Ένα μικρό ταξίδι στον κόσμο

Christo and Jeanne-Claude`s The Floating Piers

Χιλιάδες επισκέπτες είχαν την ευκαιρία μέσα σε λίγες ημέρες να περπατήσουν στις «Πλωτές Προβλήτες» του Christo . Πρόκειται για την πρώτη εικαστική εγκατάσταση του ογδοντάχρονου πλέον καλλιτέχνη μετά τον θάνατο της αγαπημένης του συζύγου Jeanne Claude πριν από δέκα χρόνια, για την οποία χρειάστηκαν δεκάδες μήνες προετοιμασίας και δεκαπέντε εκατομμύρια ευρώ μέχρι την ολοκλήρωσή της. Οι «Πλωτές προβλήτες», οι διάδρομοι δηλαδή πάνω στο νερό της λίμνης Iseo που βρίσκεται ανατολικά του Μιλάνου, δημιουργήθηκαν από 220.000 επιπλέοντες κύβους οι οποίοι σκεπάστηκαν από αδιάβροχο πορτοκαλί ύφασμα και ένωσαν το χωριό Sulzano με το MonteIsola και το μικρό νησάκι San Paolo που βρίσκεται μέσα στη λίμνη. Οι επισκέπτες της εγκατάστασης περπατάνε κυριολεκτικά πάνω στην επιφάνεια του νερού μια και η ανεπαίσθητη κίνηση από τα ρεύματα της λίμνης μεταφέρετε στην επιφάνεια της προβλήτας η οποία αποκτάει το ηλιοβασίλεμα ένα σχεδόν ολόχρυσο χρώμα. Το έργο θα έχει διάρκεια μέχρι τις 3 Ιουλίου 2016 και τα πρώτα σχέδια δημιουργήθηκαν από τον Christoκαι την Jeanne Claude το 1970.

Η παιδική χαρά του Jaime Hayon

Οι μικροί επισκέπτες του High Museum of Art στην Ατλάντα απέκτησαν μια παιδική χαρά λίγο διαφορετική από τις συνηθισμένες. Ο Ισπανός DesignerJaime Hayon δημιούργησε τέσσερα ξύλινα γλυπτά – παιχνίδια μεγάλων διαστάσεων τα οποία στο εσωτερικό τους έχουν ένα μικρό παιδότοπο τον οποίο μπορούν να επισκεφθούν τα παιδιά και μέσα από το παιχνίδι να έρθουν πιο κοντά στην τέχνη της γλυπτικής αλλά και της κοινωνικοποίησης τους.

Ουδείς προφήτης στον τόπο του

H παροιμία στην περίπτωση της  Ζάχα Χαντίτ επαληθεύτηκε περίτρανα μια και αν είχε παραμείνει στο Ιράκ όπου γεννήθηκε, το πιθανότερο θα ήταν να μην είχε καταφέρει αυτή την λαμπρή πορεία στην Αρχιτεκτονική με έδρα του γραφείου της στο Λονδίνο. Η χώρα της όμως θέλοντας να τιμήσει αυτή την λαμπρή προσωπικότητα κυκλοφόρησε πρόσφατα ένα νέο γραμματόσημο με την εικόνα της και δύο από τα πιο γνωστά της έργα. Το Heydar Aliyev Cente r στο Μπακού και τα σχέδια για το Ολυμπιακό στάδιο του Τόκιο για τους αγώνες του 2020.  

Τα σεντόνια της Μαρανάο

Τυχαία είδα μια φωτογραφία του εξαιρετικού φωτογράφου Massimo Vitali από τις «εφήμερες» λίμνες στο εθνικό πάρκο του Μαρανάο στην Βραζιλία και αυτόματα η λευκή «έρημος» με τις διάσπαρτες λίμνες καταχωρήθηκε στη μνήμη μου ως ένας τόπος που ελπίζω να επισκεφθώ στο μέλλον.

Η τεράστια έκταση λευκής άμμου απλώνεται σε εκατοντάδες μίλια στο Εθνικό πάρκο Lençóis Maranhenses της Βραζιλίας. Το εκτυφλωτικό λευκό της άμμου μοιάζει με ύφασμα καθώς ο αέρας το γεμίζει πτυχώσεις, από αυτό το γεγονός φυσικά πήρε και το όνομά του, το οποίο στα Πορτογαλικά σημαίνει σεντόνια της Μαρανάο. Οι λίμνες έχουν διάρκεια ζωής λίγων μηνών, μια και οι συχνές βροχοπτώσεις από τον Ιανουάριο μέχρι τον Ιούνιο γεμίζουν με τόνους κρυστάλλινου νερού την περιοχή. Λόγω της επικοινωνίας τους με τα γειτονικά ποτάμια οι λίμνες έχουν ζωή, μια και αρκετά ψάρια βρίσκουν εκεί το σπίτι τους. Η καλύτερη εποχή για να τις επισκευθεί κανείς είναι από τις αρχές Ιουλίου μέχρι τον Σεπτέμβριο. Μετά ξεκινάνε οι δυνατοί άνεμοι αλλά και η στάθμη του νερού μειώνεται δραματικά χάνοντας την κρυστάλλινη του καθαρότητα.