Τέλος εποχής…;!

19 Ιουνίου 2013
Γιώργος Φλούδας

Ο Γιώργος Φλούδας ξεπερνάει την επικαιρότητα των ημερών δοκιμάζοντας ένα πραγματικά σπουδαίο κρασί που θα θυμάται για χρόνια, το Penfolds Bin 707

Ελπίζω δηλαδή  νε είναι τέλος εποχής γιατί από σχιζοφρένεια η Ελλάς άλλο τίποτα. Έκλεισαν την ΕΡΤ! Ε, και; Καιρός ήταν! Αν η ΕΡΤ ήταν ιδιωτικών συμφερόντων θα έπρεπε να είχε χαιρετήσει εδώ και χρόνια. Ας ελπίσουμε ότι είναι πραγματικά το τέλος εποχής και το ξεβόλεμα όλων μας να είναι η αρχή για μια άλλη νοοτροπία.

Η δουλειά πάντως δεν σταματάει ποτέ. Υποχρεώσεις, αγωνίες αλλά και ένα δημιουργικό συναίσθημα για μια αγορά που τείνει να γίνει πιο ορθολογική  και να αποβάλει αρκετές νεοπλασίες. Το καλό με το κρασί, ως εμπορικό ή ακόμα και ως δημοσιαγραφικό αντικείμενο  είναι ότι αποτελεί ένα μέσο απόλαυσης και τέρψης. Στο πλαίσιο της ‘’δουλειάς’’ έχουμε βρεθεί πολλές φορές με συνεργάτες και φίλους  και έχουμε περάσει εξαιρετικά, ακόμη και στις απαιτητικές συνθηκές που επιβάλλει ένα επαγγελματικό περιβάλλον.

Σε μια τέτοια συνάντηση βρέθηκα πρόσφατα να πίνω ένα από τα καλύτερα κρασιά που έχω δοκιμάσει τελευταία. Βαριά φανέλα το Penfolds Cabernet Sauvignon BIN 707 του 1998 σίγουρα δεν αφήνει περιθώρια για απογοητεύσεις. Το σπουδαίο είναι ότι ήταν ακριβώς έτοιμο να το πιείς. Το  timing του πότε επιλέγεις να πιεις ένα κρασί είναι από τα στοιχεία της απόλαυσης που έχουν συζητηθεί λιγότερο από οποιοδήποτε άλλο εξωτικό στοιχείο του κρασιού. Κάνουμε κουβέντα για το ποτήρι, την θερμοκρασία, τον φωτισμό, τον αερισμό κτλ αλλά ο ακριβής χρόνος είναι ανεξερευνητη περιοχή. Ένα κρασί (με το δεδομένο πάντα ότι είναι άψογα συντηρημένο) σου γεννά τελείως διαφορετικά συναισθήματα αν το μοιραστείς με κάποιους που το εκτιμούν και το απολαμβάνουν με το να «πιείς» το ίδιο κρασί με κάποιους άσχετους που απλά μπορεί να βρίσκονται τριγύρω.

Είναι τελείως διαφορετικό να το απολαμβάνεις σε ένα εστιατόριο στην καλντέρα της Σαντορίνης με το να το πιείς σε μια ταβέρνα με κοντοσούβλια και κοκορέτσια. Από αυτή την άποψη τα κρασιά, την ώρα που επιλέγονται να σερβιριστούν, μπορεί να είναι τυχέρα ή πολύ άτυχα. Ε, λοιπόν το Penfolds  Cabernet Sauvignon BIN 707 του 1998 ήταν πολύ τυχερό. Έκλεισε τον κύκλο της εξέλιξής του σε ένα ποτήρι Rastal WineBar 64 μετά από ένα Garrus 2010 (το καλύτερο ροζέ κρασί) με ένα t-bone steak στο περίφημο «Τρίγωνο» στα Καλύβια Θορικού. Ο καλύτερος τρόπος να αποχαιρετίσεις ένα κελλάρι.

Το κρασί μ ο ν α δ ι κ ό. Βρίσκω πάντα την σχολή της Αυστραλίας πολύ «γυμνασμένη» και μυώδη για τα γούστα μου, ωστόσο το BIN 707 είχε την δύναμη του Cabernet του Ν. Κόσμου αλλά και την φινέτσα και τον βελούδινο χαρακτήρα που θα είχε ένα κρασί από Pessac. Έντονο φρούτο στην μύτη και στο στόμα, αρώματα εξέλιξης με γήινες διαστάσεις αλλά και με μια παιχνιδιάρικη οξύτητα που χόρευε με τις βελούδινες τανίνες. Και μια επίγευση....σαν ταινία του Αγγελόπουλου. Ένα υπέροχο κρασί που θα κάνει παρέα η θύμηση του πολλά χρόνια.

 

* Η φωτογραφία παρουσίασης του άρθρου είναι οι αμπελώνες του Penfolds

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση