Αυτοί, εμείς και τα διονυσιακά μυστήρια

05 Σεπτεμβρίου 2012
Γιώργος Φλούδας

Πρόσφατα βρέθηκα με ξένους οι οποίοι διαμένουν μόνιμα στο εξωτερικό και έχουν επιλέξει την Ελλάδα ως μόνιμο τουριστικό προορισμό. Έχουν αγοράσει εξοχικές κατοικίες στην Ελλάδα  και ένα μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου τους (αν όχι όλο) το περνούν στην χώρα μας.

Το σημαντικό είναι ότι αγαπούν την Ελλάδα αλλά δυσκολεύονται να κατανοήσουν τον αυτοκαταστροφικό τρόπο σκέψης μας.

Συζητούσαν, με μεγάλη έκπληξη, τα γεγονότα της Ύδρας και τον αποκλεισμό του τοπικού αστυνομικού τμήματος ως ένδειξη συμπαράστασης στον επαγγελματία συνάδελφο  εστιάτορα που, όντας παράνομος και φοροφυγάς, είχε την αμέριστη στήριξη των συναδέλφων του και την παράλογη απαίτηση να μην υποστεί κυρώσεις.

Το όλο γεγονός τους ήταν ακατανόητο. Τόσο  ο αποκλεισμός του αστυνομικού τμήματος όσο και η συγκάλυψη της παραβατικότητας θυμίζει χώρες της Λατινικής Αμερικής. Και κατέληξαν σε αυτό ακριβώς το συμπέρασμα. Τηρώντας βεβαίως της αναλογίες, η Ελλάδα έχει όλα τα χαρακτηριστικά της Λατινικής Αμερικής. Τους κάνει μεγάλη εντύπωση, στους ξένους επισκέπτες της χώρας μας εννοώ, η ερμηνεία του όρου δημοκρατία. Στην Ελλάδα, δημοκρατία, σημαίνει  «κάνω ότι μου γουστάρει, και χέστηκα για τους άλλους». Ο τρόπος που παρκάρουμε, ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε στις παραλίες, ο τρόπος που συναλλασσόμαστε. Όλη μας η συμπεριφορά έχει άξονα το υπετροφικό εγώ μας. Παντελής έλλειψη κοινωνικής συνείδησης και παιδείας σε συνδυασμό με μια παράλογη απαίτηση να μας σέβονται επειδή είμαστε απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων. Εξαργυρώνουμε ακόμα την καταγωγή μας ενώ δεν έχουμε να επιδείξουμε τίποτα πέραν του φυσικού κάλλους της χώρας μας το οποίο δε, φροντίζουμε να του αλλάζουμε τα φώτα όταν  μας δοθεί ευκαιρία.

Οι παραπάνω διαπιστώσεις έγιναν σε ένα ωραίο εσπερινό γεύμα με θέα τις Σπέτσες, την Σπετσοπούλα και το Τρίκερι και πίνοντας Champagne Egly Ouriet 100% Pinot Meunier “Les Vignes de Vrigny”, Champagne Pierre Gimonnet Oenophile 2005 Non Dose και συνεχίσαμε με St. Cosme Cote du Rhone Blanc 2010 Le Poste και τελειώσαμε με Marques de Murrieta Castillo Yquay Gran Reserva Especial 2004 και ένα καταπληκτικό στιφάδο με πατάτες, από την Κοιλάδα Αργολίδος, τηγανητές. Και μόνο οι πατάτες της Κοιλάδας  είναι ικανός λόγος για να αγοράσει κάποιος σπίτι στην περιοχή.

Ελληνικό κρασί ούτε φιάλη, γιατί οι τοπικές κάβες έχουν τα απολύτως εμπορικά κρασιά χωρίς καμία φαντασία και πρόβλεψη ότι στην περιοχή Πορτο Χέλι, Άγιος Αιμιλιανός, Κρανίδι κτλ.,που έχει μαζευτεί όλο το διακριτικό jet set, οι ανάγκες για καλά κρασιά είναι αυξημένες και δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να τις ικανοποιήσει.

Όσες φορές προσπάθησαν  ξένοι να επιλέξουν ελληνικό κρασί είτε να το πιούν είτε να το προσφέρουν σαν δώρο κατέληξαν στο whisky. Ακαταλαβίστικές ετικέτες, χρονιές ξεχασμένες και τιμές που τους έκαναν να γελούν. Με το δίκιο τους  λοιπόν, μαζί με τα μπαγάζια τους, φέρνουν και τα αγαπημένα τους κρασιά και είναι όλοι ευχαριστημένοι. Και καλά όταν παραμένουν στο σπίτι τους. Όταν είναι να βγουν στα εστιατόρια της περιοχής εκεί αρχίζει το δράμα.

Άλλα όλα καλά γιατί η περιοχή της Αργολίδας έχει παράδοση στα μυστήρια, τα δράματα και με έμφαση στις τραγωδίες.

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση