Lia Hide

16 Ιανουαρίου 2019
Μικαέλα Θεοφίλου
H ταλαντούχα μουσικός και τραγουδίστρια μας αποκαλύπτει όσα επιθυμεί ο ουρανίσκος της.
  • LIA HIDE | Η Μέρα μου στο Πιάτο

Η Lia Hide (Λία Γεωργακοπούλου), αυτό το φωτεινό και χαρούμενο κοριτσι που διδάσκει μουσική, γράφει μουσική για το θέατρο, ζωγραφίζει κυρίως όμως συνθέτει, γράφει, τραγουδάει και κυκλοφορεί  τα «σκοτεινά» αλλά τόσο βιωματικά και αιθέρια τραγούδια της. Μετά από πολυάριθμες συμμετοχές στην εγχώρια ηλεκτρονική μουσική το 2013 κυκλοφόρησε το "Home", τον πρώτο της προσωπικό δίσκο στην ΕΜΙ, και εμφανίστηκε στην Αμερική, Αγγλία, Νορβηγία και Πολωνία, και στην χώρα μας με τους Tricky, Anneke, Kovacs, Keep Shelly in Athens και KBHTA.  Το 2017 κυκλοφορησε  ο δεύτερος της δίσκος, σε παραγωγή Ευρυπίδη Ζεμενίδη, απο την Hidden Track Records.  Τώρα βρίσκεται στην τελική ευθεία του τρίτου της δίσκου «και όλα είναι υπερπολυάσχολα», όπως λεει, «να τελειώσουν τα εξώφυλλα, να τελειώσει το μάστερινγκ, να αποφασίσω για ένα σωρο λεπτομέρειες». Βέβαια βρήκε λίιιιγο χρόνο για να μας αποκαλύψει τις γεύσεις της. 

"Η μέρα ξεκινάει μόνον με καφεεεεεεεεεεε! Σκέτο, αμερικάνο καφέ. Χωρίς καφέ, δεν γίνεται τίποτα! Δεν είναι ότι με ξυπνάει, είναι ότι μου αρέσει πολύ πολύ η γευση και η μυρωδιά του!  Μια ωρίτσα αργότερα, θα φάω κάτι σε πρωινό, συνήθως ή τοστάκι, ή αυγουλάκια (το καλύτερο μου είναι ψητά στο φούρνο με λίγο άνιθο και αν έχω και σολωμο, μιαμ, μιαμ! Αν όχι, κάνω την καρδιά μου πέτρα και ψιλοκόβω τοματίνια!)

Αγαπημένο μου στέκι για καφέ και brunch είναι το Μπελ Ρέυ, στο Κουκάκι. Εκεί συνήθως παραγγέλνω croque madame με καπνιστό ζαμπόν, ελβετικό τυρί, μπεσαμέλ, ντομάτα, τηγανητό αυγό, ή ακόμα καλύτερα, scrambled eggs με αβοκάντο και καπνιστό σολομό.

Αγαπώ πολύ τα σουβλάκια σαν φαγητό του δρόμου. Έχω φάει πολύ τίμια σουβλάκια και αν δεν υπάρχει και κάποια σοβαρή κοινωνική υποχρέωση, θα τολμήσω και με γύρο χοιρινό και με απ’όλα (ναι, και με το τζατζίκι του!). Έχω να προτείνω τα εξής: πίτα γύρο χοιρινό από την Κυψέλη, στους Μερακλήδες, πίτα γύρο κοτόπουλο, από τον Γιώργο, ακριβώς απέναντι από τους Μερακλήδες (Αγ. Ζώνης και τα δύο)-πολύ τίμια και σουπερ όλα τους- στο Κυψέλη Καλαμάκι, αλλά και καλαμάκι κοτόπουλο ζουμερό, κι εκεί αλλα και στο Joys. Φαλάφελ σε πίτα στον Πανάγο, στην Πλατεία Κυψέλης, και στο Μοναστηράκι, έφαγα πρόσφατα πίτα γύρο κοτόπουλο με σως γιαούρτι και κάρυ, από τον Σάββα. Επίσης, καθαρό, και διαφορετικό, το σουβλάκι στο Πιάτσα Καλαμάκι στην Πανόρμου, και στο Κουκάκι, δίπλα στο Ωδείο μας (Μουσική Πράξη), άνοιξε ένα νέο σουβλατζίδικο με πολύ διαφορετικές γεύσεις! Α! και ο Πιπεράκιας, στην Μεσογείων, για παραλλαγή, αν σας αρέσει η πράσινη πιπέρια! Αν και λάτρης του σουβλακίου, τα βρώμικα στην Πανόρμου στα Καλαμάκια, είναι ε-ξαι-ρε-τι-κά, και δεν τα μετανιώνεις την επόμενη, και εννοείται, τα noodles, αχ, αυτά τα noodles στην Πανόρμου!

Αν και δεν είναι εστιατόριο, τελευταία τρώω στο Mpro’s στην Κυψέλη, έχει λίγα πιάτα, αλλά εξαιρετικά και τέλειο μπιφτέκι! Το Hitchcock tales στην Ακρόπολη, επίσης! Μου αρέσουν πολύ πολλά εστιατόρια/ταβερνάκια στα Εξάρχεια, προτιμώ συχνά το Οξο Νου. Για καλό κρέας πάμε στο Στέκι του Φετάνη, και για κριτικό με τα όλα του πάμε στην Ανυφαντού της  Γεύσης. Αγαπημένο μου είναι επίσης, η Αγορά στο Χίλτον (έχει και εξαιρετικά κρασιά).  

Αυτοί που με εκνευρίζουν σ’ ένα εστιατόριο συνήθως είναι οι εξυπνάκηδες γκαρσόνοι, σερβιτόροι, που έχουν πολύ ύφος καρδιναλίων. Με εκνευρίζουν επίσης τα πολύ δήθεν πιάτα, σε -και καλά – πολύ σούπερ εστιατόρια που τελικά έχουν γεύση από φαστ φουντ, και που υποφέρεις από το φούσκωμα ενώ δεν έχεις φάει στην ουσία τίποτα (ναι, το ξέρουμε ότι βάζετε μαγιά κι αλεύρια ύποπτα σε σάλτσες κι όπου κρύβεται, πλέον, σταματήστε το). 

Μεσημεριανό, δεν τρωω πάντα γιατί συνήθως λείπω. Αλλά μαγειρεύω συχνά, παρόλα αυτά, συνήθως για βραδινό, ή για ταπεράκι για την δουλειά, την επόμενη. Κάνω πολύ ωραία πρασόπιτα (με μπέϊκον και καρύδια) και πίτσα μαργαρίτα και λαχανικών με μελιτζάνα αντί για αλλαντικά (ναι με δική μου ζύμη – αλεύρι, μαγιά σε σκόνη, λίγο γάλα, δύο αυγά, νεράκι και καρυκεύματα στην ζύμη), και γενικά τα πάω καλά με τα ριζότα και τα ψητά φούρνου. Έχω πάρει πολύ καλές κριτικές για τον αρακά, την φάβα και τις φακές μου, την σούπα κολοκύθας και την μπολονέζ, επίσης!

Έχω να σας δώσω μία πανεύκολη συνταγή για χειμωνιάτικο comfort food: με ρύζι για σούπα ή για πιλάφι – τσιγαρίζουμε ελαφρά το ρύζι σε λίγο βουτυράκι. Προσθέτουμε νερό, και ένα κύβο κοτόπουλο (για 2 άτομα, 1 κύβο). Λίγο πριν τελειώσουμε, φτιάχνουμε αυγολέμονο... χωρίς λεμόνι όμως! Και το ρίχνουμε αργά-αργά σε χαμηλή φωτιά, πλέον. Προσθέτουμε λίγο κάρυ, στο τέλος, και ανακατεύουμε συνέεεεχεια! Αν βάλετε και τριμμένη παρμεζάνα, απρέ, τότε αυτός είναι ο παράδεισος!

 Μ’ αρέσει πολύ να ψωνιζω στο σούπερ μάρκετ κυρίως από τον ΑΒ  Βασιλόπουλο και τον Σκλάβενίτη της γειτονιάς μου αλλά και από την Λαική μας, κάθε Τετάρτη, στον Γκύζη. Στο ψυγείο μου συνήθως «κατοικούν» κρασί, πορτοκάλια, αυγά, τυριά και υλικά για τοστ αλλά και γλυκά και μαρμελάδες (γιατί δεν τα τρώω), βούτυρο μουστάρδες και σως αλλά και πατάτες και κρεμμυδια. Στην κατάψυξη γίνεται το πανηγύρι… Αρακάς, φασολάκια, κοτόπουλο σε μερίδες, ψάρι, ανάμεικτα λαχανικά, ταπεράκια με ψιλοκομμένα πιπεριές, κρεμμύδια, τα πάντα όλα σε κυβάκια και ζουλιέν, σάλτσα ντομάτας της μαμάς σε μερίδες και κιμά.  Στο  ντουλάπι με τα τρόφιμα θα βρείτε ζυμαρικά, ρύζι, γάλα εβαπορέ, μανιτάρια σε κονσέρβα, μπισκότα και παξιμάδια για ντάκο! 

Γαστρονομικές εμμονές δεν έχω. Τα τρώω –σχεδόν- όλα! Απλά με ενοχλούν πολλά, λόγω σπαστικής κολίτιδας και παλινδρόμησης. Σνιφ! Η αλήθεια είναι όμως ότι δεν τρώω, ούτε θέλω να δοκιμάσω, μάτι από κεφαλάκι (το μυαλό το τρώω.. χιχιχιχι.. ) και βατραχοπόδαρα. Είμαι όμως παμφάγο! Μου αρέσει το φαγητό πολύ και μου αρέσει να δοκιμάζω! Αν δεν υπήρχε θέμα θερμίδων και πάχους, θα μπορούσα να δοκιμάζω φαγητά όλη μέρα, είμαι πολύ λιχούδω! Μου αρέσει να τα μπερδέυω, και να μάθω να τα μαγειρεύω μου αρέσει και να τα συνδιάζω!

Το αγαπημένο μου φαγητό είναι σουπιές με σπανάκι συνδυασμένο με ένα ωραίο κόκκινο κρασι! Α! και η σπανακόπιτα της μάνας μου. Κατά τα άλλα μου αρέσουν πολύ οι ασιατικές και ινδικές κουζίνες. Μου αρέσουν πολύ τα χρώματα και μπαχαρικά τους. Και μου θυμίζουν τον καιρό που περνάω στο Λονδίνο και τις μαγειρικές που καταπιάνομαι όταν είμαι εκει!

 Δεν είμαι πολύ φαν των γλυκών. Αλλά το cheesecake oreo της Κυβέλης είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα, εδώ που τα λέμε.. και για (χθεσινό κατά προτίμηση) γαλακτομπούρεκο, μία εκτίμηση την έχω...  

Και αφού μιλάμε για γλυκά μία από τις παιδικές γαστρονομικές μου αναμνήσεις είναι τα μελομακάρονα της μαμάς μου. Όμως μου είναι αξέχαστες και οι γεύσεις μου από το χωριό όπως ο τραχανάς ο ξινός, οι μπάμιες με μπόλικη φέτα και φρέσκο ψωμί, οι μπριζόλες στα κάρβουνα του μπαλκονιού τις Κυριακές! Και το καλαμάκι το σωστό, του πανηγυριού, στο χωριό μου! 

Το περασμένο καλοκαίρι  λόγω περιοδείας η αλήθεια είναι ότι πήγα και έφαγα σε πάρα πολλά μέρη, καποια από τα οποία μάλιστα πολύ ιδιαίτερα, που αξίζουν τον κόπο. Έχουμε και λέμε: το Έπεα Πτερόεντα και ο Τσαρούχας, στην Θεσσαλονίκη. Τα ρακάδικα στην Νέα Ιωνία του Βόλου. Το Opus και το Πεσκέσι στο Ηράκλειο. Το SueGiu στην Νάξο. Το Django`Burger Lab στην Σύρο. Το Παρδαλό Κατσίκι στην Καρυά της Λευκάδας, το Πορτοκάλι στην Ζάκυνθο και οι Βιναριές στην Κεφαλονιά (ραβιολια με αστακό, παιδιά, σοβαρό θεματάκι!). Tο πιο αγαπημένο μου όμως από όλα, και λόγω παρέας και λόγω φαγητού, είναι ο Μαύρος Κάτης, στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ο Γιώργος μαγειρεύει όπως θα ήθελα να τρώω και να σερβίρω στους φίλους μου, κάθε μέρα, από τα πρωινά του μέχρι τα μεζεδάκια για την ρακή.  Ούφ! Πείνασα!

Στην πρόσφατη περιοδεία μας στην Ιταλία, το καλύτερο φαγητό ήταν στην Φλωρεντία, στο θέατρο που παίξαμε, Teatro del Sale. Αν βρεθείτε στην Φλωρεντία πρέπει οπωσδήποτε να πάτε και να το ζήσετε αυτό! Εξαιρετικό φαγητό επίσης, παντού στην Ιταλία, με την πίτσα να έχει στην τιμιτική της στην Νάπολη, και το ψάρι προς το Βορρά (σούπα Vongoleαπίστευτη! Όπου τη βρείτε, παραγγείλτε την!)
Αγαπημένο όμως, και το σούσι που φάγαμε στο Μπεργκεν στην Νορβηγία, με πραγματικά φρέσκο σολωμό, και τα μπέγκελ στο Μόντρεαλ. Και πιο πολύ απ’όλα, τα σαντουιτς στο Σαν Φρανσίσκο με ολόκληρη μπριζόλα μέσα. Ό,τι και να λέμε, είναι αλλιώς οι μπριζόλες στην Αμερική.  

Πάντως, στην Ιταλία θα επέστρεφα την τελευταία μου μέρα επάνω στη γη. Σε μία βίλα στην Τοσκάνη με τους φίλους μου. Θα τρώγαμε θαλασσινά, στρείδια, ψαρικά, αστακό, και μπρίκ, και θα εστίαζα σε σπάνια κρασιά, και ποτα!  Για να πούμε στην υγειά μας!"

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση