Είναι βλέπετε το event μας στις Σπέτσες που θα θέλαμε να γίνει με καιρό καλοκαιριάτικο, παρόλο που το Ποσειδώνιο είναι υπέροχο και με συννεφιά και που έχουμε προβλέψει κάθε ενδεχόμενο έτσι ώστε όλα να κυλήσουν τέλεια όποιες κι αν είναι οι καιρικές συνθήκες.
Το περιμένουμε με ανυπομονησία το event αυτό – το πρώτο τριήμερο που οργανώνουμε- και απ΄ ότι βλέπουμε το περιμένουν με ανυπομονησία και όλοι οι συμμετέχοντες. Εγώ το έχω στο μυαλό μου σαν μια εκδρομή μιας μεγάλης παρέας φίλων, και είμαι σίγουρη πως θα περάσουμε τέλεια, θα γελάσουμε πολύ, θα φάμε και θα πιούμε εξαιρετικά και θα δημιουργήσουμε υπέροχες αναμνήσεις για τον χειμώνα που έρχεται. Και πως αυτό το πρώτο μας τριήμερο θα είναι η αρχή για τα υπόλοιπα που έχουμε ήδη σχεδιάσει, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Μια που από φέτος το FnL International μπαίνει κανονικά στο παιχνίδι και έτσι, το πρώτο event στο Λονδινάκι είναι θέμα χρόνου, οπότε stay tuned.
Πίσω στα πιο καθημερινά, την ώρα που θα διαβάζετε την στήλη μου εγώ θα είμαι στην Σαντορίνη. 20 χρόνια μετά, και μου φαίνεται απίστευτο πόσο γρήγορα πέρασε ο καιρός. Την τελευταία φορά που πήγαμε ήταν Μάιος του 1996 – το είχαμε για χρόνια σαν «έθιμο» να περνάμε εκεί το τριήμερο της Πρωτομαγιάς- και λίγες μέρες μετά ο Πάνος παρουσιάστηκε για να υπηρετήσει την θητεία του. Και να που φέτος στις 13 του μήνα είναι σειρά του Ιάσονα να πάει στρατό, και πείτε μου τώρα σας παρακαλώ πως γίνεται από εκεί που ήσουν γκόμενα φαντάρου να ξυπνάς ένα πρωί και να έχεις γίνει μάνα φαντάρου… Όπως και να ΄χει, έχω μεγάλη χαρά που θα ξαναβρεθώ στην Σαντορίνη, την έχω συνδέσει με πολύ ευτυχισμένες στιγμές και εποχές και θα χαρώ αφάνταστα να ξαναδώ ανθρώπους μετά από τόσα χρόνια, όπως τον Γιώργο Χατζηγιαννάκη ας πούμε που κάποτε με αποχαιρετούσε με ένα βάζο καπαρόφυλλα που τόσο μου άρεσε να βάζω στην σαλάτα μου. Εχω επιθυμήσει και τα μαγικά ηλιοβασιλέματα πάνω από την Καλντέρα, και θα ανεβάσω δεκάδες φωτογραφίες στα social media μου, και γενικά υποψιάζομαι πως θα σας κουράσω αναμεταδίδοντας όσα όμορφα θα βλέπω γύρω μου.
Όμως το timing δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο, και πιο meaningful, γιατί είναι σαν το σύμπαν να μου κλείνει το μάτι για παραπάνω από έναν λόγους. Μετά από ένα καλοκαίρι που οι όμορφες και οι δύσκολες στιγμές διαδέχονταν η μία την άλλη με ρυθμό εξοντωτικό, ο Σεπτέμβρης θα μας βρει ακόμα ζωντανούς, στην σκηνή, σαν ροκ συγκρότημα που λέει και η αγαπημένη Άλκηστις. Και όπως λέει και ένα άλλο τραγούδι που αγαπώ ακόμα πιο πολύ «Now you`re just a scar, a story I tell, Such an ugly mark, but I wear it so well»
Η ζωή ευτυχώς συνεχίζεται, και όλα όσα μας πλήγωσαν και μας θύμωσαν και μας απογοήτευσαν καταλήγουν τελικά σκιές στο παρελθόν την ώρα που εμείς κοιτάζουμε το μέλλον. Καλό Σεπτέμβρη να έχουμε..
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση