Food, Leisure and the City

04 Ιουλίου 2012
Εύη Φέτση

Οι mini διακοπές μου τελείωσαν πολύ πιο γρήγορα από ότι υπολόγιζα, ίσως γιατί τελικά μακριά από αγαπημένο νησάκι έχω γίνει περισσότερο παιδί της πόλης απ΄ότι φανταζόμουν. Ή γιατί η εξωτική Κινέττα μπορεί να είναι μισή ώρα δρόμος από την Αθήνα πια, αλλά παραμένει γεμάτη γέρους, μωρά και πλαστικές παντόφλες, πράγμα που όσο και να το κάνεις, χωνεύεται μάλλον δύσκολα.

Έτσι, αντί να γράφω την στήλη μου με τα πόδια βουτηγμένα στην πισίνα όπως υπολόγιζα, την γράφω από το σπίτι μου με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Συμβάλει στο κέφι μου και το αεράκι που δροσίζει τα πάντα έξω, όπως και το ότι επέστρεψε μετά από τρίμηνη απουσία η κυρία Όλγα και όλα έχουν μπει σε τάξη ξανά. Και εγώ δεν θα χρειαστεί να ξανασιδερώσω ή να κάνω την χαρωπή νοικοκυρά – που δεν είμαι καθόλου- άρα μπορώ να ασχοληθώ απερίσπαστη με άλλα, πολύ πιο ενδιαφέροντα και φλέγοντα ζητήματα όπως τη διατήρηση του υπέροχου μαυρίσματος μου και την συνέχεια της προσεκτικής διατροφής που έχει ήδη αρχίσει να δείχνει τα αποτελέσματα της.

Για το μεν μαύρισμα μένει να ανακαλύψω την παραλία που θα μου αρέσει σε απόσταση μισής ώρας max με το αυτοκίνητο, πράγμα δύσκολο το ξέρω αλλά όχι ακατόρθωτο ελπίζω. Χρειάζομαι κάτι που να έχει άμμο, ξαπλώστρες, βαθιά νερά και όσο πιο decent κόσμο γίνεται. Και αν πρέπει να κάνω σκόντο σε κάτι από όλα αυτά, νομίζω πως θα είναι στα βαθιά νερά.. Υπάρχει φυσικά πάντα η τέλεια παραλία, κάτω από το ξενοδοχείο Αρίων στον Αστέρα, αλλά εν καιρώ κρίσης τα 45 ευρώ της εισόδου τις καθημερινές τα τσιγκουνεύομαι για να πω την αλήθεια. Οπότε θα βολευτώ με κάτι άλλο για το οποίο περιμένω τις δικές σας πληροφορίες παρακαλώ. Όσο για την διατήρηση του χρώματος μου, φέτος την έχει αναλάβει με τεράστια επιτυχία η κρέμα Soins  Apres Soleil της Galenic που όχι μόνο παίρνει την κοκκινίλα και την κάνει μαύρισμα χωρίς ξεφλουδίσματα και λοιπά σπαστικά, αλλά μυρίζει και πολύ όμορφα και αφήνει το δέρμα απαλό και δροσερό. Την βρίσκετε στα φαρμακεία.

Με τέλειο χρώμα λοιπόν και ηθικό ακμαίο, και με ελαφρύ στομάχι – η διατροφή που λέγαμε- θα εκδράμουμε στο εξής τα βράδια με τις κολλητές σε θερινά σινεμά και μετά για ποτάκια κάτω από τα δέντρα και το φεγγάρι.. Βέβαια η παρέα έχει σκορπίσει, η Μαρία είναι στο Κυπαρίσσι και η Λιάνα στην Μύκονο, αλλά μένουν εδώ η Μάρθα, η Λένα και η Κατερίνα οπότε μια χαρά θα την βρούμε την άκρη μας. Ως κορίτσια Β. Π. αγαπάμε τον Δημοτικό Κινηματογράφο Μίμης Φωτόπουλος στο Μαρούσι, την Μπομπονιέρα στην Κηφισιά, το Αμίκο στο Χαλάνδρι και φυσικά την Φιλοθέη με τις παγωμένες Margaritas και το sight seeing στο διάλειμμα.. Και έχουμε αφήσει πολλές ταινίες από τον χειμώνα που δεν έχουμε δει οπότε το πρόγραμμα είναι ήδη φουλ.

Και μετά, θα πίνουμε Copacabanas στο Gaspar, και βότκες με πάγο στο Albion που μαζεύουν όλον τον καλό τον κόσμο , και φυσικά θα καταλήγουμε στο Villa για να μην ξεχνιόμαστε, μια που το καλοκαίρι, όπου και να το περνάμε, θέλει και το φλερτ του, και τον χαβαλέ του, και τις περιπέτειες του, γιατί όχι… To make a long story short, μετρώντας μέρες πια για αυτά που θα έρθουν από Σεπτέμβρη, με το μυαλό μου κολλημένο μόνιμα πια σε άλλο time zone από αυτό στο οποίο ζω και με τα προγράμματα των διακοπών πολύ φλου ακόμα, σκοπεύω να κάνω το καλύτερο που μπορώ under the circumstances όπως θα έλεγε και ο αγαπημένος Γιάννης (Χοϊμες). Και αυτό που ξέρω εγώ να κάνω καλύτερα από όλα τα άλλα, είναι να μετατρέπω σε πάρτι τα πάντα γύρω μου και να κάνω τους άλλους να γελάνε και να βυθίζονται στο ροζ μου. Που ανάλογα με τις συνθήκες μπορεί να αλλάζει από baby pink σε Agent Provocateur και πίσω, non stop… Ε, ο καθένας με τα ταλέντα του, τι να κάνουμε τώρα… :)

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση