«Είμαι οπαδός ενός πιο εναλλακτικού τρόπου καλλιέργειας. Πρέπει εμείς οι καταναλωτές να δείξουμε το δρόμο σε κάτι πιο φιλικό προς το περιβάλλον αλλά κυρίως προς εμάς τους ίδιους. Για να φύγουμε από ό,τι «πλαστικό» έχει καταστρέψει τη γη μας. Διάβαζα κάπου πως το μεγαλύτερο καλλιεργήσιμο μέρος της Ελλάδας είναι έρημος, το χώμα δεν έχει κανένα θρεπτικό συστατικό πια, γι` αυτό και η ντομάτα για π.χ. δεν έχει γεύση. Μπορούμε να κόψουμε από 1002 ανοησίες και να επενδύσουμε σε αυτό που θα φάμε και είναι άξιο να το καταναλώσουμε. Μαθαίνω ότι ακόμα και μέσα στην τσιμεντούπολη δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν φτιάξει στις αυλές και τις βεράντες τους το δικό τους... μποστάνι. Και μου αρέσει αυτό: πιστεύω ότι η αυτονομία θα μας σώσει και θα μας αφυπνίσει όλους. Γι` αυτό λοιπόν και εγώ, ιδιαίτερα μετά την γέννηση των γιων μου αποφάσισα πολύ συνειδητά να παίρνω σχεδόν αποκλειστικά βιολογικά προϊόντα ή προϊόντα που έχουν εγνωσμένη θρεπτική αξία. Έχω γίνει «βιολογικό τέρας»!
Βρώμη με γάλα ή γιαούρτι, μάρκας Olabio. Αυτό είναι το πρωινό μου αφού ετοιμάσω το μεγάλο μου γιο για το σχολείο. Καφέ δε πίνω γιατί κάνω ομοιοπαθητική και έτσι προτιμώ τον ελληνικό decaff ή τσάι. Η μέρα μου συνεχίζεται με παιχνίδι με το μικρότερο μου γιο, με μαγείρεμα αλλά και με κομπιούτερ ή δημιουργικά καλλιτεχνικά πειράματα ανάλογα τη διάθεση.
Συνήθως τρώμε σπίτι. Μου αρέσει να μαγειρεύω για την οικογένεια. Αγαπημένη μου και καλοκαιρινή είναι οι μελιτζάνες στο φούρνο με ντιπ από γιαουρτάκι, κύμινο και σκορδάκι. Πώς τις κάνω; Βάζω τις μελιτζάνες κομμένες σε φέτες σε ένα ταψί αφού τις έχω αλείψει με λίγο λαδάκι. Στο εντωμεταξύ φτιάχνω ένα ντιπ με λάδι, γιαούρτι, κίμινο, σκόρδο και βασιλικό, τα ανακατεύω και μόλις βγάλω τις μελιτζάνες από το φούρνο τις περιχύνω με το ντιπ.
Γενικά μου αρέσουν τα ντιπ. Αγαπημένο μου είναι το Μουχαμάρα. Είναι αραβική συνταγή. Βάζεις στο μπλέντερ πιπεριές Φλωρίνης, -αφού τις έχεις βάλει στο φούρνο να ψηθούν- μαζί με κύμινο, καρύδι, ξύδι μπαλσάμικο και λάδι. Γίνεται μια κρέμα πολύ θρεπτική και γευστική που την αλείφεις πάνω σε αραβικές πιτούλες. Μου αρέσουν πολύ οι εξωτικές γεύσεις κυρίως οι Ινδικές και οι αραβικές. Στο Παρίσι έφαγα πρόσφατα Φαλάφελ, στην εβραϊκή γραφική συνοικία Μαρέ. Το λάτρεψα!
Για να επιστρέψουμε όμως στη βιολογική μου λογική και το ψυγείο μου σ` αυτά τα ... μονοπάτια βαδίζει. Περιέχει αρκετά λαχανικά, γιαουρτάκια και γάλατα και, που και που, θα βρεις και βιολογικά λουκάνικα που αρέσουν στο μεγάλο γιο μου για να φτιάχνει hot dog . Στην κατάψυξη έχω ψαράκι και κοτόπουλο βιολογικά και αυτά και παίρνουμε κάτι πιτσάκια που τα ψήνεις σε 10 λεπτά –ναι ναι καλά μαντέψατε και αυτά βιολογικά.. Έχουμε και ξινόγαλα για να φτιάχνουμε ωραίες γρανίτες. Πώς; Βάζεις ξινόγαλα και ανάλογα το φρούτο που θες, προσθέτεις λίγη καστανή μαύρη ζάχαρη τα χτυπάς στο μπλέντερ και το βάζεις μέσα σε φορμίτσες για γρανίτα και τα παγώνεις. Είναι πεντανόστιμα. Έχουμε και κάτι πηλούς στο ψυγείο που τους πλάθουμε γιατί... είμαστε καλλιτεχνική οικογένεια. Άσχετο!
Τα βιολογικά μου ψώνια τα κάνω συνήθως από τον ΑΒ Βασιλόπουλο και από τη «Γωνιά» στο Περιστέρι ενώ πηγαίνω πάντα στη βιολογική λαϊκή. Παίρνω και διάφορα αιθέρια έλαια και βότανα για τα παιδιά, χυμούς από ρύζι και κανένα καλλυντικό για το μικρό.
Αγαπώ την ελληνική κουζίνα. Έτσι όταν βγαίνουμε για φαγητό συνήθως πάμε στη «Δάφνη» στο Περιστέρι που έχει πολύ καλό κατσικάκι στη λαδόκολλα. Αν και δεν είμαστε πολύ του κρέατος. Πιο πολύ με σαλάτες ζούμε. Και φρούτα. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι δεν υπάρχουν φρούτα στο σπίτι. Γενικά δεν έχω τρελές επιθυμίες ή ανάγκες αλλά έχω αδυναμία στη σοκολάτα και θέλω να υπάρχει στο σπίτι. Βιολογική σοκολάτα «Κοχύλι», αυτή με τα ολόκληρα αμύγδαλα. Μας αρέσουν οικογενειακώς και τα παστέλια με σουσάμι αλλά και οι καλαμποκογκοφρέτες και ρυζογκοφρέτες που υπάρχουν στοίβες στο ντουλάπι μας. Για σνακ μαζί με λίγο ταχίνι και μέλι, λίγη φουντουκόπαστα και καμιά φορά Φιλαδέλφεια με σολομό είναι σούπερ!
Λατρεύω τα ψάρια. Δεν ξεχνώ ποτέ τον παππού μου που ήταν ψαράς και μας έπαιρνε όλα τα εγγόνια και τη γιαγιά με την βάρκα και μας πήγαινε πηγαίναμε σε κάτι νησάκια ανάμεσα στην Πάρο και την Αντίπαρο και ψάρευε. Και έτσι όπως σήκωνε τα δίχτυα, από την παραγωγή στην κατανάλωση, έφτιαχνε κακαβιά. Ήταν άλλο πράγμα. Δεν έχω βρει πουθενά από τότε αυτή τη γεύση. Όπως και τις πατάτες τις τηγανιτές της γιαγιάς μου από την Πάρο. Άλλο πράγμα!
Ανυπομονώ και φέτος να πάμε στην Πάρο οικογενειακώς, μετά την περιοδεία που κάνω με τους Μπλε σε όλη την Ελλάδα, για να ευχαριστηθώ ψάρι, χταπόδι, καλαμάρι και σαρδέλες και να το συνοδεύσω με ένα αγαπημένο μου λευκό κρασί. Εδώ και 4 χρόνια το έχω γυρίσει στο λευκό, πρώτα ήμουν του κόκκινου. Μου αρέσει το «Λευκός Πολυποικιλιακός Κτήμα Χατζημιχάλη», το «Σαντορίνη Νυχτέρι», και το «4 εποχές Λευκός» που έχει φρουτώδη γεύση. Είναι και κάποια του Αγίου Όρους, όπως το «Μυλοπόταμος», που μου αρέσουν. Και επειδή μιλάμε για ποτό να σας πω ότι μ` αρέσουν και τα κοκτέιλ. Iδιαίτερα το Bloody Mary και η Μαργαρίτα. Τώρα τελευταία με πήγε ένας φίλος στο Γκάζι, στο Tapas Bar και ήπια μια εξαιρετική Μαργαρίτα».
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση