Και αυτό δεν αφορά μόνο το κομμάτι της παρουσίασης αλλά και της ουσίας, αφού εκεί βρέθηκαν σπουδαίοι Έλληνες και ξένοι παραγωγοί που απαρτίζουν τη συλλογή των Cellier.
Μάλιστα με ονόματα σαν τον Torres, τον Antinori (η φωτό παρουσίασης του άρθρου είναι από το εντυπωσιακό κελάρι του) και τον Mondavi να παρουσιάζουν το μεγαλύτερο μέρος της γκάμας τους, η απόφαση για ανάλωση της ημέρας στα εισαγόμενα κρασιά ήταν μονόδρομος.
Απολογίες συνεπώς προς τους Έλληνες παραγωγούς –τα κρασιά των οποίων θα έχω πολλές ευκαιρίες να δοκιμάσω μέσα στην χρονιά- και παράθεση ευθύς αμέσως των ετικετών που τράβηξαν την προσοχή μου και έκαναν το μελάνι μου να στερέψει!
Αφρώδη κρασιά.
Αyala, Champagne Brut Nature NV: Σπονδή στους εραστές του απόλυτου ξηρού αυτή η σπάνια, χωρίς προσθήκη dosage Σαμπάνια. Μια λεμονάτη βόμβα ζυμών και φρυγανιάς, με ελαφρύ σώμα, bone dry αίσθηση και εντυπωσιακό μάκρος. ( * * * * )
Λευκά κρασιά.
Boisset, StAubin 1erCrusurGamay 2016: Αν και το StAubinδεν διαθέτει το pedigreeγειτονικών χωριών, είναι ικανό για μεγαλεία. Αυτή η απόδειξη διαθέτει φουντουκένια πληθωρικότητα, καπνιστά χάδια και ντυμένη σε λεβάντες φινέτσα. +10 χρόνια ( * * * * )
Hugel, Riesling Estate 2013: Το δυναμικό για 10χρονη παλαίωση δεν αφαιρεί στάλα από την ευχαρίστηση που προσφέρει αυτό το σπουδαίο Riesling. Ντελικάτο αλλά επίμονο, φέρνει πετρόλ, λουλούδια, ροδάκινο και λίγο βοτρύτη στο ποτήρι. ( * * * * )
Antinori, Cervaro della Sala 2016: Και πάλι σε υψηλό επίπεδο το γνωστότερο Ιταλικό Chardonnay. Ο συνήθης όγκος και το πλούσιο σώμα του κρασιού από την Umbria αρτύζεται από φοβερές εντάσεις και αγριάδα που αποζητούν κάβα για μια 10ετία ( * * * * )
Torres, Cordillera Chardonnay 2015: Σοφό βαρέλι, άφθονη οξύτητα και νεανική μύτη λευκού σπαραγγιού, βανίλιας και λεμονιού συνθέτουν μια υπέροχη πρόταση από την Χιλή. Αν και 15άρι, είναι ένα βρέφος που καλύτερα να ανοιχτεί το 2022. ( * * * ½ )
Jean Moreau, Chablis 2016: Η εσοδεία του ΄16 έδωσε το καλύτερο απλό Chablis που έχω δοκιμάσει από τον Moreau: εκρηκτικό στα λεμονάτα και ορυκτά αρώματα, αρκετά μακρύ στο μέσου βάρους στόμα και γεμάτο με τροπικό flavor. Γιάμ… ( * * * ½ )
Coopers Creek, Sauvignon Blanc 2017: Πάντα εκφραστικό και αξιόπιστο αυτό το πολυαγαπημένο Νεοζηλανδέζικο Sauvignon. Παρόλο το σκέρτσο του όμως διαθέτει κατάξηρο και στυφούτσικο στόμα που θέλει μια 4ετία στη φιάλη. ( * * * ½ )
Bouchard, Bourgogne La Vignee 2016: Μια πολύ αξιόλογη βασική Βουργουνδία, που φέρνει ντροπαλά άγουρο αχλάδι στη μύτη. Όμως ρεφάρει με δύναμη στο στόμα, ελαφριά δρύινη πολυπλοκότητα και μια τζούρα τανίνες. ( * * * )
Marques de Caceres, Rueda Verdejo 2017: Από μια “καυτή” περιοχή και μια μοδάτη ποικιλία, ένα λευκό με μύτη τσουκνίδας, λευκών και κίτρινων φρούτων και μακριά, όξινη αγριάδα. Παρόλη την τιμή των μόλις 8,5€ απαιτεί 3 χρόνια στην κάβα. ( * * * )
Ροζέ κρασιά.
Chateau de Pibarnon, Bandol 2016: Ένα μεγάλο ροζέ από την ποικιλία Mourvedre. Το μπουκέτο αποξηραμένων λουλουδιών και ορυκτών μπορεί να είναι ντροπαλό, όμως το κρασί κορυφώνεταιi στο στόμα, διαθέτοντας απόλυτη ισορροπία και τρομακτικό μάκρος. ( * * * * ½ )
Bertrand, Chateau la Sauvageonne La Villa2016: Από 57 εκτάρια ΒΔ του Montpellier αυτό το blendερυθρών και λευκών ποικιλιών φέρνει στο ποτήρι ορυκτά και λουλούδια μαζί με μέτριο σώμα, τανινούλες και μια τζούρα βαρελιού. ( * * * ½ )
Antinori, Guado al Tasso Scalabrone Rose 2017: Ένα αυστηρό blend Cabernet Sauvignon, Merlot και Syrah που προτάσσει το (ντροπαλό) άγουρο κόκκινο φρούτο, την όξινη αγριάδα και την τανική επίγευση. Θα ηρεμήσει το 2020… ( * * * ½ )
Feudidi San Gregorio, Ros’ aura 2016: To Aglianico εδώ αποδεικνύει και την ροζέ στόφα του. Κρεμώδες και πιπεράτο, διαθέτει εκρηκτικό flavorαρμπαρόριζας και πιο ανάλαφρη αίσθηση από αυτήν που προϊδεάζει το χρώμα του ( * * * )
Ερυθρά κρασιά.
Feudidi San Gregorio, Federico Graziani Etna 2016: Το δικό μου “ερυθρό της έκθεσης συνδυάζει εκφραστικότητα ορυκτών και αποξηραμένων φρούτων, απίστευτο μάκρος και υπέροχες για Etnaτανίνες. Ένα σπουδαίο Nerello Mascalese! ( * * * * )
Bouchard, Beaune de Chateau 1er Cru 2016: Κλειστό ακόμα το εμβληματικό blend 1er Cru αμπελώνων, αλλά με κλασσάτη βιολέτα και ορυκτά πλάι στα κόκκινα φρούτα. Ελαφρύ και επιθετικό, με φοβερό μάκρος και φρούτο. +10 χρόνια ( * * * * )
Antinori, Pinot Nero 2015: Μια σπουδαία χρονιά που συναρπάζει με το εκρηκτικό μπουκέτο, το ατελείωτο μάκρος και την τέλεια ωριμότητα. Τα 53€ είναι πολλά, όμως μια ισάξια Βουργουνδία θα κόστιζε τα διπλά! ( * * * * )
Torres, Manso de Velasco 2012: To διαμάντι των αυτόριζων υπεραιωνόβιων κλιμάτων Cabernet Sauvignon είναι και πάλι εντυπωσιακό. Κλασική μύτη κασσίς και πιπεριάς, ισχυρότατη δομή και παντοδύναμες τανίνες. +10 χρόνια. ( * * * * )
Clos de los Siete 2014: Πυκνή αλλά διόλου …νοτιοαμερικάνικη αυτή η χρονιά του blendπου φέρει την υπογραφή του πολύ Michel Rolland. Μελάνι και μαύρα φρούτα συνδυάζονται με αυστηρότητα, τέλειες τανίνες και πιπεράτο τελείωμα. ( * * * ½ )
Torres, Cordillera Carignan 2014: Ένα άγριο κρασί που βασίζεται σε Carignan από 55χρονα αμπέλια. Το τυπικό κασσίς της Χιλής κυριαρχεί αρωματικά, όμως το στόμα διαθέτει αγριάδα μπόξερ που πατά πάνω σε άφθονες τανίνες. Από το 2025. ( * * * ½ )
Feudi di San Gregorio, Lacryma Cristi del Vesuvio 2016: Ζουμερό και ολοζώντανο αυτό το blendαπό την Campania, γεμάτο με κορόμηλα και λουλούδια στο flavor. Μόνη λαβή για γκρίνια η υψηλή (για ένα κατά βάση απλό κρασί) τιμή. ( * * * )
Antinori, Santa Cristina 2016: Η …βάση του Antinori ξεπερνά κατά πολύ την βάση με ευχάριστη ισορροπία που πατά σε καλή οξύτητα, νόστιμες τανινούλες και δαμασκηνάτο φρούτο. Στα συν και η εξαιρετική τιμή των 9,80€ ( * * * )
Γλυκά κρασιά.
Hugel, Riesling Selection de Grains Noble 2009: O Hugel αποδεικνύει γιατί είναι ίσως ο κορυφαίος Αλσατός στα γλυκά κρασιά, προσφέροντας ένα SGN απίστευτα συμπυκνωμένο, αβυσσαλέα πολύπλοκο και ατελείωτα απολαυστικό. ( * * * * * )
Hugel, Gewurztraminer Selection de Grains Noble 2010: Σε σχέση με το SGN Riesling, ο πλουμισμένος με μέλι και λίτσι εξωτισμός και η εκρηκτικότητα στο flavorανεβαίνουν, η ντελικατέτσα πέφτει και η τελειότητα παραμένει αναλλοίωτη! ( * * * * * )
Hugel, Riesling Vendanges Tardives 2010: O “καθυστερημένος τρύγος” του Hugel μόνο στα χαρτιά είναι τέτοιος, αφού η αίσθηση του βοτρύτη, τα ζαχάρωμα του λεμονιού και η εκπληκτική επίγευση κάνει πολλά SGN να ντρέπονται. ( * * * * ½ )
Κτήμα Μοντοφώλι, Κτήμα Μοντοφώλι 2009: Σπάνια η ευκαιρία να δοκιμάσω ένα από τα αγαπημένα μου λιαστά, οπότε έκανα μια γλυκιά παρασπονδία. Γλυκιά αλλά και ισορροπημένη, μακριά, και γεμάτη ξερά σύκα, χουρμάδες και κυδώνια. ( * * * * )