. Δηλαδή, πολλά είδη αλλαντικών που ενώ δεν τρώω ποσότητες θέλω να υπάρχουν. Μπορεί ας πούμε να φάω μια φέτα προσούτο στις 2-3 μέρες. Μου αρέσει πολύ το La vache qui rit και το καπνιστό τυρί Μετσοβόνε ενώ πάντα έχω τυρί φέτες γιατί φτιάχνω τοστάκια συχνά για να πάρω μαζί μου όταν πηγαίνω με το μικρό στο κολυμβητήριο. Έχω πολλά φρούτα, φιλέτο κοτόπουλο που μου αρέσει να το φτιάχνω στο φούρνο, δυόσμο γιατί έμαθα να φτιάχνω mojito, αναψυκτικά και Perrier με γεύση λεμόνι, γάλα, ρακή , Αsti Martini που μου αρέσει για απεριτίφ. Kαι βέβαια υπάρχουν πάντα και 2 μπουκάλια κρασί, ροζέ «Βιβλία Xώρα» που ταιριάζουν με όλα. Το καλοκαίρι μου αρέσει να πίνω κρασί, Johnnie Walker με Coca Cola και, επειδή μου αρέσει το λεμόνι, αν θα πιω vodka θα είναι με λεμόνι. Μου αρέσει πολύ και το cosmopolitan γιατί είναι γλυκό.
Εννοείται ότι το σπίτι πρέπει να έχει πάντα ψωμί, χωριάτικο, με προζύμι από τον «Μπαλή» στο Μαρούσι προς Μελίσσια, που πηγαίνει συνήθως ο σύζυγός μου με το γιο μου- γιατί θέλει κουλουράκια αλλά και ο «Παράδεισος» στην Αμαρουσίου Χαλανδρίου κάνει καλό ψωμί.
Τώρα πια μαγειρεύω. Όταν σταμάτησα να θεωρώ ότι η μαγειρική και η ζαχαροπλαστική ήταν δύσκολα χόμπι και λόγω του παιδιού, που αναγκαστικά έπρεπε να του φτιάξω εγώ το φαγητό, άρχισα να πλησιάζω την ηλεκτρική κουζίνα. Έχω περισσότερο κλίση όμως στα γλυκά. Φτιάχνω το top of the top τιραμισού που μπορεί να δοκιμάσει κανείς ever και παντού by Φραγκάκη. Το έχω εξελίξει. Παράγγελνα τιραμισού όταν έβγαινα έξω για φαγητό αλλά τελικά βρήκα την συνταγή που μου φάνηκε πολύ εύκολη. Τα υλικά; 2 πακέτα μπισκοτάκια σαβαγιάρ για το τιραμισού, 5 κουταλιές ζάχαρη άχνη, 2 κρόκους αυγών, 500 γρ. τυρί μασκαρπόνε, 2 φλιτζάνια εσπρέσσο, 4-5 κουταλιές ρούμι και κακάο. Χτυπάμε στην αρχή αυγά με άχνη μέχρι να ασπρίσει και προσθέτουμε σιγά σιγά και το μασκαρπόνε. Σε ένα μεγάλο μπολ έχουμε βάλει τον καφέ με το ρούμι και βουτάμε τα μπισκότα από την μια τους μεριά και τα βάζω στο ταψάκι από την αντίθετη. Στρώνω την μισή κρέμα από πάνω, και ακολουθώ την ίδια διαδικασία με τα μπισκότα σε άλλη μια στρώση, την υπόλοιπη κρέμα από πάνω και το βάζω στο ψυγείο για 5-6 ώρες μέχρι να παγώσει. Μόλις βγαίνει έτοιμο για σερβίρισμα, έχω βάλει κακάο στον αχνορίχτη (μου άρεσε πιο πολύ η ονομασία του και γι`αυτό πήρα αυτό το εργαλείο), και πασπαλίζω το τιραμισού μου.
Βέβαια εκτός από το δικό μου τιραμισού, τιμώ την lemon pie από τον «Βάρσο» στην Κηφισιά και τα κοκάκια από συγκεκριμένο ζαχαροπλαστείο- που έχω βρει και την χονδρική του στην Νέα Ιωνία και λέγεται- τα «Γιούλια». Είναι ο συγκλονιστικότερος φούρνος-ζαχαροπλαστείο που υπάρχει στο λεκανοπέδιο. Εκτός από τα κοκάκια βγάζει πολύ ωραία μικρά τσουρεκάκια με λίγη κολλημένη ζάχαρη και αμύγδαλο και καταπληκτικά στρούντελ που έχω πάντα μαζί μου, αν πεινάσω στο δρόμο! Ως γλυκατζού έχω πάντα τις σωστές διευθύνσεις αλλά και την ... ανάλογη γλυκιά οικογένεια. Η μαμά μου και η γιαγιά μου έφτιαχναν –όταν ήμουν μικρή-και συνεχίζουν να φτιάχνουν υπέροχα γλυκά ταψιού. Η γιαγιά φτιάχνει πολύ ωραία καρυδόπιτα όμως η μαμά μου φτιάχνει –σπάνια πια- τον τυλιχτό κορμό, όχι το μωσαικό. Με ένα απίστευτο παντεσπάνι πάνω στο οποίο άπλωνε μια κρέμα και αμύγδαλα. Όταν το κάνει... κλαίω πάνω από το πιάτο... από σεβασμό!
Όταν βγαίνω έξω για φαγητό επιλέγω με βάση το εστιατόριο αλλά και τη διάθεση. Ξέρω ότι για π.χ. ότι ο σεφ στο Modi φτιάχνει εκπληκτικό χριστόψαρο. Αν θέλω να φάω ψαρομεζέδες πάω πολύ στην «Νησιώτισσα» αλλά σε γενικές γραμμές προτιμώ το κρεατάκι. Μου αρέσει επίσης το Local γιατί συνδυάζει φαγητό και ποτό ενώ για πιο πρόχειρο φαγητό επιλέγουμε στο εμπορικό κέντρο Μελά, στη Κηφισιά το Κηφισίας & Κασσαβέτη Meat Bar. Το συνδυάζουμε μεσημεράκι μετά από ψώνια με τον μικρό Σταύρο οπότε πηγαίνουμε εκεί γιατί έχει και καλό κρέας, απολαμβάνει το grill και τις πατάτες τηγανιτές, τη φέτα, τα κλασσικά ελληνικά. Μου αρέσει το σούσι στο Inbi στο Κολωνάκι, η ιταλική κουζίνα στο Pulcinella στην Αγίας Παρασκευής αλλά αγαπώ και τα ελληνικά πιάτα με αποκορύφωμα την κρητική κουζίνα.
Την περασμένη εβδομάδα πήγα στο εστιατόριο του Γιάννη Λουκάκου, το «Ψωμί και Αλάτι». Κατά λάθος, αλλά φάγαμε ωραία. Η αρχική ιδέα ήταν να πάμε με την φίλη μου στο Χαλάνδρι να τα πούμε μετά τις διακοπές, στο Saipan στο ωραιότερο κινέζικο, με το αγαπημένο μου πιάτο, το κοτόπουλο με λεμόνι, αλλά ήταν κλειστό. Καθώς προχωράγαμε η πρώτη ταβέρνα που συναντήσαμε ήταν ο «Κατεχάρης» με κρητική κουζίνα. Ήταν ένας Κρητίκαρος έξω στην είσοδο και μας λέει «κοπελιές να κεράσω μια τσικουδιά;» αλλά δεν πήγαμε γιατί εγώ μόλις είχα γυρίσει από την Κρήτη και θα πάθαινα overdose κρητικής κουζίνας. Έμαθα όμως ότι έχει πολύ ωραία κουζίνα και ωραίο κήπο. Υπόσχομαι να πάω.
Tώρα θα ξαναπάμε Κρήτη. Έξω από το Ηράκλειο στη Λυγαριά. Θα επισκεφτούμε οπωσδήποτε τα μεζεδάδικα του Ηρακλείου: η «Αγορά» , το «50-50», το «Κουτουρού» έχει απίστευτο φαγητό, περισσότερο μεζέδες. Αγαπημένο μου είναι το κανταΐφι με τυρί. Και μια που σας μιλάω για γευστικά ταξίδια δεν θα ξεχάσω ποτέ το Café de Paris στο Βερολίνο με γαλλική κουζίνα. Ήταν μία από τις χειρότερες εμπειρίες μου –όσο και αν μου πουν κάποιοι «τι είναι αυτά που λες;». Παράγγειλα ένα λουκάνικο με... αίμα που ούτε θέλω να το θυμάμαι. Φύγαμε πεινασμένοι και ψάχναμε κάτι να φάμε. Μετά απ` αυτό αποφάσισα ότι τη γαλλική κουζίνα τη σιχαίνομαι. Η Ρώμη είναι ο αγαπημένος μου προορισμός σε όλα τα επίπεδα, κυρίως γιατί... συγκρίνω και τα τιραμισού μου. Επειδή όμως μου αρέσει και η ισπανική κουζίνα το καλύτερο εστιατόριο στην Ευρώπη για μένα είναι το Los Caracoles. Είναι ένα από τα παλιά εστιατόρια της Βαρκελώνης με τα ωραιότερα θαλασσινά στο οποίο μπαίνοντας βλέπεις φωτογραφίες από όλο το διεθνές jet set του `50 που πέρασε από το εστιατόριο. Το αναπολώ και ... παραμιλάω».
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση