Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Zonars σήμερα είναι ομορφότερο
από ποτέ. Η διακόσμηση, τα καλοδιαλεγμένα έπιπλα, οι μπουαζερί, η μεγάλη μπάρα,
κάθε λεπτομέρεια, όλα μαζί δημιουργούν μια υπέροχη ατμόσφαιρα …ένα μοναδικό
νέο-κλασικό στιλ που τόσο πολύ χρειαζόταν η Αθήνα. Έναν χώρο που βρίσκεται σε
απόλυτη επαφή, που «συνομιλεί» με το ένδοξο παρελθόν του και ταυτόχρονα ανήκει
στο σήμερα και το μέλλον του.
Η αισθητική παρέμβαση στο Zonars είναι τόσο σωστά μελετημένη που θα υπέθετε κανείς ότι πίσω από την αναβίωσή του υπάρχει ένα πολύ στέρεο concept σε κάθε επίπεδο. Άλλωστε ο Σπύρος και ο Χρύσανθος Πανάς είναι ιδιαίτερα έμπειροι επαγγελματίες και αποτελεσματικοί με ότι καταπιάνονται. Είχα λοιπόν πολύ μεγαλύτερες προσδοκίες ή –αν προτιμάτε- απαιτήσεις σε ότι αφορά και τον σχεδιασμό του μενού.
Δεν περίμενα ποτέ ότι εδώ θα έβρισκα ένα μενού που θυμίζει τόσο το μενού του Island, ενός εμβληματικού bar-restaurant που όμως δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το Zonars και την φιλοσοφία που οι ίδιοι επικοινωνούν τόσο μέσα από τη διακόσμηση, αλλά και μέσα από συνεντεύξεις, δηλώσεις …ακόμη και την ίδια την πρώτη σελίδα του καταλόγου του εστιατορίου!
Το μακροσκελές μενού διηγείται την ιστορία των μαγαζιών τους ξεκινώντας από την αναπόφευκτη φέτα σε φύλλο με μέλι και σουσάμι του Γκελντή, προχωρώντας σε μεσογειακές νότες όπως το –θαυμάσιο- αρνίσιο κότσι με ριζότο σαφράν και περνώντας από αναρίθμητα fusion πιάτα, καταλήγει σε δύο σελίδες με …σούσι! Ανάμεσα σε όλα αυτά μια χωριάτικη σαλάτα, τέσσερα κλασικά μαγειρευτά πιάτα και ένα Σικάγο στο τέλος πασχίζουν ανεπιτυχώς να δώσουν στο Zonars την ταυτότητα του …Zonars. Ακόμη και η μουσική μοιάζει ώρες-ώρες να προσπαθεί να γεφυρώσει τις επιλογές της κουζίνας με τον χώρο …ή τουλάχιστον αυτό ένιωσα όταν συνειδητοποίησα κάποια στιγμή ότι ακούω μια διασκευή του Μανώλη Χιώτη λίγο πριν περάσουμε σε κλασικές 80s disco επιτυχίες. Κρίμα!
Κρίμα επειδή τέσσερις σελίδες χαρτί προδίδουν τόσο και τελικά ακυρώνουν το concept του μαγαζιού. Από την άλλη τέσσερις σελίδες χαρτί μπορούν να αλλάξουν εύκολα. Και τώρα που είναι νωρίς ακόμη πιο εύκολα. Άλλωστε το μαγαζί έχει ήδη ξεπεράσει τις παιδικές ασθένειες, έχει διαχειριστεί την κοσμοσυρροή, έχει αποκτήσει ένα πολύ καλό και ευγενικό σέρβις, ενώ και η κουζίνα, της οποίας ηγείται ο έμπειρος και ικανός Νίκος Σκλήρας, στέκεται –εκτελεστικά- σε ικανοποιητικό επίπεδο.
Δοκίμασα αρκετά πιάτα και ήταν γενικά καλοφτιαγμένα και γευστικά. Ξεχώρισα το αρνίσιο κότσι που έγραφα παραπάνω αλλά και τον –γνωστό- σιγοψημένο σολομό ή την ζουμερή σφυρίδα με ελαφρά πικάντικη σος και αφρό yuzu. Οι –δύο στην μερίδα!- λαχανοντολμάδες αβγολέμονο (ή τα αντίστοιχα γεμιστά κολοκυθάκια) ήταν μέτριοι προδιδόμενοι κυρίως από το συμπαγές και άνευρο αβγολέμονο. Σούσι δεν δοκίμασα. Είμαι βέβαιος ότι θα είναι αξιοπρεπέστατο (όπως άλλωστε και στο island ή το Salon de Bricolage) άλλα ειλικρινά δεν με αφορά πως είναι. Θεωρώ την ύπαρξή του, στο μενού του Zonars, επιεικώς άστοχη!
Οι αδελφοί Πανά είναι κοσμοπολίτες και ταξιδεμένοι, είμαι βέβαιος ότι δεν περιμένουν από μένα υποδείξεις ωστόσο θα κάνω μία επειδή τους εκτιμώ και επειδή το μαγαζί που έστησαν είναι υπέροχο και θα ήθελα πραγματικά να πηγαίνω. Το Λονδίνο είναι η πόλη που διαχειρίζεται καλύτερα τέτοια μαγαζιά και αναβιώνει ή διατηρεί στον αφρό της επικαιρότητας κλασικά concept. Μια ματιά στους καταλόγους εστιατορίων όπως το Wolseley, το Delaunay, το Berner’s Tavern ή ακόμη και το Scott’s πιστεύω πως θα δώσει άφθονες ιδέες για το πώς μια κλασική διεθνής κουζίνα έρχεται στο σήμερα με ένα δημοφιλές comfort πρόσωπο ….και μέσα σε αυτό το γαστρονομικό περιβάλλον εντάσσονται πολύ αρμονικότερα και κάποια κλασικά ελληνικά πιάτα που πρέπει να σερβίρονται εδώ.
Πέρα από όλα αυτά πρέπει να σταθώ λίγο στις τιμές. Το Zonars είναι αναμενόμενα ακριβό, ίσως και περισσότερο ακριβό από ότι θα έπρεπε. Από την άλλη όμως οι υψηλές τιμές είναι λογικές, αυτό που όμως θα πρέπει να γίνει σίγουρα είναι αντίστοιχα καλό. Και βέβαια θα πρέπει να εκλογικευτούν άμεσα οι εξωφρενικές τιμές των κρασιών σε μια πολύ ενδιαφέρουσα, κατά τα άλλα, λίστα.
Το Zonars μπορεί άνετα να ξαναγίνει κλασικό και σημείο αναφοράς στην Αθήνα, θα χρειαστεί όμως να είναι συνεπέστερο με το concept του σε κάθε επίπεδο.