Ελβετία-Οινικός χρονογράφος

03 Μαΐου 2017
Σίμος Γεωργόπουλος
Ο Σίμος Γεωργόπουλος βάζει στο ποτήρι τους καρπούς ενός πανέμορφου αμπελώνα, αποκαλύπτει τη σχέση τους με το Πρεκνιάρικο και αφουγκράζεται το τικ τακ του Ελβετικού κρασιού.

Λευκός Σταυρός σε κόκκινο φόντο η γευσιγνωσία που οργάνωσε και παρουσίασε στα πλαίσια του Expert Course της Geniusin Gastronomy ο Νικόλας Σίσκος. Γνωστός από την θητεία του στα Ratka, Sani και Oak ο Νικόλας διαμένει πλέον μόνιμα στην Ελβετία, οπότε σίγουρα ήταν ο καταλληλότερος να μιλήσει για τον γεμάτο ιδιαιτερότητες αμπελώνα της κεντροευρωπαϊκής χώρας.

Έναν αμπελώνα που παρόλο το γεγονός ότι βρίσκεται σε έναν τόπο ταυτισμένο με το κρύο και το χιόνι έχει πολλές φορές προβλήματα οξύτητας, με την περιοχή του Valais–μια από τις υψηλότερες της Ευρώπης αφού τα αμπέλια είναι φυτεμένα ακόμα και στα 1100 μέτρα-να χρειάζεται σχεδόν κάθε χρονιά άρδευση!

Η πλέον γνωστή ποικιλία της Ελβετίας είναι το Chasselas, ένα σταφύλι με ανθώδη αρώματα, χαμηλή οξύτητα και  στρόγγυλο χαρακτήρα, που η εξέταση του DNA τη θέλει να είναι ο πρόγονος του δικού μας Πρεκνιάρικου! Η περιοχή του Vaud κοντά στη λίμνη της Γενεύης δίνει τα κορυφαία κρασιά, με τα Domaine La Capitaine, Grand Cru Vinzel 2014 (6/10) και το Medinette Grand Cru Dezaley 2013 (7,5/10) του Louis Bovard να προσφέρουν αυξητικά ποιοτικότερες εκφράσεις της ποικιλίας.


Ανάλογο προφίλ διαθέτει και η ποικιλία Petit Arvine, η οποία μπορεί να μην έχει τη φήμη του Chasselas αλλά πείθει ακόμα περισσότερο με το δυναμικό της. Άξιος εκφραστής της το Grain Arvine 2014 (8/10) της Chappaz που μπουστάρει με πιπεράτο τελείωμα και ζωντανή οξύτητα το ala Pinot Gris γλυκό flavor  όπου κυριαρχούν ο ανανάς, το λιλά και το γιασεμί. Από την άλλη ο Phillipe Darioli –και αυτός από την περιοχή του Valais- προσφέρει μια ασύλληπτη βοτρυτισμένη εκδοχή, το Grain Noble Confiden Ciel 2011 (9,5/10). Με ένταση και συμπύκνωση Ice wine, οξύτητα Chenin Blanc και τροπική καταιγίδα στο flavor, το κρασί αυτό είναι από τα καλύτερα γλυκά που έχω ποτέ δοκιμάσει!

Πριν αρχίσει ο χορός των ερυθρών, ο Jean Louis Germanier διαφημίζει τις αρετές του ιδιαίτερου σταφυλιού Amigne με ένα ημίγλυκο κρασί-ποίημα. Το Amigne de Vetroz 2015 (8,5/10) φέρνει κομπόστα αχλάδι και γιασεμί στα ποτήρια ενώ παραδίδει μαθήματα γευστικής ισορροπίας και δυναμικού παλαίωσης (+10 χρόνια).


Απρόσμενο όμως και το ενδιαφέρον των ερυθρών σταφυλιών στα οποία πρωταγωνιστούν το Pinot Noir και το Gamay. Η ροζέ εκδοχή του πρώτου εκπροσωπήθηκε από το Coelde Perdrix 2013 (8/10) του Domaine de Montmollin που συνδύασε εξελιγμένη μύτη ποτ πουρί με αναπάντεχη γευστική φρεσκάδα και οξύτητα. Από την άλλη ο συνδυασμός των δύο έδωσε ένα ελαφρύ, πολύ μαλακό και μπαχαρένιο Dole des Monts 2014 (7/10) του Robert Gilliard, που μπορεί να σερβιριστεί ακόμα και στους 10° Cόντας ένα τέλειο καλοκαιρινό ερυθρό.

Οι πιο ανήσυχοι πάντως θα αναζητήσουν πιο ιδιαίτερα σταφύλια όπως το βασισμένο στο Gamay υβρίδιο Gamaret. Το La Clemence 2012 (7/10) από την Γενεύη χαρίζει  πιπέρια και κεράσια στη μύτη μαζί με ζουμερό φρούτο και μαλακές τανίνες, ενώ το Domaine des Curriades, Cote de Lully 1er Cru 2014 (7,5/10) βάζει επιπλέον δομή. Ακόμα πιο ενδιαφέρον  ήταν το Humagne Rouge 2014 (8/10) του Flaction, ένα γεμάτο βιολέτες κρασί από την ομώνυμη,  προερχόμενη από την Ιταλική Aosta ποικιλία.

Πάντως και οι  οπαδοί των διεθνών ποικιλιών δεν θα μείνουν παραπονεμένοι, ιδιαίτερα όταν παραγωγοί σαν τον Didier Joris παράγουν τόσο εκπληκτικά Syrah. Το Chamosite 2014 (8,5) από τη ζώνη του Valais μπορεί να μετρά μόνο 12,5 βαθμούς όμως είναι γεμάτο με γευστική δύναμη, άγουρο φρούτο, στιβαρές τανίνες και υπέρπυκνη μύτη μαύρων μαρμελάδων. Ακόμα πιο ξακουστό είναι το Merlotτης χώρας και ιδιαίτερα αυτό από το Ticino που βρίσκεται στα σύνορα με την Ιταλία. Το Ligornetto 2012 του Zanini Sulmoni (8,5) είναι ένας εντυπωσιακός πρεσβευτής του, γεμάτος με εκφραστικό άρωμα δαμάσκηνου και βοτάνων, “Ελληνική” πληθωρικότητα και επίμονο flavor, ενώ το Bianco Rovere 2013 του Brivio (7,5/10) θα ξετρελάνει τους φανατικούς των περίεργων κρασιών αφού πρόκειται για μια Blanc de Noir εκδοχή της ποικιλίας με αυστηρό στόμα και τανίνες στο τελείωμα.

Η πανάκριβη καλλιέργεια των επικλινών αμπελώνων, οι μικρές ποσότητες και η άσβεστη δίψα των τοπικιστών Ελβετών δεν ευνοεί καθόλου την σχέση ποιότητος τιμής των (έτσι και αλλιώς) δυσεύρετων εκτός χώρας κρασιών. Όμως η Ελβετία προσφέρει ενδιαφέρουσες ποικιλίες και ιδιαίτερα φιλικές προς το φαγητό προτάσεις που θα ιντριγκάρουν τους ανήσυχους οινόφιλους που οι επιλογές τους δεν εξαντλούνται στα χιλιοειπωμένα και τα χιλιοπιωμένα!