Ταξίδι στην Λεβεντογέννα

04 Μαΐου 2011
Γιώργος Φλούδας

Η Κρήτη είναι πάντα ένας αγαπημένος προορισμός. Έχει τόσα πολλά να δώσει, σε τοπία, σε παραστάσεις, σε συναίσθημα, στις σχέσεις. Και το πιο σημαντικό έχει ταυτότητα. Δυνατή εντοπιότητα. Ο κρητικός  μιλάει για την Κρήτη και νομίζεις ότι δεν υπάρχει Ελλάδα. Και η αλήθεια είναι ότι πιο πολύ ασχολούμαστε εμείς με την Κρήτη παρά η Κρήτη με όλους τους υπόλοιπους.

Ξεκίνησα από τα Χανιά και έφτασα στις 6:30 το πρωί πετώντας με το γαλατάδικο της Aegean κοινώς την πρωινή πτήση στις 5:20. Το κακό στην υπόθεση η ώρα έγερσης. Το καλό όμως είναι ότι έφτασα την καλύτερη ώρα για μπουγάτσα στον Ιορδάνη. Όπως αναφέρουν και στο site, ναι έχουν και site και είναι cult (www.iordanis.gr) ασυναγώνιστη γεύση που διαρκεί στον χρόνο. Ελληνικός καφές και πέντε μπουγάτσες στο εφτακάθαρο (μετάφραση: ταχύτατα) έγιναν ατμός. Οι τέσσερις αλμυρές από πυχτόγαλο Χανίων με ζάχαρη και η μια γλυκιά για την υπογλυκαιμία. Αυτό το πυχτόγαλο αν δεν είναι, πρέπει να γίνει ΠΟΠ.

Το μεσημέρι στο Ρέθυμνο και για γεύμα στο «Μαΐστρο» (www.maistros-inn.gr), στις Κούμπες με φοβερή θέα στην φορτέτσα που δυστυχώς λόγω βροχής και συννεφιάς υπήρχε ορατότης μηδέν. Αλλά υπήρχε ορατότητα στην καταπληκτική χωριάτικη και στις ποικιλίες κρεατικών. Από τα must οι χοντρές πατάτες. Οι suites που έχει από πάνω από το εστιατόριο μάλλον έγιναν για αυτούς επισκέπτονται το εστιατόριο και αφήνονται στην φιλοξενία του Μιχάλη Παπαδάκη. Μετά για μια ρακή στο Veneto στην παλιά πόλη με την Αργυρώ Πετράκη που ετοιμάζεται πυρετωδώς να ανοίξει (www.veneto.gr) και πριν φύγω  από το Ρέθυμνο ένα ποτό (ρακή δηλαδή πάλι) στην «Αυλή» (www.avli.gr) με την Κατερίνα Ξεκάλου. Το «Veneto» και η «Αυλή» είναι δυο εστιατόρια που βρίσκονται στην παλιά πόλη του Ρεθύμνου και όποιος δεν τα έχει επισκεφτεί είναι σαν να μην έχει πάει στο Ρέθυμνο. Προσεγμένες πρώτες ύλες και  γεύσεις, σωστό και ανεπιτήδευτο service και πολλές επιλογές σε κρασιά τοπικά αλλά και από τον υπόλοιπο ελληνικό αμπελώνα. Αναζητήσεις και ανησυχίες  από ανθρώπους που τους αρέσει το καλό φαγητό και η φιλοξενία που μοιραία το μετέτρεψαν σε προσωπικό χώρο με την υπογραφή τους.

Την επομένη κίνησα ανατολικά και βρέθηκα στο καλύτερο ξενοδοχειακό cluster στην Ελλάδα: στην Ελούντα (και πέριξ αυτής). Η αλήθεια είναι ότι η Ελούντα έχει γίνει brand name και αν δεν ξέρεις το who is who και το what is what μπορεί να εκπλαγείς αρνητικά. Το νέο αστεράκι της περιοχής το Gran Melia Sol που έρχεται να μπει στο χάρτη και να ακολουθήσει τα υψηλά standards (τόσο στο accommodation όσο και στα εστιατόρια). Σταθερές αξίες το Elounda Beach & Elounda Βay Palace που αποτελούν αδιαφιλονίκητους φάρους σε όλα τα επίπεδα. Όποιος είχε την δυνατότητα να επισκεφτεί ένα από τα συγκεκριμένα ξενοδοχεία έχει προσλαμβάνουσες από μια τουριστική Ελλάδα που θα έπρεπε να είναι το δεδομένο και όχι η εξαίρεση. Στο ίδιο επίπεδο και Elounda Gulf & Villas σε μικρότερη κλίμακα μεγέθους.

Το μεσημέρι πήγα με φίλους στην ταβέρνα Spinaloga (www.tavernaspinalonga.com)  απέναντι ακριβώς από την Σπιναλόγκα. Όπως έλεγε ο Άρης Βραχασωτάκης αν δεν ήταν το Mega και το σήριαλ πάντα η Πλάκα θα ήταν το χωριό απέναντι από το Νησί, ξεχασμένο στην σκιά της Ελούντας. Είναι τραγικό πάντως σε ένα μέρος με απίστευτη φυσική ομορφιά και μετά από τα λάθη των τελευταίων δεκαετιών του προηγούμενου αιώνα με όλες τις οικιστικές αναρχίες και τα αρχιτεκτονικά εξαμβλώματα, να επιτρέπεται να χτίζει ο καθένας ότι του γουστάρει και όπου του θέλει. Μέσα σε 4 χρόνια μια περιοχή που δεν απαριθμούσε 15-20 κατοίκους το χειμώνα να κοντεύει να γίνει Λουτράκι.

Για να ξεχαστώ το έριξα στα... ψυχοφάρμακα. Και ο γιατρός συνέστησε Robert Weil 2006, από το Reingau, το αμπελοτόπι Kiedrich Grafenberg και ένα Condrieu του Guigal επίσης του 2006. `Όλα έδειχναν καλύτερα και ο σαργός πραγματικά απόλαυση. Ένα γρήγορο εσπρέσο στο Blue Palace στο εμβληματικό αρσανάλι στο lobby  και επιστροφή στο Ηράκλειο. Πριν φύγω έκανα μια επίσκεψη στο οινοποιείο του Κτήματος Μιχαλάκη στο Μεταξοχώρι Ηρακλείου. Χαζεύοντας από τα 600 μέτρα υψόμετρο το ανάγλυφο της Κρητικής γης που βγαίνει στο κρητικό πέλαγος σκεφτόμουν τα κοινά στοιχεία που έχουν με την Τοσκάνη οι δύο τόποι. Αλλά και τις τεράστιες διαφορές...

 

Η φωτό παρουσίασης του άρθρου είναι από το Elounda Beach

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση