Αργυρώ Καπαρού

Σχεδόν είκοσι χρόνια στο τραγούδι άρχισε να γίνεται γνωστή στο πλατύ κοινό από τη συνεργασία της με τον Σταμάτη Κραουνάκη και την υπέροχη Σπείρα του. Εκεί την άκουσα και γώ πρώτη φορά δια ζώσης και κάτι μ´επιασε. Κρίμα είπα τέτοια αρτίστα να χαντακωθεί στην Ελλάδα αλλά που ξέρεις. Μέχρι που η σπουδαία Λίνα Νικολακοπούλου της έγραψε καινούργια τραγούδια με την Δάφνη Αλεξανδρή, και κρατημένες από τις "Χειρολαβές" γύρισαν όλη την Ελλάδα αφού πρώτα στην Χελώνα του Σταμάτη και της Λίνας στο Γκάζι η παράσταση της Αργυρώς Καπαρού έκλεψε και έκαψε τις καρδιές πολλών. Το χειμώνα που κοντοζυγώνει θα συνεχίσει τη συνεργασία της με τη στιχουργό σε μια παράσταση που της ετοιμάζει και με άλλους καλλιτέχνες. Ο λόγος σε εκείνη.

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι,όπου το πιάτο είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στη καθημερινή ζωή μας. Η γιαγιά μου η Χρυσούλα,Καππαδόκισα,δεν κοιμόταν αν δεν ήξερε τι θα μαγειρέψει την επομένη.  Οι γονείς μου από Κρήτη και Μικρασία όπως καταλαβαίνετε ως μερακλήδες με τη γεύση και το καλό φαγητό,δεν μου άφησαν περιθώρια παρεκκλίσεων. ´Εγινα κι εγώ μερακλού και βαδίζοντας στην Αθήνα αναζητώ πάντα τα ωραία στέκια για φαγητό,καφεδάκι ,και ποτό .   Η μέρα μου ξεκινά συνήθως με ένα καλό πρωινό, ελαφρύ,στο σπίτι..Δημητριακά,γάλα,γιαούρτι ή και φρουτάκι. Μετά ως κάτοικος Περιστερίου,αριβάρω στη πλατεία και πίνω ένα όρθιο καφεδάκι στο Εnzzo δίπλα στο μετρό Περιστέρι ,ή και πιο κάτω στο Barista Cafe δίπλα στην εμπορική τράπεζα. Ωραίος χώρος , καινούργιος και με τέλειο εσπρέσσο Arabica.

Όταν κατεβαίνω κέντρο ,ξεκινώ το πρώτο καφεδάκι στο Δυάρι της Μεγ. Αλεξανδρου,κοντά στο cine Λαίς ( Κεραμεικός). Τα παιδιά που το έχουν είναι γλύκα και παίζουν και καλή μουσική. Πράγμα πολύ σημαντικό για την διάθεση και την απόλαυση. Ο Κεραμεικός είναι μια γειτονιά που λατρεύω, παρόλα τα προβλήματα που υπάρχουν,με τις κλοπές,τη βρωμιά του Δήμου Αθηναίων και τη δυσκολία στο parking,κυρίως τα Σαββατοκύριακα. Ο Κεραμεικός είναι ακόμα γειτονιά.

Όσο μεσημεριάζει και κατεβαίνει η αγωνία στο στομάχι ,μετά από όλο το τρέξιμο,σε τράπεζες,εφορίες,υπηρεσίες και όλα αυτά τα κρύα πράγματα της ζωής, σίγουρα θέλεις να μυρίσεις κάτι ωραίο,να βρείς δυό φίλους να τα πεις,να φάτε παρέα. Ασφαλώς μόνο αν δεν έχεις μαγειρέψει κάτι σπίτι,γιατί τις πιο πολλές μέρες προτιμώ να μαγειρεύω, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι που κουμαντάρουν ένα νοικοκυριό και βάζουν αυτό που λέμε κατσαρόλα. Αλλιώς δε βγαίνει το πορτοφόλι.

Είναι και μια καλή αφορμή πάντα για το κάλεσμα ενός φίλου και αφήστε που έχουν μείνει οι περισσότεροι άνεργοι και το ελάχιστο που μπορείς να κάνεις ειδικά στους εργένηδες φίλους είναι να τους μαγειρέψεις. Είναι στοργή το φαγητό. Όταν πάλι είμαι έξω μεσημέρι στο κέντρο , πάντα θα σκεφτώ να πάω στο Δίπορτο,το παλιό υπόγειο στη καρδιά της Αθήνας,με τα "υπέροχα μαγειρευτά και τη ρετσίνα,πίσω ακριβώς από τη Βαρβάκειο.

¨Όμως όταν η μέρα με έχει παρκάρει στο Περιστέρι,σίγουρα θα αφεθώ στις μυρωδιές και στις τέλειες γεύσεις της ταβέρνας "Δάφνη",στο μικρό πεζόδρομο του Μπουρναζίου,Μεγ. Αλεξάνδρου 86. Η θαυματουργή γυναίκα του Τάκη,παλιού συμμαθητή μου, η Αριστέα με τ´όνομα σε μαγεύει με τα μαγειριά της. Λυγίζει ο ουρανίσκος σας λέω. Εξίσου δυνατό για και το Gallery Grill ακριβώς απέναντι , με εξαιρετική ποικιλία μπύρας.

Θυμάμαι από πιτσιρίκι έξω από το σπίτι μας περνούσε ένα λεωφορείο που έκανε τη διαδρομή Περιστέρι-Πετράλωνα . Το έπαιρνα λοιπόν "τα απογεύματα του σαββατοκύριακου κι εγώ και κατέβαινα στην αγαπημένη μου στάση,στο Μοναστηράκι και από εκεί με τα πόδια αλώνιζα την Αθήνα. Θησείο, Πλάκα, Αναφιώτικα, Διονυσίου Αεροπαγίτου, Ακρόπολη λες και αυτή η λεωφορειακή γραμμή είχε έρθει έξω από το σπίτι μας για να με επιμορφώσει πνευματικά,αφού από αυτούς τους περιπάτους στην όμορφη Αθήνα , συνάντησα στο ‘’σχολαρχείο’’ τον Τσαρούχη, στο ‘’ καφενείο’’ της Πλάκας την Νταντωνάκη , τον Χατζιδάκη με τις τόσες συναυλίες στην Ρωμαική Αγορά, μια πλευρά της ζωής "γεμάτη γοητεία που τόσο απουσιάζει σήμερα.Όμως παρηγοριέμαι όταν κάθομαι για καφέ ή μπυρίτσα και κανένα μεζέ ωραίο στο πεζόδρομο του Θησείου και περνώ το απόγευμα στο "Αψέντι" και χαζεύω τα βιβλία στο βιβλιοπωλείο "Λεμόνι" απέναντι.Το βιβλίο άλλωστε είναι η καλύτερη παρέα και την παίρνεις μαζί σου όπου θέλεις.

Άλλοτε πάλι μ`αρέσει να γυρίζω στο παλιό βιβλιοπωλείο "Χνάρι" στο πεζόδρομο της οδού Κιάφας απέναντι από την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής στην Ακαδημίας ,όπου συχνάζω από παιδάκι, με τη πλούσια συλλογή βιβλίων σε πολύ χαμηλές τιμές και να πίνω καφέ στο ‘’ΤΣΙΝ ΤΣΙΝ ‘’ του Δημήτρη Χασιούρα με τις τέλειες μουσικές επιλογές και τα καθαρά ποτά μιας και είναι ανοιχτό ως αργά το βράδυ. Συνήθως το απόγευμα αρχίζουν οι πρόβες μας,με τους μουσικούς, που γίνονται κάπου στον Κεραμεικό , οπότε πάλι εκεί γυρίζει το νήμα της μέρας μου.Καφές ανα χείρας από το Street Food στη Τριπτολέμου, μυρωδάτος και δυνατός.

Μετά τη πρόβα τα στέκια είναι πολλά.Κάθε μέρα κι άλλο. Ένα από αυτά το LA SOIREE DE VOTANIQUE στην οδό Καστορίας , με ωραίες μπύρες,χυμούς και γευστικά πιάτα,λίγα και προσεγμένα. Παίζει δυνατές μουσικές και μαζεύει ωραίο κόσμο. Τα παιδιά που το έχουν είναι καλλιτέχνες γι αυτό και φιλοξενούν πολλές εκθέσεις. Άλλο στέκι κλασσικό πιά και για όλες τις ώρες είναι ο Elvis στην Πλατεών και Λεωνίδου γωνία. Το καλύτερο κοτόπουλο καλαμάκι της πόλης. Ο φίλος μου με περιμένει πάντα με χαμόγελο στο ταμείο και μια τσικουδιά. Για να μη ξεχνάμε και την πατρίδα.

Για τσιγάρα ,μπύρα στο όρθιο , εφημερίδες,περιοδικά,σκαν καικάθε είδους πληροφορία για τη γειτονιά , απευθυνθείτε στα ‘’ΨΙΛΙΚΑ’’ της Σοφίας Κεφαλληνού κόρης του κυρίου Ιούλιου. Έως αργά το βράδυ.Εγγύηση.  Αρκετά βράδια καταλήγουμε και στο κλασικό πιά Mini Size στον Ταύρο. Ωραία βεράντα , δίπλα στις γραμμές του τρένου , όπου ο Στέλιος και ο Χρήστος θα σας περιποιηθούν ,με τις ωραίες σαλάτες τους , τα αυγά μάτια με πατατούλες ροδέλλα , τα πιάτα με κοτόπουλο, τις πολύ συνετές τιμές και πάνω από όλα την ευγένεια τους.

Ο άλλος παλιός θρύλος στη γειτονιά μας ,είναι για τα βράδια μας ,ο  "Καταγκιόζης" στην οδό Τρώων 9. Οικογενειακή λαική ψησταριά με εξαιρετικά παιδάκια ,όλων των ειδών τα κρέατα ,ωραίες σούβλες,βραστές σαλάτες και καλές τιμές. Οι πατάτες του με το αρνάκι στο φούρνο,ασύλληπτη γεύση.

Όπως επίσης καθιερωμένο είναι και το BASE GRILL επί της Κων/πόλεως λίγο πριν τη πλατεία. Γκουρμεδίζει λίγο αλλά τα κρεατά του είναι πεντανόστιμα και τα υλικά του καλοδιαλεγμένα!

Το Μπουρνάζι τα τελευταία χρόνια , έχει μεγάλο κοινό για φαγητό. Για τα υπόλοιπα στέκια του μη με ρωτήσετε,δεν έχω ιδέα που λέει και το τραγούδι.Εκτός ίσως από το Enzo de Cuba με καλά κοκτέιλ και τη Latin μουσική. Τώρα πρέπει να ομολογήσω ότι δεν είμαι και πολύ της νύχτας οπότε δεν γνωρίζω πολλά after στέκια, άρα η βόλτα μου κάπου εδώ τελειώνει .

Σίγουρα όμως δεν θα παραλείψω να τονίσω την αγάπη μου σε ΟΛΗ την αγορά μπαχαρικών και τυριών - αλλαντικών της Ευρυπίδου στην Αθήνα αλλά και της Γούναρη αντίστοιχα στον Πειραιά . Όπως επίσης και μια παραλιακή ψαροταβέρνα του Πειραιά στην  Πειραική με εξαιρετικές τιμές και φαγητό την "Τράτα" που δεν την γνωρίζουν πολύ οι Αθηναίοι. Φυσικά κλείνοντας θα σας πω να αναζητήσετε μια συνταγή πολίτικη που πάντα συνόδευε τις κυριακές στο σπίτι μας: Το μαντί  στην εξαιρετική εκδοχή του Ηλία Μαμαλάκη . Είναι πολύ σωστά διατυπωμένη και όπως την έφτιαχνε η γιαγιά η Χρυσούλα.

Με την ευχή να έχετε πάντα καλή παρέα ,απολαμβάνοντας ένα πιάτο που θα ζεσταίνει τις καρδιές σας. Άλλωστε όπως λέει και η Λίνα Νικολακοπούλου στο τρίτο στεφάνι: "Μια συντροφιά που ζήσαμε,αυτή είναι η ομορφιά".