Ο γενικός χώρος του Γκολφ της Γλυφάδας είναι υπέροχος, όπως κάθε golf club που σέβεται τον εαυτό του άλλωστε. Το «πρόβλημα» ήταν ότι τον απολάμβαναν μόνο γκόλφερς και καλεσμένοι σε …γάμους. Όμως η πρόσφατη αλλαγή ιδιοκτησίας έφερε μαζί της και την εξωστρέφεια και μια από τις πρώτες κινήσεις ήταν η δημιουργία ενός all-day bar-restaurant ανοιχτού στο κοινό, του «T Square». Σεφ ανέλαβε ο Γιάννης Σολάκης γνωστός μας κυρίως από το Cash και παλιότερα το Big Deals.
Νομίζω η πρώτη ιδιαιτερότητα του T Square είναι ότι πρέπει να είναι το μοναδικό «καλό» εστιατόριο που διαφημίστηκε ποτέ στην τηλεόραση! Η άλλη ιδιαιτερότητα είναι αυτή η αίσθηση early ‘00s που βγάζει… και η οποία για να είμαστε ειλικρινείς χαρακτηρίζει λιγάκι τα νότια προάστια γενικώς, ενώ επιπλέον είναι και αναμενόμενη δεδομένης της αναπόφευκτης λάμψης ενός golf-club. Από την άλλη μεριά, μπορεί κανείς να κάνει πλάκα –κι εγώ δεν απέφυγα τον πειρασμό- όμως το T Square είναι ένα όμορφο μαγαζί, έχει κουζίνα γευστική και καλοεκτελεσμένη και οι τιμές του είναι πολύ πιο συγκρατημένες από ότι θα περίμενε κανείς δεδομένων όλων των παραπάνω. Αν θα έπρεπε να εντοπίσω ένα πρόβλημα αυτό θα ήταν το σέρβις. Μην με παρεξηγείτε όλοι είναι ευγενέστατοι και εξυπηρετικότατοι και η ροή ομαλή και γρήγορη. Όμως δεν πείθουν ως «πλήρωμα» εστιατορίου, η προσέγγισή τους είναι εντελώς κλαμπίστικη και δημοσιοσχεσίτικη.
Επισκέφθηκα το T Square βράδυ, υποψιάζομαι όμως ότι με το φως της ημέρας θα είναι ακόμη ομορφότερο. Από την άλλη το μεσημέρι το μενού είναι –λογικά- πιο απλό και καθημερινό. Ο βραδινός κατάλογος αποπνέει μια οικειότητα για όσους γνωρίζουν την κουζίνα του Γιάννη Σολάκη. Πιάτα όπως οι γαρίδες με βινεγκρέτ τζίντζερ και ασιατική σαλάτα, το φουαγκρά με πουρέ κάστνου και μαρμελάδα σύκο ή το ζεστό καρπάτσιο μοσχαριού με κρέμα τρούφας είναι άψογα και ουσιαστικά. Σε άλλες περιπτώσεις όπως στον –εξαιρετικό και βελούδινο- μισοκαπνισμένο σολομό με yuzu sauce και αβγό ποσέ υπάρχουν κάποια στοιχεία υπερβολής: ο συνδυασμός σολομού-yuzu είναι υπέροχος, ο συνδυασμός σολομού-αβγού ποσέ δόκιμος, όμως και τα τρία μαζί απλά δεν κάθονται καλά. Αντίθετα, ο σολομός στα κύρια πιάτα έρχεται ψημένος στην εντέλεια με θαλασσινά κι ένα ριζότο κόλιανδρου-λάιμ και τσίλι που του ταιριάζει άψογα. Δοκίμασα ακόμη ένα ριζότο με παντζάρι, τζίντζερ και κατσικίσιο τυρί. Καλό ήταν όμως τα κομμάτια του παντζαριού χαλάνε την συνολική υφή του και οι χοντρά κομμένες πίκλες του τζίντζερ καταδυναστεύουν το σύνολο. Το κυριότερο όμως είναι ότι του λείπει αυτό το γευστικό βάθος και η ένταση που με είχε κερδίσει σε ένα άλλο ριζότο-παντζάρι που είχα δοκιμάσει πριν μερικούς μήνες. Πολύ καλό –και το μόνο πραγματικά ακριβό πιάτο- ήταν το Tomahawk steak (μια νέα «μόδα», ένα rib-steak που σερβίρεται μαζί με ολόκληρο το κόκκαλο του που έρχεται καθαρισμένο ... ας πούμε σαν γαλλικό παϊδάκι).
Τέλος, να σας πω ότι τα επιδόρπια είναι υπέροχα! Ανάλαφρα, μοντέρνα, όλο γεύση και άρωμα. Μην χάσετε το cheese-cake και την σύνθεση από ανανά και καρύδα! Η λίστα των κρασιών είναι μάλλον σύντομη, έχει ωστόσο ορισμένες ενδιαφέρουσες επιλογές. Συνολικά το T Square είναι ήδη, από τις πρώτες μέρες του, σε πολύ καλό επίπεδο και στα €45 περίπου το άτομο με ένα μπουκάλι κρασί μέσης κατηγορίας προσφέρει και μια πολύ καλή σχέση ποιότητας και τιμής.