Για το Vogatsikou 3 οι συστάσεις δεν είναι απαραίτητες. Χρόνια τώρα πρωταγωνιστεί αλλά και πρωτοπορεί στη Θεσσαλονίκη. Να σημειώσω εδώ οτι ήταν από τα πρώτα μαγαζιά που απαγόρευσαν το κάπνισμα. Είναι λοιπόν από τα μπαρ που αγαπά κανείς να πηγαίνει. Όχι μόνο γιατί θα δοκιμάσει ωραία ποτά, αλλά γιατί θα περάσει και καλά. Η οικογενειακή, φιλόξενη και φιλική ατμόσφαιρα είναι επίσης ένα από τα δυνατά του όπλα . Εν ολίγοις είναι ένα από τα αγαπημένα μου μέρη πάνω στο Βορρά και κάθε φορά που βρίσκομαι εκεί δε γίνεται να μην το επισκεφτώ.
Ο Γιάννης Κέδες με την παρέα του έχουν πάντα κάτι καινούργιο να μου δείξουν, να μου προτείνουν. Δεν το κάνουν για να με εντυπωσιάσουν. «Θέλουμε κάθε φορά να πηγαίνουμε παρακάτω» θα μου πει ο Γιάννης «γι` αυτό και συνέχεια το ψάχνουμε». Αυτό κάνουν και φέτος με τον καινούργιο τους κατάλογο που βασίζεται σε ποτά απλά, δουλεμένα, χωρίς να είναι φλύαρα στην εμφάνιση τους. Δεν δυσκολεύουν αφού στην πλειοψηφία τους είναι ευκολόπιοτα και πολλά φέρνουν παιδικές μνήμες –γι` αυτό και στη νέα λίστα έδωσαν το όνομα «Συναισθησία». Κοινώς θέλουν με τα ποτά τους να μας ξυπνούν αισθήσεις, αναμνήσεις, μνήμες.
Ξεκίνησα δοκιμάζοντας το διάφανο Dejavu. Μια παραλλαγή του Apple Martini που στην όψη μοιάζει με το κλασικό Dry Martini και μπορεί κάλλιστα να σας ξεγελάσει. Γλυκό, ευχάριστο και δροσερό. Πέρασα στο Father’s Hug το οποίο βασίζεται στο bourbon που μαγειρεύεται με ανανά και κακάο. Το εν λόγω ποτό σερβίρεται με ένα κομμάτι από λευκή Crunch σοκολάτα. Η αλήθεια είναι ότι από μόνο του είναι αρκετά γλυκό και το bourbon χάνεται λίγο, ενώ με τη σοκολάτα γίνεται ακόμα πιο γλυκό για τα δικά μου γούστα. Αντίθετα το The Trooper (μια ενδιαφέρουσα παραλλαγή του El Presidente) είναι ένα κοκτέιλ που με κέρδισε από την πρώτη γουλιά. Στιβαρό, με ωραίο σώμα, έντονο προφίλ με πολλαπλά γευστικά επίπεδα που φανέρωναν σταδιακά όλα του τα συστατικά. Ενθουσιάστηκα επίσης με το Make your own death που για βάση του έχει την τεκίλα –αν και το mezcal θα του πήγαινε γάντι- και ήταν ελαφρώς spicy αλλά θα μπορούσε να γίνει και πολύ περισσότερο. Εξηγούμαι: Μαζί με το ποτό έρχεται ένα βάμμα από chili σε ένα μικρό μπουκαλάκι και ο καθένας προσθέτει όσες σταγόνες θέλει για να ανεβάσει την καψαϊκίνη στο βαθμό που επιθυμεί. Προσοχή όμως γιατί το βάμμα είναι αρκετά καυτερό και η κατάσταση μπορεί να ξεφύγει εύκολα.
To Don´s Ice Cream που ακολούθησε είναι το πιο "τσαχπίνικο" κοκτέιλ του καταλόγου. Στην ουσία είναι μια νόστιμη παραλλαγή ενός Daiquiri που έρχεται μαζί με ένα ξυλάκι γρανίτα από εξωτικά φρούτα. Όσο λιώνει το ξυλάκι αλλάζει το προφίλ του ποτού στο ποτήρι και μάλιστα το μετατρέπει σε ένα Zombie. Έχει πλάκα να το δοκιμάσετε ακόμα και αν δεν σας κερδίζουν τα tiki κοκτέιλ.
Για το τέλος κράτησα το Virgin Negroni. Ναι, θα μπορούσε να είναι ιεροσυλία για όλους εμάς που αγαπάμε αυτό το γλυκόπικρο ποτό. Όμως, δεν είναι ακριβώς έτσι. Στο συγκεκριμένο μπορεί να λείπει το αλκοόλ, οπότε και το σώμα, όμως έχει όλα τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά ενός Negroni και πιστέψτε με είναι καλύτερο και από μερικά "κανονικά" που κατά καιρούς έχω δοκιμάσει.
Η καινούργια λίστα του Vogatsikou όπως καταλαβαίνετε έχει πάει ένα βήμα παραπέρα και έχει ενδιαφέρον. Και αποκτά περισσότερο όταν τη συνδυάσετε με το bar food που προτείνουν. Μικρά προσεγμένα πιάτα που σας δίνουν τη δυνατότητα να κόψετε την πείνα σας –όχι χαζά αλλά νόστιμα και τίμια.
Βογατσικού 3, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310222899