Προορισμός, το… ρεπορτάζ

31 Ιουλίου 2013
Ήρα Σινιγάλια

Λίγο πριν βάλει το κλειδί στην πόρτα, ελέγξει τα παράθυρα και αφήσει κι ένα φως αναμμένο το Beautiful South, κουβεντιάζει με δύο ξεχωριστούς συναδέλφους για το φιλοσοφικό ζήτημα των διακοπών στην Ελλάδα, για την ποιότητα του τουρισμού μας και για τις προσωπικές τους προτιμήσεις στους προορισμούς. Η Βίκη Βαμιεδάκη λοιπόν φέτος θα κάνει για πρώτη φορά κάμπινγκ. Ο Γιάννης Ντρενογιάννης είναι σίγουρο ότι δεν θα πατήσει το πόδι του στη Μύκονο. Και οι δύο όμως μέσα από την πείρα τους και τον επαγγελματισμό τους συμφωνούν λίγο πολύ ότι είναι ώρα να δούμε αλλιώς το προϊόν που λέγεται τουρισμός.

ΒίκηΒαμιεδάκη

Σήμεραδημοσιογραφείστοδιαδίκτυο, ωςυπεύθυνητουταξιδιωτικούκαιτουριστικούρεπορτάζτουομίλουτης Prime Media γράφονταςστα portals news.grκαι newsbeast.grΈχονταςπεράσειαπότηΝαυτεμπορική, τοΑθηνόραμακαιαπότηντηλεόρασητουΑlpha στο Hotel Inspector, εκτόςτωνάλλων, έχειτηνπανοραμικήεικόναώστεναδειτιμαςχρειάζεταιγιανα«σηκωθούμελίγοψηλότερα»ωςπροορισμός: περισσότερητουριστικήφαντασία, ηοποία, σημειωτέον, δενκοστίζει.

-ΤιείναιαυτόπουλείπειαπότηνΕλλάδαγιανααπογειωθείωςπροορισμός;

Η έλλειψη τουριστικής συνείδησης, εκπαίδευσης, νοοτροπίας, φαντασίας και πολιτικής. Ομορφιές έχουμε, υποδομές  -τουλάχιστον ξενοδοχειακές- έχουμε. Φιλόξενοι -όσο ελάχιστοι λαοί- είμαστε, όμως τουριστικά, σαν άνθρωποι, μας λείπει σε μεγάλο βαθμό και το αλάτι και το πιπέρι. Μας λείπει η τουριστική συνείδηση, γιατί ακόμα και το 2013 οι περισσότεροι βλέπουν τον τουρίστα ως ευκαιριακό πορτοφόλι. Μας λείπει η τουριστική εκπαίδευση γιατί δεν έχουμε καν πανεπιστήμια, οι σχολές φυτοζωούν και οι πολλοί πιστεύουν ότι ο τουρισμός είναι μια εύκολη δουλεία που δεν απαιτεί ειδικές γνώσεις. Μας λείπει η τουριστική νοοτροπία γιατί, αν και μια από τις πιο παλιές χώρες στον τουρισμό, πολλοί φέρονται στον τουρίστα σαν «τον ενοχλητικό καλεσμένο». Μας λείπει η τουριστική φαντασία γιατί αρκετές δεκαετίες τώρα σερβίρουμε το ίδιο μοντέλο «ήλιος θάλασσα» και νομίζουμε ότι θα μείνουν όλοι με το στόμα ανοιχτό. Τέλος, μας έλειπε πάντα και μας λείπει μια σοβαρή, σταθερή και μακροπρόθεσμη τουριστική πολιτική.

-Ποιοήταντοκαλύτεροπουσυνέβηκατάτηγνώμησουφέτοςστατουριστικάπράγματα (ξενοδοχειακήάφιξη, επιχειρηματικήκίνηση, ανέγερσηκάποιαςυποδομής, κάποιαπρωτοβουλίατέλοςπάντων).

Θεωρώ ότι συνέβησαν δύο πολύ καλά πράγματα. Το ένα το έκανε η Σαντορίνη, κηρύσσοντας το 2013 ως «Έτος Γαστρονομίας», παράδειγμα που ακολούθησαν και άλλοι προορισμοί. Επιτέλους τα ελληνικά προϊόντα και η ελληνική κουζίνα αναδεικνύεται -έστω σε κάποιους προορισμούς- και πιστεύω ότι σύντομα πολλοί θα καταλάβουν την υπεραξία και το συγκριτικό πλεονέκτημα που θα αποκτήσει η Ελλάδα, αν προβληθεί και ως κορυφαίος γαστρονομικός προορισμός. Το δεύτερο είναι η δημιουργία και η λειτουργία της εταιρείας «Marketing Greece», με πρωτοβουλία του ΣΕΤΕ. Περιμένουμε πολλά από αυτή την εταιρεία.

-Φέτοςσύμφωναμεέρευνατο 74% τωνΕλλήνωνδενθακάνειδιακοπές. Τοσχόλιόσου...

Η οικονομική κρίση δεν έχει θίξει μόνο το πορτοφόλι του Έλληνα αλλά και τη διάθεσή του. Διακοπές θα πάνε σίγουρα τα παιδιά μιας οικογένειας, όχι όμως η μαμά και ο μπαμπάς. Είναι γεγονός ότι οι προορισμοί που δέχονταν κυρίως Έλληνες τουρίστες, αντιμετωπίζουν προβλήματα και θα έχουν φέτος μια μικρή σεζόν. Την ίδια ώρα βλέπω με ικανοποίηση, επιτέλους, τον Έλληνα να ψάχνει με λεπτομέρεια και σοβαρότητα το πού θα πάει και τι θα κάνει και να βγαίνει από τη νοοτροπία, «κλείνω ένα δωμάτιο και φύγαμε». Μεγάλες, πολυήμερες διακοπές δεν θα πάνε φέτος οι περισσότεροι, θα αρκεστούν σε τριήμερα και σε φιλοξενίες σε εξοχικά και σπίτια φίλων.

-Μετιθαήθελεςναεπιστρέψειςφέτοςαπότιςδιακοπέςσου.

Θα ήθελα να επιστρέψω με ξεκούραση πρώτα από όλα, κάτι σύνθετο και δύσκολο, που δεν στο χαρίζει ένας καλός ύπνος μόνο. Απαιτεί διακοπές, γεμάτες στιγμές χωρίς ανάγκες, γκρίνιες και απαιτήσεις. Θέλω εικόνες και αναμνήσεις που θα κρατήσουν για πολύ καιρό. Θέλω αισθήσεις γεμάτες και απογειωμένες. Αυτές που προκαλούν το καλό φαγητό, το ποτό, η παρέα και τα χαμόγελα των ανθρώπων που παρέχουν υπηρεσίες.

-Πούθααπέφευγεςναπαςφέτοςκαιγιατί. Καιπούθαπήγαινεςοπωσδήποτεείτεξανάείτεγιαπρώτηφορά;

Δεν θα απέφευγα τίποτα, ήδη έχω κάνει φέτος πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους αποστολές σε όλη την Ελλάδα, επιβεβαιώνοντας το γεγονός ότι όπου και να βρεθείς μπορείς να βιώσεις μια μοναδική εμπειρία. Θα πάω οπωσδήποτε στην Κρήτη μου, στο Ρέθυμνο και για πρώτη φορά θα πάω στη Γαύδο (φωτό επάνω) για να κάνω επίσης για πρώτη φορά στη ζωή μου camping!

-Τιείναιαυτόπουδεναποχωρίζεσαιμετίποταότανταξιδεύεις;

Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο που παίρνω πάντα μαζί μου. Ίσως επειδή το όνειρο μου είναι να ταξιδεύω χωρίς καθόλου αποσκευές. Πράγμα που μπορούμε να το κάνουμε μόνο τα καλοκαίρια και πιστέψτε με είναι λυτρωτικό! Κουβαλάω όμως συνεχώς μαζί μου τη λαχτάρα, την προσμονή και τη διάθεση για μια εμπειρία ζωής!

-Καιτελικάμετάαπότόσαχρόνιαστορεπορτάζ, έχειςκαταλήξειτισημαίνειταξίδι;

Το ταξίδι είναι τρόπος ζωής. Το ταξίδι εξελίσσει τη ζωή, τον άνθρωπο, ουσιαστικά τα πάντα. Μας κάνει καλύτερους και όσο ταξιδεύουμε και ανακαλύπτουμε πράγματα, τόσο φτάνουμε πιο κοντά σε αυτό που είμαστε ή που θέλουμε να γίνουμε. Είναι και ο δρόμος και ο προορισμός και η ανάμνηση. Είναι μια έννοια και μια ουσία που κλείνει μέσα της όλα εκείνα για τα οποία αξίζει να ζεις!

ΓιάννηςΝτρενογιάννης

Προφανώςέχειβρειτομαγικόκλειδίανάμεσαστοταξίδικαιτημουσική, δύοστοιχείαπουεμπλουτίζουντηζωήτου. ΧρόνιαδεκαέξιστοΔΟΛ (βλ. ΤαξίδιαστηνεφημερίδαΤανέα), προηγουμένωςαρχισυντάκτηςστονΉχοκαιτους 2 ΤροχούςτωνπάλαιποτέΤεχνικώνΕκδόσεωνκαιτελικάστοΈθνος. Σήμεραμετην Explore Greece μεταποιεί, περνάει, τοτουριστικόκαιπολιτιστικόπροϊόντηςΕλλάδαςσεοθόνηςαφήςκαικινητάτηλέφωνα. ΠαράλληλακάνειδιακοπέςγελώνταςκατάσυρροήμετουςγιουςτουκαιυποστηρίζειότικαισήμεραηΕλλάδαείναιέναςφθηνόςπαράδεισοςγιαόσουςδενείναικολλημένοιστοδήθενκαιτηνυπερβολήτουχθες.

-Ποιονησί-περιοχήθααπέφευγεςκαιποιονπροορισμόθαέβαζεςστα«οπωσδήποτε»;

Θα απέφευγα την Μύκονο χωρίς δεύτερη σκέψη. Με εκνευρίζει αφάνταστα το τουριστικό προϊόν του νησιού αυτού που ενώ διαθέτει περισσή ομορφιά, κατοικείται και φιλοξενεί ανθρώπους που δεν θα έκανα ποτέ μου παρέα, για να μη πω τίποτε άλλο.

Στα «οπωσδήποτε» θα έβαζα την Κάρπαθο, την Κάσο, τη Νότια Κρήτη, αλλά και την Πρέσπα, τον Έβρο, το Ακροταίναρο.

-Τιείναιαυτόπουλείπειαπότοντουρισμόμαςγιανααπογειωθεί;

Η αγάπη για τον τόπο μας. Τον χρησιμοποιούμε μόνο προς ίδιον όφελος. Επίσης έχει χαθεί η καλώς εννούμενη έννοια της φιλοξενίας, ενώ είμαστε εξακολουθητικά μη δεκτικοί στην κουλτούρα «των άλλων», των «τουριστών» από τους οποίους θέλουμε να αποσπάσουμε γρήγορα και εύκολα χρήματα.

-Φέτοςσύμφωναμεσχετικήέρευνατο 74% τωνΕλλήνωνδηλώνειότιδενθακάνειδιακοπές. Τοσχόλιόσου.

Πρώτον λένε ψέματα και κλαίγονται γιατί η κλάψα έχει γίνει εθνικό σπορ εν καιρώ κρίσης! Όλοι κάπου θα πάνε είναι σίγουρο. Ας πούμε όμως ότι υπάρχει οικονομική στενότητα και ότι δεν θα μπορούν να κάνουν τις ανούσιες ακρότητες του παρελθόντος. Αυτό μόνο καλό μου ακούγεται. Με μια οικογενειακή σκηνή των 100 ευρώ σε ένα κάμπινγκ, οι διακοπές στην Ελλάδα εξακολουθούν να είναι μοναδικές, απίθανες και πάμφθηνες.

-Μετάαπότόσαχρόνιαεκτός, τισημαίνειγιασέναταξίδι;

Είναι περιβάλλον εργασίας...

Είναι ακόμα μερικά χιλιόμετρα, λίγα ή πολλά, δεν έχει καμία σημασία, με αυτοκίνητο ή με τα πόδια, μου κάνει το ίδιο, με παρέα ή χωρίς... Προτιμώ το χωρίς όταν δουλεύω. Και το ταξίδι σε έναν τόπο ολοκληρώνεται όταν απαντάς στην ερώτηση «γιατί οι άνθρωποι μένουν εκεί».

-Μετιθαήθελεςναγυρίσειςφέτοςαπότιςδιακοπέςσου, ανπας;

Η έννοια των διακοπών, όταν στη ζωή σου κάνεις αυτό που σου αρέσει, δεν υφίσταται. Οι διακοπές μου τα τελευταία χρόνια έχουν συνδεθεί με τους δύο γιους μου με τους οποίους διανύουμε μικρές ή μεγάλες αποστάσεις, συνήθως σκασμένοι στα γέλια. Άρα το μόνο που ζητάω από τις διακοπές και φέτος είναι ένα πλατύτερο χαμόγελο την ώρα που γυρίζω στο σπίτι. Μόνο εκείνη τη στιγμή δηλαδή, γιατί μετά θα βλαστημάω κουβαλώντας τα πράγματα!

-Καιμιαστιγμή -κάπουκάποτε- πουδεντελείωσεστημνήμησου.

Ζαγκραντένια. Παρθένο Δάσος Φρακτού (Ροδόπη). Είναι σχεδόν απόγευμα και καθισμένος πάνω στη συνοριακή γραμμή με τη Βουλγαρία αγναντεύω την ονομαστή χαράδρα του αγριόγιδου. Μέσα από τα φυλλώματα των θάμνων στα 5 μέτρα εμφανίζεται η μουσούδα ενός αγριόγιδου με φοβερά κέρατα. Με κοιτά, το κοιτώ και μετά από έναν αιώνα περίπου (!) αυτό αποφάσισε να κατέβει την πλαγιά. Το θεωρώ μία από τις μεγαλύτερες ανταμοιβές μου σε ταξίδι.

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση