Ένα αξέχαστο δεκαήμερο στη Στοκχόλμη και την Κοπεγχάγη. Βόλτες στα δεκάδες Μουσεία –ειδικά στη Στοκχόλμη- και κάθε βράδυ στρείδια, γαρίδες, καβούρια και παγωμένο λευκό κρασί. Εκεί δοκίμασα και την κουζίνα του Mathias Dahlgren. Εξαιρετικός σεφ, με έμφαση στα φρέσκα υλικά και επιρροές από την Ιαπωνία. Σαφώς πιο ουσιαστικός γευστικά και λιγότερο «διακοσμητικός» από τον Rene Retzepi του Noma.
Στη Μύκονο πριν από μερικά χρόνια με νάρθηκα στο πόδι από ένα ατύχημα και έκθεση ζωγραφικής στην γκαλερί του Santa Marina.Τίποτα δεν στάθηκει κανό να αναχαιτίσει τη διάθεση μου για ξεφάντωμα στο CavoParadiso, το Νammos, το Sea Satin, και τις ατελείωτες παγωμένες μαργαρίτες στη Ψαρρού με τον Πάνο και την Εύη.
Δύο εβδομάδες στη Βαρκελώνη. Όλη την ημέρα στους δρόμους, με στάσεις κάθε δύο ώρες για τάπας και κρασί. Εκείνο το καλοκαίρι είδα μια αναδρομική του Picasso με τόσα πολλά έργα που στο τέλος άρχισα να ενδιαφέρομαι για τον Dali.
Έναν καυτό Αύγουστο στο Pouket στην Ταϊλάνδη να γυρνάμε ατελείωτες ώρες στα υπαίθρια παζάρια. Εγώ να έχω γίνει addicted στους φρέσκους χυμούς από μάνγκο και καρύδα αλλά και τις καιπιρίνιες με φρέσκο lemon grass και passion fruit στο pool bar του Amanpuri.
Ιούλιος στο Μαρόκο, ένα ταξίδι με πέντε φίλους που κράτησε δεκαπέντε ημέρες. Γυρνάγαμε από πόλη σε πόλη με οδηγό έναν αξιαγάπητο άνθρωπο τον κύριο Αμπντελαζίζ. Είχε προσκυνήσει δύο φορές στη Μέκκα και ήταν ευτυχισμένος γι’ αυτό το λόγο. Είχα πάρει πληροφορίες από την Ελένη Ψυχούλη και έτσι επισκεφθήκαμε κάποια εστιατόρια όπως το Yacout και το Dar Marzana που πραγματικά θα μου μείνουν αξέχαστα. Σε ένα μάλιστα από αυτά, ο ιδιοκτήτης ήρθε στο τραπέζι για να μου πει ότι ήταν έξαλλος με έναν Έλληνα επιχειρηματία της εστίασης που του είχε «κλέψει» την μαγείρισσα.
Ιούνιος στην Όαση της Siwa. Το θερμόμετρο πρέπει να άγγιζε τους 50 βαθμούς. Δροσιζόμουν με βουτιές στη γούρνα (όπως λέει ο Βασίλης την πισίνα του) ενός φίλου που έχει χτίσει ένα σπίτι στο πλάι της νεκρής λίμνης. Ένας θεότρελος Γάλλος βούταγε στα νερά της χωρίς να φοβάται ότι οι τεράστιες ποσότητες αλατιού που περιέχει θα μπορούσαν να κάψουν το δέρμα του. Τα βράδια οι δυο μας μαζί με τη Νανά αλωνίζαμε το χωριό εκμεταλλευόμενοι τη δροσιά της ερήμου, ψωνίζοντας ότι πλεχτό ψάθινο έπεφτε μπροστά μας και ότι κελεμπία μας γυάλιζε στο μάτι.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση