-Ποιος είναι ο σκοπός
της «Μαγικής Ιστορίας του Βιβλίου»;
Θέλω, καταρχάς, να βοηθήσω τα παιδιά να κάνουν ένα μαγικό ταξίδι στο χρόνο και να γνωρίσουν την ιστορία του βιβλίου ευχάριστα.
-Πού βασίστηκες για να φτιάξεις μια ιστορία του βιβλίου;
Ήταν και για μένα ένα ταξίδι. Με το που ξεκίνησα να ψάχνω τις πληροφορίες, μπήκα κι εγώ σε αυτή τη μαγική διαδικασία. Ανακάλυψα διάφορους πολιτισμούς και με αυτό τον τρόπο μαγεύτηκα και προσπάθησα να μεταδώσω μια τέτοια αίσθηση και στα παιδιά, τονίζοντας παράλληλα τον αγώνα που έκανε ο άνθρωπος για να φτάσουμε στο σήμερα.
-Πώς περιγράφεις το σήμερα σχετικά με το βιβλίο; Διαβάζουμε, ας πούμε, διαφορετικά λόγω της επέλασης του ηλεκτρονικού υπολογιστή, του Ίντερνετ και της ταμπλέτας;
Το υλικό του βιβλίου –το εξώφυλλο, οι σελίδες του- αλλά και η αίσθηση της αφής και της μυρωδιάς του κάνουν τη διαφορά. Είναι άλλο να κρατάς ένα τάμπλετ και άλλο να κρατάς ένα βιβλίο!
-Μήπως αυτή η διαφορά αφορά τους μεγαλύτερους και όχι τα εξοικειωμένα με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές παιδάκια;
Φυσικά ένας από τους στόχους μου είναι να κάνω τα παιδιά να αγαπήσουν το βιβλίο. Παράλληλα όμως πρέπει να περάσει η πληροφορία -στη μία ώρα περίπου που διαρκεί η παράσταση- στα παιδιά ότι είναι ωραίο να αγαπήσουν όλους αυτούς τους πολιτισμούς και τους πρόγονους μας, οι οποίοι αφιερώθηκαν στο να καταγράψουν, να εφεύρουν και να δημιουργήσουν. Είναι κάτι που χρειάζεται να το δουν μέσα από τα μάτια αυτών των ανθρώπων, για παράδειγμα, των μοναχών που κατέγραφαν τους κώδικες με θρησκευτικά ή φιλοσοφικά κείμενα. Με άλλα λόγια να δουν τα παιδιά ότι κάποιοι άνθρωποι τόλμησαν να πειραματιστούν και ότι χάρη σε αυτούς ξεπεράστηκαν όρια και δημιουργήθηκαν καινούρια πράγματα.
-Πόσο σε βοήθησε το γεγονός ότι είσαι χορογράφος στο συγκεκριμένο θέμα;
Έχω δουλέψει πολλά χρόνια στο θέατρο και η οπτική μου γωνία μοιράζεται πενήντα-πενήντα, δηλαδή πενήντα τοις εκατό στην κίνηση και πενήντα τοις εκατό στην υποκριτική. Παράλληλα ήταν και μια πλευρά του εαυτού μου που έπρεπε να ξεδιπλωθεί αργά ή γρήγορα, με την έννοια ότι πέρα από το κινησιολογικό μέρος των παραστάσεων, το υποκριτικό είναι ένα αναπόσπαστο στοιχείο της επαγγελματικής μου ταυτότητας. Επιπροσθέτως, έχω δουλέψει με ηθοποιούς πολλά χρόνια, ίσως περισσότερα από ότι με χορευτές.
-Τι έμαθες δουλεύοντας με ηθοποιούς όλα αυτά τα χρόνια;
Την ελευθερία της έκθεσης! Ο χορευτής εκτίθεται στη σκηνή χορευτικά, ενώ ο ηθοποιός εκτίθεται και υποκριτικά αλλά και σαν άνθρωπος. Είναι λοιπόν μια πολύπλευρη έκθεση. Ένας χορευτής μπορεί πιο εύκολα να κρυφτεί, να το πω έτσι, συνήθως τα συναισθήματά του θα βγουν μόνο όταν είναι να χορέψει κάτι στη σκηνή. Αντίθετα, ένας ηθοποιός εκτίθεται πολύ και στην εκπαίδευσή του και στο κοινό και στην παράσταση.
-Γιατί διάλεξες το θέμα του βιβλίου;
Η παραγωγός του έργου, η Κέλλυ Καραμάνη, μου πρότεινε αρχικά να κάνουμε τους Μύθους του Αισώπου. Άρχισα να τους διαβάζω προσεχτικά, αλλά αισθάνθηκα ότι ο Αίσωπος χρησιμοποιούσε ένα βίαιο τρόπο για να περάσει ένα ηθικό δίδαγμα. Αυτή η βιαιότητα με ενόχλησε, καθώς είναι ενάντια στην ιδεολογία μου. Έπειτα έψαξα να βρω κάποιο άλλο έργο. Πράγματι, πρότεινα κάποιο που όμως δεν μπόρεσα να βρω το αυθεντικό, καθώς ήταν ενός Γερμανού συγγραφέα το οποίο δεν εκδίδεται πλέον ούτε στη Γερμανία. Συνέχισα και έψαχνα βιβλία, οπότε ψάχνοντας μου ήρθε η ιδέα της ιστορίας του ίδιου του βιβλίου. Έτσι αποφάσισα να αρχίσω να καταγράφω ιστορικά γεγονότα, κάτι που κράτησε όλο το καλοκαίρι. Αφού τα κατέγραψα, είπαμε με τους ηθοποιούς τον Σεπτέμβριο να ξεκινήσουμε να κάνουμε αυτοσχεδιασμούς, όμως τότε συνειδητοποίησα ότι το χέρι μου άρχισε από μόνο του να γράφει το έργο. Oπότε σιγά-σιγά άρχισα να φέρνω σκηνές κι έτσι γράφτηκε όλο το έργο.
-Πώς η ιστορία και οι φάσεις της προσωποποιούνται; Ποια είναι τα πρόσωπα-κλειδιά;
Υπάρχει η μάγισσα Πλα Παπυ Περγα Χαρτού που με το μαγικό ραβδί της μεταφέρει τα παιδιά κάθε φορά στο χωροχρόνο και έτσι μαζί της περνάμε από πολιτισμό σε πολιτισμό. Στο επίπεδο της σκηνογραφίας και της εικόνας γενικότερα, είμαστε λιτοί. Η Γιούλη Γαροφαλάκη έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στα κοστούμια, τα σκηνικά μας είναι απλά και βασίζονται σε τρεις κύβους που κάθε φορά μεταμορφώνονται, ενώ τα φώτα παίζουν καθοριστικό ρόλο για να δημιουργήσουν χώρους, χάρη στον Αλέξανδρο Αλεξάνδρου.
Ο λόγος για τον οποίο απέφυγα κάτι ποιο φαντασμαγορικό, είναι επειδή θέλω τα παιδιά να εστιάσουν στο κείμενο και τους εξαιρετικούς ηθοποιούς –τέσσερις τον αριθμό- που κάνουν διαφορετικούς ρόλους κάθε φορά, πράγμα πολύ δύσκολο. Έτσι προσπαθήσαμε να μην επαναλαμβάνονται αλλά να μεταμορφώνονται κάθε φορά και σε κάτι άλλο. Θέλω βεβαίως να αναφέρω και τον Αντώνη Ρεμούνδο που έγραψε πάρα πολύ ωραία μουσική, ταξιδεύοντάς μας κάθε φορά και αλλού .
-Ποια σου άρεσε από τις ιστορικές περιόδους που ταξίδεψες και γιατί;
Δεν το έχω δει μέσα από αυτή την οπτική γωνία. Αισθάνθηκα δέος και προσπάθησα να το περάσω μέσα από τη σκηνοθετική και τη συγγραφική μου προσέγγιση. Ας πούμε το πώς φτιάχτηκε το χαρτί που χρησιμοποιούμε ποικιλοτρόπως, μου δημιούργησε συναισθήματα θαυμασμού για εκείνους τους ανθρώπους που κατάφεραν να ξεπεράσουν τα όρια και να οδηγήσουν σε ένα ανώτερο επίπεδο τον πολιτισμό μας.
-Ένα βιβλίο που διάβασες πρόσφατα και σου έκανε εντύπωση;
«Ο δρόμος του βουβαλιού», ένα πολύ μικρό βιβλίο, με εικόνες από ξυλογραφίες. Αναφέρεται με παραβολές σε ένα παιδί που πάει να δαμάσει ένα βουβάλι. Και κάθε εικόνα είναι μια ερμηνεία του τι κάνει ο άνθρωπος και πώς συμπεριφέρεται. Είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο!
-Σε ποια προσωπικότητα της ιστορίας θα έκανες το τραπέζι;
Στον Χριστό: επειδή αισθάνομαι ότι έχει αρκετά παρερμηνευτεί η διδασκαλία του, θα ήθελα πολύ να είχα τη δυνατότητα να μιλήσω μαζί του!
Info: «Η Μαγική Ιστορία του Βιβλίου»: κάθε Κυριακή στις 17.00 στο θέατρο Αλκμήνη, Aλκμήνης 8-12, τηλ. 210 3428650, 6948821055
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Στέφανι Τσάκωνα
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Άγγελος Θεοφίλου, Κέλλυ Καραμάνη, Στρατής Μπέης, Άννα Παπαδάκη
Σκηνικά-Κοστούμια: Γιούλη Γαροφαλάκη, μουσική: Αντώνης Ρεμούνδος, φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου, φωτογραφία: Αλεξάνδρα Σταυροπούλου, παραγωγή: ΦΩΣart
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση