Στέλλα Κάσδαγλη

Αυτό τον καιρό μοιράζει το χρόνο της ανάμεσα στη συγγραφή, τη μετάφραση, το Women On Top και τις δύο της  κόρες. Από τον Οκτώβριο του 2017 έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πατάκη τα βιβλία της  από τη σειρά της Πριγκίπισσας Αθηνάς, μιας αντισυμβατικής πριγκίπισσας που καταρρίπτει ένα ένα όλα τα στερεότυπα των πριγκιπισσών της Ντίσνεϊ, και πλέον δουλεύει το επόμενο βιβλίο της  που θα απευθύνεται κυρίως σε εφήβους. Όπως και στο Women On Top, που είναι ένας οργανισμός για την επαγγελματική ανάπτυξη των γυναικών και την ισότητα στην αγορά εργασίας, έτσι και στο γράψιμο της  επικεντρώνεται σχεδόν αποκλειστικά πλέον σε θέματα ισότητας και ενδυνάμωσης των γυναικών, καθώς και στην εκπαίδευση των παιδιών και των εφήβων, Έτσι όλες της οι δραστηριότητες συνδέονται από ένα κοινό νήμα, με αποτέλεσμα να μη χάνεται ποτέ το νόημα που έχει για εκείνη η δουλειά.  Τι νόημα έχει για εκείνη όμως το καλό φαγητό; Πώς το εντάσσει μέσα στην καθημερινότητα της και ποιες είναι οι αγαπημένες τις γεύσεις;  Μας τα αποκαλύπτει όλα στο κείμενο που ακολουθεί…

"Η μέρα μου ξεκινάει νωρίς, όσο νωρίς ξυπνήσει η μικρή μου κόρη, που είναι τώρα 18 μηνών. Αν τυχόν "παρακοιμηθεί", ξυπνάω κι εγώ κατά της 7, για να ετοιμάσω τη μεγάλη, που είναι εφτάμισι, για το σχολείο. Εκεί βγαίνουν τα τάπερ: τάπερ δεκατιανού, μεσημεριανού για τον έναν, μεσημεριανού για τον άλλον -αν προλάβω και δικού μου μεσημεριανού. Ό,τι δεν έχω προλάβει να μαγειρέψω από την προηγούμενη μέρα, το φτιάχνω στα γρήγορα εκείνη την ώρα, το πρωί, και στο μεταξύ αλλάζω πάνες, ετοιμάζω πρωινά, φτιάχνω παζλ, βοηθάω να ετοιμαστούν τσάντες και οργανώνω νοερά την υπόλοιπη μέρα.  

H πρώτη μου γαστριμαργική συνήθεια μόλις σηκωθώ είναι ένα ζεστό ή κρύο κακάο, ανάλογα με την εποχή, που το πίνω όση ώρα κάνω τις υπόλοιπες δουλειές στην κουζίνα. Δεν έπινα ποτέ καφέ στη ζωή μου, οπότε περνάω τις φάσεις του τσαγιού και τις φάσεις της σοκολάτας. Αυτό τον καιρό είμαι στη δεύτερη. Για πρωινό τρώω συνήθως μια φρουτοσαλάτα με ταχίνι και μέλι ή δύο αβγά βραστά ή ένα παξιμάδι με αβοκάντο -τσιμπάει παράλληλα και το μωρό. 

 Από φαγητά του δρόμου αγαπώ τις κρέπες με σπανάκι και φέτα ή με μπανάνα, μέλι και καρύδα. Ιδανικά από το Κρεπηλατείον στο Μαρούσι, αλλά είμαι πάντα ανοιχτή σε δοκιμές. Στο σουβλάκι εκτιμώ πολύ τα μαγαζιά που έχουν και χορτοφαγικές επιλογές εκτός Σαρακοστής -δεν είμαι αυστηρά χορτοφάγος, αλλά τρώω κρέας 1-2 φορές το χρόνο και αυτές δεν είναι σε σουβλάκι. 

Όταν δεν είμαι σε κάποιο ραντεβού μου αρέσει να τρώω το μεσημέρι στο σπίτι, αν και τελικά προσπαθώντας να τελειώσω τη δουλειά καταλήγω με παξιμάδι και τυρί στο χέρι. Όταν προλαβαίνω να καθίσω στο τραπέζι, ωστόσο, τρώω ό,τι έχει περισσέψει από το προηγούμενο βράδυ ή φτιάχνω κάποια σαλάτα. Μου αρέσει ιδιαίτερα ο συνδυασμός πρασινάδας (μαρούλι, ρόκα, λόλα κλπ), με τοματίνια, τόνο, αβοκάντο και ελιές, αλλά και η σαλάτα με φακές, ντομάτα, φρέσκο κρεμμυδάκι και φέτα. 

Από τότε που μετακόμισα στα βόρεια στηρίζομαι σχεδόν πάντα στην ηλεκτρονική παραγγελία των ΑΒ Βασιλόπουλος για τα ψώνια του σούπερ μάρκετ -ευτυχώς που υπάρχει γιατί διαφορετικά δεν ξέρω πώς θα προλάβαινα. Τα κρέατά μας τα αγοράζω από το κρεοπωλείο Δαβούτης στην Αγίας Παρασκευής-Χαλανδρίου, παρότι έχει στον τοίχο μια επιγραφή που λέει κάτι τύπου "Ο χορτοφάγος είναι μια πανάρχαια ινδιάνικη λέξη που σημαίνει άθλιος κυνηγός" -ή κάτι τέτοιο. Φρούτα και λαχανικά ψωνίζω από δύο αγαπημένα μανάβικα στο Νέο Ηράκλειο ή από τη λαϊκή αγορά της Αλσούπολης, όποτε προλαβαίνω. Τρελαίνομαι για τις λαϊκές, είναι ένα από τα πράγματα που μου λείπουν περισσότερο από τότε που μετακόμισα.

Συνήθως ψυγείο και ντουλάπια με τρόφιμα είναι όλα γεμάτα. Μου αρέσει να ανοίγω το ψυγείο ή το ντουλάπι και να έχω επιλογές στο τι θα μαγειρέψω. Έχουμε πάντα πολλά φρούτα και διάφορα λαχανικά (φρέσκα και κατεψυγμένα), έχουμε πάντα κρέατα και πουλερικά και κανένα ψάρι στην κατάψυξη, 2-3 είδη τυριών (αλμυρά για τους μεγάλους, πιο απαλά για τα παιδιά), παξιμάδια, ταχίνι, μέλι και ξηρούς καρπούς για τη λιγούρα, παστέλι για γλυκό, αβγά, γιαούρτια πρόβεια, ελιές, βούτυρο Κερκύρας, όσπρια, βρόμη, διάφορα ρύζια και ζυμαρικά, σησαμέλαιο για τη μυρωδιά και ό,τι άλλο μας έχει γίνει εμμονή τη συγκεκριμένη περίοδο -τώρα τελευταία τραχανάς. Α, και σοκολάτα 100% κακάο για μένα, πουράκια και μερέντα για τους υπόλοιπους.

 Οι σταθερές μου αντιπάθειες είναι τα αλλαντικά, η κρέμα γάλακτος και τα εντόσθια. Και το κρέας, στο 90% των περιπτώσεων. Στο άλλο 10% το απολαμβάνω. Κατά τα άλλα, οι εμμονές πάνε και έρχονται. Αυτή την περίοδο έχω ξαναερωτευτεί μετά από πολύ καιρό τα τυριά και τα γιαούρτια, οπότε κάνω και όλους τους σχετικούς πειραματισμούς. Έχω μια σταθερή αγάπη στα κρίθινα παξιμάδια, το ταχίνι, το ρύζι, το αβοκάντο, το μπρόκολο και προφανώς τη σοκολάτα. Πέρυσι είχα μια τρέλα με τα αβγά, ξυπνούσα το πρωί και έφτιαχνα σπανάκι με αβγά τηγανητά. Σε άλλες περιόδους τρελαίνομαι να δοκιμάζω συνταγές με όσπρια -αλοιφές, σαλάτες, κεφτέδες, κοκκινιστά... τα πάντα.

Έχω μια ιδιαίτερη σχέση με το φαγητό "έξω", βρίσκω πάντα κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ στη διαδικασία. Η μόνη περίπτωση να μη βρω τίποτα και να με εκνευρίζουν τα πάντα είναι να πάω σε εστιατόριο όπου τα πάντα έχουν μέσα ή τυρί ή μπέικον ή κρέμα γάλακτος. Με δαιμονίζει αυτή τη φιλοσοφία, νιώθω σαν να μου σερβίρουν ντοματόσουπα από κονσέρβα.

Τα τελευταία χρόνια λόγω παιδιών έχω χάσει την επαφή με τα "βραδινά" εστιατόρια -όταν βγαίνουμε πάμε σινεμά. Ωστόσο από μεσημεριανά του σαββατοκύριακου αγαπώ ιδιαίτερα το It (πάντα δοκιμάζω κάτι καινούριο), το Mirch (το νταλ του είναι εξαιρετικό) και το Avocado (το avocado burger και το om shanti είναι τα αγαπημένα μου, μαζί με living lemonade πάντα) στο κέντρο, το Ancho στο Χαλάνδρι (μπουρίτο με σχεδόν απ` όλα και τόφου, πολύ καυτερό) και τα Wagamama. Και μια κρητική ταβέρνα στην Ακαδημίας που δε θυμάμαι πώς τη λένε αλλά κάτι τρομερά καλτσούνια με χόρτα. Και η Μαριγώ στον Πειραιά και ο Τεχλικίδης στη Δροσιά.

Για deliveryμας αρέσει πολύ το ινδικό, γι` αυτό και τιμούμε συχνά το delivery του Pink Elephant στο Χαλάνδρι. Παραγγέλνω σε rotation όλα τα χορτοφαγικά του πιατα και είναι φανταστικά. Παραγγέλνουμε και σούσι από το Koi ή το Wagamama, αλλά και πίτσα -dominos ή Burger Joint όταν περνάμε από κει και μπορούμε να την πάρουμε μαζί μας.

Βραδινό τρώμε συνήθως στο σπίτι με τον άντρα μου αφού κοιμηθούν τα παιδιά. Φτιάχνω πάντα κάτι σε λαχανικό/ζυμαρικό/όσπριο για μένα και πολλές φορές συμπληρώνω κάτι της ώρας, που δεν ταιριάζει με το ταπεράκι του μεσημερινού. Αγαπώ πολύ τα ψητά λαχανικά -όχι μόνο τα κλασικά που έχουμε συνηθίσει, αλλά και εκείνα που έχουμε μάθει να τρώμε βραστά: καρότα, λάχανο, μπρόκολο, πράσο- οπότε τα συνδυάζω εύκολα με τα υπόλοιπα "εύκολα" υλικά του σπιτιού, χωρίς να χρειάζεται να παρακολουθώ από κοντά τηγάνια και κατσαρόλες την ώρα που ετοιμάζονται για ύπνο τα παιδιά.

 Όπως θα καταλάβατε αγαπώ πολύ τις κουζίνες που δε στηρίζονται στο κρέας για να δημιουργήσουν: ελληνική, ινδική, ιαπωνική, ιταλική, μεξικάνικη. Δε με συγκινούν ιδιαίτερα οι βορειοευρωπαϊκές κουζίνες, ας πούμε, ούτε καν η γαλλική. Αναγνωρίζω τη γοητεία τους και την τέχνη τους και τη σχέση τους με τη γεωγραφία των χωρών τους, απλώς δεν τις λαχταράω ποτέ, οπότε δεν τις γνωρίζω ιδιαίτερα κιόλας.

Με ένα ταξίδι στο χρόνο θυμάμαι πάντα με τρυφερότητα τις γαστρονομικές μου αναμνήσεις: το ψωμί με βούτυρο με μέλι ή με ζάχαρη -απογευματινό από τη γιαγιά μου. Τα ψωμάκια με λιωμένο τυρί και μια σταλίτσα blue cheese ανάμεσα -πρωινό από τη μαμά μου. Οι πίκλες στο πρώτο χάμπουργκερ που έφαγα με τον μπαμπά μου. Η κουκουρούκου στα διαλείμματα. Η Crunch στα διαβάσματα των Πανελληνίων. Τα μπαλάκια από κιμά της άλλης μου γιαγιάς, που τα έσβηνε με κρασί. Η καρυδόπιτα κέρασμα από τον παππού μου. Το ψημένο (αλήθεια) μπέργκερ από το Ντελίσιους, την ψησταριά της γειτονιάς όταν επέστρεφα από το μπαλέτο.

 Αν πάντως ήταν η τελευταία μου μέρα επάνω στη γη θα ήθελα να φάω κάτι που δε θα είχα ξαναδοκιμάσει ποτέ. Αν είχα άλλη μια ευκαιρία να νιώσω κάτι καινούριο, γιατί να τη χάσω; Τις αναμνήσεις μας δεν υπάρχει καμία περίπτωση να τις χορτάσουμε επαναλαμβάνοντάς τις, οπότε ας τις αφήσουμε εκεί που βρίσκονται. Θα ήθελα μόνο να έχω μαζί μου τους πιο δικούς μου ανθρώπους -αρκεί να μην ξέρουν ότι αυτό θα είναι το τελευταίο γεύμα που θα φάμε μαζί."