Τα Μεγάλα Κόκκινα Κρασιά, η έκθεση που συνδιοργανώνει το FNLGuide και η Vinetum, έφερε και φέτος πλάι- πλάι σπουδαίους ερυθρούς εκπροσώπους του Ελληνικού και του διεθνούς αμπελώνα.
Οι τρέχουσες κυκλοφορίες των κορυφαίων εγχώριων κρασιών, κάποιες σπάνιες παλαιές χρονιές αλλά και κρασιά- μύθοι από όλο τον κόσμο έβαψαν τα ποτήρια των σοβαρών οινόφιλων που και φέτος έδωσαν δυναμικό παρόν αδειάζοντας τις περισσότερες από τις φιάλες!
Συνεπής στον πλαίσιο που έθεσε τις προηγούμενες χρονιές, η έκθεση απαιτούσε την “πληρωμή” με κουπόνια προκειμένου κάποιος να δοκιμάσει τα μισά περίπου κρασιά της έκθεσης, γεγονός που τους προσέδωσε την προσοχή και τον σεβασμό που τους αξίζει, αλλά και που έκανε κάθε οινόφιλο να μελετήσει και να μετρήσει τις επιλογές του.
Το σεμινάριο που παρουσίασα κατά την διάρκεια της έκθεσης δεν με άφησε να βουτήξω απερίσπαστος στην θάλασσα των ποιοτικών τανινών, ωστόσο πρόλαβα να δοκιμάσω κάποιες ηδονιστικές ετικέτες και να ρουφήξω το πάθος σπουδαίων οινοπαραγωγών.
Η Λημνιώνα του Χρήστου Ζαφειράκη μπορεί να ήταν ένα από τα ταπεινότερα (τουλάχιστον τιμολογιακά) κρασιά της έκθεσης, ωστόσο δείχνει στο Ελληνικό κρασί έναν δρόμο που ακολουθούν πολλά από τα μεγάλα κρασιά του εξωτερικού. Το 2015 (8,5/10) και το εκπληκτικό 2012 (9/10) με την φρεσκάδα του φρούτου, την απουσία έντονου βαρελιού και τον αέρινο χαρακτήρα τους είχαν πολλά κοινά στοιχεία με δύο εκπληκτικά κρασιά του Ροδανού που βρέθηκαν στο ποτήρι μου κατά τη διάρκεια του σεμιναρίου μου.
Το προερχόμενο από ένα αμπελοτόπι μόλις 12 στρεμμάτων με 90χρονα κλίματα Gigondas Hominis Vides 2012 (9,5/10) από το περίφημο Chateau St Cosme έκοβε την ανάσα με την αριστοκρατικότητα και την συμπύκνωση με την οποία χάριζε τα αρώματα βατόμουρου, θυμαριού και μαύρου πιπεριού αλλά και την τρομακτική διάρκεια στο στόμα την οποία αποθέωναν οι τέλειες τανίνες.
Η απίστευτη πιπεράδα ενός εκ των κορυφαίων εκπροσώπων του νότιου Ροδανού μπορεί να μην ξαφνιάζει μιας και αυτό προέρχεται από Grenache, όμως ο …μύλος του πιπεριού δούλευε υπερωρίες και στην περίπτωση του απίστευτα κομψού Cote Rotie Cuvee Classique Amphodium 2014 (9,5/10) από τον Rene Rostaing. Ένα μεγάλο Syrah από την άλλη άκρη του Ροδανού που το μόνο που έκανε σε σχέση με το Gigondas ήταν να αντικαταστήσει τα βότανα της μύτης με λουλούδια και βερίκοκο!
Το σχόλιο “Barolo;”του πολύπειρου Γιώργου Φλούδα όταν δοκίμασε την Φιλυριά 2001 (9/10) μου επιβεβαίωσε ότι η εμμονή μου στο μεγαλείο αυτής της Γουμένισσας της Μπουτάρη Οινοποιητική δεν είναι αδικαιολόγητη. Το κορυφαίο κατά τη γνώμη μου κρασί με βάση το Ξινόμαυρο αποδεικνύεται μετά από 16 χρόνια ολοζώντανο, με εκρηκτική μύτη σοκολάτας, ντομάτας και λουλουδιών, γλυκόπιοτο χαρακτήρα και ένα επίμονο flavor που υπόσχεται άλλα 5 χρόνια ηδονής.
Μιας και το Barolo έπεσε στο τραπέζι, ποιος θα μπορούσε να το εκφράσει με ποιο μεγαλειώδη τρόπο από τον μεγάλο Aldo Conterno και το Barolo Cicala 2013 (9,5/10); Με μια μύτη ξινών κόκκινων φρούτων και χαμομηλιού που δεν ξεχνάς ποτέ στην ζωή σου, ελαφρύ σώμα και βασισμένη σε τόνους οξύτητας και τανινών επιθετικότητα (που ντύνεται ωστόσο από την γλύκα της τέλειας ωριμότητας) απλά απαιτεί μια 20ετία στη φιάλη…
Η αλλαγή της ποικιλιακής σύνθεσης του Κάβα Αμέθυστος σε Cabernet Franc έχει προσδώσει στην ναυαρχίδα του Κτήματος Κώστα Λαζαρίδη πολυπλοκότητα και φινέτσα σε σχέση με παλαιότερα. Τόσο το 2011 (8,5/10) όσο και το 2014 (9/10) –αν και ιδιαίτερα νεαρά- το αποδεικνύουν περίτρανα μιας και συμπληρώνουν τα αρώματα γραφίτη, βοτάνων και ώριμων κόκκινων φρούτων με υπέροχη οξύτητα, ισχυρές πλην καλοδουλεμένες τανίνες και αξιοσημείωτο μάκρος.
Πάντως είμαι σίγουρος ότι οι φανατικοί της ποικιλίας δεν προσπέρασαν τον έτερο μαγικό εκπρόσωπο της χώρας. Το Κτήμα Χατζημιχάλη Οπούς Ιβ΄ Cabernet Franc 2004 (8,5/10) διαθέτει μοναδική βοτανικότητα, ξεμυαλιστικό flavor πράσινης πιπεριάς και τέλεια παλαιωμένες τανίνες.
Το blend Μαυροδάφνης και Μαύρου Καλαβρυτινού από το ομορφότερο ίσως αμπελοτόπι της χώρας είναι άλλη μια περίπτωση που δεν έχει τύχει της αναγνώρισης που του αξίζει. Όμως το Κτήμα Μέγα Σπηλαίου 2007 (9/10) είναι μια σπουδαία δημιουργία που ξεχειλίζει από μελάνια, λουλούδια και ώριμα φρούτα, ενώ παράλληλα διαθέτει εκπληκτικές τανίνες, έντονο flavor και γλυκό τελείωμα.
Το Μαυροτράγανο αποδεικνύεται μια ποικιλία που επηρεάζεται από τις συνθήκες της εσοδείας ακόμα και αν είναι φυτεμένο στην κλιματολογικά σταθερή Σαντορίνη. Το Μαυροτράγανο 2007 (8,5/10) του Πάρη Σιγάλα εκφράζει μια τέλεια χρονιά με πυκνό άρωμα αποξηραμένων φρούτων, μαύρης σταφίδας αλλά και πινελιές πτητικής που θυμίζουν Vinsanto! Οι τανίνες είναι λιωμένες όμως η απίθανη οξύτητα κρατά το κρασί ζωντανό και μακρύ.
Οι οπαδοί των Bordeaux blend δεν θα έπρεπε να προσπεράσουν το Sassicaia 2014 (9,5/10) του Tenuta San Guido. Για μια ακόμα φορά αποφάσισα να απολαύσω αυτή την επίδειξη πανίσχυρης λεπτότητας από το Bolgheri και για άλλη μια φορά δεν μετάνιωσα καθόλου! Αυστηρό και αριστοκρατικό είναι εφοδιασμένο με ιδανικές δόσεις φρεσκάδας, πανίσχυρης οξύτητας και λεπτοϋφασμένων τανινών που υπόσχονται 30χρονη παλαίωση.
Τα τελευταία μου κουπόνια μου προσέφεραν την απόλυτη εμπειρία του Chateau Mouton Rothschild 2005 (10/10). Δεν νομίζω ότι κάποιος μπορεί να θελήσει κάτι περισσότερο από αυτό που προσφέρει το μυθικό 1er Cru Classeτου Pauillac. Μια αρωματική πανδαισία κέδρου, γραφίτη και ξύσματος μολυβιού και φρεσκοκομμένου γκαζόν που αγκαλιάζεται από τόνους μαύρων φρούτων, παντοδύναμες τανίνες και ατελείωτη επίγευση.