Άγγελος Τριάντης

Έχει μία από τις όμορφες αντρικές φωνές στην μπάντα των FM με ατέλειωτες ώρες ραδιοφωνικού αέρα και μουσικές γνώσεις και επιλογές που πάντα έχουν να μας δώσουν κάτι καινούριο. Αυτόν τον καιρό τον ακούμε στον νέο σταθμό της πόλης, τον Smooth 99,8 καθημερινά από τις 18:00 έως τις 20:00 και μαθαίνουμε τις αγαπημένες του γευστικές συνήθειες ακριβώς από κάτω. 

"Πάντοτε ήμουν και παραμένω πρωινός τύπος. Ξυπνάω στις 7 κάθε πρωί, βγάζω τα σκυλάκια μου Μόνα + Ρομέο βόλτα στο πάρκο και αμέσως μετά καρφί για προπόνηση στο Golden Corner γιατί η πυγμαχία είναι η ψυχοθεραπεία μου! Η  πρώτη γαστριμαργική συνήθεια μόλις σηκωθώ είναι να ετοιμάσω φρυγανισμένο ψωμί ολικής με μέλι και ταχίνι ολικής. Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο για να γεμίσεις ενέργεια το σώμα σου και μάλιστα χωρίς κανένα ίχνος λιπαρών.  

Ωστόσο έχω πάρα πολλά στέκια για καφέ και brunch και επιλέγω ανάλογα την φάση που βρίσκομαι. Soleto ή Oh mama αν είμαι νότια, Odori Vermuteria Di Atene χωρίς να συγκρίνεται με κανένα άλλο αν είμαι κέντρο. Βόρεια δεν έχω γιατί μου πέφτουν μακριά.  Από φαγητό του δρόμου ψηφίζω σουβλάκι 4 ever! Κεμπαμπτζίδικον στη Βούλα, το Σουβλάκι της Χαροκόπου στη Καλλιθέα και Τρελός Γάιδαρος για γύρο γαλοπούλα.

Εγώ η  αλήθεια είναι ότι δεν το έχω πολύ με το μαγείρεμα αλλά το προσπαθώ. Φτιάχνω όμως εκπληκτικά αυγά Καγιανά- παρόλο που δεν τρώω αυγά! Και δεν γράφω τη συνταγή γιατί βλέπω τον Πετρετζίκη να με πλακώνει.

Μ’ αρέσει να τρώω έξω. Δεν λέω ποτέ όχι στο Tartare και ίσως το καλύτερο Entrecôte Café de Paris που έχω δοκιμάσει στην Αθήνα. Για ιταλικό, Peccati di Gola στη Γλυφάδα και must try πιάτο, Chitarra Al Peposo

Για ψάρι στο υπέροχο και γραφικό ταβερνάκι Άρτεμις στη Βραυρώνα . Παρολ’ αυτά νομίζω ότι η μεσογειακή κουζίνα και ειδικά η ελληνική σου δίνει άπειρες επιλογές και δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από πιο high end κουζίνες όπως η γαλλική. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε πού υψηλό επίπεδο στην Ελλάδα και χαίρομαι που ολοένα και εξελίσσεται. Νέες γεύσεις, νέες τεχνικές και πληθώρα επιλογών για όλα τα γούστα και βαλάντια. Κάποιες φορές όμως πιστεύω ότι  χάνεται στη μετάφραση το θέμα γεύσης και καπελώνεται από τη τάση για εντυπωσιασμό. 

Το Α και το Ω σ’ ένα εστιατόριο είναι η ευγένεια και η σωστή εξυπηρέτηση. Από εκεί και πέρα λατρεύω τις ισορροπημένες γεύσεις χωρίς πολλές φανφάρες. Δεν καταλαβαίνω γιατί εστιατόρια που έχουν άριστη πρώτη ύλη, πρέπει να σε πεθαίνουν σε δήθεν γκουρμεδιές που τελικά εξαφανίζουν τη γεύση. Τις καθημερινές προτιμώ να τρώω σπίτι και ειδικά σαλάτες. Ένας ντάκος για βράδυ με ανθότυρο είναι το κατάλληλο κλείσιμο της ημέρας, για να χορτάσεις αλλά και να μην αγχώνεσαι για λιπαρά.

Μ’ αρέσει να ψωνίζω μαναβική είτε από τη Βιολογική Λαϊκή Βούλας κάθε Σάββατο είτε από το Περί Γης στη Βούλα, υπέροχα παιδιά με γνώση του αντικειμένου και καταπληκτικά ντόπια προϊόντα Σουπερ Μάρκετ πάω Βασιλόπουλο και Μπαλάσκα. Το ψυγείο μου συνήθως περιέχει νερά, φρούτα, λαχανικά και ένα μπουκάλι παγωμένη μαστίχα Skinos. Το ντουλάπι με τα τρόφιμα φιλοξενεί παξιμάδια, μέλι, ταχίνι, ζυμαρικά, όσπρια και στο τσακίρ κέφι κάνα μπισκότο. Με λες και ολιγαρκή τύπο αν και τρώω πραγματικά τα πάντα εκτός από: αυγά, μπάμιες, γιαούρτι και Σοκολάτα #peste_na_me_fate. Δεν είμαι πολύ του γλυκού. Οι φίλοι μου πάντα με κορόιδευαν ότι μου αρέσουν τα ξενέρωτα γλυκά όπως ο μπακλαβάς, το μιλφέιγ και το ρυζόγαλο. Οπότε δεν έχω και αγαπημένο ζαχαροπλαστείο. 

Γι’ αυτό  και το comfort food μου δεν είναι γλυκό. Είναι μια καλή σπιτική κοτόσουπα από τα χέρια της μαμάς Φρειδερίκης θεραπεύει τα πάντα.  Όπως και η πίτσα από τη Ζέας που μας πήγαιναν οι γονείς μου κάθε μήνα όταν ήμασταν μικρά και περίμενα πως και πώς την επόμενη φορά. Επίσης τα καλοκαίρια με παγωτό lollipop με γρανίτα λεμόνι και φράουλα. Τι ωραίες γαστρονομικές αναμνήσεις.

Κάθε καλοκαίρι επισκέπτομαι και ένα καινούριο μέρος αλλά μερικά μένουν  και σταθερά. Όπως το χωριό μου ο Μεσοπόταμος Πρεβέζης αλλά και η Χανιώτη στη Χαλκιδική. Στο χωριό πρέπει οπωσδήποτε να φας μαμαδίστικα μαγειρευτά στη Ταβέρνα «ο Πατέρας» του Γιώργου και του Τάτου στην Αμμουδιά αλλά και στη Τρελή Γαρίδα στη Πρέβεζα εννοείτε για τρελή ντόπια γαρίδα στη σχάρα. Στη Χανιώτη Δράμης για μπουγάτσα ότι ώρα και να είναι και για τα υπόλοιπα, μπάρμπεκιου στο σπίτι από τα χέρια του θείου Αχιλλέα.

Στο εξωτερικό όπου και ότι και να έχω φάει στη Τουρκία με έχει αφήσει με το στόμα ανοιχτό. Ξεχωρίζω το Tapa Suma στη Κωνσταντινούπολη, το Onur Kebab στα Άδανα και το Memos Tantuni στη Μερσίνα.

Αν ήταν η τελευταία μου μέρα πάνω στη γη, η τελευταία σας γαστρονομική επιθυμία θα ήταν να βρεθώ με τη γυναίκα μου, στο Sukiyabashi Jiro της Ιαπωνίας ίσως το μοναδικό ίσως sushir estaurant στο κόσμο με 3 αστέρια Michelin. Έτσι, για μια τελευταία γαστρονομική εμπειρία."