Φυσάει νοτιάς και από τα βόρεια.

20 Ιουλίου 2011
Γιώργος Φλούδας

Το θερμόμετρο έχει σκαρφαλώσει μόνιμα σχεδόν στους 35 βαθμούς και οι παραλίες γεμίζουν  κατά κύματα από τις 8:00 το πρωί. Η Αθήνα δείχνει αισθητά πιο άδεια και οι μετακινήσεις στο κέντρο χρειάζονται τον μισό χρόνο από ότι είχαμε συνηθίσει. Τον Ιούλιο είμαστε στην ώρα μας στα ραντεβού μας.

Όσοι έχουμε μείνει πίσω προσπαθούμε να προγραμματίσουμε διακοπές της τελευταίας στιγμής και διαπιστώνω ότι και εφέτος, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, πως όχι μόνο η κίνηση είναι αυξημένη αλλά και οι τιμές παραμένουν στα ύψη.

Μεσοβδόμαδα και εν αναμονή μιας συνάντησης βρέθηκα στο πολύ συμπαθητικό στέκι ΑΕΡΟΣΤΑΤΟ στην πλατεία Προσκόπων. Μια μπυρίτσα παγωμένη και ένα sandwich με γαλοπούλα είναι απόλαυση. Οι ανεμιστήρες του αερόστατου είναι φοβεροί. Χωρίς το αρρωστημένο air-condition, και με τα παράθυρα τέντα ανοιχτά έχεις την αίσθηση της φυσικής ροής του αέρα χωρίς το ψυχρό ρεύμα που σε στέλνει αδιάβαστο με πυρετό και τρεμούλα στο κατακαλόκαιρο. Ωραίο στέκι, με προσωπικότητα.

Την επομένη πήγα στο  "The Albion" (πρώην Spuntino) στην Ομήρου στο Ν. Ψυχικό. Συμπαθητικός αισθητικά χώρος, με πολύ ωραία αυλή. Στο τραπέζι που κάθισα έτυχε η επιφάνεια του να είναι κυματιστή. Αρχικά νόμιζα ότι ήταν τσαχπινιά του αρχιτέκτονα,  αλλά τσαχπινιά τόσο άβολη και σε ένα μόνο τραπέζι είναι λίγο δύσκολο. Η λίστα κρασιών περιορισμένη, μάλλον λόγω περιόδου, και τα κρασιά σερβίρονται σε μικρή παγοθήκη με παγάκια και την σχετική τσιμπίδα για βάζεις τον πάγο, σαν το ουίσκι. Δοκίμασα το «Ο Τόπος μας» του Τσάνταλη , ένα πολύ ευχάριστο κρασί από Μοσχοφίλερο και Ροδίτη. Παρεμπιπτόντως έμαθα ότι εκτός από την ελληνική αγορά η Οινοποιεία Τσάνταλης φυσσάει στην αγορά της Κίνας και της Ρωσίας. Όσο δε, αφορά στην Κίνα, υπάρχουν πέντε πενταόροφες boutique-κάβες μόνο με τα προϊόντα του Τσάνταλη που χαίρουν μεγάλης εκτίμησης από τους Κινέζους. Μια ελληνική εταιρία με σοβαρότητα στην ποιότητα αλλά και με ποσότητες ικανές να υποστηρίξουν τις αγορές κερδίζει το στοίχημα με την Ασία.

Όσο για το "The Albion" θέλει αρκετή προσπάθεια για να κερδίσει τον κόσμο του Ψυχικού, τον μόνιμο αλλά και τον περαστικό.

Την Παρασκευή είχε πανσέληνο και πήγα ίσως σε μια από τις πιο όμορφες ταράτσες στην Αττική, στην Καστέλα. Το Tony Bonnano ήταν γεμάτο μέχρι και το πεζοδρόμιο και η θέα του είναι πάντα μοναδική. Δοκίμασα την ταλιάτα κοτόπουλο με τον πουρέ και για το επίπεδο της trattoria είναι εξαιρετικό. Μου έκαναν πολύ μεγάλη εντύπωση οι μερίδες. Κάθε πιάτο είναι τουλάχιστον για δυο άτομα. Ειδική μνεία δε, στο γλυκό στο τέλος. Αξίζει να πάει κάποιος μόνο για το γλυκό. Επίσης να έχετε υπόψη σας ότι το παρκιν είναι λίγο θέμα και το seating είναι λίγο για come together με αγνώστους.

Το Σάββατο έμεινα σπίτι και είδα μια από τα πιο ωραία αστυνομικά θρίλερ με τον Matthew McConaughey το Lincoln Lawyer δοκιμάζοντας το Grand Reserve 2008 του Συνεταιρισμού Σαντορίνης Santo Wines. Αρμονία ξύλου και ορυκτών στοιχείων στην μύτη με πλούσια δομή και λεμονάτη επίγευση αφήνοντας την μεταλλική επίγευση του Ασσύρτικο. Ευχάριστο κρασί με ημίσκληρα τυριά  και διάφορες sauce για καροτάκια, αγγουράκια και Chips που χαζομασάς ενώ βλέπεις ταινία.

Την Κυριακή πήγα για μπάνιο στα νότια. Το menu είχε το απόλυτο καλοκαιρινό φαγητό. Γεμιστά ντομάτες, μικρές πιπεριές και λευκές μελιτζάνες με πατάτες που έλιωναν στο στόμα. Μεταξύ άλλων δοκιμάσαμε και ένα Sancerre από έναν εξαιρετικό παραγωγό τον Francois Cotat, το `Les Monts Damnés" 2008. Ιδιαίτερο κρασί που μάλλον θα επωφεληθεί από την περεταίρω παλαίωση του. Κλειστό στην μύτη, με εμφανή τα πράσινα φυτικά στοιχεία του sauvignon blanc αλλά και με μια χροιά άγουρου κορόμηλού που ήταν λίγο ασυνήθιστη. Στο στόμα έδειχνε την κλάση του με την οξύτητα του να  κυριαρχεί και δίνει την φρεσκάδα που ψάχνεις για ένα καλοκαιρινό ξηρό κρασί. Θα ήθελα να το ξαναδοκιμάσω σε 2-4 χρόνια.

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση