Πάνος Παλαιολόγος, εν τω μικρώ το ευ

-Τιείναιη HotelBrain;

Μια εταιρεία που κάνει management ξενοδοχείων, προς το παρόν στον ελληνικό χώρο. Είναι προς συζήτηση συμφωνίες management και στο εξωτερικό, κυρίως σε χώρες όπως το Λίβανο, όπου έχουμε ανοίξει το δικό μας γραφείο, στην Τουρκία και στην Ουγγαρία.

-Ποιοήταντοκενόπουυπήρχεωςπροςτηδιαχείρισηξενοδοχείων;

Τα ξενοδοχεία, εφόσον είναι μικρά, έχουν περιθώριο να πληρώσουν μόνον έναν άνθρωπο ως διευθυντή. Αυτός πρέπει να έχει γνώσεις budgeting, auditing, να έχει αναπτύξει συστήματα ώστε να κάνει αυτή τη δουλειά, να βρει software για το ξενοδοχείο για να έχει το ανάλογο reporting. Να έχει ικανότητες γνωριμιών με tour operators και τουριστικά γραφεία, να υπογράφει συμβόλαια με tour operators, να ξέρει από Internet Distribution Systems, να ξέρει από μάρκετινγκ, από online marketing, από Search Engine Optimization, να καταλαβαίνει ποιο είναι το πεδίο αυτή τη στιγμή στο Internet. Επίσης να διευθύνει δύο ξενοδοχεία, αυτό που υπάρχει στην πραγματικότητα και εκείνο που είναι στο Internet, να γράψει το σενάριο που πρέπει να παίζεται στο ξενοδοχείο, να το σκηνοθετήσει, να βρει και να εκπαιδεύσει το ανάλογο προσωπικό, να το διοικήσει, να μιλάει με τους πελάτες, να είναι σίγουρος ότι αυτοί φεύγουν ευχαριστημένοι, να φέρει αποτελέσματα. Κατά την άποψή μου, είναι πολύ δύσκολο να βρεις τόσες ικανότητες σε έναν άνθρωπο.

Οπότε, επειδή άλλαξε η φύση της δουλειάς και η Ελλάδα είναι γεμάτη από οικογενειακά ξενοδοχεία, δεν υπάρχει περιθώριο ένα μεμονωμένο ξενοδοχείο να στηρίξει όλη αυτή την προσπάθεια. Εδώ μπαίνει η δική μας εταιρεία και προσφέρει υπηρεσίες διεύθυνσης ξενοδοχείου, καλύπτοντας τα περισσότερα από τα κενά έχοντας διαλέξει δύσκολο δρόμο: να το κάνει σε συνεργασία με τον επιχειρηματία καταστρώνοντας ένα business plan, ένα σχέδιο δράσης για τη χρονιά, έναν προϋπολογισμό και να μας τον εγκρίνει. Μετά να τον υλοποιούμε και να αποδίδουμε λογαριασμό κάθε μήνα. Εμείς είμαστε πάντα από την πλευρά του ξενοδόχου, που για τους πιο πολλούς φαίνεται ευχάριστη, αλλά είναι μια πολύ δύσκολη μεριά. Όσο τα πράγματα  δυσκολεύουν, τόσο εντείνεται η ζήτηση για μια τέτοια προσπάθεια. Ουσιαστικά εμείς υπάρχουμε, γιατί προέκυψε αυτό το κενό στην αγορά. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει περίπτωση ένα ξενοδοχείο να βρει σε έναν διευθυντή όλες αυτές τις ποιότητες που είπαμε. Επίσης δεν πιστεύω ότι σε αυτή την εποχή μπορείς να πορεύεσαι μόνος σου.

-Έχουνκάποιακοινάχαρακτηριστικάοιξενοδόχοι; Τιάνθρωποιείναιτελικά;

Υπάρχουν δύο κοινά χαρακτηριστικά. Αν εξαιρέσουμε τους ξενοδόχους- επενδυτές, οι περισσότερες οικογένειες που έχουν κάνει ένα ξενοδοχείο, το αντιμετωπίζουν σαν δουλειά αλλά σίγουρα και με μεράκι. Δεν είναι οραματιστές, αλλά έχουν την καλύτερη των διαθέσεων, με το φιλότιμο και τη διάθεση της ελληνικής φιλοξενίας. Ορισμένες φορές ωστόσο έχουν ξεχάσει ότι είναι και επιχείρηση. Το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι ότι έχει φτιαχτεί τόσο προσωποκεντρικά και με το δικό τους γούστο το ξενοδοχείο, ώστε δεν υπάρχει η συμβολή ενός τεχνοκράτη στο project. Συγκεκριμένα, έχουν ακούσει τον αρχιτέκτονα, το μηχανικό αλλά όχι και κάποιον που ξέρει από ξενοδοχεία. Ακολουθούν τη δική τους πεποίθηση για το πώς πρέπει να είναι το ξενοδοχείο.

-Θατουςαποκαλούσαμεεγωιστέςλοιπόν;

Όχι. Επειδή έχει φτιαχτεί το ξενοδοχείο με έναν τρόπο που τους αντιπροσωπεύει και δεν το έχουν αντιμετωπίσει σαν δουλειά, είναι σαν το παιδί τους, το σπίτι τους. Είναι δικό τους δημιούργημα. Αυτό δεν είναι κακό απαραιτήτως. Αντίθετα δημιουργεί μια σχέση πολύ ζωντανή.

Το σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει ένα πρόγραμμα που να απαντάει σε ερωτήματα του τύπου "γιατί να φτιάξω εκεί ένα ξενοδοχείο, για ποιο λόγο, σε ποιους θα απευθυνθώ, γιατί να έρθουν σε μένα;"

Υπάρχουν ξενοδόχοι που όταν τους ρωτάω "γιατί να μείνω στο ξενοδοχείο σου;" δεν μπορούν να απαντήσουν. Οι περισσότεροι έχουν κάνει μελέτες για επιδοτήσεις, για τράπεζες και τα σχετικά, αλλά κανείς δεν έχει κάνει την πραγματική μελέτη για τον εαυτό του. Αυτό οφείλεται στο ότι δεν είναι μια κλασική επένδυση, γίνεται με δικά του χρήματα και αφού το πιστεύει θα το κάνει έτσι.

-Αυτόοφείλεταιστογεγονόςότιαρκετοίδενέχουνσπουδάσειτονκλάδο;

Είναι ψυχολογικό το θέμα. Δεν κάνεις διαχείριση ταμείου σε κάτι που θεωρείς ότι είναι η τσέπη σου. Το ξενοδοχείο και το εγώ του ξενοδόχου είναι πολύ κοντινά. Η σχέση με το ξενοδοχείο του είναι τόσο στενή, ώστε είναι πολύ δύσκολο να αποτραβηχτεί και να πει "δεν έχει σημασία που είναι δικό μου και εγώ το διοικώ".

-Έχετεπλέονανοιχτείκαισεπροορισμούςπουσχετίζονταιμεελληνικόκοινό. Δεδομένουότιμπαίνουμεόλοκαιβαθύτεραστηνκρίση, τιπροσδοκάτε;

Με την κρίση δεν σημαίνει ότι θα κλείσουν όλα τα ξενοδοχεία που απευθύνονται στο ελληνικό κοινό. Η αλήθεια είναι ότι η ζήτηση στο να αναλάβουμε την διεύθυνση τέτοιων ξενοδοχείων είναι πολύ μεγάλη. Αναλαμβάνουμε αυτά που και εμείς πιστεύουμε και εκείνα που στην καλύτερη περίπτωση είναι σε "άρρωστη"  κατάσταση αλλά που θεραπεύεται.

-Πότεχαρακτηρίζεταιμιακατάστασημηαναστρέψιμη;

Όταν το λάθος έχει γίνει πολύ πιο πριν και δεν μπορώ να το διορθώσω, όσο καλός διευθυντής ή εταιρεία είμαι. Ας πούμε, στην επιλογή του προορισμού και στο ύψος της επένδυσης. Αν κάποιος ξενοδόχος έχει διαλέξει να φτιάξει το ξενοδοχείο κάπου όπου είχε το οικόπεδο ή επειδή εκεί έπαιρνε την επιδότηση από τα πακέτα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή επειδή εκεί ήταν η οικογένειά του -για χίλιους δυο λόγους-  χωρίς άλλα κριτήρια, όταν λοιπόν το λάθος έχει γίνει, τότε δεν μπορούμε να επιχειρήσουμε.

-Τιλέτεόσουςέρχονταισεσαςμετηνελπίδανασωθούν;

Δεν έχω συναντήσει πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Έρχονται άνθρωποι οι οποίοι καταλαβαίνουν ότι τα πράγματα έχουν δυσκολέψει και ζητάνε βοήθεια. Αυτό που πρέπει να κάνεις πάντα είναι να δεις αν μπορείς να βοηθήσεις. Αν νιώθεις ότι δεν μπορείς, πρέπει να πεις "λυπάμαι, δεν μπορώ να βοηθήσω". Ή το πιο σκληρό, το οποίο όμως είναι πραγματικό και καλύτερα να το ξέρει ο άλλος από την αρχή, είναι ότι η ενέργεια που θα καταναλωθεί στην προσπάθεια δεν θα αποδώσει, καθώς το μοντέλο που έχουμε εμείς φτιάξει είναι άμεσα συνυφασμένο με το κερδίζω-κερδίζεις.

-ΠοιοιείναιοιμελλοντικοίπροορισμοίστηνΕλλάδα; ΔενμιλάωγιαΜύκονοήΣαντορίνη.

Τα ελληνικά νησιά.

-Όλα;

Αυτό εξαρτάται από το κάθε νησί μόνο του. Αλλά η κυρίαρχη αντίληψη στρέφεται στο άσπρο και το μπλε, στη θάλασσα και τον ήλιο. Επομένως μπορεί κάποια στιγμή να πουλήσεις τις υπόλοιπες ομορφιές της Ελλάδας αλλά αυτό θα αργήσει, τουλάχιστον στις κλασικές αγορές. Σε εκείνες που απευθυνόμαστε τώρα νομίζω ότι υπάρχει δυνατότητα να ανακαλύψουν μια διαφορετική Ελλάδα. Γενικά πάντως πιστεύω στα ελληνικά νησιά αλλά τουρισμός δεν αναπτύσσεται κάπου όπου δεν υπάρχει τρόπος να έρθει κάποιος εκεί.

-Είναιεφικτόναγίνουμεένας all year round προορισμός;

Δεν το πίστεψα ποτέ και δεν νομίζω ότι μπορεί να συμβεί. Αν αρχίσουμε να κάνουμε branding ως χώρα ότι η Ελλάδα είναι κάτι άλλο, έστω κι αν αποδειχτεί επιτυχημένο και ακόμα κι αν βρούμε χρηματοδότηση, θα γίνει εφικτό μετά από είκοσι χρόνια. Άλλωστε το προϊόν μας είναι έντονα συνυφασμένο με τη λέξη διακοπές.

-Ησυνεργασίαμετη Small Luxury Hotels πούαποσκοπεί;

Η Small Luxury Hotels είναι ένα γκρουπ ξενοδοχείων αναγνωρισμένο ως ένα από τα καλύτερα luxury brands. Εμείς, επειδή δεν βάζουμε το δικό μας brand σε κάθε ξενοδοχείο, προσπαθούμε κάποια από αυτά που διαχειριζόμαστε να γίνουν μέλη τέτοιων διεθνών οργανισμών, είτε των Small Luxury Hotels είτε των Relais & Châteaux είτε των Leading Hotels of the World, είτε άλλων που τους προσδίδουν φήμη, αναγνωρισιμότητα και κανάλια σε αγορές. Το να έχουμε το προνόμιο να είμαστε οι επίσημοι αντιπρόσωποι της Luxury Hotel Partners (εταιρείαςmanagement, ιδιοκτησίαςτων Small Luxury Hotels of the World) στην ανατολική Ευρώπη, στην ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή είναι τιμητικό αλλά αποτελεί ένα ακόμα εργαλείο επέκτασης και δουλειάς. Επειδή πιστεύω ότι εμείς οι Έλληνες είμαστε πολύ πιο εκπαιδευμένοι στο να κάνουμε καταπληκτικά μικρά boutique ξενοδοχεία από οποιονδήποτε άλλο στην ευρύτερη περιοχή, θεωρώ ότι έχουμε μεγάλες πιθανότητες να πετύχουμε καλύτερα από ό,τι άλλες χώρες.

-Τισημαίνειτελικά boutique ξενοδοχείο;

Πάντως δεν σημαίνει μικρό! Eίναι λίγο σαν μόδα: όποιος έχει ένα μικρό ξενοδοχείο, το λέει boutique, μια λέξη που, για να είμαι ειλικρινής, τη χρησιμοποιούμε για να συνεννοηθούμε μεταξύ μας και δεν με εκφράζει ιδιαίτερα.

-Τιθαπροτείνατε;

Το πιο πετυχημένο όνομα είναι το Small Luxury Hotels of the World. Εκεί οφείλεται και η μεγάλη δύναμη αυτού του γκρουπ. Είναι πολύ στοχευμένος ο τρόπος που εξηγεί τι είναι. Όμως τι είναι για εμένα ένα ξενοδοχείο boutique; Είναι ένα ξενοδοχείο με προσωπικότητα, άποψη, όπου κάποιος έχει γράψει το σενάριο από πριν. Είναι μια θεατρική σκηνή στην οποία θα παιχτεί μια παράσταση βασισμένη στον πρωταγωνιστή, σε αντίθεση με τα μεγάλα ξενοδοχεία. Και η διαδικασία είναι σαν να κάνεις μια παράσταση. Αρχικά γράφεις ένα σενάριο. Έπειτα πρέπει να βρεις τους ηθοποιούς, να κάνεις τη σκηνοθεσία, τη σκηνογραφία και όλο να το βάλεις να δουλέψει, ώστε να δημιουργήσεις στον επισκέπτη το συναίσθημα της εμπειρίας, να βιώσει δηλαδή αυτή τη θεατρική παράσταση. Αυτό είναι για εμένα ένα μικρό, πολυτελές ξενοδοχείο boutique, το οποίο έχει concept και προσφέρει εμπειρίες και συναισθήματα.

-Πόσηέμφασηπρέπειναδίνεταιστηνεικόνακαιδηστηδιακόσμησηώστενααποφεύγονταιοιυπερβολές;

Είναι απαραίτητο να υπάρχει σκηνογραφία που να εξυπηρετεί το σενάριο.  Αν το μοναδικό σενάριο που έχει γραφτεί είναι ότι είμαι designer και θα το δείξω, τότε συμβαίνουν οι υπερβολές. Είναι όμως αρκετό για να πεις ένα ξενοδοχείο boutique ή για να γεμίσει; Όχι! Εκτιμάται το design ή η καλή ποιότητα στο lifestyle αλλά αυτά δεν προσφέρουν εμπειρίες από μόνα τους. Από την άλλη, δεν μπορεί να σταθεί ένα ξενοδοχείο στη διεθνή σκηνή μόνο του. Είμαστε στην Ελλάδα, αλλά μας βλέπει όλος ο κόσμος. Αν ο επισκέπτης δεν πάει σε ένα μικρό πολυτελές ξενοδοχείο στη Σαντορίνη, το πιο πιθανό είναι ότι θα κατευθυνθεί στο Portofino, στο Capri ή στη νότια Γαλλία. Οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να επιβιώσεις στη διεθνή σκηνή μόνον επειδή έχεις δωμάτια design.

-Έχετεδειπεριπτώσειςστιςοποίεςαντιστρέφεταιοκανόναςπουθέλειπρώταοιεπισκέπτεςναδιαλέγουντονπροορισμόκαιτελευταίατηνεπιχείρηση;

Έχω δει πρώτα να επιλέγουν την εμπειρία και μετά τον προορισμό, κάτι που όμως δύσκολα συμβαίνει. Υπάρχει ο επισκέπτης που θα πάει στην Ελλάδα και θα αρχίσει να ψάχνει αλλά και εκείνος που αναζητά το well being. Μια εμπειρία που μπορεί να ζήσει στη Σαντορίνη, στην Ιταλία, στη Γαλλία. Αυτό συμβαίνει όταν το ξενοδοχείο ξεπερνάει τον προορισμό. Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απόλυτα. Μπορεί ακόμα και αν βρει την εμπειρία που θέλει, να μην πάει εφόσον δεν του αρέσει ο προορισμός. Πλέον διαλέγει κανείς με όλους τους τρόπους. Κάποτε επέλεγε ανάλογα με το πού έχει ο πράκτορας ένα οργανωμένο πακέτο. Τώρα ο πελάτης λέει: "θέλω να πάω εκεί και θα βρω τον τρόπο μέσω του Ίντερνετ".

-Εσείςπώςδιαλέγετεταξενοδοχείαπουκάνετεδιακοπές;

Διαλέγω τι θέλω να κάνω. Αν είναι χειμώνας και θέλω να πάω κάπου που έχει ζέστη, θα ψάξω να βρω μια ανάλογη χώρα. Στη συνέχεια, θα πρέπει να διαλέξω και το σκηνικό, την εμπειρία. Για παράδειγμα, το να πάω στη Σιγκαπούρη -που πήγα για ένα επαγγελματικό ταξίδι- και να μην μείνω στο Raffles, δεν το συγχωρώ στον εαυτό μου. Ωστόσο δεν αποτελώ αντικειμενικό δείγμα!

-Έχειόμωςενδιαφέρονναμαςπειέναςάνθρωποςαπόμέσαπώςεπιλέγειτιςδιακοπέςτου.

Διαλέγω σύμφωνα με όσα έχω ακούσει για ένα ξενοδοχείο και με το storytelling. Κάποια στιγμή άκουσα για ένα ξενοδοχείο στο Μαρόκο το οποίο παλιά ήταν εργοστάσιο που έφτιαχνε αρώματα. Όταν μπαίνει ο πελάτης του λένε: "εδώ έχουμε είκοσι δωμάτια που θα αρωματιστούν ανάλογα με την προτίμησή σας. Θα σας πάμε στο παλιό εργοστάσιο, θα διαλέξετε αυτό που θέλετε, θα πάρετε όλο το σετ και όσο είστε εδώ αυτό το άρωμα θα είναι μόνο δικό σας". Αυτό εγείρει συναισθήματα, νιώθεις ότι πας σε ένα χώρο αυθεντικό, βλέπεις την παλιά αρωματοποιία, ακόμα και η αίσθηση ότι είναι εδώ είκοσι άνθρωποι και όλοι μυρίζουν διαφορετικά, είναι ιδιαίτερη. Οι δημιουργίες εικόνων λοιπόν είναι σημαντικές. Επίσης έχω πάντα στο μυαλό μου ότι δεν θα πάω πουθενά για να κοιμηθώ. Θα πάω για την εμπειρία.

-Μήπωςθέλατεναγίνετεσκηνοθέτης;

Όχι, κάνω αυτό που ήθελα πάντα!

-Δεναμφιταλαντευτήκατεποτέ;

Ποτέ, εξάλλου δεν νιώθω ότι κάνουμε σκηνοθεσία ή τέχνη. Σίγουρα η εμπειρία του ξενοδοχείου είναι συχνά πιο interactive από οποιαδήποτε θεατρική παράσταση. Το καλό και το κακό είναι εκείνη την ώρα μπροστά σου. Αν ο άλλος περνάει ευχάριστα ή δυσάρεστα, δεν περιμένεις να το δεις από τις κριτικές, το βλέπεις κάθε μέρα στα μάτια του. Και επειδή το προϊόν δεν είναι το ξενοδοχείο, είναι οι άνθρωποί του, είναι ο τέλειος συνδυασμός. Είναι άνθρωποι με ανθρώπους.

-Μετο Braining Centre, τοκέντροεκπαίδευσης, πούτοπάτε;

Όσο είχαμε πέντε-δέκα ξενοδοχεία, η επαφή αυτής της παρέας με την οποία κάνουμε το μάνατζμεντ ήταν πιο κοντινή. Οπότε κάποιες αξίες -τη μούρλια μας, τη νοοτροπία μας- ήταν πολύ πιο εύκολο να τις μεταδώσουμε στους εργαζόμενους. Εμείς όμως θέλουμε να βρούμε νέα παιδιά που δεν θα τους πούμε "ελάτε να μάθετε πώς να δουλεύετε σε ένα ξενοδοχείο" αλλά ότι "έχουμε ένα σύστημα που δουλεύουμε τα ξενοδοχεία". Και το κυριότερο: "ελάτε να σας μεταφέρουμε αξίες, να σας μεταδώσουμε μούρλια". Ουσιαστικά, έχουμε φτιάξει έναν τρόπο να δημιουργήσουμε καινούργιους "γενίτσαρους", οι οποίοι νιώθουν ότι πρέπει να κερδίσουν μια μάχη. Όμως, κατά τη δική μου άποψη και των συνεργατών μου, δεν μπορεί κάποιος να κάνει αυτή τη δουλειά αν δεν του αρέσει. Απαιτεί πολύ μεγάλο κομμάτι του εαυτού σου και τις προσωπικής σου ζωής, καθώς πρέπει να τα δίνεις όλα. Γι` αυτό και το λέμε Braining Centre, γιατίπροσπαθούμε να μεταδώσουμε στο μυαλό τους την τρέλα μας. Μαθαίνουν το σύστημα, όμως το κυριότερο είναι ότι θέλουμε να βγουν με την κατάλληλη νοοτροπία, να καταλαβαίνουν τι γίνεται γύρω τους και να αντιμετωπίζουν το ξενοδοχείο με το δικό μας τρόπο. Το αντιμετωπίζουμε λίγο πιο ρομαντικά, χωρίς να ξεχνάμε ότι είναι επιχείρηση.

-Μπορείναεφαρμοστείαυτόσεμιαπερίοδοσυμπίεσηςμισθών, όπουοιαξίεςκαιοιικανότητεςμερικέςφορέςυποτιμώνται; Πώςμπορείσεένατέτοιοπεριβάλλονναανθίσειτοποιοτικόστοιχείο;

Οτιδήποτε έχει αξία και αποτέλεσμα δεν φτάνει να το παράγεις, πρέπει να το διεκδικήσεις. Ας πούμε, είμαι 23 ετών και θέλω να δουλέψω σε ένα ξενοδοχείο. Δεν είναι εύκολο να γίνω διευθυντής, δεν φτάνει μόνο να θέλω. Πρέπει να το διεκδικήσω. Δεν υπάρχει επιχειρηματίας ξενοδόχος που όταν του δίνεις κάτι αρνείται να το πάρει. Δεν έχω δει νέα παιδιά σε αυτή τη δουλειά που όταν έχουν τεράστια θέληση, στο τέλος να μην ανταμοίβονται με υψηλούς μισθούς και θέσεις. Αυτός που θα βγει μπροστά με το σπαθί του, θα ξεχωρίσει. Δεν είμαι απαισιόδοξος. Νομίζω ότι είναι η εποχή του μικρού που θα επιβιώσει…

-Όμως, σεάλλουςτομείςτουλάχιστον, είναιηεποχήτουμεγάλου...

Αν κοιτάξετε γύρω σας, χωρίς να είμαι οικονομολόγος, αυτά που καταρρέουν είναι τα μεγάλα. Τα μικρά επιβιώνουν πιο εύκολα. Σε μια μικρή επιχείρηση οι εργαζόμενοι έχουν πιο έντονα τη συναίσθηση ότι για να πληρωθούν, πρέπει να υπάρξει κέρδος, βλέπουν αν η δουλειά πάει καλά ή όχι. Το δεύτερο είναι ότι μπορούν να συνεννοηθούν πιο εύκολα. Δεν έχει διευθυντές και "παρά-διευθυντές". Θεωρώ ευλογία για την Ελλάδα το ότι έχει πολλά μικρά ξενοδοχεία και αυτά θα μπορέσουν να σταθούν. Είναι η εποχή του μικρού, το οποίο όμως θέλει και μικρούς αρχηγούς.

-Πώςξεκινάτετηνημέρασας;

Πίνω καφέ, καπνίζω και κάνω ένα πρωινό meeting με τον εαυτό μου, δηλαδή, σκέφτομαι όλα όσα έχω μπροστά μου.

-Καιπότετελειώνετετηνημέρασας;

Όταν τελειώσει η δουλειά, όταν κουραστώ, όταν νιώσω ότι δεν μπορώ να δώσω άλλο.

-ΠώςβλέπετετηνΕλλάδαωςτουριστικόπροορισμόσταεπόμεναχρόνια;

Θα πάμε πολύ καλά. Είμαι αισιόδοξος, είμαστε το καλύτερο οικόπεδο.

-Τιρόλοπαίζειμέσαστησκηνοθεσίατωνξενοδοχείωνσαςηγαστρονομία;

Δίνουμε τεράστιο βάρος, απλώς είμαι της άποψης ότι η εμπειρία μετράει και όχι το φαγητό αυτό καθ’ αυτό. Παίζει ρόλο και πού είσαι, γιατί το να βρίσκεσαι στην ελληνική επαρχία και να τρως γαλλικό φαγητό δεν κολλάει το ένα με το άλλο. Πρέπει να υπάρχει εμπειρία και η κουζίνα να εξυπηρετεί τις ανάγκες της παράστασης. Γι’ αυτό και δεν είμαι σύμφωνος με κάποιον σεφ ο οποίος λέει "θα κάνω την κουζίνα μου". Συμφωνώ όμως να έρθει κάποιος ταλαντούχος σεφ για να κάνει την κουζίνα που εξυπηρετεί το ξενοδοχείο. Αν υπάρχει όμως κάποιος που έχει τη δική του κουζίνα που είναι λόγος προσέλευσης του κοινού, θα το δεχτώ. Μπορεί να έχει ένα εστιατόριο στο ξενοδοχείο και να αποτελεί λόγο για να πας εκεί.

-ΠώςβλέπετετηνπροσπάθειανααναδειχθείηΕλλάδασανγαστρονομικόςπροορισμός;

Ως HotelBrain το επικροτούμε και ούτως ή άλλως πιστεύουμε ότι σε ένα ελληνικό νησί πρέπει να φάει κανείς τοπικά πιάτα. Όμως δεν είμαστε δογματικοί στο "ελληνική κουζίνα ή θάνατος". Μπορεί σε ένα ξενοδοχείο να πρέπει να δώσεις περισσότερες επιλογές στους πελάτες σου. Οι Ιταλοί, ας πούμε, στις διακοπές τους θέλουν ιταλικό φαγητό. Οπότε, αν εξυπηρετείται η ανάγκη να έχουμε και ιταλικό φαγητό, δεν υπάρχει δόγμα "εδώ είναι Ελλάδα, φάτε αυτά". Γενικά πρέπει να δίνεις την ταυτότητά σου, να περνάς το μήνυμά σου, χωρίς να είσαι δογματικός. Δεν είμαι της άποψης ότι αν πάω σε ένα ξενοδοχείο που στέκεται στην διεθνή αγορά και θέλω να φάω πάστα ή κλαμπ σάντουιτς, αυτά που λέμε international delicacies, να μην μου τα προσφέρουν και μου λένε ότι θα φας ελληνικό σάντουιτς. Όμως όταν κάποιος θέλει να φάει για την εμπειρία, πρέπει να του δώσεις τη δική σου ταυτότητα και το concept.

-ΕίστεμιαεταιρείαπουξεκίνησετιςδραστηριότητέςτηςαπότηΣαντορίνη. Πόσο unique νιώθετεαυτότομέρος, μήπωςέχειαπομυθοποιηθεί;

Το αντίθετο, είναι ένας διεθνής προορισμός. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, υπάρχει η Ελλάδα και υπάρχουν και δύο τουριστικά κράτη, το ένα λέγεται Μύκονος και το άλλο Σαντορίνη.

Περισσότεραστο www.hotelbrain.com