Πολλά ψαλίδια, αφροί, καθρέφτες. Και ιδού η αναβίωση του παλιού καλού κουρείου. Ένας χώρος αποκλειστικής χρήσης που κοντεύαμε να ξεχάσουμε, έρχεται να υπενθυμίσει ότι μερικά σημεία είναι σαν άβατα. Εκεί ο χρόνος είναι σχετικός, οι κουβέντες μένουν μεταξύ μας και η αλλαγή, έστω και εφήμερη, λειτουργεί σαν αντίδοτο στην επανάληψη. Ο Παναγιώτης Γρηγορίου μιλάει ξεκάθαρα και με σχεδόν ποιητική ματιά για μια ιδέα που μπορεί να ξεκινάει από κεφαλής αλλά φτάνει βαθύτερα. Το Barber Shop 1900 στο Κολωνάκι άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στα ραντεβού των αντρών ξεφεύγοντας από εκείνη την αραχνιασμένη πλέον ταμπέλα του metrosexual. Είναι μια απόπειρα επιστροφής στην εμπειρία του κουρείου που λειτουργεί σαν εντευκτήριο και εξομολογητήριο, όπως παλιά. Είναι μια τελετουργία χωρίς νοσταλγία! Τώρα τι λέγεται στη διάρκειά της αυτό μένει στους τέσσερις τοίχους του Barber Shop 1900. Οπότε κάθε προσπάθεια κατηγοριοποίησης περιττεύει!
-Στην «προηγούμενη» ζωή σου τι έκανες;
Έτσι νιώθω για κάθε παλαιό μου εγχείρημα, ότι είναι μια ζωή που άφησα πίσω. Θαρρώ ότι αυτή είναι η τύχη του πολυπράγμονος και του τολμηρού ανθρώπου. Έχω διανύσει μια εικοσαετή ποικιλόμορφη καριέρα ξεκινώντας από τα πρώτα και φθάνοντας στα υψηλότερα στελεχιακα σκαλοπάτια της.
-Τι σε έκανε να βάλεις τελεία στην προηγούμενη καριέρα σου;
Πάντα βάζω τελεία στο κάθε τι που τελματώνει. Για τα υπόλοιπα χρησιμοποιώ αλλά σημεία στίξης.
-Γιατί διάλεξες να κάνεις ένα κουρείο εποχής, ας το πούμε έτσι; Βρέθηκες προ διλήμματος ή ήταν ξεκάθαρο το1900ως επιλογή;
Οι καταβολές, η παιδεία, η μόρφωση και η αισθητική μου με οδήγησαν στην αναβίωση ενός ολόκληρου κλάδου. Η εικόνα ήταν πάντα ξεκάθαρη.
-Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες στη δημιουργία του 1900και πώς την ξεπέρασες;
Το σημείο, το σημείο, το σημείο! Αυτά ήταν τα τρία εμπόδια που αντιμετώπισα. Το να βρω ένα χώρο όπως τον φανταζόμουν έναντι ενός λογικού τιμήματος με στόχο τηνβέλτιστη σχέση υπηρεσίας-τιμής.
-Με την κρίση μια τέτοια επιχείρηση βλέπει φως;
Η αντιγραφή χωρίς αντίκρισμα, ένα σύνηθες φαινόμενο μιμητισμού, που κατατρέχει την ελληνική επιχειρηματικότητα, είναι σίγουρα συνταγή αποτυχίας, ειδικά εν καιρώ κρίσης. Έτσι το μόνο φως που μπορεί να αντικρίσει κάποιος στο τέλος τούνελ είναι του επερχόμενου τρένου!
-Έχεις σκεφτεί να επεκτείνεις το project1900;
Μας διέπει μια «μοναδικότητα» στην τελετουργία, στο ύφος, στο ήθος, στην ακεραιότητα, στη γνώση του αντικειμένου, με αποτέλεσμα τα υψηλά στάνταρντ των υπηρεσιών μας. Επομένως αυτό δυσκολεύει την επέκταση του 1900.
-Όπως έχεις πει είναι μια τέχνη που χάνεται. Γιατί θέλεις να αναβιώσεις κάτι που σβήνει;
Το κουρείο είναι μια από τις τέχνες που στοχεύουν καίρια το DNA του άνδρα, οπότε, όσο υπάρχουν άντρες, θα υπάρχουν και κουρεία.
-Τι λένε οι άντρες όταν κουρεύονται;
Ό,τι λαμβάνει χώρα στο κουρείο, μένει στο κουρείο! Κανόνας νούμερο ένα.
-Είναι ο κουρέας... εξομολογητής; Ακούει και δεν μιλάει;
Ανατρέξτε στον κανόνα νούμερο ένα!
-Είσαι από την Αίγυπτο. Σε τι έχει επηρεάσει η ανατολή στη ζωή σου;
Αυτή η δεύτερη πατρίδα μου αποτελεί μια ιδιάζουσα περίπτωση. Είναι ένα σταυροδρόμι πολιτισμών, που μου διεύρυνε το πνεύμα και τις προσλαμβάνουσές μου. Τούτη η κληρονομιά που κουβαλώ αποτελεί ένα γλυκό βάρος.
-Έχεις ένα ρητό που να σε σημαδεύει;
Ένα δικό μου ρητό θα ήθελα να μοιραστώ: «Κάθε κλωτσιά που τρώω τη βλέπω ως βήμα προς τα μπρος».
-Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που άκουσες τώρα τελευταία;
Ίσως η πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου.
-Πιστεύεις ότι το boutique κουρείο είναι μόδα που θα περάσει;
Σε κάποια άλλη συνέντευξη μας σου είχα αναφέρει ότι η μόδα με βρίσκει, με ακολουθεί, απομακρύνεται και ξανασυναντιόμαστε. Εγώ πάλι παραμένω σταθερός στην πορεία που έχω χαράξει... Το κουρείο είναι τρόπος ζωής ενός άνδρα και αναπόσπαστο μέρος της. Πιστεύουμε στη φιλοξενία και την υψηλή υπηρεσία που προσφέρουμε και στα αποτελέσματα της.
Από αρχαιοτάτων χρόνων αποτελεί χώρο αποσυμπίεσης και ζύμωσης ιδεών που τον πήραμε, τον αναβαθμίσαμε και του προσθέσαμε πολλά στοιχεία, όπως το ταξίδι στο χρόνο και στη μουσική, την έννοια της αντρικής λέσχης, τις μυρωδιές που ξυπνούν και ενεργοποιούν αισθήσεις, αναμνήσεις και πολλά άλλα!
-Οι άντρες στην Ελλάδα έχουν αυτό που λέμε στυλ; Κι αν όχι, τι έχουν τελικά;
Το στυλ είναι ένας απλός τρόπος για να πεις πολύπλοκα πράγματα, σύμφωνα με τον Cocteau. Στη συγκεκριμένη περίπτωση είτε δεν έχει βρεθεί ο τρόπος είτε δεν έχουν πολύπλοκα πράγματα να πουν.
Ο Έλληνας άνδρας εν γένει αρέσκεται να ανήκει και να απολαμβάνει την ασφάλεια της ομάδας ή και του συνόλου, αν είναι δυνατών. Ασχολείται εντατικά με την άποψη των άλλων. Αρέσκεται στο να κατηγοριοποιείται, για παράδειγμα ως fashion είτε label victim.
-Τι σου δίνει χαρά στην Ελλάδα και τι σε στενοχωρεί;
Η όψη του Παρθενωνα με γεμίζει με χαρά και δύναμη, ενώ με στενοχωρούν τα πεζοδρόμια που δεν με αφήνουν να απολαύσω την πόλη μου όσο θα ήθελα. Αν το επεκτείνω σε όλους τους τομείς, θα μακρηγορήσω.
-Ποιος είναι ο επιτυχημένος άνθρωπος;
Εδώ θα μακρηγορήσω. Ιδού ο δεκατετράλογος:
1. Πρέπει οι επιτυχημένοι άνθρωποι να ξέρουν πότε αξίζει να μένουν και πότε να φεύγουν.
2. Να κάνουν πράγματα περισσότερα από αυτά που τους έχουν ζητηθεί.
3. Να είναι διατεθειμένοι να αντέξουν μια αποτυχία που θα τους οδήγησει σε κάποια επιτυχία.
4. Να γνωρίζουν ότι ορίζουν την τύχη τους.
5. Να βάζουν στόχους που μπορούν να υλοποιήσουν.
6. Να αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεων τους.
7. Να πρωτοπορούν αντί να ακολουθούν.
8. Να τους διακρίνει η ευελιξία και η προσαρμοστικότητα.
9. Να είναι επικοινωνιακοί.
10. Να ρωτούν τις σωστές ερωτήσεις στους ανθρώπους που μπορούν να τους δώσουν τις σωστές απαντήσεις.
11.Να πιστεύουν στην εφ’ όρου ζωής εκμάθηση.
12. Να γνωρίζουν ποιοι είναι και ποια η θέση τους στην κοινωνία.
13.Να τους ενθουσιάζει (αθεράπευτα καβαφικός) το ταξίδι και όχι ο προορισμός.
14.Να δημιουργούν αντί να καταναλώνουν μόνο.
-Σε ποια μεγάλη προσωπικότητα θα έκανες το τραπέζι;
Διανύοντας τα απόνερα της χρονιάς, στον Κ. Π. Καβάφη, αυτόν τον συμπατριώτη μου. Θα ήθελα πολύ να ήταν αυτός και να μιλήσουμε για Αλεξάνδρεια, Τρώες, βαρβάρους, πόλη, καθρέφτες, τύχη, απιστία, κεριά και πολλά άλλα. Αχ και να «επέστρεφε»!
-Οι γυναίκες τι θέση έχουν στο χώρο σου;
Γυναίκες δεν μπαίνουν στο κουρείο παρά μόνο ως συνοδοί ή για να πάρουν δωροκάρτα. Βεβαίως μου δίνει χαρά το ότι οι μητέρες φέρνουν τα παιδιά τους, αν και πίστευα ότι ένας πατέρας θα έκανε κάτι τέτοιο. Μου δίνει χαρά επίσης το ότι η γυναίκα με ανακαλύπτει, το ότι προσπαθεί να μπει στο χώρο, ο οποίος είναι το πρώτο πράγμα που εξετάζουν ως αισθητική και μετά τα υπόλοιπα. Μάλιστα αρκετές γυναίκες μου έχουν ζητήσει να κάνω κάτι αντίστοιχο γυναικείο, ένα μπουντουάρ. Τη γυναίκα ωστόσο δεν θα την ήθελα ως πελάτη (γέλια), τη θέλω για άλλα πολλά στη ζωή μου!
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση