Οι αστρολόγοι λένε πως φταίει ο ανάδρομος και ένα σύμπλεγμα πλανητών που έρχεται να πέσει στα κεφάλια μας στην κυριολεξία – ειδικά όσων από εμάς ανήκουμε στο ζώδιο του Αιγόκερου- σε έναν σχηματισμό από αυτούς που δεν θα ξαναδούμε για τουλάχιστον άλλα τριάντα χρόνια.
Οι ασχολούμενοι με την πολιτική λένε πως φταίει η κρίση και η υπομονή μας που όσο πάει και λιγοστεύει, πράγμα που ίσως ακούγεται – και είναι- λογικότερο από τα φεγγάρια και τους πλανήτες παρόλο που η αστρονομία είναι επιστήμη αρχαία και σοβαρή.
Εγώ η ξανθιά πάλι, λέω πως είναι συνδυασμός, κάτι οι πολιτικοί που μας έχουν ζαλίσει πια με τις θεωρίες τους, κάτι ο κόσμος γύρω μας που έχει το ζωνάρι του μονίμως λυμένο για καβγά, κάτι τα χρήματα που έχουμε κουραστεί να μας λείπουν, κάτι οι δουλειές που θέλουν το διπλό τρέξιμο για το μισό αποτέλεσμα, κάτι και τα αστέρια που δεν βοηθάνε και αυτά να ισιώσουν λίγο τα κέφια μας, έχει φτάσει δέκα μέρες πριν τα Χριστούγεννα και το moodγύρω μου είναι μάλλον εκείνο του χωριού με τους καλικάντζαρους παρά της ωραιότερης εποχής του χρόνου.
Και μην αρχίσετε πληζ με τις ιστορίες για την εμπορευματοποίηση των γιορτών, και για τα ξενόφερτα έθιμα, και για τα παιδάκια που πεινάνε, και τους ανθρώπους που κοιμούνται στους δρόμους γιατί όλα αυτά είναι γνωστά, και συμβαίνουν και τις υπόλοιπες 355 μέρες του χρόνου με διάφορες αφορμές. Γιατί να μην έχουμε το δικαίωμα αυτές τις 10 να τις χαρούμε χωρίς τύψεις, χωρίς μαύρα σύννεφα πάνω απ΄το κεφάλι μας και χωρίς γκρίνια?
Ξέρω, δεν είναι εύκολο. Ζούμε σε μια εποχή και σε μια χώρα δύσκολη που η ιστορία γράφεται καθημερινά με μαύρα χρώματα και με τεράστιο καθημερινό αγώνα. Και έχουμε όλοι μας προβλήματα, και δυσκολίες, και παράπονα. Έχουμε όμως και ευλογίες, μικρές και καθημερινές έστω, και ένα σωρό πράγματα ο καθένας μας που για πολλούς άλλους δεν είναι καθόλου δεδομένα.
Και τελικά, επειδή όλα – ή έστω τα περισσότερα – είναι μέσα στο μυαλό μας, ίσως είναι πολύ πιο χρήσιμο τέτοιες μέρες να κάνουμε focusστις μικρές χαρές μας παρά στα μεγάλα ζόρια μας, έτσι για να πάρουμε θάρρος και δύναμη, και αισιοδοξία, και για να υποδεχτούμε τον καινούριο χρόνο με την διάθεση που του αρμόζει, με την διάθεση που αρμόζει σε κάθε καινούρια αρχή που έρχεται φορτωμένη με ελπίδα.
Αν το καλοσκεφτείτε, όλοι έχετε πράγματα για τα οποία νοιώθετε ευγνώμονες. Ανθρώπους που σας αγαπάνε, υγεία, ένα σπίτι που σας περιμένει, σχέδια για το μέλλον, μια σκέψη που σας κρατάει ζωντανούς. Κάθε μικρή χαρά, κάθε κομματάκι που μας δίνει δύναμη και χαμόγελο, είναι κάτι που κάποιοι άλλοι θα εύχονταν με όλη τους την ψυχή να το αξιωθούν.
Οπότε πάρτε το αλλιώς – που λέει και ο φίλος μου ο Μίμης- και ανοίξτε τα μάτια σας και την καρδιά σας στην χαρά. Την χαρά που για τους περισσότερους από εμάς δεν κρύβεται πια στα μεγάλα και τα extravagantπου μπορεί να κάναμε και να ζούσαμε κάποτε, αλλά στο γεγονός πως είμαστε ακόμα εδώ, και πως ξυπνάμε το πρωί με έναν σκοπό, με έναν προορισμό, και με κάποιους ανθρώπους γύρω μας να μας κρατάνε το χέρι να πάμε όλοι μαζί παρακάτω.
Αυτές τις δέκα μέρες λοιπόν, ζήστε τις στιγμές με πάθος, απολαύστε τις, ρουφήξτε τις βαθιά, και φτιάξτε τις πιο όμορφες αναμνήσεις. Πείτε τα σ΄αγαπώ και τα ευχαριστώ σας, και τα συγγνώμη σας, ξεχάστε τα μικρά και τα χαζά που σας κρατάνε μακριά και επικεντρώστε στα όσα σας ενώνουν. Πάψτε να σκέφτεστε την κρίση, κλείστε τις ειδήσεις, ανοίξτε παράθυρα στο φως, στις μουσικές, στα αρώματα και στις γεύσεις μιας γιορτής που συμβολίζει από μόνη της την χαρά και την ελπίδα.
Μαζευτείτε σε σπίτια, μοιραστείτε με εκείνους που αγαπάτε όχι μόνο το φαγητό και το κρασί αλλά κυρίως την θετική ενέργεια σας, αρπάξτε την κάθε ευκαιρία για να σκορπίσετε αγκαλιές και χαμόγελα, επιτρέψτε στους εαυτούς σας να ονειρευτούν το μέλλον όπως θα το ήθελαν και βάλτε στόχο και πλώρη να φτάσετε όσο πιο κοντά στο όνειρο σας μπορείτε την χρονιά που θα έρθει.
Γιατί τελικά οι γύρω μας αλλάζουν μόνο όταν αλλάξουμε εμείς. Και είναι στο χέρι μας να κάνουμε την διαφορά και σκορπίσουμε φως και χρώμα γύρω μας κερδίζοντας την μαυρίλα κατά κράτος. Το ροζ, όπως πολλές φορές έχω γράψει δεν είναι απλά χρώμα, είναι ιδέα και τρόπος ζωής. Και μπορεί τα επίσημα χρώματα των Χριστουγέννων να είναι άλλα- το κόκκινο του Αη Βασίλη, και το χρυσό του φλουριού της πίτας, και το λευκό του χιονιού- όμως πιστέψτε με, λίγο ροζάκι δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Όπως και αν το πάρετε, πονηρά ή αθώα, υπάρχει κάποια απόχρωση που σας ταιριάζει και καλά θα κάνετε να την δοκιμάσετε. Και να αφεθείτε στην μαγική επιρροή της.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση