Η Μέρα μου στο Πιάτο: Ευδοκία Ρουμελιώτη

22 Αυγούστου 2012
Μικαέλα Θεοφίλου

Η γνωστή, ταλαντούχα και φρεσκοπαντρεμένη ηθοποιός  βρίσκεται σε πυρετό θεατρικής προετοιμασίας.  Αρχίζει πρόβες  σε 20 μέρες για την παράσταση Μόλλυ Σουήνυ με τον Γιώργο Πυρπασοπουλο  σε σκηνοθεσία  Δαμάτη Κοραή, στο «Ανεσις»  ενώ τον Δεκέμβριο θα κάνει πρόβες για τον Επιθεωρητη του Γκογκόλ με τον Κ. Μαρκουλακη και τον Γ. Αρμένη στο Ακροπολ σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου. Ευτυχισμένη ως σύζυγος, παραδοσιακή μαγείρισσα αλλά και αντιφατικά ενδιαφέρουσα ως γαστρονομική προσωπικότητα η Ευδοκία έχει ισχυρή άποψη για τις γεύσεις της...

«Σηκώνομαι το πρωί γύρω στις 9.  Πάντα έφτιαχνα πορτοκαλάδα για μένα το πρωί. Τώρα φτιάχνω πλέον για δύο, και για τον σύζυγό μου! Τρώμε πάντα πρωινό πριν φύγουμε για την δουλειά,  συνήθως φρυγανιές με βούτυρο και μέλι. Εγώ πίνω πάντα ελληνικό Λουμίδη με ολίγη, σπάνια φραπέ, κι αυτό μια φορά στις 2 εβδομάδες. Έχω και καπουτσίνο έχω σπίτι όμως δεν τον καταφέρνω καλά να τον φτιάχνω όμως!

Καφέ πίνω πάντα και στο δρόμο, πριν και μετά την πρόβα. Περνώ από το «Γρηγόρη» και παίρνω γάλα με  καφέ όπως με κοροϊδεύουν εκεί. μεσημεριανό. Τρώω πάντα στο σπίτι μεσημεριανό. Ακόμα κι αν είμαι εκτός έχω τάπερ μαζί μου. Έχω την αίσθηση ότι δεν είναι ίδια η ποιότητα του φαγητού απ` έξω με αυτών του σπιτιού. Το ίδιο κάνω και στο Νικηφόρο τον σύζυγό μου, πλέον, τον προμηθεύω με ταπεράκια.

Έτσι, μαγειρεύω κάθε μέρα. Δεν είμαι καμία gourmet chef... Μαγειρεύω κλασσικά φαγητά αλλά θεωρώ σπεσιαλιτέ μου το λεμονάτο κρέας με ρύζι . Βάζω γενικά πολύ λίγα λάδια , τσιγαρίζω λίγο κρεμμυδάκι, μετά ρίχνω το κρέας, βάζω λίγο κρασί για να το σβήσω, αλάτι- πιπέρι , σε χαμηλή φωτιά, και πριν το βγάλω, στύβω ένα λεμονάκι με λίγο αλεύρι και ζεστό νερό. Το συνοδεύω με ρύζι.

Τρώμε και βραδυνό όταν τελειώνω την παράσταση γιατί είναι ο μόνος τρόπος για να δω τον σύντροφο μου και  να τσιμπήσουμε κάτι με ένα κρασάκι, ένα ποτήρι λευκό Θαλασσίτη, που είναι δροσερό, ό,τι πρέπει για καλοκαίρι και αρκετά οικονομικό.  Delivery παραγγέλνουμε σπάνια και όταν θέλουμε να κάνουμε γουρουνιά...  Τότε παραγγέλνουμε από τα –όνομα και πράγμα- «Τα Γουρουνάκια» σουβλάκια και γύρο.

Σούπερ μάρκετ  πηγαίνω μία φορά την εβδομάδα. Παλαιότερα το έβλεπα με πολύ χαρά να πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ,  τώρα πια αρχίζει και μου τη βαράει γιατί νιώθω πως είναι αναγκαστικό!  Είμαι πάντα αγχωμένη, τα κάνω όλα πολύ γρήγορα,  πηγαίνω σαν τρελή με τη λίστα μου  για να τελειώσω και μου πέφτουν οι τσάντες... Σήριαλ κανονικό! Συνήθως πηγαίνω στο Θανόπουλο γιατί είναι και κοντά στο σπίτι μου. Και ο Σκλαβενίτης μ `αρέσει.

Από τη λίστα με τα ψώνια δεν λείπουν ποτέ τα  φρούτα και τα λαχανικά καθώς και τα μακαρόνια, τα Barilla, αν είμαι αγχωμένη θα πάρω και μια Nutella γιατί  είναι αυτό που μου φτιάχνει τη διάθεση.  Μια που μιλάμε για ψώνια, αυτό είναι το  πρώτο καλοκαίρι που δεν έχω πάει καθόλου στα μαγαζιά, δεν έχω περάσει απ έξω, δεν έχω διάθεση, ενώ ήμουν άπληστη με τα ρούχα, και δεν με αφορούσαν οι τιμές, τα τελευταία 2 χρόνια το έχω περιορίσει και βλέπω ότι έχω τόσα ρούχα που δεν μου λείπει κάτι για να πάω να το πάρω, και εκνευρίζομαι που τα μαγαζιά που ψωνίζω, δεν έχουν καταλάβει τη κρίση! Δεν γίνεται να κοστολογείς ακόμα μια τσάντα 2000 ευρώ! Δε γίνεται!  Πρέπει να μετακινηθούμε από κει! Και να τα είχα αυτά τα χρήματα , τώρα δεν θα πάω να την πάρω. Έχω φίλους που δεν έχουν να πληρώσουν το ενοίκιο τους, εγώ δεν μπορώ να είμαι στον δικό μου κόσμο! Και για να γυρίσουμε στα γαστρονομικά μας η κρίση με έχει επηρεάσει πάρα πολύ. Στα αγαπημένα μου εστιατόρια όπως είναι το Blue Pine, το Π-Box, το Square Sushi ακόμα και στον Τηλέμαχο παλιότερα θα μπορούσα να πηγαίνω και 2 φορές την εβδομάδα ή συχνότερα. Τώρα πηγαίνουμε  όποτε τα οικονομικά μας, μάς το επιτρέπουν. Πολλές φορές που θέλω να πάω σε ένα εστιατόριο, δεν το κάνω, φτιάχνω κάτι στο σπίτι και τρώμε. Μας έχει επηρεάσει και ψυχολογικά η κρίση. Το θεωρώ πολύ μεγάλη βλακεία να πληρώσω σε ένα εστιατόριο κάποια μεγάλα ποσά όταν την ίδια στιγμή γύρω μου υπάρχει αυτό το χάος. Δεν νιώθω άνετα να το κάνω όλο αυτό.

Όταν ωστόσο πηγαίνω σε ένα εστιατόριο, δεν αντέχω την διθενιά.  Θέλω να είναι οικείο το περιβάλλον, να μην σε κοιτάνε από πάνω μέχρι κάτω, ο κόσμος που μαζεύει να μην είναι δήθεν, δεν μπορώ να αισθάνομαι ότι είμαι σφιγμένη ή ότι πρέπει να  κάνω ολόκληρη προετοιμασία,  να ντυθώ καλά για να πάω κάπου να φάω.

Οι κουζίνες που αγαπώ είναι ανάλογα με τη φάση που περνάω. Για παράδειγμα μπορεί να φάω μόνο ψάρια για ένα διάστημα. Όμως γενικά έχω αντιφατική γαστρονομική προσωπικότητα. Είμαι εύκολη και συγχρόνως μίζερη. Δεν με ενδιαφέρει να φάω σπεσιαλιτέ. Αλλά θέλω να έχω την αίσθηση ότι αυτό που τρώω  είναι καθαρό και έχει ξεκάθαρη γεύση. Ότι δεν μου στέλνει μπερδεμένο... γαστρονομικό μήνυμα. Σ` αυτήν την περίπτωση ούτε που δοκιμάζω το πιάτο.

Τα τελευταία χρόνια δεν μπορώ να φάω pesto. Μία φορά έφαγα και έπαθα δηλητηρίαση και από τότε το έχω συνδυάσει άσχημα, λατρεύω όμως ένα κλασικό μαμαδίστικο φαγητό, το κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο ενώ η τελευταία μου γλυκιά εμμονή είναι τα εκλεράκια από το «Ελληνικόν». Τρέλα!

Είμαι των ρετρό γεύσεων και συνηθειών. Ακόμα θυμάμαι, μυρίζω και νιώθω ότι γεύομαι τα λατρεμένα και πεντανόστιμα πασχαλινά κουλουράκια της γιαγιάς μου.  Η γιαγιά μου μού  έχει χαρίσει και τα σερβίτσια και τα παλιά κεντημένα πετσετάκια της με τα οποία μου αρέσει να διακοσμώ το τραπέζι κάθε φορά που φτιάχνω φαγητό για τους κολλητούς μου. Το τέλειο μενού που θα έφτιαχνα γι` αυτούς θα ήταν μια πατατόσουπα για αρχή και για κυρίως ένα φιλέτο με ψητή πατάτα ή κάτι τέτοιο...

Δεν είμαι ο τύπος του καλοκαιριού, που κάθονται στην παραλία και βάζουν λάδι! Μ` αρέσει τα βουνό και το καλοκαίρι μου προσπαθώ να πηγαίνω προς τα εκεί. Πεθαίνω για την Αγγλία και για την βρετανική εξοχή. Στην Αγγλία  δοκίμασα για πρώτη φορά ινδική κουζίνα. Σε μια περιοχή, το Marlow 20 χιλιόμετρα έξω από το Λονδίνο. Πέρσι και φέτος πήγα στην Σκωτία. Θα μπορούσα να ζήσω εκεί.  Έχει καταπληκτικά μουσεία  και είναι σημαντικό ότι η ζωή εκεί είναι  φτιαγμένη και για τα παιδιά. Τί υπέροχο!»

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση