Χρήστος Μποζιονέλος

11 Ιουλίου 2018
Μικαέλα Θεοφίλου
Ο επιχειρηματίας και ιδιοκτήτης αλυσίδας deli καταστημάτων με κρεατικά μάς αποκαλύπτει τις γαστρονομικές του επιλογές.
  • ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΖΙΟΝΕΛΟΣ | Η Μέρα μου στο Πιάτο

Είναι μόλις 23 ετών όμως διακρίνεται για την εμμονή στην ποιότητα των υλικών που χρησιμοποιούνται τόσο στα ελληνικά εστιατόρια αλλά και στην κουζίνα της νοικοκυράς. Όχι τυχαία αφού ο Χρήστος ανήκει στην οικογένεια Μποζιονέλου που τροφοδοτεί με εκλεκτά κρέατα από τη δεκαετία του 70 κάποια από τα καλύτερα εστιατόρια των Αθηνών. Σήμερα εκτός από αυτή τη δραστηριότητα, πλέον μετρά το δεύτερο deli κατάστημα κρεατικών «To Kρεοπωλείο της Αγοράς», στο Παλαιό Φάληρο, μετά από αυτό στου Ρέντη όπου κάποιος μπορεί να βρει όχι μόνον καλή ποιότητα κρεάτων, προτάσεις για να φτιάξεις το τέλειο πιάτο με τους πιο λαχταριστούς συνδυασμούς αλλά και (στον επάνω όροφο) σπάνιες και gourmetμάρκες από αλλαντικά, τυριά, pasta, κρασιά και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε!  Έχει μεγάλο ενδιαφέρον λοιπόν να μάθουμε τι αποκάλυψε για τις γαστρονομικές του επιλογές;

"H μέρα μου ξεκινάει διαβάζοντας τα εταιρικά e-mail ενώ πίνω τον εσπρέσο μου. Λίγο αργότερα θα φάω και το πρωινό μου: δημητριακά με γάλα και μέλι. Συνήθως έχω ένα βεβαρυμμένο πρόγραμμα που δεν μου επιτρέπει να απολαύσω ένα brunch εκτός εργασιακού χώρου. Συνήθως γίνεται στον όροφο του καταστήματος «το Κρεοπωλείο της Αγοράς» στο Παλαιό Φάληρο. Όμως έχω μια εύκολη απάντηση για το φαγητό  του δρόμου που προτιμώ. Καντίνα ο Αντρέας, το προτείνω ανεπιφύλακτα. Το καλύτερο σουβλάκι κοτόπουλο που έχετε δοκιμάσει! Είναι στον Ταύρο στην Χρυσοστόμου Σμύρνης &  Επταλόφου απέναντι από την Παναγίτσα.

 Μπορεί να μην ξέρω να μαγειρεύω, εκτιμώ όμως πολύ το καλό φαγητό και μου αρέσει πολύ να βγαινω έξω για να  φάω με τους φίλους μου. Αγαπημένα μου εστιατόρια; Το Λίθοινον Private 16 στη Σαρωνίδα, τα Prosopa στον Κεραμεικό, το  Aleria στο Μεταξουργείο το οποίο το χαρακτηρίζω ως το πιο value for money εστιατόριο ενώ αγαπημένη ιταλική κουζίνα είναι το Ernesto στο Άργος!

Αυτό που με ενοχλεί πολύ στα εστιατόρια είναι  όταν παραποιούνται συνταγές κατά το δοκούν χωρίς να αλλάζει το όνομα του πιάτου. Ένα κλασικό παράδειγμα είναι η καρμπονάρα. Δεν μπορείς να χρησιμοποιείς κρέμα και να το λες καρμπονάρα. Αν μπορείς να ονομάσεις αυτό το πιάτο καρμπονάρα τότε μπορεί κάποιος άλλος να το ονομάσει και μπολονέζ. Αυτό με κάνει έξαλλο.
Από την άλλη μου αρέσει όταν πηγαίνω σε ένα εστιατόριο πέραν του πιάτου που οφείλει να είναι νόστιμο και ευπαρουσίαστο, να είναι ευγενικοί οι άνθρωποι στο service και να έχουν γνώσεις για την παρασκευή και τα συστατικά των πιάτων. Γιατί, τι να το κάνεις αν ο chef και η ομάδα του έχουν κάνει καταπληκτική δουλειά και το service είναι αγενέστατο; Για μένα όλα αυτά επηρεάζουν την γεύση, διότι για να πάρεις το maximum της απόλαυσης από ένα πιάτο, παίζουν ρόλο πολλοί άλλοι παράγοντες πέραν της γεύσης. Η γεύση επηρεάζεται από την παρουσίαση του πιάτου, από τον χώρο, από την μουσική μέχρι και την εξυπηρέτηση.

Ανοίγοντας το ψυγείο μου θα βρείτε πολλά τυριά και αλλαντικά. Έχω τρέλα κυρίως με τα αλλαντικά Ισπανίας και τα τυριά Ιταλίας! Στο ντουλάπι με τα τρόφιμα θα βρείτε πάρα πολλά και σίγουρα πάντα σοκολάτα χωρίς την οποία δεν μπορώ να ζήσω και ανθό αλατιού& πιπέρι Maldon.

 Αγαπημένη μου κουζίνα η μοριακή. Μέρα με την μέρα, μήνα με τον μήνα, χρόνο με τον χρόνο αναπτύσσονται τέτοιες τεχνικές που αλλάζουν τα δεδομένα της κουζίνας. Είναι τόσο καινοτόμοι, δημιουργικοί και αρκετά τρελοί ώστε να αλλάξουν τον κόσμο της γαστρονομίας. Παρολ’ αυτά σε ό,τι αφορά τα γλυκά είμαι κλασικός: Προφιτερόλ, από τον Κωσταντινίδη. Γλυκιά και κλασική είναι και παιδική γευστική μου ανάμνηση: Merenda λατρεμένη τα απογεύματα με χοντρές φέτες άσπρο, πολύ μαλακό ψωμί  με επίσης χοντρή στρώση Merenda.  

Τα καλοκαίρια συνήθως συνδυάζω δουλειά με διακοπές. Εκεί που συχνά απολαμβάνω το πρωινό μου είναι  το fresh- the mykonos project στη Μύκονο για πρωινό. Έχουν κάνει καταπληκτική δουλειά. Μοναδική Greek chic αισθητική και ένα project που συνδυάζει πρωινό, brunch, τα μοναδικά γλυκά ημέρας και cocktails σε έναν φρέσκο χώρο με μοναδική θέα και ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα, στην περιοχή του αεροδρομίου. Όμως ο πιο αγαπημένος μου προορισμός που έχω την καλύτερη γαστρονομική ανάμνηση είναι η Modena και το Osteria Francescana του Massimo Bottura. Το καλύτερο πιάτο που έφαγα εκεί, ήταν η απόλυτη γευστική εμπειρία: το 5 ages of parmigiano reggiano. Ένα πιάτο την συνταγή του οποίου  ο Massimo Bottura μοιράζεται μαζί μας στο βιβλίο Never Trust a Skinny Italian Chef. Τέχνη, φαντασία, τα πάντα σε ένα πιάτο! Ένα τέτοιο πιάτο και πολλά ακόμα θα ήθελα να δω στην ελληνική εστιατορική σκηνή, η οποία ναι  μεν είναι πιστή στις αξίες της παραμένοντας παραδοσιακή, αλλά πιστεύω ότι πρέπει να γίνει περισσότερο εξωστρεφής ακολουθώντας τις γαστρονομικές εξελίξεις που συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο.

Συμβαίνουν τόσα πολλά εκεί έξω που η ελληνική εστιατορική σκηνή οφείλει να τα παρακολουθήσει.  Για παράδειγμα για μένα στόχος (γαστρονομικής) ζωής είναι να πάω με τους  δικούς μου ανθρώπους στο εστιατόριο Alinea στο Chicago για να φάω από τον μετρ και θαυματοποιό της μοριακής κουζίνας Grant Achatz. Πάντα θέλω να δοκιμάζω νέα πράγματα. "

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση