Ιώδιο Εμπιστευτικό

Υπάρχει η λαϊκή ρήση που λέει «τρως καλά εκεί που σε ξέρουν» και εμπεριέχει γενικά μεγάλη δόση αληθείας Στο Ιώδιο, στο Π. Φάληρο, τρως καλά σε ξέρουν δεν σε ξέρουν αλλά το σημαντικότερο είναι ότι πίνεις καλά. Για να είμαι ακριβής είναι ο παράδεισος του οινόφιλου αφού η τιμολογιακή πολιτική στα κρασιά (και αντιστοίχως στο φαγητό)  σε προκαλεί ακόμα και  να  ‘φορτώσεις’ για το σπίτι φεύγοντας μερικά διαμάντια.

Προσωπικά αισθάνομαι δις τυχερός γιατί γνωρίζω τον Κο Κωστή Τσαλπατούρο που είναι ιδιοκτήτης του Ιωδίου και παρακολουθώ εγγύτατα το πάθος του και την τελειομανία του για την εστίαση και την φιλοξενία υψηλού επιπέδου που προσφέρει το Ιώδιο.

Με τον Κωστή έχουμε δημιουργήσει μια ανδροπαρέα (καμία σεξιστική διάθεση απλά δεν μας έχει προκύψει η θηλυκή version της οινόφιλου ακόμα στο κοντινό περιβάλλον) φίλων του καλού κρασιού και φαγητού και απαρέγκλιτα συναντιόμαστε με συχνότητα μια φορά το τρίμηνο και αποσυμπιέζουμε την καθημερινότητα με κυρίως κρασιά που θα θέλαμε να μοιραστούμε.

Πριν μερικές μέρες, ήρθε η στιγμή του όλοι μας περιμέναμε σαν τον έλεγχο στο Λύκειο που αναμέναμε τις επιδόσεις μας.

Αφού συναντηθήκαμε και περάσαμε τα προκαταρκτικά για το πόσο ονειρεμένα ζούμε στην Ελλάδα και πόσο πρίμα φαντάζει η ευρωπαϊκή μας πορεία ξεκινήσαμε να δοκιμάσουμε την σωστά παγωμένη Black Cow Pure Milk Vodka από το West Dorset της Αγγλίας. Κοινώς μια βότκα που παράγεται από το τυρόγαλα αγελάδας που περισσεύει από την Παρασκευή cedar.

Η βότκα εισάγεται από τον Κύρο Μελά που παράγει τα εξαιρετικά (και ακριβοθώρητα αυτή την περίοδο) κρασιά του Κτήματος La Tour Melas στον Αχινό της Φθιώτιδας και είναι μια ultrapremiumφινετσάτη βότκα που προκαλεί τις αισθήσεις αναμένοντας κάποιο χαρακτηριστικό της πρώτη ύλης παραγωγής (του γάλακτος) αλλά είναι τελείως ουδέτερη και κρυστάλλινη.

Δοκιμάσαμε την βότκα με τηγανητό στρείδι με μαγιονέζα και wasabi, αχινομπουκίες και αυγοτάραχο σε μικρό κρητικό ντάκο από χαρούπι. Ο καλύτερος τρόπος για να προθερμάνεις την όρεξη σου.

Η βότκα ήταν εξ αρχής εκτός προγράμματος και ήρθε εμβόλιμα παίρνοντας λίγο από την αίγλη της Champagne La Grande Dame 2004 που πραγματικά χόρευε με τα παραπάνω εδέσματα και έδωσε εξαιρετικό lead για τα scallops au gratin που ακολούθησαν.

Χωρίς να κυριεύομαι από ιδεοληψίες (κανένας άλλωστε ψυχοπαθής δεν το παραδέχεται) προσκόμισα μια φιάλη της νέο-εμφανισθείσας Σαντορίνης των Αμπελώνων Βαλαμπούς Vassaltis για την μοιραστώ με φίλους στο κατάλληλο περιβάλλον, σε μια Trattoria θαλασσινών υψηλού επιπέδου. Για άλλη μια φορά με επιβεβαίωσε ότι η Σαντορίνη Vassaltis θα αποτελέσει σύντομα σημείο αναφοράς για την Σαντορίνη.

Σειρά είχε ένα risottoαστακού και το Corton Charlemagne του Bonneau du Martray 2006 βρήκε πραγματικά το τέλειο σύντροφο για να ξεδιπλώσει τις αρετές ενός Chardonnay από την Cotes de Beaune, ενός Grand Cru αμπελώνα και από έναν παραγωγό που φιγουράρει στο top 5 της Βουργουνδίας (άρα και παγκοσμίως όσον αφορά στα Chardonnay).

Μια αστοχία είχαμε στην συνέχεια με το La Scolca D’ Antan Gavi dei Gavi Riserva DOCG 2000 που κυκλοφορεί μόνο σε εξαιρετικές χρονιές και δίνει την ευκαιρία στους φίλους της ποικιλίας Cortese να απολαύσουν την εξέλιξη στον χρόνο και την ευεργετική επίδραση της παλαίωσης σε κάποια ειδικά επιλεγμένα αμπελοτόπια που παράγουν την Cuvee D’ Antan. Δυστυχώς ένα κρούσμα φελλού δεν μας επέτρεψε να το χαρούμε και μας εξανάγκασε να προχωρήσουμε στην επόμενη φιάλη.

Sassicaia λοιπόν, από την περιβόητη Tenuta San Guido του Μπόλγκερι της Τοσκάνης που άλλαξε τα δεδομένα του Κιάντι εισάγοντας (επίσημα) το 1968 τις γαλλικές ποικιλίες Cabernet Sauvignon και Cabernet Franc στην Τοσκάνη.

H εσοδεία 2012 μόλις κυκλοφόρησε και ενώ κάποιος θα περίμενε να αποτελεί ένα φρέσκο, άγουρο και επιθετικό κρασί από άποψη τανινών ήταν ακριβώς το αντίθετο. Ένα εκρηκτικό, φρουτώδες, καλοδομημένο Cabernet με μαλακές ταννίνες που ταίριαξε με ένα μοσχαράκι Black Angus 120 ημερών ξηρής παλαίωσης από την Φάρμα Μπράλου. Και επειδή μια φιάλη δεν φτάνει ανοίξαμε και μια Valpolicella Superiore  DalForno  του 2009.

Σε αντίθεση με το Sassicaia η Valpolicella του Dal Forno περίμενα να πίνεται ευχάριστα και να κυριαρχεί το φρούτο αλλά η αίσθηση ότι πίνω μαύρο τσάι με λίγο γλυκόριζα και σοκολάτα υγείας. Μάλλον θα πρέπει να περιμένω τον τρίχρονο γιό μου να απολυθεί από φαντάρος για να το ξανακουμπήσω.

Μια φιάλη Chateau Rieussec 1er Cru Classe Sauternes του 2003 έφτανε για να ξεπεράσω το ταννικό σοκ του Dal Forno και να καθαρίσει την γευστική παλέτα από την πανδαισία όλων των παραπάνω.

Κλείνοντας δοκιμάσαμε μια σπάνια φιάλη από γλυκό Σαμιώτικο κρασί το Nopera Epitome  1 που αποτελεί την νέα οινοποιητική προσπάθεια του Ν. Μυτιληναίου στην γενετειρά του την Σάμο και με πάθος και μεράκι δημιούργησαν ένα εξαιρετικό επιδόρπιο κρασί σαν επίλογο σε ένα μοναδικό δείπνο.

Ωραία παρέα, απολαυστικές δημιουργίες και καλά κρασιά αποτελούν την χώρο / χρόνο κάψουλα που χρειάζεται για να ξεφύγουμε από το σουρεάλ την τρέχουσας περιόδου εντός ή εκτός Ευρώπης.