“Άσε κάτω το ζωάκι”. Στοπ.

11 Σεπτεμβρίου 2013
Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Δεν χρειάστηκε να διαβάσω πάνω από πέντε λέξεις στο τελευταίο άρθρο του Μιχάλη Μιχαήλ στη LIFO κι αμέσως κατάλαβα πού θα κατέληγε. Το έχουμε συζητήσει μαζί αρκετές φορές, το σκέφτομαι διαρκώς τελευταία: πώς διαμόρφωνεται η σχέση μας με το κρέας;

Ο Μιχάλης επισημαίνει ότι η νέα διεθνής γαστρονομική τάση για περισσότερα λαχανικά και λουλούδια στην πραγματικότητα σημαίνει περιορισμό της κατανάλωσης του κρέατος. Διαβάζω ξανά κάποια δικά μου παλιά κείμενα που όχι απλώς εκθείαζαν αλλά ιδεολογικοποιούσαν την κρεοφαγία και αισθάνομαι αμηχανία για την κακογουστιά τους. Μια κυριαρχική, επιβητόρικη σχεδόν στάση απέναντι στη φύση και τα ζώα σερβιριζόταν ως στυλ και ψαγμένη γαστρονομική άποψη. Χρειάστηκε ένα έντυπο τελευταίας υποστάθμης να κλέψει ένα κείμενό μου από το παλιό μου μπλογκ στο οποίο εκθείαζα το...μισοψημμένο φιλέτο που στάζει αίμα και να διαβάσω το κείμενο έξω από το ασφαλές “οικοσύστημα” της προσωπικής μου ιστοσελίδας για να νιώσω εντελώς γελοίος με αυτά που έγραφα ώστε ν’αρχίσω να σκέφτομαι ότι ήρθε η ώρα κάτι ν’αλλάξει στη σχέση μας με το κρέας.

Βέβαια, είχαν προηγηθεί αποστομωτικά στοιχεία για τη βλάβη που προκαλεί στο περιβάλλον και δη στην τρύπα του όζοντος η επέκταση της κτηνοτροφικής δραστηριότητας ωστόσο πιστεύω ότι είναι η γενικότερη οικονομική κρίση που στην πραγματικότητα είναι μια κρίση αξιών, μια κατάρρευση όλων των αντιλήψεων που κυριαρχούσαν ως θέσφατα τα τελευταία χρόνια που μας αναγκάζει, σχεδόν, ν’αναθεωρήσουμε τη στάση μας απέναντι στον τρόπο που τρώμε.

Να μην παρεξηγηθώ: λατρεύω το κρέας και έχω πλήθος αστείων εν είδη φαρμακερών βελών στη φαρέτρα μου για τους χορτοφάγους ωστόσο πλέον δεν έχω καμία διάθεση να κάνω αστεία. Αισθάνομαι ότι παντού, στην κοινωνία, στην οικονομία άρα και στη γαστρονομία “τελείωσε η πλάκα”. Όπως λέμε “Αποχαιρέτα την τη Σύβαρι που χάνεις” μόνο που δεν προτίθεμαι να ρίξω ούτε μισό δάκρυ γιαυτό. Ακούω διάφορα δεξιά-αριστερά για τη σημειολογία των αλλαγών. Ακόμα κι αν εξαναγκαζόμαστε να κανουμε μια αλλαγή αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να μας σύρουν ως σκλάβους στην επόμενη κατάσταση. Ο κόσμος άλλαξε, πρέπει ν’αλλάξουμε κι εμείς.

Σήμερα είναι του Αγίου Ευφροσύνου του Μάγειρα. Ο ίδιος είμαι εντελώς άθρησκος, σχεδόν εχθρός κάθε οργανωμένης θρησκείας. Ωστόσο, προσπαθώ να είμαι ευσεβής, να έχω σεβασμό στους ανθρώπους και τη φύση, βρίσκω ένα όφελος σ’αυτή τη στάση ζωή, δεν είναι απλώς ότι “με κάνει καλύτερο άνθρωπο”, αυτά τα θεωρώ βλακείες. Ως ευσεβής είμαι πιο χρήσιμος στον εαυτό μου και την κοινωνία.

Ο Ευφρόσυνος ήταν ένας άνθρωπος περιορισμένης νοημοσύνης, σύμφωνα με τον “Συναξαριστή” που καταγράφει ελάχιστα (προφανώς φανταστικά) για τον βίο του και τον κορόιδευαν γιαυτό οι υπόλοιποι καλόγεροι στο μοναστήρι που ζούσε. Ήταν όμως άκακος γιαυτό και στον εικονογραφικό τύπο με τον οποία μας είναι γνωστός δεν κρατάει σφαχτό μόνον ένα κλαρί με μήλα. Τα χρυσά μήλα του μάγειρα. Ας στοχαστούμε λίγο πάνω σ’αυτό.

 

 

*Βορβορυγμός είναι το γουργούρισμα του στομαχιού

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση

ΝΤΙΝΟΣ ΣΤΕΡΓΙΔΗΣ - 11 Σεπτεμβρίου 2013

Oι Άγγλοι είναι εκείνοι που έχουν πιάσει το θέμα σωστά: http://www.youtube.com/watch?v=63NNuG-6-hQ

ΠΑΥΛΟΣ ΜΠΙΖΙΜΗΣ - 10 Σεπτεμβρίου 2013

Αγαπητέ, αφού δηλώσω πως παραμενω κρεατοφαγος να κάνω 2 παρατηρήσεις:
1) δεν πειθομαι ετσι εύκολα ότι η στροφή αυτή βασίζεται σε τόσο αθώες και ευγενείς προθέσεις και όχι στη δημιουργία ενός νέου "hype" ώστε να "αναθερμανθει" η αγορά και να "γυρίσουν οι μόδες" (πρόσφατα μου είπαν ότι στις ΗΠΑ ειναι ξανά στη μόδα τα μωσαϊκα στα δάπεδα - ναι αυτα του 60-70)
2) Οι συστηματικές καλλιέργειες ειναι εξίσου ή και περισσότερο επιβλαβείς για το περιβάλλον. Οταν καλλιεργούν τόσοι λίγοι για να τραφουν τόσοι πολλοί δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια άλλωστε.

Ευχαριστώ για την φιλοξενία