«Λόγω δουλειάς η ζωή μου μοιράζεται μεταξύ Ελλάδας και εξωτερικού. Όταν είμαι στην Ελλάδα, το πρωί ετοιμάζομαι κατευθείαν και στο σπίτι δεν παίρνω ούτε καφέ, γιατί το γραφείο μου είναι δίπλα και γιατί έχω μία ιδιαιτερότητα: θέλω να πίνω τον καφέ μου μπροστά στον υπολογιστή. Γενικά δεν τρώω πρωινό πριν τη μία η ώρα. Θέλω πρώτα να πιω 2 καφέδες και να δω τα mail μου...
Πηγαίνω λοιπόν στο Βlue Μonkey, στη Βουκουρεστίου 36, παίρνω έναν διπλό γλυκό ελληνικό κι ένα μπριος. Είναι πολύ ευγενικοί οι άνθρωποι εκεί, κι έτσι ξεκινά η μέρα μου ωραία. Η κα Παπαγιαννη που το έχει είναι μια εξαιρετική κυρία. Έτσι μέχρι να μου ετοιμάσουν την παραγγελία, μιλάμε και περνάει ευχαρίστα η ώρα μέχρι να πάω στο γραφείο. Όταν λείπω στο εξωτερικό, τρελαίνομαι να τρώω πρωινό στα ξενοδοχεία ενώ τα Σαββατοκύριακα που είμαι σπίτι θα φτιάξω ένα χυμό πορτοκάλι, 2 αυγά βραστά και 2 καφέδες.
Γενικά τρώω 5-6 φορές την ημέρα. Τα προγραμματισμένα επαγγελματικά γεύματα τα κάνουμε περισσότερο στο Διόνυσο γιατί μ` αρέσει η θέα προς την Ακρόπολη ή στο Golden Hall γιατί κάποιοι από τους πελάτες μου είναι προς τα πάνω οπότε βολεύει. Ας πούμε πάω στο Pastis... Εκτός κι αν είμαι στο γραφείο οπότε έρχεται delivery της ... μαμάς! Όταν τρώω έξω διαλέγω πάντα φιλέτα με φρέσκια σαλάτα. Αυτό το κάνω από 18 χρονών. Μπήκα σε διατροφή από όταν πήγα στην Αγγλία: πολύ φιλέτο, πολύ σαλάτα, 2 φορές την εβδομάδα όσπρια και 2 φορές μακαρόνια. Είμαι στρατιώτης. Όλα αυτά βέβαια μέχρι να έρθουν τα ταπεράκια της μαμάς, που σας έλεγα. Η μαμά έχει σπεσιαλιτέ που δεν μπορείς να πεις όχι! Έχω 3 επιλογές: η μια είναι καταπληκτικά ντολμαδάκια με αμπελόφυλλα, η δεύτερη ένα λεμονάτο ή κοκκινιστό κρέας με πουρέ και η τρίτη, μουσακάς. Αλλά η 3η επιλογή είναι μία φορά το μήνα. Κλασικά μαμαδίστικα φαγητά. Θυμάμαι, όταν ήμουν μικρός να ζητάμε μαζί με τον αδελφό μου σαν τρελοί από τη μαμά μου να μας φτιάξει το πρωί –καμμια φορά και το απόγευμα-ζαχαρούχο γάλα με ωμά αυγά. Υπέροχη γευστική ανάμνηση. Και βέβαια αξέχαστες είναι οι τηγανιτές πατάτες με όλους τους συνδυασμούς, με αυγά, τυρί, με κοκκινιστό...
Λόγω και της διατροφής που κάνω, δεν τρώω junk ή πολλά γλυκά- αν μου τη βαρέσει θα παραγγείλω μια πίτσα. Ή θα πάω στο Capanna στο Κολωνάκι, μια πολύ γουστόζικη πιτσαρία με λογικές τιμές. Αλλά αυτό θα γίνει μια φορά στους 2 μήνες. Και από γλυκά; Μία στις τόσες παίρνω από τη Δέσποινα που είναι κοντά μου το τέλειο μιλφέιγ, την crème brûlée που τη φτιάχνει εκείνη τη στιγμή αλλά και τάρτες φρούτων. Καμιά φορά πηγαίνω και στην Αλέα.
Delivery συνήθως παραγγέλνω από το Αυτόφωρο στην Αλεξάνδρας που λειτουργεί όλο το 24ωρο και έχει συγκλονιστικό και οικονομικό φαγητό. Από εκεί παίρνω κοτόσουπα ή λαδερά όπως φασολάκια και πατσά που τρώω μια φορά το χρόνο! Έχει και ωραίο παστίτσιο και μουσακά. Άλλες φορές, όταν θέλω σουβλάκι παραγγέλνω από το Καλαμάκι-Κολωνάκι.
Όπως μπορείτε να καταλάβατε δεν μαγειρεύω καθόλου. Μόνο αυγά. Όταν ζούσα στο Λονδίνο μαγείρευα περισσότερο. Όλοι έρχονταν σπίτι μου γιατί έφτιαχνα πλούσιο πρωινό, τα μεσημέρια μαγειρεύαμε μακαρονάδες με απλά υλικά- ντομάτα που την τσιγαρίζαμε και αλλαντικά από πάνω αλλά ποτέ crème fraiche -ενώ είχα κατεψυγμένα και τα ταπεράκια με τα ντολμαδάκια της μαμάς και την έπαιρνα τηλέφωνο για να τα μαγειρέψουμε μαζί τηλεφωνικά! Έτσι έφτιαχνα κοτόσουπες, αυγολέμονα... Απ` όταν ήρθα στην Ελλάδα δεν έχω ξαναπιάσει ούτε πιρούνι για να μαγειρέψω!
Για ψώνια πηγαίνω συνήθως στο Μαρινόπουλο ή στο Carrefour της Κηφισίας & Αλεξάνδρας, επειδή μένω και κοντά. Αν θέλω κάτι πολύ απλό, έχω δίπλα μου τα Smile Markets που λειτουργούν όλες τις ώρες και τις μέρες. Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα πάω σουπερ μάρκετ και θα υποκύψω στους πειρασμούς. Έχω συγκεκριμένα πράγματα στο ψυγείο μου, επειδή δεν μαγειρεύω κιόλας. Ας πούμε, επειδή έχω τρέλα με τα αλλαντικά και τα τυριά θα υπάρχουν πάντα στο ψυγείο μου προσούτο, γαλοπούλα, χαμόν, παρμεζάνα, γραβιέρα, φέτα αλλά και γαύρος μαριναρισμένος, γάλα και χυμός Όλυμπος γιατί είναι πολύ καλά και οικονομικότερα, αναψυκτικά, λευκό κρασί και τοματίνια .Τρελαίνομαι για ντοματίνια και επειδή στο Λονδίνο τα λαχανικά τους ήταν πλαστικά, θέλω να τρώω μυρωδάτες ελληνικές ντομάτες. Όσο για το κρασί; Λατρεύω το λευκό γιατί θέλω να πίνω κρύο το κρασί μου. Να είναι καλά η κυρία Χαρούλα από το Les Connaisseurs που με προμηθεύει και μου προτείνει τα καλύτερα! Τον τελευταίο καιρό πίνω ένα συγκλονιστικό γαλλικό κρασί. Το Pouilly Fuissé που βρίσκεται πάντα στο ψυγείο μου. Παίρνω και Βιβλία Χώρα ή Άδολη Γης αλλά το καλό με το γαλλικό είναι ότι δεν με χτυπάει στο κεφάλι.
Στο ντουλάπι μου υπάρχουν τόσα πολλά πακέτα μακαρόνια, που νομίζω ότι διακατέχομαι από κατοχικό σύνδρομο, σάλτσες, καφές και τσάι και γενικά προϊόντα που έχουν να κάνουν με μαγείρεμα «στο χέρι» ή καλύτερα... στο πόδι!
Λόγω της έντασης στη δουλειά μου όταν βγαίνω για φαγητό το βράδυ θέλω να πηγαίνω σε συγκεκριμένα μέρη με τους φίλους μου για να χαλαρώσω και να περάσω καλά. Για μένα το εστιατόριο είναι η παρέα, το κρασί, το ωραίο περιβάλλον, η ενδιαφέρουσα συζήτηση, η όλη διαδικασία της επιλογής πιάτου από το μενού ή από πρόταση του σερβιτόρου και μετά η ανταλλαγή γεύσεων από τα πιάτα των φίλων. Είναι όλη αυτή η κουλτούρα γύρω από το φαγητό που αγαπώ και άλλωστε αυτή είναι κυρίως η διασκέδαση μου. Βέβαια η οικονομική κρίση μου έχει αλλάξει λίγο τον τρόπο που παραγγέλνω σε ένα εστιατόριο. Πλέον δεν έχω πρόβλημα να πάω σε ένα εστιατόριο και να παραγγείλω με βάση την τιμή του πιάτου. Παλιά δεν το έκανα, τώρα κοιτώ την τιμή πάντα, όπως και τον λογαριασμό στο τέλος. Γενικά, κοιτώ τις τιμές. Δεν νομίζω πώς το να χαλάσεις 20 ευρώ σε σουβλάκια είναι φυσιολογικό. Προσπαθώ να βρίσκω μια ισορροπία μεταξύ ποιότητας και τιμής. Επίσης δίνω μεγάλη σημασία στην συμπεριφορά του προσωπικού. Με εκνευρίζει όταν το προσωπικό είναι αγενές, κάτι το οποίο εδώ συμβαίνει συχνά. Σε κοιτούν με μισό μάτι, είναι πιο σνομπ κι από τον ίδιο τον πελάτη! Δεν μπορεί να πηγαίνεις κάπου και να σου πετάξει το μενού στο πιάτο επειδή θέλει να έρθει ο επόμενος!
Οι γεύσεις μου είναι συνήθως αλμυρές. Λατρεύω τα οστρακοειδή, τα θαλασσινά και τα ψάρια. Γι` αυτές τις περιπτώσεις πηγαίνω στο Codice Blu στη Χάρητος όπου παραγγέλνω ένα καρπάτσο λαυράκι που μου τρέχουν τα σάλια. Άλλες φορές πάω στη φίλη μου τη Χρύσα στο Γκάζι που μαγειρεύει φοβερά. Εκεί παίρνω φιλέτο κοτόπουλο με γαρίδες και θα υποκύψω στα γλυκά της γιατί είναι συγκλονιστικά.
Για μεσογειακή κουζίνα θα πάω στο Albion. Εκεί αλλά και μια φορά το μήνα στο Salon de Bricolage θα με βρείτε και για ποτό. Αν και βγαίνω σπάνια για ποτό, όταν βγαίνω πίνω πολύ Martini. Όλη μου τη ζωή έπινα Dewar`s- Cola. Και όλοι με κορόιδευαν. Ακόμα και οι barmen με κοίταζαν με μισό μάτι! Αλλά απ` όταν πήγα στη Ρώμη για να κάνουμε το relaunch του Martini όπου δοκιμάσαμε χιλιάδες ποτά με συστατικό το μαρτίνι, πίνω συνεχεία Μartini και δύο καταπληκτικά cocktails το On the Rocks και το Rosato.
Η πιο αγαπημένη μου εξάρτηση είναι ο καφές. Δυστυχώς δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν. Μόνο ελληνικό, Κούπατο Λουμίδη- αν μπορούσα να πίνω και κουβά Λουμίδη θα ήταν ακόμη καλυτέρα. Το αστείο είναι ότι στο εξωτερικό δεν βρίσκω ελληνικό καφέ. Έτσι όταν πάω κάπου για πολύ καιρό παίρνω τον καφέ μου και το μπρίκι μου. Έχουν ανοίξει τη βαλίτσα μου στα τελωνεία στην Αμερική και βλέπουν τα μπρίκια και γελάει ο κόσμος! Μόνο γκαζάκι δεν παίρνω γιατί θα με πάνε μέσα!
Στην Αμερική πηγαίνω συχνά για δουλειές και για να ολοκληρώσω το πτυχίο μου. Είμαι πάντα μεταξύ Νέας Υόρκης και Μαϊάμι. Η Νέα Υόρκη έχει πολύ ωραία εστιατόρια, εγώ όμως έχω ξεχωρίσει 2-3 που πηγαίνω στάνταρ. Το Lion που έχει ένα πατέ ασύλληπτο, το Waverly Inn και επειδή μου αρέσει το σούσι, υπάρχει μία αλυσίδα που λέγεται Sushi Samba και συνδυάζει καταπληκτικά το σούσι με το βραζιλιάνικό φαγητό.
Βέβαια εγώ περιμένω να έρθει το καλοκαίρι για πάω στις Σπέτσες. Για μένα είναι το ωραιότερο νησί αυτόν τον καιρό. Βαρέθηκα πια τη Μύκονο! Τρελαίνομαι να μένω στο Ποσειδώνιο με την τέλεια θέα, να πηγαίνω για μπάνιο στη Ζωγεριά και μετά να τρώω μακαρόνια με κοκκινιστό κοτόπουλο, σε μια ταβέρνα που έχει μόνον τρία πιάτα, να πηγαίνω στο Ορλώφ –το παλιό Βυζαντινό-για κάτι εξαιρετικό ή στον Λάζαρο μια μικρή ταβέρνα με συγκλονιστικά μπιφτέκια. Και φέτος Σπέτσες λοιπόν! Και λίιιγο Αμερική για να τελειώσω το πτυχίο μου. Ανυπομονώ και για τα δύο...».
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση