Κρυώνει ο καιρός επιτέλους, και ενώ ένα κομμάτι του μυαλού μου ονειρεύεται αναμμένα τζάκια, και χιονισμένα Χριστούγεννα, και σκουφιά με ασορτί γάντια με πονπόν και όλα αυτά τα χαρούμενα, το υπόλοιπο τρέχει στους άστεγους και τους πρόσφυγες που ζουν σε συνθήκες φρίκης, και μου κόβεται η χαρά μαχαίρι.
Η κρίση μας έφερε πολλά δεινά και άλλαξε τις ζωές μας, όμως νομίζω πως ένα από τα χειρότερα είναι που σχεδόν ποινικοποίησε την χαρά. Την έκανε taboo και είναι άδικο αυτό, όσο άδικο είναι και το να κοιμούνται όλοι αυτοί οι άνθρωποι μέσα στο κρύο και τις λάσπες.
Ζούμε σε μια κοινωνία συμπονετική. Σε μια κοινωνία αλληλεγγύης. Και αυτό είναι εξαίρεση στον κανόνα της Ευρώπης και του κόσμου ολόκληρου, και προνόμιο από τα λίγα που μας έχουν απομείνει. Και ακριβώς επειδή ως λαός νοιαζόμαστε για τον πόνο του άλλου, και τον συντρέχουμε όπως και όσο καλύτερα μπορούμε, είναι άδικο να ζούμε με τις τύψεις κάθε φορά που χαιρόμαστε για κάτι, ειδικά για κάτι απλό και φυσιολογικό.
Δεν είναι δική μας δουλειά να λύσουμε το πρόβλημα όλων όσων υποφέρουν, λυπάμαι που το λέω έτσι σκληρά όμως έχουμε κράτος που έχει την υποχρέωση αλλά και τους πόρους να το κάνει. Και με θυμώνουν αφάνταστα όλοι εκείνοι που στην παραμικρή αναλαμπή αισιοδοξίας σπεύδουν να ρίξουν στην σκιά και την μήνη τους λες και εγκληματούμε εναντίον της ανθρωπότητας επειδή τολμήσαμε να αφεθούμε έστω και για λίγο στην ανεμελιά και την ευτυχία.
Σε αυτές τις τρομερά δύσκολες εποχές που κανένας δεν είναι ανέμελος πια, και που οι περισσότεροι από μας παλεύουμε καθημερινά με χίλια δυο προβλήματα και δυσκολίες για να σταθούμε στα πόδια μας και για να προχωρήσουμε σέρνοντας σχεδόν τις δουλειές και τις ζωές μας, έχουμε κερδίσει με την αξία μας την κάθε μικρή ή μεγάλη ανάσα που καταφέρνουμε να πάρουμε. Την δικαιούμαστε, όπως δικαιούμαστε να γελάσουμε, να χορέψουμε, να ονειρευτούμε, ακόμα και να ξεχάσουμε. Έχουμε ακόμα ευτυχώς το δικαίωμα στην επιλογή, και σας συστήνω ανεπιφύλακτα όποτε μπορείτε, να διαλέγετε το ροζ, και το φως, και την ελπίδα.
Και με τις γιορτές να πλησιάζουν πια με βήμα ταχύ, μην αφεθείτε και μην αφήσετε να σας τραμπουκίσουν οι επαγγελματίες τιμητές των πάντων. Βρείτε τον τρόπο να δημιουργήσετε το δικό σας ονειρικό σκηνικό, μοιραστείτε τις στιγμές σας με όσους αγαπάτε, αδράξτε την κάθε ευκαιρία για να ξεσκάσετε και να γεμίσετε τις μπαταρίες σας και αντισταθείτε στην μιζέρια των καιρών αλλά και των ανθρώπων. Δεν είναι ντροπή να περνάμε καλά. Τουλάχιστον όχι όταν έχουμε φροντίσει να είμαστε εντάξει στις υποχρεώσεις μας απέναντι στους άλλους όσο καλύτερα και περισσότερα μπορούμε. Ούτε είναι έγκλημα να θέλει κανείς να δραπετεύσει από την καθημερινότητα και την ρουτίνα όσο και όταν μπορεί. Τα όνειρα είναι το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένο το μέλλον. Και το μέλλον είναι μονόδρομος.
Και υπάρχουν δεκάδες τρόποι να είμαστε δίπλα στους ανθρώπους που είναι λιγότερο τυχεροί και προνομιούχοι από εμάς, χωρίς να φανούμε φιλάνθρωποι λέξη και έννοια που προσωπικά απεχθάνομαι θανάσιμα. Αλληλέγγυοι μόνο. Προμηθευτείτε δοχεία μιας χρήσης για να αφήσετε στις εισόδους των σπιτιών σας τα leftovers των γευμάτων σας, διαλέξτε τα ρούχα που δεν φοράτε πια, πλύντε τα , τυλίξτε τα προσεκτικά και δώστε τα σε οικογένειες ή ιδρύματα που τα χρειάζονται, χαρίστε τα παιχνίδια με τα οποία δεν παίζουν πια τα παιδιά σας σε ορφανοτροφεία, κάντε έρευνα και διαλέξτε μια οργάνωση για να δώσετε όποιο ποσό – μικρό ή μεγάλο- σας περισσεύει. Χαμογελάστε στους γύρω σας, θυμηθείτε πως οι άνθρωποι στα φανάρια δεν είναι πάντα επαγγελματίες ζητιάνοι αλλά συχνά απελπισμένες ψυχές που έφτασαν μέχρι την πατρίδα μας αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο. Αγοράστε μια σακούλα ψώνια παραπάνω από το σούπερ μάρκετ και μοιράστε τα σε όσους περιμένουν απ΄έξω με το χέρι απλωμένο. Είναι πολύ δύσκολη κίνηση αυτή να το ξέρετε, το να απλώσεις το χέρι. Και για κάθε έναν που την κάνει χωρίς να την έχει ανάγκη για να εκμεταλλευτεί την συμπόνια σας, υπάρχει σίγουρα κάποιος άλλος που αναγκάστηκε να ξεχάσει την υπερηφάνεια του για να ζήσει. Το νοιάξιμο και η βοήθεια δεν κρύβονται ποτέ πίσω από τα μεγάλα λόγια να το θυμόμαστε. Βρίσκονται στα μικρά και τα καθημερινά, αυτά είναι που όταν ενωθούν δημιουργούν κάτι τεράστιο.
Βρείτε λοιπόν μέσα στην καρδιά σας την ενέργεια να νοιαστείτε πραγματικά για τους γύρω σας, όχι μόνο τώρα που έρχονται Χριστούγεννα αλλά κάθε μέρα. Βοηθήστε με τον τρόπο σας κείνους που συναντάτε κάθε μέρα στον μικρόκοσμο σας, και θα δείτε πως με έναν τρόπο μαγικό όταν οι μικρόκοσμοι μας θα ενωθούν, θα φτιάξουμε ένα σύμπαν.
Και τις μέρες που έρχονται, μέρες που είναι φτιαγμένες για να τις περάσει ο καθένας μας όσο καλύτερα μπορεί, αφεθείτε. Η ζωή είναι μικρή, κρύβει εκπλήξεις συχνά δυσάρεστες, αλλά είναι δική μας να την ζήσουμε όπως θέλουμε. Αρκεί κάθε πρωί που ξυπνάμε, γεροί, με όσους αγαπάμε επίσης γερούς γύρω μας και με την τύχη να μπορούμε να κυνηγάμε τα όνειρα μας, να θυμόμαστε πως υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που όλα όσα εμείς θεωρούμε δεδομένα εκείνοι τα ονειρεύονται. Και τα ελπίζουν. Και τότε, θα έχετε μπει πραγματικά στο πνεύμα των γιορτών. Και θα είναι γιορτή κάθε μέρα, όλον τον χρόνο.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση