Δεν θα μπω στη διαδικασία να περιγράψω τη Γενεύη, μέρος το οποίο κατά τη γνώμη μου είναι από τα πιο ρομαντικά στην Ευρώπη. Ατενίζοντας από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου μας τη λίμνη της Γενεύης, γύρω από την οποία είναι χτισμένα πανέμορφα σπίτια και κτίρια, και προσπαθώντας να δω μέσα από τον περίφημο πίδακα, αναλογίστηκα πόσο δίκιο είχε ο στενός φίλος Γιάννης Φλ., όταν επαναλαμβάνε πριν από μερικά χρόνια, χωρίς να του δίνω τότε σημασία, ότι ένα διάλειμμα μετά το καλοκαίρι με τα παιδιά, ιδίως κατά τον Σεπτέμβριο μήνα είναι πάντοτε ευεργετικό! Στα δύο βράδια που βρεθήκαμε στη Γενεύη, και ενώ είχαμε οργώσει κυριολεκτικά το κέντρο και την παλιά πόλη, είχαμε την ευκαιρία να δειπνήσουμε σε δύο εξαιρετικά εστιατόρια: στο Chat botte (κοινώς στον παπουτσωμένο γάτο) και το Chateauvieux. Πριν περιγράψω την εμπειρία μας σε αυτά τα δύο εστιατόρια, και κυρίως στο δεύτερο, αξίζει να αναφερθώ και σε 2-3 ακόμη επιλογές που θα βρείτε μέσα στο κέντρο της πόλης και είναι εξαιρετικά ευχάριστες: το Les Armures, το Beef και φυσικά το παραδοσιακό Cafe du Centre.
Αναφορικά με το Les Armures, πρόκειται για ένα εστιατόριο παλαιάς κοπής στο οποίο θα βρει κανείς μια πολύβουη αίθουσα, ζεστή, με ξύλινες βαριές επενδύσεις, παραδοσιακά τραπέζια, πανοπλίες, και τοπική ελβετική κουζίνα. Ξεχωρίζει το κορυφαίο κατά τη γνώμη μου pot-au-feu που μπορεί να φάει κανείς στην περιοχή του καντονιού της Γενεύης.
Το Beef, όπως φυσικά μαρτυρά το όνομα του, είναι steak house από τα καλύτερα του είδους στην Ευρώπη, αλλά με ελβετικές τιμές... Ξεχωρίζουν ορισμένα κρέατα που έρχονται από το γειτονικό χασάπικο (la grande boucherie du Molard), το οποίο σε τρία χρόνια θα κλείσει 100 χρόνια ζωής στο κέντρο της Γενεύης και προμηθεύει με ράτσα simmetal το εν λόγω εστιατόριο.
Τέλος, το Cafe du Centre είναι ένας ζωντανός θρύλος στο κέντρο της Γενεύης στο οποίο μπορεί κανείς άφοβα να διαλέξει από 6-7 διαφορετικά είδη στρειδιών και σπεσιαλιτέ ψαρικών.
Ξαναγυρίζοντας στα δύο γαστρονομικά εστιατόρια, στα οποία είχα την τύχη να δειπνήσω θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία.
Στον παπουτσωμένο γάτο, πρώτα. Είναι εστιατόριο με ένα αστέρι Michelin και 18 βαθμούς στο Gault Milliau που στεγάζεται μέσα στο ξενοδοχείο Beau Rivage. Μαγειρεύει ο Dominique Gauthier και η κουζίνα του απηχεί ευρωπαϊκό στυλ με υλικά από μικρές βιολογικές φάρμες και σύνθετες παρουσιάσεις. Ορισμένα πιάτα είναι πραγματικοί πίνακες ζωγραφικής. Ξεχωρίσαμε τον αστακό Βρεττάνης που ήταν άρτια μαγειρεμένος μέσα σε ζωμό κολοκύθας και άγριων χόρτων. Τα χτένια από τη Νορμανδία με σφαιροποίησεις λεμονιού και ψημένα σε ανθό αλατιού ήταν μια γευστική αποκάλυψη.
Αυτό όμως που θα μου μείνει αξέχαστο ήταν το κύριο πιάτο, μία μπεκάτσα από την Ιρλανδία. Το φιλέταρισμα της κορυφαίο, η sauce κρασιού που τη συνόδευε μυθιστορηματική και για τους πολύ τολμηρούς καρνιβόρους, όπως εγώ, το μυαλό της μπεκάτσας σερβιρισμένο μέσα στο ράμφος. Τα συνοδευτικά λαχανάκια Βρυξελλών και Μιλάνου, έδωσαν χρώμα σε ένα αριστουργηματικό πιάτο. Ο χώρος ευχάριστος, με τραπέζια σε ικανοποιητική απόσταση το ένα από το άλλο και ένα πολύ επιμελημένο σέρβις. Οι τιμές ικανοποιητικές για μονάστερο εστιατόριο στη Γενεύη.
Έρχομαι τώρα για να κλείσω στη δεύτερη βραδιά, λίγο έξω από το κέντρο της Γενεύης στο περίχωρο του Satigny εκεί όπου βρίσκεται το κτήμα Chateauvieux. Δεσπόζει ένα αρχοντικό σπίτι στην είσοδο ενός πολύ μεγάλου αμπελώνα. Έχει διαμορφωθεί σε εστιατόριο και ξενοδοχείο. Το εστιατόριο, με δύο αστέρια Michelin, έχει αρχιτεκτονικά ανακατασκευαστεί πρόσφατα σε μοντέρνους ρυθμούς με εξαιρετικά άνετα τραπέζια, μεγάλες αποστάσεις μεταξύ τους και πραγματικά πανέμορφο διακριτικό φωτισμό σε όλους τους ογκώδεις τοίχους του κτι ρίου. Εκεί διαπρέπει ο διάστερος σεφ Philippe Chevrier, στην επιμέλεια του οποίου ανήκει και το Beef που προανέφερα. Πολλά μενού γαστρονομικής φύσεως για όλες τις ορέξεις και τα βαλάντια, αλλά και à la carte. Επέλεξα να δοκιμάσω το φουαγκρά το οποίο ήρθε άριστα τηγανισμένο με ένα καταπληκτικό chatney από μάνγκο και ξύδι από φρούτα του πάθους. Το ταρτάρ από καραβίδες από το λιμάνι του Loctudy, νοτίως της Βρέστης, ήταν απλά μια ξεχωριστή εμπειρία. Συνοδευόταν από χαβιάρι και από ζελέ ισπανικού χοίρου. Η σπεσιαλιτέ όμως του συγκεκριμένου εστιατορίου είναι τα κύρια πιάτα, για δύο άτομα, κυρίως κρεάτων. Πρόκειται για επιλογές είτε μοσχαριού είτε χοιρινού είτε πουλερικών τα οποία αφού μαγειρευτούν τελειώνουν σε διάφορες σούβλες και σε εκδοχές που είναι κυριολεκτικά χάρμα οφθαλμών και ουρανίσκων. Δοκιμάστε τα πουλερικά της Braisse, τα οποία έρχονται με κορυφαίο καραμέλωμα της πέτσας και τοστ απο μανιτάρια, ενώ το γνωστό κότσι, από μοσχάρι simmental, έρχεται μαζί με τη σούβλα αφού έχει έχει περάσει μισή μέρα στον ξυλόφουρνο.
Θα ήταν τεράστια παράλειψη να μην αναφερθώ στο τρέιλερ των τυριών. Διόροφο τρέιλερ με πάνω από 100 επιλογές είχα να δω από την επίσκεψη στο hotel de Paris στο Μονακό. Τι να πρωτοδιαλέξει κάνεις; Γεύσεις από την Ελβετία, τη Γαλλία, την Ιταλία παρελαύνουν η μία δίπλα στην άλλη και πραγματικά αν γνώριζα ότι υπήρχε τέτοιο όργιο τυριών ίσως δεν θα είχα πάρει κανένα προηγούμενο πιάτο. Η λίστα κρασιών έχει ετικέτες από όλο τον παλαιό και νέο κόσμο. Οι τιμές για τα ελβετικά πάντα δεδομένα αρκετά προσεγγίσιμες και το κυριότερο εκδόσεις κρασιών και σε 375ml, αφού η Μαρίλυ μου πίνει πάντα και παντού sauvignon blanc..., ενώ εγώ προεχόντως κόκκινα.
Υπολογίστε ότι για να πάτε και να γυρίσετε από το Chateauvieux θα χρειαστείτε ταξί καθώς η απόσταση είναι 20 λεπτά από το κέντρο, θυσία στην οποία πρέπει να υποβληθείτε για να απολαύσετε την εμπειρία σε αυτό το ξεχωριστό εστιατόριο. Η ποιότητα, όμως, ενός εστιατορίου φαίνεται εκτός των άλλων και από την παρουσία του σεφ. Έχοντας τελειώσει το μαγείρεμα, περίμενε στην έξοδο έναν έναν τους επισκέπτες, σαν καλός οικοδεσπότης, να τους μιλήσει προσωπικά και να βεβαιωθεί ότι όλα ήταν όπως τα περίμεναν...