Ένα 24ωρο στην αγαπημένη μου πόλη

30 Ιανουαρίου 2013
Στέλιος Πενταρβάνης

Μια επίσκεψη στην αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη κρύβει πάντα ευχάριστες εκπλήξεις. Είχαν περάσει πάνω από πέντε χρόνια από την τελευταία φορά που ο σημερινός δήμαρχος Γιάννης Μπουτάρης μας είχε ξεναγήσει στα αγαπημένα του στέκια προς χάριν μιας συνέντευξης για το περιοδικό που εργαζόμουν εκείνη την εποχή.

Αυτή τη φορά μας υποδέχθηκε μια πόλη κούκλα  με πεζοδρομημένα κάθετα στενά στην Εγνατία, καινούργια πανέμορφα καφέ, εστιατόρια και μεζεδοπωλεία. Όλα, να δίνουν έναν ευχάριστο παλμό στην πανέμορφη αυτή πολη που έχει αγγίξει το έναμιση εκατομύριο κατοίκους.

Η Θεσσαλονίκη δείχνει να τρέχει το κατοστάρι των εντυπώσεων και να προπορεύεται ξεκάθαρα της Αθήνας που μοιάζει ακίνητη και φθαρμένη από την κακή διαχείρηση. Ένα 24ωρο βέβαια είναι πολύ λίγος χρόνος για να επισκεφθεί κανείς όσα θα ήθελε, αλλά, αρκετός για να πάρει μια γεύση από την αύρα της. Αρκεί να μην κοιμηθεί –σχεδόν- καθόλου, όπως εξάλλου έκανα και εγώ. Με την υπόσχεση ότι πολύ σύντομα θα έχω συμπληρωματική ανταπόκριση, θα σας περιγράψω ότι πρόλαβα να δώ σε αυτή τη σύντομη επίσκεψη μου. Ευτυχώς, με είχαν αναλάβει τρείς εξαιρετικοί insiders, δύο Θεσσαλονικείς και ένας Ισπανός που την λατρεύει και μένει εκεί πάνω από  δεκαπέντε χρόνια.

Λόλα.

Αξίζει τον κόπο να επισκεφθείτε αυτό το χαρούμενο και πάντα γεμάτο μεζεδοπωλείο-ταβέρνα διακοσμημένο με Κυκλαδίτικο στυλ.. Τα ηνία έχουν πάρει τα παιδιά του κυρ Γιάννη (Λόλα και Αντώνης) που άνοιξε αυτό το στέκι το 1990. Γιαλαντζί ντολμαδάκια, σκουμπρί καπνιστό εξαιρετικό, φρεσκότατες καλοτηγανισμένες κουτσομούρες και μπακαλιαράκια , ταραμοσαλάτα θεική,  μπουγιουρντί με καυτερή πιπεριά, φρέσκιες τηγανιτές πατάτες και ένα απίστευτα φιλικό σέρβις με χιούμορ και όση ευγένεια χρειάζεται για να νοιώσεις σαν στο σπίτι σου. Αγαπηνού 10, 2310276201.

Gοlfo director’s cut.

Είδα την παράσταση της Εταιρείας Θεάτρου Χώρος στο club-theater Principal που βρίσκεται στον πολυχώρο του Μύλος. Οι αρχικές μου αναστολές, μια και ήθελα να χαρώ τις λίγες ώρες που θα βρισκόμουν στην πόλη περπατώντας στα στενάκια της, παρά καθισμένος (όρθιος σε αυτή την περίπτωση μια και ο χώρος ήταν κατάμεστος) εξανεμίστηκαν στα πέντε πρώτα λεπτά. Μία από τις καλύτερες παραστάσεις που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Άρτια παραγωγή, εξαιρετικά animation και φωτισμοί και πολύ καλές ερμηνείες  από τους Σίμο Κακάλα, Δήμητρα Κούζα και Έλενα Μαυρίδου. Ο πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης της παράστασης Σίμος Κακάλας μεταφέρει το φολκλορικό δράμα στη σφαίρα των Ιαπωνικών κόμιξ Manga προσθέτοντας Gothic στοιχεία και καταφέρνοντας να ενώσει το λυρισμό και την επιτηδευμένη ομορφιά της Ιαπωνικής αισθητικής με το δράμα του φολκλορικού ερωτικού στόρι που καταλήγει σε άδοξο τέλος. Φόντο, μια ζοφερή εποχή που το νερό δεν είναι καθαρό, το τυρί δεν είναι λευκό, τα πρόβατα έχουν εξαφανιστεί και η αγάπη, δεν μπορεί να είναι ανιδιοτελής.

Haven

coffee house & cocktail bar

Ένας πανέμορφος χώρος στη στοά της Βενιζέλου με αισθητική που παραπέμπει μεταξύ παλαιοπωλείου και αποικιακής κατοικίας. Το πρωί μαζί με τον καφέ σε τρατάρουν και ένα πιάτο με γεναιόδορη ποσότητα σοκολατένια cookies, το βράδυ κάνεις  socializing με το κοκτέιλ σου στο χέρι κόβοντας βόλτες από το μπάρ της ψηλοτάβανης αίθουσας στην υπέροχη στοά με τα τραπεζάκια έξω.

 

Pozelli pizza

Πίτσα για ξενύχτηδες και όχι μόνο, αλλά τι πίτσα. Χωρίς υπερβολή η καλύτερη που έχω φάει στην Ελλάδα. Η τραγανή λεπτή ζύμη, τα πρώτης ποιότητας υλικά και η μαστοριά στο ψήσιμο την έχουν κάνει διάσημη σε όλη την πόλη. Ούρά για να πάρεις ένα κομμάτι (έως 2,5€) από τις γεύσεις που βγαίνουν εκείνη τη στιγμή και που δεν προλαβαίνουν να παραμείνουν στο ταψί πάνω από πέντε λεπτά. Ορθάδικο με λίγα τραπέζια σε αμερικάνικο στιλ στην πίσω αίθουσα, γεμίζει από τις ωραιοτερες φατσούλες της  Θεσσαλονίκης. Δοκίμασα ένα γεναιόδωρο σε μέγεθος και πλούσιο σε γεύση κομμάτι με φρέσκια βουβαλίσια μοτζαρέλα, λάδι τρούφας και κομματάκια του αριστοκράτη μύκητα. Ομολογώ ότι αποζημιώθηκα με το παραπάνω για την αναμονή της συγκεκριμένης μια και έχω αφαιρέσει το κρέας από την διατροφη μου τους τελευταίους μήνες. Πάντως είδα και παρμεζάνες με προσούτο και φρέσκια ρόκα, γαρίδες που θα δοκιμάσω την επόμενη φορά, αλλά και καλτσόνε με νουτέλα και μασκαρπόνε. Η Pozelli πήρε το όνομά της από τον αρχιτέκτονα Vitaliano Pozelli, έναν από τους καλύτερους Ιταλούς αρχιτέκτονες της εποχής του που έχει σχεδιάσει και αρκετά ιστορικά κτήρια της περιοχής μια και ο ιδιοκτήτης είναι fun της Αρχιτεκτονικής και του design. Bηλαρά 2, στοά Μαλακοπής.

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση