Παρόλα αυτά ο κόσμος (σαν καταναλωτής πλέον) αρχίζει να "ψάχνεται" και να αναζητά τις πραγματικές αξίες και αξιόλογες προσπάθειες και να τις στηρίζει αντίστοιχα.
Μια αξιόλογη προσπάθεια, με πολλή ενέργεια, όραμα και επένδυση (υλική και όχι μόνο) είναι η Theia μιαν προσπάθεια που χρονολογείται από το 2009 και δραστηριοποιείται απλά στην διάδοση της δημιουργικής μοδιστρικής τεχνικής αλλά και όχι μόνο. Στα πλαίσια του «και όχι μόνο» διοργανώθηκε μια ημερίδα που ήταν πιο πολύ εσπερίδα και έιχε σαν σκοπό την ανάπτυξη διαφόρων θεμάτων που μπορεί να βρουν ευήκοα ώτα στον Αθηναίου του σήμερα. Travelling, δημιουργική χειρωνακτική ενασχόληση, μόδα αλλά και κρασί ήταν τα θέματα που ακροθιγώς καλύφθηκαν σε ένα live magazine.Μια πρωτοποριακή ιδέα που αντί να διαβάζεις το περιοδικό να ακούς τους columnist να στο αφηγούνται και να μπορείς να συζητάς όποια απορία προκύψει. Είχα την τύχη να προσκληθώ να αναπτύξω συντόμως τον μύθο της champagne ένεκα των ημερών ενώ απολαμβάναμε ένα ποτήρι Aperol Spritz. Το κοινό ενδιαφέροντες νέοι , μοντέρνοι, απενοχοποιημένοι με ανησυχίες που ψάχνουν για ποιότητα σε ένα γενικότερο γκρι προς μαύρο πλαίσιο. Μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία οσμωτικού χαρακτήρα που μακάρι να έχει μηνιαία περιοδικότητα και μεγάλη απήχηση. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Θεοδώρα και τουςε συνεργάτες της για την πρόσκληση και καλή επιτυχία στον υπέροχο χώρο που έχει φτιάξει και στις "προχώ" ιδέες τις.
Παρόλο την απροσδιόριστη ψυχολογία που μας διακατέχει η εμφάνιση οποιασδήποτε νέας ετικέτας κρασιού αποτελεί πάντα ενδιαφέρον. Όταν δε, πρόκειται και για το πιο αναγνωρίσιμο και εμπορικό Κτήμα στην Ελλάδα, την Βιβλία Χώρα τότε το νέο είναι εφάμιλλο με τις δηλώσεις της Δωροθέας Merkel . Το νέο κρασί του Κτήματος Βιβλία Χώρα ακούει στο όνομα ‘Πλαγίως’ και αφορά σε δύο ετικέτες μια λευκή από Chardonnay και Ασσύρτικο περασμένο από βαρέλι του 2010 και ερυθρή από Merlot και Αγιωργίτικο του 2007. Αρχικά θα πρέπει να σχολιάσω το μπουκάλι το οποίο είναι εξαιρετικά εντυπωσιακό και το όνομα το οποίο παραπέμπει στην γνωστή ομώνυμη ταινία (Sideways του Αλεξάντερ Πέιν με πρωταγωνιστή τον Πωλ Τζιαμάτι) αλλά με δυσανάλογη σοφιστικέ χαρακτήρα που απεικονίζει ένα ‘στρατηγό’ πάνω σε μια σκακιέρα. Σημειολογικά θα μπορούσε να έχει πολλές ερμηνείες αλλά το όνομα του κρασιού δημιουργεί πιο ανάλαφρες προσδοκίες (λόγω της ταινίας και της προσέγγισης του κρασιού. Δοκίμασα το λευκό και βρήκα τα στοιχεία του ξύλου πιο έντομα από ότι θα ήθελα. Ίσως η παραμονή στην φιάλη να το βοηθήσουν και να στρογγυλέψει τουλάχιστον στην μύτη. Στο στόμα λιπαρό με υψηλή οξύτητα και δεμένο παρά τον υψηλό αλκοολικό βαθμό του. Η τιμή του ρεαλιστική για το λευκό στα 14,20 και το ερυθρό (που θα το δοκιμάσω σύντομα) στα 17,20€.
Δοκίμασα επίσης και το Chardonnay Πύργος Ιουλίας του Κτήματος Λαζαρίδη 2009. Το κρασί αυτό αποτελεί την απόδειξη ότι σκοτώνουμε τα λευκά κρασιά στον βωμό της εμπορικότητας. Μετά από 2,5 χρόνια βρίσκεται στα καλύτερα του. Και δεν αναφέρομαι στο Chardonnay Δρυός αλλά στο απλό. Εξαιρετική εξέλιξη, με ώριμα φρούτα όπως ροδάκινο και ανανά στην μύτη και με εξαιρετική εξέλιξη στο στόμα. Καλοδομημένο και με διάρκεια. Από τα ωραιότερα ελληνικά Chardonnay.
Στα τυχερά που είχα την εβδομάδα που πέρασε ήταν και ένα lunch brake στο Malconi’s στο Κολωνάκι. Δοκίμασα την ταλιάτα με T-OINOS Clos Stegasta 2008 Μαυροτράγανο από την Τήνο. Ένα σπουδαίο κρασί που παρά την σπανιότητα του λόγω της ζήτησης στο εξωτερικό αξίζει να το δοκιμάσετε. Πυκνό, αδιαπέραστο, υψηλής πυκνότητας με συμπυκνωμένα αρώματα κόκκινων φρούτων και δομή που θυμίζει Amarone.
Ευτυχώς που υπάρχει και μια Ελλάδα που παρά την κατήφεια προσπαθεί να δημιουργήσει και λάμπει θυμίζοντας μας τις δυνατότητες μας. Πλέον θα πρέπει να είμαστε περισσότερο απαιτητικοί όταν ψάχνουμε και λιγότερο καχύποπτοι όταν εντοπίζουμε μια ποιοτική προσπάθεια. Μάλλον περνάμε στην εποχή του ότι λάμπει είναι χρυσός.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση