Την εβδομάδα που πέρασε η πόλη των Αθηνών φιλοξένησε την κλαδική έκθεση των παραγωγών Β. Ελλάδος γνωστή και ως Βορεινά. Η έκθεση έλαβε χώρα με την μεγαλοπρέπεια που της άξιζε στο ξενοδοχείο Μεγ. Βρετανία και η προσέλευση ήταν αναμενόμενα υψηλή αφού αποτελεί και την πρώτη έκθεση του χρόνου που εμφανίζονται οι νέες εσοδείες για τα λευκά και οι νέες κυκλοφορίες για τα ερυθρά.
Από τα κρασιά που δοκίμασα ξεχώρισα:
-το πολύ εντυπωσιακό Sauvignon – Ροδίτης του Θεσσαλού παραγωγού Θ. Ντούγκου με έντονα αρώματα και πολύ καλή οξύτητα.
- το νέο Alpha One της χρονιάς 2008 που είναι 100% Merlot και θα κυκλοφορήσει σε ένα μήνα περίπου. Είχαμε την ευκαιρία μάλιστα να το δοκιμάσουμε δίπλα στο Alpha One 2007 Tannat και τηρώντας τις αναλογίες και τις ποικιλιακές διαφορές θεωρώ ότι το Alpha One 2008 είναι το καλύτερο όλων των προσπαθειών του Α. Ιατρίδη για αυτό το δύσκολο και ακριβό εγχείρημα.
-Το Μετόχι του Τσάνταλη με το γνωστό blend Cabernet sauvignon- Λημνίο που αποτελεί την επιτομή του καλοφτιαγμένου καθημερινού κρασιού.
- Το Merlot του Κτήματος Κατσαρού από τον Όλυμπο που αν και είναι τα αμπέλια σχετικά νέα το αποτέλεσμα είναι ένα καλοδομημένο και τυπικό Merlot.
Επίσης παρουσιάστηκε και στο ευρύ κοινό η φιάλη Βίος Ελλήνων από Ξινόμαυρο, Syrah & Merlot του Συνεταιρισμό Βαένι Ημαθίας που παράγεται σε εξαιρετικά μικρές ποσότητες και εξάγεται στην Κίνα. Υπήρχαν μάλιστα στο stand δύο φιάλες με δυο διαφορετικές ετικέτες, μια χρυσή και μια ασημένια, που όταν ρώτησα ποια είναι η διαφορά μου απάντησαν καμία. Το ύφος δε, της απάντησης που μου έδωσε ο υπεύθυνος μου θύμισε τον τύπο από τα λουυυυυυυυκάνικααααααα που δεν βάζει τίποτα γιατί «….αλλοιώνει την γεύση» .
Θα πρέπει κάποια στιγμή, πάρα την όποια ταλαιπωρία και ξεβόλεμα αισθάνονται οι άνθρωποι που κάθονται στα περίπτερα των εκθέσεων να είναι περισσότερο εξυπηρετικοί και φιλικοί. Απλά γιατί αυτή είναι η δουλειά τους.
Την εβδομάδα που πέρασε επίσης δοκίμασα το ακριβοθώρητο Τ-ΟΙΝΟΣ Clos Stegasta Ασύρτικο 2010. Ένα σπουδαίο κρασί που θεωρώ ότι μπορεί να συγκριθεί άνετα με τα Chablis της Βουργουνδίας. Κομψότητα στα αρώματα και στην γεύση, χωρίς να φωνάζει με καθαρότητα, φρεσκάδα, μεταλλικότητα και κοφτερή οξύτητα που θα του επιτρέψει να εξελιχθεί για αρκετά χρόνια. Το μόνο πρόβλημα είναι η εξαιρετικά μικρή παραγωγή του. Η Τήνος πραγματικά δείχνει, τόσο με το Ασύρτικο όσο και με το Μαυροτράγανο, ότι μπορεί να αποτελέσει έναν νέο εμβληματικό τόπο για το ελληνικό κρασί.
Μια άλλη ενδιαφέρουσα προσπάθεια είναι το Αγήλι Chardonnay 2011 από το χωριό Αδάμ στο Χορτιάτη Θεσσαλονικής. Ένα μικρό οινοποιείο που πραγματικά κάνει σπουδαία δουλεία. Ένα λευκό καρσί δεξαμενής με έντονα τα αρώματα ροδάκινου και άγουρου ανανά που κερδίζουν αμέσως την προσοχή. Στο στόμα γεμάτο, στρογγυλό με οξύτητα που υποστηρίζει τους 13,5% και κρατάει την διάρκεια του σε μάκρος.
Παρά την ύφεση και την δυσπραγία νέες ‘φωτιές’ ανάβουν και δείχνουν την διάθεση για δημιουργία. Προσπάθειες που έχουν επαναπροσδιορίσει την έννοια ποιότητα-τιμή και εκτίθενται σε ένα πολύ απαιτητικό κοινό. Καλή μας τύχη ….
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση