Μαρία Δεναξά

Αν την ρωτήσεις «τι κάνεις αυτόν τον καιρό» θα απαντήσει αυτόματα: « Δουλειά, δουλειά, δουλειά. Διανύουμε προεκλογική περίοδο στη Γαλλία» και όπως πολύ σωστά υποστηρίζει είναι η  πιο ανατρεπτική και παράδοξη ταυτόχρονα προεκλογική περίοδος των τελευταίων τριάντα χρόνων.  Μία από τις πιο εμπεριστατωμένες ανταποκρίτριες από τη Γαλλική πρωτεύουσα μας αναμεταδίδει αυτή τη φορά το γαστρονομικό της ημερολόγιο. Μαρία Δεναξά, από το Παρίσι!

" H μέρα μου ξεκινάει με το άνοιγμα το ραδιοφώνου και σερφάρισμα στο Ίντερνετ για να πάρω μια γεύση από την επικαιρότητα της ημέρας σε Γαλλία και στον κόσμο. Η πρώτη μου γαστριμαργική συνήθεια μόλις σηκωθώ είναι ένα καλό πρωινό που περιλαμβάνει δημητριακά, γαλακτοκομικά και πολλά φρούτα τα οποία λατρεύω.

Όταν βγω έξω για δουλειά, κάποια στιγμή θα σταματήσω σε κάποιο από τα στέκια μου στο Παρίσι. Συνήθως προτιμώ τα στέκια που έχουν κόσμο γιατί σημαίνει ότι για να είναι γεμάτα ο κόσμος τα επιβραβεύει με την συνεχή παρουσία του. Υπάρχουν πάρα πολλά στο Παρίσι κι επειδή δεν κάθομαι σε ένα μόνο μέρος περνάω καλά όπου κι αν βρεθώ. Επειδή δεν πίνω καφέ, προτιμώ φυσικούς χυμούς πορτοκάλι και Croque-monsieur… Γαλλικά τοστάκια.

Aν πεινάσω όσο βρίσκομαι στο δρόμο για το ρεπορτάζ και όταν δεν έχω πολύ χρόνο στην διάθεση μου τα κεμπάμπ που μοιάζουν πολύ με τον δικό μας γύρο. Συνήθως μαγαζιά με κεμπάμπ τα έχουν Τούρκοι ή Άραβες. Εννοείται πως το πρώτο πράγμα που προσέχω όταν μπαίνω σε τέτοιο εστιατόριο είναι η καθαριότητα, διαφορετικά φεύγω

Οσο μεγαλώνω τόσο περισσότερο μ’ αρέσει να τρώω μεσημεριανό στο σπίτι. Μια αγαπημένη μου συνταγή είναι οι κρέπες με ζαμπόν και αυγό ή οι γλυκές κρέπες με άρωμα βανίλιας και πορτοκάλι. Μ’ αρέσει και να ψωνίζω από το σούπερ μάρκετ. Προτιμώ το E. Leclerc ή το Monoprix και για φρέσκα φρούτα και λαχανικά ποιότητας ψωνίζω από το Libre Fruit.

Ψάχνω να βρω και ελληνικά προϊόντα με τα οποία είναι πάντα γεμάτο το ψυγείο μου και τα ντουλάπια μου. Φέτα από την Ελλάδα και Ελιές από την Καλαμάτα Ζυμαρικά, ελληνικό λάδι, ελληνικά όσπρια, μπαχαρικά, αλεύρι, θα βρείτε πάντα ανοίγοντάς τα! 

Για φαγητό πηγαίνω συχνά στο μεξικάνικο εστιατόριο Mexi & Co στο πέμπτο διαμέρισμα του Παρισιού. Λατρεύω το τσίλι, το burrito και τα Fajitas του.

Επιλέγω ένα εστιατόριο με κριτήριο την ζεστή ατμόσφαιρα και την καθαριότητα και μ’ αρέσει να συνοδεύομαι από καλή παρέα. Με εκνευρίζει η αγένεια του προσωπικού, η καθυστέρηση στο σερβίρισμα, τα «άδεια» πιάτα. Μία από τις γαλλικές μου συνήθειες είναι να μην παραγγέλνω delivery. Έτσι συνήθως όταν δεν έχω κάτι στο σπίτι μ’ αρέσει να βγαίνω, όχι να μου το φέρνουν.

Είμαι από τους ανθρώπους που αν μ’ αρέσει κάτι μπορώ να το τρώω συνέχεια μέχρι να το βαρεθώ. Σ΄ αυτήν την κατηγορία ανήκουν οι πίτσες που φτιάχνει ο άνδρας μου τις οποίες λατρεύω, οι αστακοί, τα ψάρια και το χταπόδι στην σχάρα…

Η Ελληνική κουζίνα θα είναι πάντα η αγαπημένη μου γιατί θεωρώ ότι είναι μοναδική και εμπεριέχει όλα τα στοιχεία εκείνα που συνδυάζουν υγιεινή διατροφή και μοναδικές γεύσεις. Η κουζίνα της Λατινικής Αμερικής επίσης είναι υπέροχη γιατί είναι πικάντικη και ξεχωριστή και φυσικά η γαλλική που είναι ωδή στην υψηλή γαστρονομία .

Να γυρίσουμε στις γλυκές γεύσεις γιατί αυτές με παρηγορούν όποτε είμαι στεναχωρημένη ή αγχωμένη με προεξάρχουσα την σοκολάτα! Βέβαια οφείλω να σας πω ότι λατρεύω την crème brulee και τα macarons που προμηθεύομαι μαζί και με άλλους γλυκούς πειρασμούς από αγαπημένο ζαχαροπλαστείο το La Patisserie Cyric Lignac. Γλυκιά είναι και η παιδική γευστική μου ανάμνηση. Μερέντα η αγαπημένη. Ακόμη και τώρα δεν λέω όχι στην Μερέντα… αν κι εδώ στη Γαλλία δεν έχουν Μερέντα οπότε παρηγοριέμαι με την Nutella.

Το καλοκαίρι που πέρασε πήγα παραδοσιακά στο νησί όπου μεγάλωσα και μένει η οικογένεια μου στην Σύρο κι επίσης στην Νάξο και την Άνδρο. Όταν βρίσκομαι στην Σύρο το μόνο πράγμα που θέλω είναι να γεύομαι καθημερινά το φαγητό της μητέρας μου. Νομίζω δεν υπάρχει καλύτερο. Θα έλεγα ότι το γαστρονομικό μου προφίλ είναι ποικίλο και πλούσιο από μια παλέτα γεύσεων που είχα την τύχη να γνωρίσω ταξιδεύοντας στους 4 ορίζοντες του κόσμου. Στο εξωτερικό αγαπημένα μου μέρη είναι η Κούβα και ο Άγιος Δομίνικος. Μ αρέσει πολύ ο τρόπος που φτιάχνουν το πόγιο – κοτόπουλο στα ελληνικά που πάει θαυμάσια με μια παγωμένη μπύρα.

Δεν με ενθουσιάζει η nouvelle cuisine. Ούτε αισθητικά, ούτε σε θέμα γεύσης. Στην προσπάθεια διαμόρφωσης νέων τάσεων στην γαστρονομία, τα πειράματα με τις γεύσεις βαφτίστηκαν νέα κουζίνα που δεν έχουν κατά την γνώμη μου καμία σχέση με την διατροφή.

Αγαπημένος μου Γάλλος σεφ είναι ο Alain Ducasse γιατί το μενού του είναι βασισμένο σε βιολογικά προϊόντα.  Στο εστιατόριό του, λοιπόν, το Jules Verne στον πύργο του Άιφελ θα ήθελα να περάσω την τελευταία μέρα της ζωής μου  τρώγοντας αστακό με μαύρο ρύζι και πορτοκάλι, μαζί με τον Ρισάρ, τον άνδρα της ζωής μου."