Όπως συμβαίνει εξάλλου στις Βρυξέλλες, στη Γενεύη, στο Μιλάνο, στο Παρίσι και στο Λονδίνο. Αν και το Παρίσι και το Λονδίνο ανήκουν σε μια εντελώς διαφορετική κατηγορία, έχουν ακόμα εστιατόρια που μπορείς να γευθείς «σπιτικό» φαγητό, ακόμα και όταν η κουζίνα που το ετοιμάζει, έχει καταβολές από άλλες χώρες. Όταν τα Ελληνικά food blogs αφιερώνουν πολλές αναρτήσεις τους στην τέλεια τηγανητή πατάτα, στις Βρυξέλλες (ανέκαθεν) μπορούσες να δοκιμάσεις ως street food μία εκδοχή από τις τέλειες τηγανιτές πατάτες που σερβίρουν σε χωνάκι. Αρκεί να διαλέξεις πια κοπή πατάτας σου αρέσει, το λάδι (ή το λίπος) που έχει τηγανιστεί ή το συνοδευτικό που θέλεις (αν θέλεις) να έχει. Στο κεντρικό Λονδίνο τα fish & chips bars είναι είδος προς εξαφάνιση, μπορείς όμως να γευθείς ένα τέλειο crunchy τηγανιτό μπακαλιάρο, με συνοδεία από πουρέ αρακά και home made μαγιονέζα στο Ανατολικό Λονδίνο, αν δεν βαριέσαι, πας με το τραίνο καμιά ώρα έξω από την πόλη και οι επιλογές είναι ακόμα περισσότερες. Στις Βρυξέλλες, τα διάστερα και τα τριάστερα εστιατόρια είναι αρκετά, πριν από λίγα χρόνια ήταν η μικρότερη πρωτεύουσα της Ευρώπης με τόσα βραβευμένα εστιατόρια. Θα πας όμως σε αυτή την πανέμορφη πόλη και δεν θα γευματίσεις σε ένα (οποιοδήποτε) μικρό εστιατόριο, από εκείνα που «πνίγουν» την Grand Place, δεν γίνεται, και αν γίνει θα έχεις χάσει το τέλειο tartar, τις τέλειες τηγανιτές πατάτες, το κυριότερο, τα απίστευτα μύδια που πριν από λίγα χρόνια σε μια πενταήμερη επίσκεψή μου με πάχυναν δύο κιλά. Τα μύδια φίλοι μου, μια εκεί, έρχονται στο τραπέζι παρέα με πατάτες, σπιτική μαγιονέζα και φρέσκο βούτυρο! Στο Μιλάνο οι επιλογές δεν είναι πολλές, αν ξεπεράσεις τις «διαβολικές» φοκάτσιες και τις πίτσες που συναντάς σε βιτρίνες που σίγουρα θες να κάνεις μακροβούτι, με την ευχή να μη σε σώσει κανείς, υπάρχουν αρκετά εστιατόρια που γεμίζουν από κόσμο μετά από την εβδομάδα μόδας ή το salone del mobile, σιχτιρίζοντας τη δίαιτα και παραγγέλλοντας Κοτόπουλο Μιλανέζα, risotto με σαφράν και παρμεζάνα ή μια ποικιλία Ιταλικών αλλαντικών και τυριών, συνοδεία ενός ποτηριού chianti για να «πάει και το παλιάμπελο». Όλα όμως τα παραπάνω, έχουν συνήθως ένα κοινό αισθητικό παρονομαστή, τα δοκιμάζεις σε ένα όμορφο περιβάλλον. Σε αντίθεση με τις δικές μας ταβέρνες (όταν έχουν καλό φαγητό) εκεί που συνήθως, «ξεχνάς» το αισθητικό κομμάτι, δίνοντας συγχώρεση στο περιβάλλον και μονολογώντας «χάλια είναι εδώ αλλά έμαθα ότι έχουν φοβερά κεφτεδάκια».
Όλα αυτά, ήρθαν στο μυαλό μου διαβάζοντας για ένα urban τυροκομείο στη Βιέννη, το Lingenhel Store. Εκεί μπορείς να αγοράσεις κάποιο από τα τυριά της παραγωγής τους, παράλληλα όμως μπορείς να το δοκιμάσεις, αν θες, με ένα ποτήρι κρασί, σε ένα περιβάλλον εξαιρετικής αισθητικής. Οι foodies στη Βιέννη βρήκαν τον τόπο συνάντησης τους. Το τυροκομείο βρίσκεται κοντά στο κέντρο της πόλης, παράγει τα γαλακτοκομικά προϊόντα του αλλά προτείνει στους επισκέπτες να τα δοκιμάσουν στο εστιατόριο του, το οποίο διαχωρίζεται από την μονάδα παραγωγής με ένα τζάμι. Για να βλέπουν με ασφαλή τρόπο τα καθέκαστα.
Αυτός ο τυροκομικός παράδεισος, όπως γράφουν τα περιοδικά, σχεδιάστηκε από το Destilat ένα αρχιτεκτονικό γραφείο με έδρα την Βιέννη. Αν και το design του χώρου έχει σύγχρονη γραφή, το αποτέλεσμα, είναι ιδιαίτερα ελκυστικό και friendly. Θα ήθελα να βρεθώ στην Αθήνα σε ένα αντίστοιχο χώρο, να προσφέρει για παράδειγμα κεφτέδες, με όλους τους τρόπους που συναντάς στις περιοχές της Ελλάδας. Ακόμα καλύτερα, να ειδικεύεται στις πίτες. Οι πίτες στη χώρα μας, έχουν μια μεγάλη και πολύ σοβαρή γαστρονομική ιστορία.
PHOTOCREDITS: MONIKA NGUYEN
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση