Κυριακή βράδυ 15 Ιουλίου στην Αθήνα

18 Ιουλίου 2018
Στέλιος Πενταρβάνης
Χαλαρωτικά ταξίδια σε εξωτικούς προορισμούς, την «λάθος» αλλά τελικά και όπως αποδείχτηκε, κατάλληλη εποχή.
  • ΚΥΡΙΑΚΗ ΒΡΑΔΥ 15 ΙΟΥΛΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ | Θέματα

Η ζέστη μοιάζει να έχει πάρει τη μορφή ενός διάφανου καλύμματος που δεν επιτρέπει στην αύρα της νύχτας να δροσίσει το σπίτι. Δεν έχω λειτουργήσει το airconditionαρκετά χρόνια, μόνο πέρσι, δύο φορές αν θυμάμαι καλά, αλλά τώρα, λίγο φοβάμαι, ότι αν πατήσω, το κουμπάκι του on, αντί για δροσερός αέρας θα βγουν αγριεμένα, Σκανδιναβικά ξωτικά που τα ξύπνησα από την καλοκαιρινή τους νάρκη. Μέχρι την άλλη εβδομάδα λοιπόν, που θα έρθει ο τεχνικός για την συντήρηση (ποιος ξέρει τι θα δουν τα μάτια του) έχω κάνει φίλο τον ανεμιστήρα που ματαίως, προσπαθεί να δροσίσει το γραφείο μου, εμένα, τον υπολογιστή και το σπίτι. Μέσα σε αυτή την «καυτή» ατμόσφαιρα, πρέπει να γράψω ένα θέμα για τη στήλη μου στο FNL. Aντί όμως να επισκεφτώ τις πηγές στις οποίες ανατρέχω –υποθέτω ότι έχετε προσέξει πως η στήλη μου ονομάζεται Designer’s Blog -, κοιτάω φακέλους με φωτογραφίες και σημειώσεις διακοπών. Τι σου είναι όμως η διάθεση της στιγμής. Τα περισσότερα ταξίδια από εκείνα που σου «αναστατώνουν» τη διάθεση με εικόνες και γεύσεις που επαναφέρεις στη μνήμη, ανακαλύπτω ότι έγιναν τους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες και σε προορισμούς που ο υδράργυρος ανεβαίνει ακόμα ψηλότερα από την Αθήνα. Για παράδειγμα στο Κάιρο, στο Ασουάν, στην όαση της Siwa. Στην αριστοκρατική Δαμασκό και το σοφιστικέ Χαλέπι, δυστυχώς κατεστραμμένα και καταπονημένα πια από τον πόλεμο. Αλλά και η Μπανγκόκ και το Πουκέτ, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, έχουν υψηλές θερμοκρασίες, υγρασία και στα ενδιάμεσα από τις αραιές μπόρες, ηλιοφάνεια. Και όμως, η ζέστη στις διακοπές, ίσως να είναι κάποιες φορές ενοχλητική, αλλά τις περισσότερες, μοιάζει ευεργετική. Σα να λύνονται οι αισθήσεις και το σώμα να μην έχει την σφιγμένη κινησιολογία της καθημερινότητας, για παράδειγμα εκείνο το σφίξιμο στον αυχένα, υποχωρεί, τα πόδια κινούνται χωρίς βάρος, τα χέρια, κρατούν ένα χυμό μάνγκο, κάποιες φορές χυμό ζαχαροκάλαμο. Οι υπαίθριες αγορές με τα εξωτικά φρούτα, οι άγνωστοι ξηροί καρποί, τα κιόσκια με τα τοπικά εδέσματα, οι πάγκοι με τα ψάρια και τα θαλασσινά που μοιάζουν να βγήκαν από το ενυδρείο με τα εξωτικά χρυσόψαρα. Όλα, σε κάνουν να ξεχνάς τη ζέστη και την άπνοια που τις περισσότερες φορές, συνοδεύεται από υγρασία. 

Τέλος Ιουλίου στο Ασουάν. Ένα ταξίδι απρόσμενο, από εκείνα που κανονίζεις γιατί δεν έχεις πάει και θες να πας, χωρίς να λάβεις υπόψη σου τις κλιματικές συνθήκες. Ο Κέλσιος άγγιζε 45άρια, οι ηλικιωμένες Βρετανίδες με το ρουζ στα μάγουλα,  απολάμβαναν τα φλούο πορτοκαλί ηλιοβασιλέματα στο Νείλο, όλες με ένα τζιν τόνικ στα τραπεζάκια της βεράντας του Old Cataract. Οι μυρωδιές από την αγορά με τα μπαχαρικά, έφταναν στους κήπους του ξενοδοχείου και αναμιγνύονταν με το άρωμα από τα τριαντάφυλλα, τις συστάδες του lemon grassκαι του αρωματισμένου καφέ με κάρδαμο. O οίκος Hermes, έχει εντρυφήσει στο θέμα για την σύσταση των αρωμάτων του. 


Στην Μπανγκόκ, τα καβούρια και οι αστακοί, έμοιαζαν μακιγιαρισμένα. Μπλε, πράσινα, πορτοκαλοκόκκινα.  Εκείνα  με τις βούλες στον μπουφέ του κήπου στο ξενοδοχείο Peninsula, μου θύμιζαν έργο της Yayoi Kusama. Το βράδυ, στους δρόμους της χαοτικής πόλης, εκατοντάδες υπαίθρια κιόσκια διαλαλούσαν την πολύχρωμη πραμάτεια τους, την ημέρα, αυτοσχέδια μανάβικα σε βάρκες, πουλούσαν φρέσκα λαχανικά και φαγητό. 


Στη Δαμασκό γνώρισα τους πιο φιλόξενους ανθρώπους, ήθελαν να σε βάλουν στο σπίτι τους, να φας με την οικογένειά τους, ανοιχτόκαρδοι και εξωστρεφείς, με μια αριστοκρατική, αρχαία ευγένεια. Στο Χαλέπι εντυπωσιάστηκα από τις δεκάδες μικρές γκαλερί και τα καταστήματα με συλλογές από νέους ντόπιους καλλιτέχνες, με αντίκες, με απίστευτα υφάσματα, με εξαιρετικά χειροποίητα σαπούνια. Αλλά πάνω απ` όλα, με την απροσποίητη ευγένεια και την βαθιά γνώση της κουλτούρας της χώρας τους. 


Στο αγαπημένο μου Κάιρο που έχω επισκεφθεί περισσότερες φορές από την Κηφισιά, αρκεί (μετά τις οκτώ το βράδυ, που έχουν φύγει οι ορδές των τουριστών) ένας καφές με κάρδαμο στo El Fishawy, το παλαιότερο καφέ στην αγορά του Χαν Χαλίλι, για να νιώσετε την ενέργεια αυτής της μοναδικής πόλης. Γενικά στο Κάιρο, οι κάτοικοι κάνουν τη νύχτα – μέρα, γιαυτό ακριβώς το λόγο, οι βόλτες με τα πόδια στο κέντρο της πόλης, παρουσιάζουν διαφορετικό και πιο festive ενδιαφέρον, από την δύση του ήλιου και μετά.  

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση