Γεράσιμος Ανδρεάτος

Οι συνεργασίες του στη δισκογραφία και στη σκηνή πολλές και καταλυτικές. Από τον Μίκη Θεοδωράκη,τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Γιάννη Σπάνο μέχρι τον Χρήστο Νικολόπουλο και τον Δημήτρη Παπαδημητρίου. Τραγούδησε δίπλα σε μεγαθήρια. Νταλάρας, Αλεξίου, Μητροπάνος, Βιτάλη. Στο ιστορικό "Χάραμα" με τη Δήμητρα Γαλάνη, στα 13 Φεγγάρια με τον Παντελή Θαλασσινό, μπέρδεψε γλυκά την στιβαρή λαική του φωνή με τους αδελφούς Κατσιμίχα και ο κατάλογος πολύ απλά δεν έχει τελειωμό.

Φέτος διανύει μια πολύ επιτυχημένη σεζόν στις "Διαδρομές" μαζι με τον Βαγγέλη Κορακάκη και τη Μαρία Σουλτάτου κάθε Παρασκευή και Σάββατο μέχρι το Πάσχα. Ετοιμάζει συναυλιά στην Νέα Υόρκη, το επόμενο δισκογραφικό του βήμα που θα συζητηθεί και γυρίζει την Ελλάδα με τα τραγούδια και τους μουσικούς του. Τα υπόλοιπα δικά του:

"Αν δεν ήμουν εγκρατής ως άνθρωπος δεν ξέρω και γω πόσους καφέδες μπορεί να έπινα μες τη μέρα. Έχω μια αδυναμία στον ελληνικό γι` αυτό και είναι πάντα η πρώτη δυνατή δόση καφείνης που παίρνω. Τον φτιάχνω μόνος μου,πολύ βαρύ και σκέτο. Τον ανακατεύω σε κρύο νερό και αφού τον σιγοψήσω στο μάτι ρίχνω και ελάχιστο ωμό καφέ για τα αρωμάτα. Μεγάλη απόλαυση που κρατάει ώρες. Στον εσπρέσσο δεν μπορείς να επέμβεις. Πρέπει μόνο να ξέρεις να επιλέγεις. Προτιμώ τα χαρμάνια της Nespresso που είναι εγγύηση. Τώρα αν αρχίσω να σας λέω για το τσαι δεν θα τελειώσουμε ποτέ. Και για τα βότανα γενικότερα. Από τους "Δρόμους του Τσαγιού" στο Κολωνάκι έχω προμηθευτεί τις ωραιότερες ποικιλίες όπως ο Μυρωμένος Θάμνος, η Φθινοπωρινή Αρμονία και το Κουαρτέτο Γεύσεων με κάστανο και σοκολάτα. Άλλο πράγμα!Να το έχετε υπόψιν σας!

Είμαι ένας άνθρωπος που μπορεί να φάει τα πάντα αρκεί να είναι η πρώτη ύλη άριστη και το μαγείρεμα ανάλογό της. Γευστικά με έχει σημαδέψει η αγγιναρόπιτα που φτιάχνει η μάνα μου. Κεφαλονίτικη συνταγή που την έμαθε για χατήρι του πατέρα μου. Ανεπανάληπτη πίτα. Μου έχει δώσει τη συνταγή αλλά δεν την κάνω για να την γεύομαι από τα χέρια της διότι πια την φτιάχνει για δικό μου χατήρι και αυτό δεν θέλω να το σπάσω.

Μαγειρεύουμε πολύ συχνά σπίτι με τη γυναίκα μου και το κάνουμε καλά. Καλούμε φίλους, περνάμε ωραίες στιγμές. Στο τραπέζι μας πάντα υπάρχει κρασί. Εκεί να δείτε αδυναμία. Δεν πίνω συχνά αλλά πάνω από ένα καλό ερυθρό μπορώ να γονατίσω. Αγαπώ τα κρασιά του Γεροβασιλείου, δεν σας λέω κάτι καινούργιοκαι του Κτήματος Παπαιωάννου. Τα παλαιωμένα αγιωργίτικά του είναι καταπληκτικά και προσιτά για την ποιότητα τους. Τα syrah και τα merlot τα έχω πολύ ψηλά σαν ποικιλίες και πολλοί είναι οι Έλληνες παραγωγοί που τις καλλιεργούν με μεράκι και γνώση και μας δίνουν δυνατά κρασιά. Όπως το Κτήμα Αβαντίς για παράδειγμα. Μου αρέσει και η παρεξηγημένη μαυροδάφνη που κάνει ένα φοβερό ερυθρό,το Οργίων. Το αφήνω είκοσι λεπτά να αναπνεύσει όπωσδηποτε στην καράφα του και μετά το χαίρομαι γουλιά γουλιά. Ή το Μηδεν Άγαν που με ξετρελαίνει.

Η αγάπη μου για το κρασί είναι και ο λόγος που δεν πάω πια σε ταβέρνες. Δεν θα πιεις καλό κρασί στην ταβέρνα. Μια λύση είναι τα wine bar που έχουν ανοίξει στην Αθήνα και ειδικεύονται σε αυτό όπως το By the Glass ή το Fabrica de Vino.

Μια άλλη μου "αμαρτία" είναι τα γλυκά. Μπορώ να ζήσω νομίζω μόνο με γλυκά. Θυμάμαι στο "Al Dente" στο Φάληρο, ένα συγκλονιστικό σουφλέ πορτοκάλι που με έχει σημαδέψει. Τρυπώνω συχνά σε ζαχαροπλαστεία και φορτώνω ότι μπορείς να φανταστείς. Έχω μετρό γιατί προσέχω αλλά κάποιες φορές το χάνω. Εξαιρετικά γλυκά έχει το Pastry Family στο Παγκράτι, η Δέσποινα αλλά και το "Φύσις" εδώ στη γειτονιά μου που παρασκευάζει όλα του τα προιόντα από αγαύη, ένα υλικό που μου αρέσει πολύ. Πρόσφατα πήγα και στο ολοκαίνουργιο Ivoire,εδώ στο Χαλάνδρι και έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος. Τα "Γιούλια" στη Νέα Ιωνία είναι ένα εργαστήρι παραδοσιακών γλυκών με απίστευτες κρέμες, καιμάκια,τ σουρέκια και τόσα άλλα που αν σας βγάλει ο δρόμος θα με θυμηθείτε.

Για φαγητό δεν βγαίνω πολύ συχνά πια. Πρόσφατα όμως ανακάλυψα το Εργον στην Νεα Ερυθραία και ήδη έχω πάει τρεις φορές. Έχει πολύ νόστιμο φαγητό σε καλές τιμές και πάνω απ´όλα τα προιόντα του είναι ντόπια. Στο Kalamaki Square στην Αγία Παρασκευή τρώμε το ωραίοτερο μπιφτέκι γαλοπούλας. Οι κιμάδες του είναι απίθανοι. Γύρος απο black angus,πατάτες σπιτικές και μια ανεπανάληπτη φάβα. Προχθές μου έστειλε και μια μπύρα που μου άρεσε πολύ. Την Delphi.

Για ψάρι πηγαίνω κάποιες φορές στον Ξυπόλητο που είναι μερακλής ψήστης.

Μένω στα Βόρεια αλλά όταν είμαι για δουλειές στο κέντρο περνάω από τη Συλλαβή στο Παγκράτι. Το έχει ένας αγαπημένος μου φίλος και τραγουδιστής, ο Φίλιππος Πλακιάς μαζί με τη γυναίκα του και είναι πανέμορφο μαγαζί. Παλιότερα έτρωγα μια απίθανη σαλάτα με κολοκύθι και μαριναρισμένο γάυρο. Κάθε Κυριακή έχει ζωντανή μουσική και η ατμόσφαιρα του είναι μοναδική.

Κάποια βράδυα,όχι συχνά,κλείνω τη μέρα μου με ένα Lagavulin ή κάποιο καλό απόσταγμα όπως το Grand Reserve του Μεταξα. Σταγόνα και βάλσαμο.

Δεν χρειάζεται πολλά ο άνθρωπος για να νιώσει τυχερός και ευτυχισμένος. Με όσα έχουμε.Με όσα αντέχουμε. Με αυτά που μπορούμε."