Βασίλης Ντούρος : Έκτακτο: βρέχει πάπιες

Είναι γεγονός ότι οι «μικροσαπωνοποιίες», ας μου επιτραπεί η έκφραση, έχουν γίνει τάση. Η παλιά τέχνη του να φτιάχνεις οικιακό σαπούνι έχει δημιουργήσει μερικά start ups που συνδυάζουν το χθες με το σήμερα και τα αποτελέσματα εξαντλούνται εκεί που τελειώνει και η φαντασία των παραγωγών τους. Μια τέτοια περίπτωση, με τις ιδιαιτερότητές της εννοείται,  είναι ο Βασίλης Ντούρος και τα snob duck . Η πορεία του είναι κατ’ ομοίωση ενός southista: περιλαμβάνει ενδιαφέρουσες παρακαμπτήριες. Μουσικός, σκιέρ (νόμιζα  ότι κάνει το παραδοσιακό σλάλομ αλλά επιδίδεται στα άλματα, στο ιπτάμενο δηλαδή freestyle). Μετά από άλματα λοιπόν στο χιονοδρομικό των Καλαβρύτων αλλά και την Ελβετία, εμπνέεται την ιστορία των χειροποίητων σαπουνιών του, των snob duck, από τις πάπιες που έκοβαν βόλτες στο σπίτι του στο βουνό. Επιστρέφει στην Τρίπολη, από όπου οι πάπιες του εξαπλώνονται στον κόσμο. Επιμένει στην σύζευξη περιεχομένου και συσκευασίας (με τη βοήθεια του γραφίστα του Μάριου Καρύστιου), χωρίς υπερβολές ως προς τη δεύτερη. Οι snob πάπιες του ήδη φιλοξενήθηκαν στο Monocle και την El Pais και το πακέτο φαίνεται ότι «πουλάει» στο πλαίσιο μιας νέας, ενίοτε δυσκολοθώρητης, επιχειρηματικότητας. Ίσως γιατί έχει τον τσαμπουκά, την αλήθεια και την επιμονή του δημιουργού του..

-Πού σε βρίσκω τώρα;

Στα snob duck headquarters στην Τρίπολη. 

-Υπάρχουν σνομπ πάπιες ή το όνομα συμβολίζει κάτι άλλο;

Προέκυψε από την καθημερινή μου συντροφιά στα Καλάβρυτα φεύγοντας για το βουνό. Στο σπίτι που νοίκιαζα υπήρχε αγρόκτημα που είχε πάπιες. Τις συμπάθησα γιατί ήταν τσαμπουκάδες, είναι ζώα που έχουν το δικό τους δρόμο. Ήταν πάπιες με attitude!

-Τι στοίχημα έχεις βάλει με τον εαυτό σου κάνοντας αυτή τη στροφή;

Να κερδίσω την εμπιστοσύνη του κοινού, να συντηρήσω το ενδιαφέρον σε υψηλό επίπεδο, να αποκτήσω ενθουσιασμένους-εθισμένους-ευχαριστημένους καταναλωτές, κρατώντας πάντα την ίδια ποιότητα και τη γενική φιλοσοφία της snob duck. 

-Όλα αυτά δηλαδή για αυτά τα σαπούνια;

Δεν με ενδιαφέρει να αγοράσει κάποιος τα προϊόντα, επειδή θα δει μια ωραία συσκευασία. Θέλω αντίθετα να τα αγοράσει για ένα μύθο, για ένα στόρι, που δεν θα έχει ωστόσο πολλά φούμαρα. Επιπλέον ό,τι γράφω στο site είναι αλήθεια.  Είναι γεγονός ότι βομβαρδιζόμαστε με νέα προϊόντα και παράλληλα, εμείς, οι Έλληνες, είμαστε της υπερβολής, ας πούμε, έχουν πλακωθεί όλοι να κάνουν ελαιόλαδο με απίστευτο packaging. Όμως ακόμα και χρυσό μπουκάλι να βγάλουμε -που λέει ο λόγος!- δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για ένα καθημερινό προϊόν. Η συσκευασία πρέπει να συμβαδίζει με το μέσα και πρέπει το σύνολο να έχει να πει κάτι σε αυτόν που το αγοράζει.

-Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες στήνοντας τη νέα σου δουλειά;

Δεν νομίζω ότι αντιμετώπισα κάτι τραγικό. Ίσως οι... σνομπ μάστορες και τα ατελείωτα τηλέφωνα για να τελειώσω το εργαστήριό μου. 

-Γιατί διάλεξες να κάνεις σαπούνια και όχι κάτι άλλο;

Δεν έστιψα το μυαλό μου. Απλά προέκυψε δοκιμάζοντας, όντας περίεργος για το πώς φτιάχνεται ένα σαπούνι και αξιοποιώντας το περίσσιο extra virgin olive oil από τον οικογενειακό ελαιώνα. 

-Ακούμε πολύ κόσμο να θέλει να αλλάξει την επαγγελματική του πορεία και να κάνει κάτι δικό του. Τι συμβουλή τους δίνεις;

Δεν είμαι ο businness mentor για να δίνω συμβουλές, αλλα εννοείται να το προσπαθήσουν όχι με γνώμονα το πιθανό οικονομικό κέρδος ή το τι είναι της μόδας αλλα με κάτι που θα κάνουν με μεράκι και με επαγγελματισμό. 

-Πώς σε ανακάλυψαν από το Monocle και την El Pais; Έκανες κάτι για αυτό επικοινωνικά;

Με ανακάλυψαν από την πρώτη στιγμή μέσα από design blogs (dieline, lovely package κ.λπ.) και λόγω του ότι στο εξωτερικό ενημερώνονται και ψάχνονται διαρκώς για νέα πράγματα. Με τη δημοσιότητα δεν τα πάω καλά, δεν με νοιάζει άλλωστε να γίνω ροκ σταρ.

-Οι συνδυασμοί σου έχουν μια εσάνς γεύσης. Αρώματα δηλαδή ετερόκλητα. Να το υποθέσω ως διαφοροποίηση και αν ναι, για ποιους άλλους λόγους να διαλέξει κάποιος τα σαπούνια σου;

Δεν έχω προσπαθήσει να πείσω κάποιον να τα διαλέξει. Είναι meant to be να πέσεις πάνω στις πάπιες. Για αρχή, λόγω του branding packaging, που σίγουρα προκαλεί περιέργεια και μετά λόγω του χειροποίητου των premium πρώτων υλών της όλης snob duck ιστορίας, της αγάπης που βάζω σε κάτι φτιαγμένο από τα δικά μου χέρια και που θα μιλήσει στα χέρια κάποιου άλλου. 

-Πώς συνδέονται μουσική, σκι και σαπούνια;

Πάντα μουσική όταν κάνω σκι και μετά ένα ζεστό μπάνιο, ιδανικά με... πάπιες! Από την άλλη, το να είσαι μουσικός στην Ελλάδα είναι ανέκδοτο! Το πιθανότερο είναι να καταλήξεις να παίζεις στα μπουζούκια. Το να γίνεις σολίστας είναι δύσκολο, εκτός αν το βάλεις σκοπό. Η μουσική και η εκμάθηση ενός οργάνου, όπως το πιάνο που σπούδασα για κάποια χρόνια, θέλει καθημερινό διάβασμα και εξάσκηση. Πάντως στα ακούσματά μου είμαι πιο ροκ και τείνω προς το μέταλ.

-Η ζωή στην Τρίπολη πώς είναι;

Γενικά ήρεμη και εύκολη από άποψη δουλειάς -δεν έχει χαμένο χρόνο στους δρόμους, γραφειοκρατία, κίνηση. Η Αθήνα είναι μια πόλη που έχει φασαρία για το τίποτα. Με κούρασε, έχω και εύκολες τις μετακινήσεις, κι έτσι η Τρίπολη ήταν μια βάση. Είχα γυρίσει εκεί μετά από το εξωτερικό, για να σκεφτώ τι θα κάνω και έτσι προέκυψε η απόφαση. Στην επαρχιακή πόλη, αν διαλέξεις τι σου κάνει και τι όχι και γίνεις λίγο αόρατος, δεν σου λείπει τίποτα. Το μόνο που με ενοχλεί είναι ότι δεν έχω τους κολλητούς μου αλλά γενικά έχω προσαρμόσει σε μένα τη ζωή εδώ. 

-Ποια είναι τα σχέδια της πάπιας σου για το μέλλον;

Νέα προϊόντα, προσεκτικό και επιλεκτικό άνοιγμα σε καινούριες αγορές.

-Αυτό το άνοιγμα δεν έχει τον κίνδυνο να κάνει μαζικό το προϊόν;

Με ενδιαφέρει να τα βγάζω πέρα, δεν έχω γίνει εκατομμυριούχος. Προσπαθώ να αυξήσω την παραγωγή μου χωρίς να ξεχνάω από πού ξεκίνησα. Δεν θέλω να πατάω ένα κουμπί και να βγάζω δέκα χιλιάδες σαπούνια.

-Σήμερα που κάνουμε τη συνέντευξη είναι η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων (4 Οκτωβρίου) και, όπως λες, αγαπάς τα ζώα...

Να, χθες πήγα στο νηπιαγωγείο που δουλεύει η αδελφή μου και είδα τις ζωγραφιές των παιδιών με διάφορα ζωάκια. Δεν είμαι φαν των παγκόσμιων ημερών, γιατί την επομένη τα ξεχνάμε. Είναι κάπως σαν τα γενέθλιά μας: τη μία μέρα μας θυμούνται όλοι και την άλλη μας ξεχνάνε.

-Ποια πολυτέλεια χαρίζεις στον εαυτό σου;

Δεν είμαι της πολυτέλειας, είμαι εύκολος άνθρωπος. Μου αρκεί να πιω έναν καφέ με κάποιον φίλο ή να πάω στο βουνό

-Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που άκουσες τελευταία;

Ότι ένας φίλος μου θέλει να γίνει ninja (γέλια).

-Τι δεν διαπραγματεύεσαι με τίποτα;

Τα θέλω μου, τους συμβιβασμούς, τη δουλειά μου.

-Ποιος είναι ο επιτυχημένος άνθρωπος;

Ο οποιοσδήποτε με τα δικά του κριτήρια. Για μένα, πάντως είναι ο ευτυχισμένος και ο συνειδητοποιημένος. 

-Πότε η Ελλάδα είναι όμορφη;

Το χειμώνα νομίζω. Τα χρώματα είναι πιο καθαρά και ζωντανά.

-Σε ποια μεγάλη προσωπικότητα θα έκανες το τραπέζι;

Δεν έχω τέτοια απωθημένα-φετίχ. Σίγουρα θα περνούσα καλύτερα με τους φίλους μου, οπότε σε αυτούς.