Η Εύβοια μπορεί να υστερεί σε ποσότητα οινοποιείων ρεφάρει όμως σίγουρα σε ποιότητα, με την περίπτωση του Κώστα Βρυνιώτη να έρχεται για να ενδυναμώσει αυτόν τον ισχυρισμό.
Ο συμπαθής, χαμηλών τόνων παραγωγός δραστηριοποιείται στο βόρειο κομμάτι του νησιού με τους αμπελώνες στα Γιάλτρα και τους πρόποδες του όρους Τελέθριου να δίνουν τον καρπό για μια εξαιρετική γκάμα που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει κάποια από τα καλύτερα (όσο και άριστα τιμολογημένα) λευκά της κεντρικής Ελλάδας.
Όμως αν με κάτι έχει συνδέσει το όνομά του ο Κώστας Βρυνιώτης αυτό είναι η ποικιλία Βραδυανό, μιας και αυτός ήταν που διέσωσε αυτό το ντελικάτο ερυθρό σταφύλι και το φύτεψε σε 15 από τα 100 ιδιόκτητα στρέμματα που διαθέτει.
Το Βραδυανό συμμετέχει σε ροζέ, ερυθρά και επιδόρπια κρασιά της γκάμας του, όμως σίγουρα ο παραγωγός θα νοιώθει πιο υπερήφανος για το Vradiano Wild Fermentation, το οποίο προέρχεται από ένα επικλινές plot 4 στρεμμάτων και ζυμώνει με ιθαγενείς ζύμες σε ανοιχτές δεξαμενές.
Το Βραδυανό είναι μια ευγενική, σχετικά ανοιχτόχρωμη ποικιλία και το ποτήρι στο επιβεβαιώνει με μια πυκνή, σκούρα ρουμπινιά παρουσία. Και θα έπραττε το ίδιο και στην μύτη αν η 12μηνη παραμονή σε γαλλικά, μικρά βαρέλια δεν καταδυνάστευε τα αρώματα βύσσινου, μελανιού, αποξηραμένου εστραγκόν και μαύρου πιπεριού, επιβάλλοντας μια καπνιστή, ξυλώδη αίσθηση.
Δυστυχώς η τελευταία συνεχίζεται και στο στόμα, το οποίο σε κάνει να ξεχάσεις τα περί ευγένειας και λεπτότητας του σπάνιου σταφυλιού. Αντ’ αυτού σε κάθε γουλιά βιώνεις μια μάχη της γλύκας που απορρέει από 15(!) αλκοολικούς βαθμούς, της καλής οξύτητας και των τρομακτικών τανινών, με τις τελευταίες να κυριαρχούν τελικά επί των πάντων, αφήνοντας μια στυπτική, πικρή επίγευση.
Η επιλογή της θερμοκρασίας αποτελεί σπαζοκεφαλιά αφού τα δροσερά νούμερα επιτείνουν την επιθετικότητα, ενώ τα υψηλά το οινόπνευμα, δημιουργώντας συνθήκες “μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα”. Πάντως την κατάσταση προσπαθούν να διασώσουν οι 16-17º C και το Burgundy Grand Cru, τα οποία σε κάθε περίπτωση χρειάζονται και την αρωγή ιδιαίτερα λιπαρών κρεάτων.
Το less is more είναι μια φιλοσοφία που πολλές φορές οδηγεί στο οινικό (και όχι μόνο) μεγαλείο, ιδιαίτερα αν εφαρμόζεται σε ντελικάτα σταφύλια των οποίων ο εύθραυστος χαρακτήρας εύκολα …πληγώνεται. Και η περίπτωση αυτού του Βραδυανού το αποδεικνύει περίτρανα, με την απόδειξη μάλιστα να αποδεικνύεται και τρομακτικά ακριβή αφού ξεπερνά τα 30€ στο ράφι.
Ένας ριζικός επαναπροσδιορισμός επομένως απαιτείται μιας και ο εξαιρετικός παραγωγός δικαιωματικά αξίζει να θέτει την τυπικότητα του Βραδυανού. Την τυπικότητα του σταφυλιού όμως, όχι του βαρελιού!
Βαθμολογία: 5,5/10.