Επιτέλους! Σεπτέμβρης στην Αθήνα

Καταρχήν ο καιρός αρχίζει να δροσίζει γλυκά και ευνοεί τις εξόδους στην Αθήνα ειδικά τα βράδια που τα τραπεζάκια έξω έχουν την τιμητική τους και οι παρέες έχουν να μιλήσουν για τόσα «καλοκαιρινά» θέματα, για σχέδια της νέας σεζόν και για να ανακοινώσουν «βαρυσήμαντες» αποφάσεις για σχέσεις, εργασία, αγορές και «ανακαινίσεις» γενικότερα. Είναι ο Σεπτέμβρης στην ουσία που ωθεί τόσο έντονα σε αλλαγές και αποφάσεις μια και στην πραγματικότητα τότε συμβαίνει η άτυπη αλλαγή της νέας χρονιάς. Και επαγγελματικά να το δείτε, το Σεπτέμβρη ξεκινάνε τα νέα διαφημιστικά προγράμματα, οι ανακαινίσεις των επαγγελματικών χώρων και των κατοικιών,  η επιστροφή στα γυμναστήρια (του χρόνου -και εννοεί το επόμενο καλοκαίρι- θα είμαι φέτες). Μερικές από τις σπουδαιότερες εκθέσεις για το design και τη διακόσμηση το Σεπτέμβρη γίνονται, όπως για παράδειγμα το 100% design στο Λονδίνο και η Maison & Objet στο Παρίσι. Είναι ο μήνας με τα πολλά χρώματα, η φύση μοιάζει να τρελαίνεται, ανθίζει, αλλάζει, πρασινίζει.

Εντάξει και την Άνοιξη συμβαίνει αυτό αλλά πρόκειται για μια εποχή που έχει υπερεκτεθεί  στα social media, στα τραγούδια και στους έρωτες και λίγο τη βαριέμαι γιατί δεν είμαι της σχολής Βίπερ Νόρα αν και θανάσιμα ρομαντικός. Δεν λέω, αν ζούσα στην Ιαπωνία ίσως να περίμενα πως και πως την άνοιξη για να δω ανθισμένες τις κερασιές αλλά για να είμαι ειλικρινής οι άγαρμπες πόλεις όπως η Αθήνα ομορφαίνουν το Φθινόπωρο και εγώ στην Αθήνα ζω.

Αυτά τα γλυκά βράδια που η πόλη αποκτάει πάλι ζωή μετά την έρημη καλοκαιρινή της όψη αλλά και τα δροσερά πρωινά και απογεύματα που σε προδιαθέτουν για περπάτημα βρίσκω την ευκαιρία να βολτάρω στα μέρη που αγαπώ.

Στο Σύνταγμα (Βουλής 10) βρίσκεται το Άριστον, ένα από τα πιο παλιά τυροπιτάδικα της Αθήνας μια και άνοιξε το 1910.Τι τυροπιτάδικο δηλαδή που βρίσκεις από κουρού (το σήμα κατατεθέν του μαγαζιού) στεγνή και σωστά ψημένη μέχρι τυρόπιττα με ροκφόρ, χορτοφαγικό πεινιρλί και μανιταρόπιτα.

Προσπαθώ πάντως να μην περνάω συχνά από εκεί γιατί μετά χρειάζομαι μια εβδομάδα αποχή από τη γλουτένη για να συνέλθω…από τον εθισμό.

Όταν περνάω από την οδό Πρωτογένους στου Ψυρρή δεν αντιστέκομαι στην επιθυμία να εξερευνήσω το ισόγειο και το πατάρι των παλιοσυνηθειών. Οι Παλιοσυνήθειες είναι ένα παλιατζίδικο που χρειάζεσαι υπομονή μέχρι να πετύχεις το κελεπούρι αλλά αν είσαι τυχερός θα βρεις μια πανέμορφη ΦερΦορζέ για το μπαλκόνι η ένα vintage 70’s τραπεζάκι σε σχετικά καλή κατάσταση και στην τιμή ενός κοκτέιλ στο Galaxy του Hilton.

Αρκετά πιο κάτω και πάνω από την πλατεία Κουμουνδούρου στην οδό Σαρρή 28 υπάρχει το Mofu.

Οι vintage lovers το γνωρίζουν καλά όπως και τον ιδιοκτήτη του Δημήτρη Δημητρίου που εκτός από τις πραγματικά πολλές γνώσεις του πάνω στο θέμα ανήκει και στους πιο σωστά (με ένα hip twist) ντυμένους άντρες της Αθήνας. Το Mofu ανανεώνει συχνά τη συλλογή του και είμαι φανατικός του πελάτης. Έχω κατά καιρούς πέσει σε διαμαντάκια όπως μια μεταλλική τραπεζαρία του Warren Platner ή σε καλοδιατηρημένες πολυθρόνες του Arne Jacobsen με παραγωγή από το εργοστάσιο του Fritz Hansen στη Δανία το 1958. Παλιότερα είχα αγοράσει μια καταπληκτική τραπεζαρία του Gastone Rinaldi κατασκευασμένη από την Ιταλική εταιρεία Rima το 1970.Είναι λίγα από τα παραδείγματα που μπορώ εν συντομία να αναφέρω μια και το συγκεκριμένο μαγαζί είναι ένας παράδεισος για όσους ψάχνουντέτοιες ανακαλύψεις.

Αν βρεθώ για δουλειές το πρωί στο κέντρο θα πιω στο Magaze τον καλύτερο -κατά τη γνώμη μου- καπουτσίνο στην Αθήνα. Το Magaze παραμένει από τα πιο αγαπημένα μου στέκια στο κέντρο για όλες τις ώρες της ημέρας χρόνια τώρα. Πέρασαν πάνω- κάτω δέκα χρόνια (ή παραπάνω;) αν θυμάμαι καλά από εκείνο το Σαββατιάτικο πρωινό που βολτάραμε στην Αιόλου με τον φίλο μου τον Χάρη -τότε συνάδελφοι στο Αθηνόραμα- και το είδαμε, είχε ανοίξει τρεις-τέσσερις μέρες σε μια περιοχή που ακόμα δεν υπήρχε τίποτε αντίστοιχο. Τρέξαμε να το βάλουμε στο περιοδικό μια και δεν ήταν μόνο το στίγμα για την περιοχή που άλλαζε αλλά έδειχνε να φέρνει με το στιλάκι του και ένα νέο αέρα στα all day μαγαζιά. Είναι όμως και οι οικοδεσπότες που πάντα σε υποδέχονται με αληθινό χαμόγελο και που τους θεωρείς φίλους σου μετά από τόσα χρόνια και ακόμα και σήμερα σερβίρουν εξαιρετικό καφέ, κανονικές δόσεις στα ποτά, βάζουν το κρασί σε αξιοπρεπές ποτήρι και προσφέρουν αξιόλογο snack.

Στα όρια του Συντάγματος με την Πλάκα-στην οδό Βουλής 44 υπάρχει το Παραδοσιακό οινομαγειρείο. Οι περισσότεροι το γνωρίζουν σαν το μαγέρικο της Ευγενίας.Έχω περάσει πολλά μεσημέρια σε κάποιο από τα λίγα τραπεζάκια που βγάζει στο πεζοδρόμιο.

Παρέα μου στο τραπέζι είναι η φίλη μου η Νανά  ή ο Κώστας όταν κατεβαίνει από Καστοριά που είναι αμφότεροι θαυμαστές της κουζίνας του. Μη φανταστείτε τίποτα foodie πιάτα, σαλάτα με μαυρομάτικα φασόλια, ψητές σαρδέλες, μελιτζανοσαλάτα, φάβα και μια παγωμένη Βεργίνα απαρτίζουν τις περισσότερες φορές το μενού μας. Λίγα τραπεζάκια συνήθως ασφυκτικά γεμάτα, συχνά κάποιοι περαστικοί ξένοι που ζητάνε ο καθένας για πρώτο μια μερίδα τζατζίκι, περιορισμένος χώρος, αλλά,όλοι οι καλοί χωράνε.

Στο Heteroclito το μικρό wine bar στην οδό Φωκίωνος κοντά στη Μητρόπολη Αθηνών κάνω μια στάση για ένα ποτήρι δροσερό Ασύρτικο. Αν έχω κέφια για γευστικά blind dates ζητάω στην αγαπημένη Μαντλέν (την αεικίνητη owner) να μαντέψει τι θα ήθελα να δοκιμάσω και να μου κάνει έκπληξη, πιστέψτε με, οι προτάσεις της είναι πάντα οι σωστές. Πρόσφατα έμαθα ότι το Heteroclito εισάγει και τις πανέμορφες διαφανείς wine bags Blue Lagoon για να διατηρείτε στα σπιτικά καλέσματα δροσερό το κρασί και με το απαραίτητο στιλ.