Καίτη Φαρμάκη

Μετράει ατέλειωτες ώρες ραδιοφωνικού αέρα, στα τόσα υπέροχα χρόνια που μας συντροφεύει στα ερτζιανά. Τα τελευταία χρόνια την ακούμε καθημερινά, 10:00-13:00, στον ΛΑΜΨΗ 92,3 ενώ αυτή την εποχή ετοιμάζει το site της www.anewlife.gr –που κάνει πρεμιέρα στις 27 Οκτωβρίου- με διατροφή, άσκηση και έμπνευση “για μια ζωή όπως σου αξίζει να τη ζεις”, όπως λέει η ίδια και κάνει πράξη καθημερινά. Θα το διαπιστώσετε διαβάζοντας μια…μέρα της στο πιάτο!

"H μέρα μου ξεκινάει πάντα, πάντα, πάντα με ένα ποτήρι νερό. Μέσα σε μισή ώρα έχω πάρει το πρωινό μου. Νιφάδες βρώμης ή Αll bran με σταφίδες, κανέλα, sugavida γλυκαντικό, maca για ενέργεια, σπασμένο λιναρόσπορο και σπόρους chia για Ω3. Και όλα αυτά σε γάλα καρύδας που το έχω ζεστάνει σε ένα μπρικάκι. Ιεροτελεστία. Συχνά φτιάχνω και χυμούς λαχανικών για πρωινό. Σπανάκι, αγγούρι, πιπεριά, αχλάδι, τζίντζερ. Παίρνω τόση ενέργεια που συνηθίζω να λέω “Ποιός χρειάζεται καφέ για να ξυπνήσει;”

Τα Σαββατοκύριακα συνήθως ξεκινάω με τρέξιμο. Στο Ολυμπιακό στάδιο ακόμα και από τις 7 το πρωί για να τρέξω. Είναι απίστευτο με πόση ενέργεια γεμίζει η ημέρα μου.  

Σχεδόν πάντα τρώω στο σπίτι. Αγαπημένο μου φαγητό το μπριάμ, που πιο απλή συνταγή δεν υπάρχει. Λαχανικά, πατατούλες, ντομάτα και οπωσδήποτε καυτερές πιπεριές. Πάντα μα πάντα σαλάτα. Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, να τρώω κινόα μόνο του ή με όσπρια. Ξεπλένω το κινόα, το βάζω στην κατσαρόλα με κρόκο Κοζάνης και κουρκουμά, το βράζω για 10-12 λεπτά, του βάζω λαδάκι και το απολαμβάνω.

Ψωνίζω όλα όσα χρειάζομαι από το βιολογικό Πράσινο στο Χαλάνδρι, από τον Θανόπουλο στην Κηφισιά και από τις 4 εποχές στη Νίκης στο κέντρο. Τρώω αρκετά αν και όχι αποκλειστικά, βιολογικά προιόντα.

Μιας που είπα οδό Νίκης, να σας αποκαλύψω ότι το κάθε μου κύτταρο λατρεύει να τρώει στο Avocado, (Νίκης 30 στο Σύνταγμα). Χορτοφαγικό και vegan εστιατόριο στο κέντρο με αγαπημένες γεύσεις για τις οποίες επιστρέφω όσο πιο συχνά μπορώ. Αρκετοί, καθόλου μα καθόλου χορτοφάγοι φίλοι που έχουν φάει μαζί μου στο Avocado, γούρλωσαν τα μάτια από την απρόσμενη νοστιμιά που γεύτηκαν στα πιάτα του. Το πιάτο με τα λαχανικά σε γάλα καρύδας με κινόα και κατά παραγγελία καυτερό, είναι η αδυναμία μου. Α, και η χορτόσουπα. Κάθε χειμώνα την απολαμβάνω ιδιαίτερα.

 Επίσης λατρεύω το Βαζάκι, Αριστοτέλους 33 στο Χαλάνδρι. Βιολογικοί χυμοί ψυχρής έκθλιψης και ένα μαγικό σάντουιτς με αβοκάντο, φύτρα άλφα άλφα, ραπανάκι και σπιτική vegan μαγιονέζα. Όταν μετά από 7 μήνες που είχα κόψει τη γλουτένη την ξανάρχισα, πήγα στο Βαζάκι κι αυτό το σάντουιτς ήταν το πρώτο που έφαγα. Απόλαυσα κάθε μπουκιά. Πήρα και ένα ακόμη για το σπίτι.

Το ψυγείο μου περιέχει συνήθως φρούτα, σαλάτες – ή πρασινάδες όπως τις λέω χωρίς τις οποίες δεν μπορώ να ζήσω-, έτοιμες βιολογικές σαλάτες, γάλα καρύδας, μίγμα καυτερής πιπεριάς και τα τρόφιμα του συντρόφου μου που τρώει απ` όλα. Στο ντουλάπι με τα τρόφιμα θα βρείτε κινόα, σταφίδες, ελιές, μηλόξυδο, λάδι, όσπρια, ζυμαρικά, αποξηραμένες πιπεριές, τσιτσίραβλα από το Πήλιο. Επίσης θα βρείτε στο καλάθι με τη μαναβική μου οπωσδήποτε λεμόνια και πατάτες. Τα λατρεύω!  Οι βραστές πατάτες με λάδι και λεμόνι και η σπανακόπιτα είναι άλλωστε για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι οι παραγγελίες μου. Πατατένια… είναι και η γαστρονομική μου ανάμνηση από τα παιδικά μου χρόνια. Με τον αδελφό μου να μιλάμε και να τρώμε καυτές τηγανητές πατάτες όρθιοι στην κουζίνα ενώ η μαμά τηγάνιζε λίγο πιο εκεί και ο μπαμπάς να διαβάζει εφημερίδα. Από τις εικόνες ευτυχίας που έχω.

Από πολύ μικρή δεν τρώω κρέας. Δεν το αγάπησα ποτέ και ευτυχώς οι δικοί μου δεν με πίεσαν ποτέ να το βάλω στη διατροφή μου. Δεν τρώω γαλακτοκομικά, ψάρια, αυγά, μέλι. Η χορτοφαγία σε εμένα ξεκίνησε πολύ φυσικά καθώς δεν αγαπούσα τη γεύση του κρέατος αλλά ακόμα κι αν την αγαπούσα πιστεύω ότι στην πορεία για λόγους ηθικής, θα κατέληγα στη χορτοφαγία. Αναζητάω κάθε γεύση που τρώω να μου δίνει ενέργεια. Να μη χρειάζεται ο οργανισμός μου να δίνει μάχη για να μεταβολίσει μια τροφή.

Αυτό που μου κάνει εντύπωση στον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνονται οι τάσεις στην γαστρονομία είναι η ποσότητα κρέατος που καταναλώνεται. Είμαι σίγουρη ότι αν θα έπρεπε να κυνηγήσεις, να πιάσεις με τα χέρια σου, να πνίξεις και να σφάξεις μόνος σου το κοτόπουλο που θα ήθελες να φας, να το στραγγίξεις από το αίμα του, να το ξεπουπουλιάσεις και να το καψαλίσεις πριν το μαγειρέψεις, δεν θα το έβαζες στο πιάτο σου τόσο συχνά. Με το κρέας και τη ζάχαρη, νοιώθω ότι έχει χαθεί κάθε μέτρο.

Ωστόσο η ελληνική εστιατορική σκηνή είναι πάντα ενδιαφέρουσα. Δεν την γνωρίζω όσο άλλοι αλλά ένα φαγητό σε ένα ωραίο εστιατόριο σε αναβαθμίζει σαν άνθρωπο. Πριν από έξι χρόνια είχα την εξής χαρακτηριστική εμπειρία. Ένα βράδυ πήγαμε με φίλους σε ένα μεζεδοπωλείο. Φάγαμε μεζεδάκια, ήπιαμε τσίπουρο, λερώσαμε τα ρούχα μας με λάδι, γελάγαμε ακόμα και με γεμάτο στόμα, απολαμβάνοντας το φαγητό και την παρέα μας. Την επόμενη ημέρα 1η Νοεμβρίου, ήταν τα γενέθλια μου και κανονίσαμε ένα δείπνο για δύο, στο Άνετον στο Μαρούσι. Ντυθήκαμε καλά, φορέσαμε το γοητευτικό μας χαμόγελο και πήγαμε. Παραγγείλαμε ένα ωραίο κρασί και φαγητό από τον κατάλογο που είχε διαμορφωθεί από ό,τι υπήρχε στην αγορά διαθέσιμο εκείνη την ημέρα. Τρώγαμε μικρές μπουκιές ενώ αναρωτιόμασταν τί υλικά είχε μέσα το κάθε φαγητό. Τρώγαμε αργά, μιλούσαμε σιγά, απολαμβάναμε την βραδιά μας. Οι ίδιοι άνθρωποι το προηγούμενο ακριβώς βράδυ σε άλλο περιβάλλον είχαμε μια τελείως διαφορετική συμπεριφορά. Γι` αυτό αγαπώ να τρώω σε διαφορετικά μέρη. Γιατί η απόλαυση έχει πολλά επίπεδα. Κρίμα να μένουμε μόνο στο ένα ή στο άλλο. 

Σε ένα επόμενο επίπεδο λοιπόν εγώ θα ήθελα να φάω με έναν άνθρωπο που θα ερχόταν από το μέλλον. Να διαπιστώσω αν το ένστικτο της επιβίωσης που περιέχει και την τροφή και την τέχνη της δημιουργίας ενός γεύματος, εξακολουθούν να συνυπάρχουν και να εξελίσσονται παρέα ή αν έχουν πάρει διαφορετικούς δρόμους.

Και μιας που μιλάμε για συνδαιτυμόνες θα ήθελα να απολαύσω ένα δείπνο με το Άκη Πετρετζίκη. Συνεργαστήκαμε για 2 σεζόν στο Mega, στο “Κάντο όπως ο Άκης” καθώς έκανα τις εκφωνήσεις στις συνταγές του. Θα ήθελα να τον δω μια φορά να τρώει ένα φαγητό χωρίς να το έχει μαγειρέψει ο ίδιος πριν και να συζητήσουμε για ταξίδια και φαγητό.

Αν δε φάω το βράδυ δεν μπορώ να κοιμηθώ. Συνήθως το βράδυ τρώω ό,τι και το μεσημέρι. Σπανίως τρώμε έξω. Γι` αυτό, όταν συμβαίνει, διαλέγουμε να πάμε κάπου που θα το ευχαριστηθούμε. Σε ένα ιταλικό ή σε μια έθνικ κουζίνα κατά προτίμηση ή για φαλάφελ από το  Falafel project στο Χαλάνδρι αλλά κυρίως από Falafellas στην Αιόλου. Το αγαπημένο μου delivery, είναι η μανούλα μου. Μόνο που πηγαίνω εγώ και παίρνω το φαγητό. 

Η μεσογειακή πάνω απ` όλα είναι η αγαπημένη μου κουζίνα. Όμως αγαπώ πολύ την ινδική κουζίνα. Τρώω με φίλες στο Pink Elephant στο Χαλάνδρι και καυτερά ρεβύθια  στο Mirch στην Ερμού. 

Τα γλυκά και τα ποτά  είναι οικογενειακή κατάσταση… Τι εννοώ; Όταν πρόκειται για αγαπημένο γλυκό, τα γλυκά του κουταλιού της μαμάς και ο χαλβάς του συντρόφου μου είναι εγγύηση και για ποτό, το τσίπουρο του μπαμπά μου είναι βάλσαμο.

Και  τώρα θα σας παω ταξιδι στους αγαπημένους προορισμούς: φέτος πήγα στην Αστυπάλαια και έφαγα πολύ ωραία στον Αστακούκο που διαφήμιζε και τα χορτοφαγικά του πιάτα. Όπως και στην Άγονη γραμμή και στο Αστυφαγιά. Παντού έφαγα ρεβύθια, ήταν η εμμονή μου φέτος. Και χόρτα. Τα έφτιαχναν πεντανόστιμα.

Από τους αγαπημένους μου προορισμούς του εξωτερικού είναι η Ρώμη. Εκεί έφαγα στο La famiglia,  στην Via Gaeta 66. Την πρώτη φορά που πήγα ευχαριστήθηκα τόσο την arabiata του που δεν περιγράφεται. Επέστρεψα και φέτος εκεί μετά από μια συναυλία του Bruce Springsteen αλλά δεν ήταν το ίδιο. Εξακολουθεί όμως να είναι το αγαπημένο μου εστιατόριο στη Ρώμη. Στη Βαρκελώνη ευχαριστήθηκα χυμούς. Τεράστια ποικιλία και προσφορά στην αγορά La Boqueria. Και χυμό ρόδι, στην Κωνσταντινούπολη.

Ό,τι και να λέω πάντως, αν φτάσει η τελευταία μας μέρα επάνω στη γη πριν από μια… ολική καταστροφή θα ήθελα να φάω με τους αγαπημένους μου ζεστό σπιτικό φαγάκι. Να πιώ και δύο ποτήρια καλό κόκκινο κρασί. Να τραγουδήσουμε, να αγκαλιαστούμε και με αυτή τη γεύση να φύγω."