Η Μέρα μου στο Πιάτο: Άρης Καβατζίκης

«Η μέρα μου ξεκινάει με  ένα ξυπνητήρι που χτυπάει στις 05:30 το πρωί. Όχι και ό,τι καλύτερο δηλαδή. Η πρώτη μου γαστριμαργική συνήθεια είναι ένας espresso lungo Nespresso, γεύση Roma με δύναμη 8 και με ελάχιστη μαύρη ζάχαρη! Όσο για πρωινό; Στο πόδι δύο στρογγυλές φρυγανιές ολικής αλέσεως με Becel light και μαρμελάδα χωρίς ζάχαρη St. Dalfour. Δυστυχώς δεν μπορώ να το απολαύσω το πρωινό μου αλλά πρέπει να φάω κάτι εκείνη την ώρα, για  να ξεκινήσει να μεταβολίζει κάτι το στομάχι. Γι` αυτό όταν έχω λίγο χρόνο, πράγμα που συμβαίνει τα Σαββατοκύριακα προτιμώ να πηγαίνω για πρωινό ή για brunch.Μεγάλη απώλεια ήταν για μένα τα Costa Cafe! Ήταν το αγαπημένο μου στέκι στην Ηροδότου, ο πιο ωραίος καφές της πόλης. Και μετά carrot cake από το Cake, δίπλα ακριβώς. Ωραίο brunch τρώω στο Mama Roux, ενώ για πιο elegant καταστάσεις προτιμώ το New Hotel στη Φιλελλήνων, με Eggs Benedict και τέλεια μίνι burger με διαφορετικές σος. Γενικά το Σαββατοκύριακο δεν κάνω ποτέ δίαιτα και μασουλάω από το πρωί μέχρι το βράδυ. Τρώω τα πάντα, παραγγέλνω τα πάντα και δεν καταλαβαίνω τίποτε! Και από το πρωινό ακόμη θα εμπλουτίσω το... μενού μου  με τυρόπιτες, muffins και διάφορους άλλους γαστρονομικούς πειρασμούς...

Σπάνια τρώω μεσημεριανό στο σπίτι. Είμαι ωστόσο πολύ καλός στις μακαρονάδες –το ντουλάπι μου περιέχει σχεδόν μόνον ζυμαρικά- και τώρα τελευταία, μετά από μία λαρυγγίτιδα έχω πάθει εμμονή με την κοτόσουπα. Χρησιμοποιώ στήθος από κοτόπουλο, φιδέ ή ρύζι, ένα κύβο λαχανικών, αλάτι, πιπέρι και μπόλικο λεμόνι. Νομίζω ότι την πετυχαίνω γιατί τη φτιάχνω με αγάπη. Αν είμαι στο δρόμο και πεινάσω,  θα περάσω από τη νέα μίνιμαλ σουβλακερί στην Τσακάλωφ, με το όνομα Meat Meat Meat. Υπέροχα μπιφτεκάκια γαλοπούλας, λες και είναι ζυμωμένα από τη μαμά και ωραίες πιτούλες αλάδωτες από αλεύρι ολικής αλέσεως.

Όταν όμως θέλω κανονικό φαγητό θα περάσω ή θα πάρω delivery από το Οικείον στην Πλουτάρχου με την υπέροχη βελουτέ τοματόσουπα και τον πεντανόστιμο ψητό σολωμό, για μαμαδίστικα μαγειρευτά θα προτιμήσω τον Φιλίππου στην Ξενοκράτους, για τη συγκλονιστική πίτσα με  πουρέ μελιτζάνας θα περάσω από την πιτσαρία Capanna στη Χάρητος, -για μεγαλύτερη «γουρουνιά» δε λέω όχι στα Goody`s ούτε στην Pizza Hut-για τα άπαντα του σούσι σε πολύ καλές τιμές θα κλείσω τραπέζι ή θα παραγγείλω σπίτι Furin Kazan, για φρέσκο ψάρι, γαριδάκι συμιακό, άψογη ποιότητα και class θα κατέβω πιο νότια στην Μπουγιαμπέσα στο Φάληρο, και τέλος  θα με βρείτε στην all time classic Αργυρώ Μπαρμπαρίγου, δηλαδή στον Παπαδάκη. Να σας αποκαλύψω και το κοινό μυστικό της Αργυρώς: το μεσημέρι μαγειρεύει και εκτός μενού, σπιτικά φαγητά ημέρας. Πόσο χαίρομαι που η ελληνική εστιατορική σκηνή επιστρέφει σε αυτό που της αξίζει. Επιτέλους value for money! Όσο θυμάμαι όλα εκείνα τα βλαχομπαρόκ εστιατόρια που σέρβιραν υποτίθεται ελληνικό ψάρι από Μαρόκο και Ισπανία, μου έρχεται να τρελαθώ!

Ωστόσο βασική προϋπόθεση για να εντάξω νέες εστιατορικές επιλογές στην παραπάνω αγαπημένη μου λίστα, πέρα από το καλό φαγητό, είναι η ευγένεια που αποπνέει το περιβάλλον και το προσωπικό.  Με εκνευρίζει η αγένεια, οι υπάλληλοι που δεν χαιρετάνε, και εκείνοι που έχουν ύφος δέκα καρδιναλίων, ενώ ξέρουν πως ο μισθός τους θα μπορούσε να είναι ο λογαριασμός ενός και μόνο τραπεζιού. Επίσης με τρελαίνει... η παπαγαλία πιάτων, υλικών και συστατικών που ούτε καν γνωρίζουν και στα πλασάρουν σαν να ήταν ομελέτα με πατάτες. Τόσο απλά.
Είπα πατάτες και εδώ οφείλω να διακόψω τη ροή του κειμένου, για να σας πω ότι λατρεύω τις τηγανητές πατάτες! Και την πίτσα! Είναι οι δύο γαστρονομικές μου εμμονές... μαζί με το ψωμί, γίνονται τρεις! Είμαι ψωμάς, τι να κάνουμε; Είμαι όμως και μακαρονάς. Λατρεύω την Ιταλική κουζίνα. Έχω ζήσει στην Ιταλία και λατρεύω την μαεστρία τους στα ζυμαρικά. Θα μπορούσα να τρώω πάστα ακόμη και για πρωινό! Όμως την καλύτερη γαστρονομική εμπειρία σε ταξίδι μου στο εξωτερικό την είχα στο Παρίσι. Στο Le Voltaire,  στην Rive Gauche. Κλασική γαλλική κουζίνα, με άψογο σέρβις  και προσιτή πολυτέλεια. Τους κυρίους που σε σερβίρουν και τα σερβίτσια θα τα θυμάσαι για μια ολόκληρη ζωή! Ωστόσο αυτό το καλοκαίρι διαπίστωσα και τη λατρεία μου για την κρητική κουζίνα, τις συστάσεις με την οποία μου τις έκανε η φίλη μου η Χριστίνα Πολίτη. Μαζί πήγαμε στην Νοτιοανατολική Κρήτη. Νομίζω ότι υπήρξα Κρητικός σε μια προηγούμενη ζωή μου! Κάθε χωριό και ένας γαστρονομικός παράδεισος. Οι ντομάτες μυρίζουν ντομάτα, κάθε πιάτο και μια εμπειρία. Αυτή την αγνότητα που βρήκα στην Κρήτη τη βρίσκω και στα εστιατόρια σαν γαστρονομική τάση back to basics! Αγνά υλικά, ελληνική κουζίνα, επιστροφή στην φύση και τα αγνά προϊόντα της! Η ελληνική κουζίνα επιτέλους αποκτά τη θέση που της αξίζει. Το λάδι, τα τυριά, τα λαχανικά της! Θεωρώ πως η εποχή του δήθεν έχει περάσει. Ανεπιστρεπτί! Και από τη μεριά μας ξυπνήσαμε όλοι. Μάθαμε να πληρώνουμε για αυτό που πραγματικά τρώμε και όχι για να πληρώσει το ενοίκιό του ο επιχειρηματίας.

Ως πολυάσχολος εργένης δεν προλαβαίνω να πηγαίνω στα μεγάλα σούπερ μάρκετ. Έτσι τα βασικά τα προμηθεύομαι από ένα μίνι μάρκετ κοντά στο Λυκαβηττό αλλά και  από τη λαϊκή αγορά της Ξενοκράτους. Μία από τις πιο πολύχρωμες, όμορφες, λαικές αλλά λίγο τσιμπημένη στις τιμές. Το ψυγείο μου είναι γεμάτο από τα υπέροχα χρώματα των φρούτων και λαχανικών που βρίσκω εκεί, αλλά και με αγαπημένα κρασιά: το Ροζέ Κανένας,  και από λευκά Βιβλία Χώρα, Traminer Αβέρωφ, Vionnie, Τέχνη Αλυπίας και Μαγικό Βουνό του Λαζαρίδη. Στα κόκκινα πάσχω γιατί τώρα τα μελετώ.  Γι` αυτό πηγαίνω τώρα τελευταία στο καινούριο wine bar Heteroclito στην Πλάκα.
Επίσης το ψυγείο μου είναι γεμάτο από γιαούρτια, το ιδανικό βραδινό για μένα συνδυασμένο με φρούτα. Αν η διάθεση όμως λέει "γουρουνιά", τότε πέφτει το delivery.

Είμαι και γλυκατζής. Έχουμε και λέμε: ο Μπαμπάς είναι το αγαπημένο μου κλασικό, λατρεύω το υπέροχο μιλφέιγ από τον Κωνσταντινίδη, την crème freche με φράουλες από το Fresh και από παντού,  τα πάντα από παγωτά!
Μου αρέσει να μαγειρεύω για τους φίλους μου. Για μένα αυτοί θα ήταν και ιδανικοί καλεσμένοι και συνδαιτυμόνες σε ένα τραπέζι με τα αγαπημένα μου φαγητά:  Ο κολλητός μου Στέλιος Καφαντάρης που με ανέχεται, η φίλη μου Χριστίνα Πολίτη, δασκάλα μου στην καλή ζωή, ο φίλος μου Βασίλης Νάτσιος για την αγνότητα που μου χαρίζει κάθε μέρα τόσα χρόνια και η φίλη μου Μαρίνα Κουγιουμτζόγλου που με αγαπά σαν αδελφό της. Αυτούς. Μόνο φίλους, τίποτε άλλο! Αν έπρεπε να εμπλουτίσω το τραπέζι, θα καλούσα τη Νάντια Μπουλέ γιατί έχει πλάκα όταν κάνει σοβαρές συζητήσεις και αν ανοίξει ακόμη πιο πολύ, τη Ζέτα Μακρυπούλια, την Σμαράγδα Καρύδη, τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη και τη Δήμητρα Ματσούκα, τον Αιμίλιο Χειλάκη και την Αθηνά Μαξίμου, τα αγαπημένα μου "παιδιά".

Την τελευταία μου όμως μέρα πάνω γη θα ήθελα, μάλλον μόνος μου,  να δοκιμάσω επιτέλους την κουζίνα του Φεράν Αντριά στο El Bulli που πλέον δεν λειτουργεί! Αλλά επειδή φαντάζομαι ότι θα ήταν πολύ εμπειρία και ...καθόλου γεμάτο στομάχι, μάλλον στα ζυμαρικά θα κατέληγα πάλι»!