Αυτό βέβαια συμβαίνει με μια καλή φιάλη όχι όμως με μια σπουδαία: εδώ το αποτέλεσμα είναι ακριβώς το αντίθετο μιας και όταν βρεθείς μπροστά σε ένα πραγματικό έργο οινικής τέχνης συνήθως κλείνεσαι στον εαυτό σου και μελαγχολείς.
Ίσως η παραπάνω αντίδραση να αφορά την –έτσι και αλλιώς προβληματική- ψυχοσύνθεση του υπογράφοντος, όμως ένα μεγάλο κρασί η αλήθεια είναι ότι σου αποσπά όλες τις αισθήσεις ενώ η τελειότητα του σου φέρνει δάκρυα στα μάτια.
Όταν μάλιστα η στιγμή περιλαμβάνει όχι μία ή δύο αλλά 6 τέτοιες φιάλες, η συγκινησιακή φόρτιση χτυπά κόκκινο. Οικοδεσπότης αυτής της μοναδικής στιγμής ο πάντα γενναιόδωρος Παύλος Καρακώστας και τόπος του εγκλήματος το υπέροχο Wine Library του GB Corner στην Μεγάλη Βρεταννίας. Μια Μεγάλη Βρετανία που εκείνο το μεσημέρι ήταν ηλιόλουστη, θαρρείς για να συμβαδίζει με τον ήλιο που κοσμεί την ετικέτα του πλέον εμβληματικού super –Tuscan του Chianti, του περίφημου Tignanello.
Το κρασί που άλλαξε όλη την εικόνα της σπουδαίας οινικής περιοχής της Τοσκάνης, οδηγώντας με τον αντικομφορμισμό του σε μια από τις μεγαλύτερες σύγχρονες επαναστάσεις του παγκόσμιου κρασιού.
Πολλές οι “ανατροπές” με τον οποίο ο ύψιστος οίκος Antinori προίκισε αυτό το διαμάντι από τον ομώνυμο αμπελώνα των 1270 στρεμμάτων που βρίσκεται στην καρδία της ζώνης Chianti Classico. Ο αποκλεισμός λευκών ποικιλιών από το blend, η τοποθέτηση μιας διεθνούς ποικιλίας (Cabernet Sauvignon) δίπλα στο καμάρι της περιοχής Sangiovese και η ωρίμανση σε μικρά, νέα βαρέλια μπορεί σήμερα να φαντάζουν κοινότυπες πρακτικές, όμως στις αρχές του ΄70 οπότε και εφαρμόστηκαν ήταν για την περιοχή το οινικό ανάλογο της πτώσης του τείχους!
Η προτίμηση μου για το Tignanello σε σχέση με το ακόμα πιο πολυσυζητημένο, διακεκριμένο και ακριβό Solaia που προέρχεται από τον ίδιο αμπελώνα είναι σαφής. Όμως έγινε ακόμα πιο έντονη μετά από αυτή την μοναδική κάθετη δοκιμή- εμπειρία του βασισμένου στο Sangiovese κρασί, που από το ΄77 περιλαμβάνει και λίγο από το λατρευτό μου Cabernet Franc που ανεβάζει το ποσοστό των Μπορντολέζικων ποικιλιών γύρω στο 20%.
Η περίσταση δεν περιελάμβανε …ζέσταμα, αφού το 2015 ( 9,5/10) “με το καλημέρα” βαρούσε ανελέητα με ομοβροντίες ώριμου βύσσινου και γραφίτη. Και εκεί που έλεγες ότι η αρχική γλύκα στο στόμα θα σημάνει την ανακωχή, η εξαιρετική οξύτητα και οι ισχυρότατες πλην τέλειες ποιοτικά τανίνες συνέχισαν (και θα συνεχίζουν για καμιά 20 χρόνια) το φινετσάτο μακελειό.
Το προερχόμενο από κρύα χρονιά 2013 (10/10) ήταν ακόμα πιο πυκνό, εξωστρεφές και πολύπλοκο, συμπληρώνοντας με σταφίδα, λουλούδια και λίγη φυτικότητα το μπουκέτο του ΄15. Όμως απερίγραπτο ήταν και ως προς την γλυκόξινη φινέτσα του που κορυφωνόταν σε ένα ατελείωτο μάκρος και ένα άγριο flavor, σε ένα σύνολο που ικετεύει για 10χρονη κατάκλιση.
Φαντάζομαι ότι το 2010 (9,5/10) θα έχει αποσπάσει υψηλότατες βαθμολογίες από πολύ πιο επιφανείς από εμέ συναδέλφους μου. Φοβερά πυκνό στα αρώματα, πίσσας και Creme de Mures, παντοδύναμο και σαρκώδες μαζί ως προς την δομή και με λίγη μέντα να προσδίδει μια νεοκοσμική νότα στο flavor, θα συνεχίζει να εντυπωσιάζει για 15-20 χρόνια.
Αν πάντως μπορούσα να πάρω μια φιάλη αυτή θα ήταν το 2007 (10/10) Φίνο και φρέσκο όσο το ΄13, ισχυρά δομημένο όσο το ΄10, μακρύ όσο η Route 66 και άγρια τρυφερό όσο ένα μωρό-τσιτάχ, αυτό το απλά τέλειο κρασί θα προκαλεί δάκρυα ευτυχίας τουλάχιστον έως το 2030.
Περιέργως το 2005 (9,5/10) ήταν το πλέον κλειστό κρασί της ημέρας, παρόλο που είχε λάβει όλα τα δέοντα οινοχοϊκά κανακέματα από τον πάντα ουσιαστικό Βαγγέλη Ψωφίδη. Βέβαια οι εκπτώσεις αφορούσαν μόνο την ένταση μιας και η συμπύκνωση του δαμάσκηνου και του αποξηραμένου εστραγκόν, η ισορροπία και η επίγευση την οποία boost- αραν ισχυρές τανίνες 10ετίας ήταν απλά απίστευτες.
Το 1998 (9/10) ήταν ο αδύναμος κρίκος της παρέας, μόνο και μόνο επειδή τα υπόλοιπα μέλη της είχαν απλά θέσει τον πήχη στον ουρανό! Έχοντας μόλις περάσει τα 20 χρόνια, το μπουκέτο προσέφερε νύξεις δέρματος και τομπάκο πλάι στο σύκο και τα ώριμα μούρα, ενώ η αρχική γλύκα έδινε την θέση του σε μια ελάχιστα στεγνή αίσθηση στο τελείωμα, που πάντως ήταν και εδώ αξιοθαύμαστα μακρύ.
Κάπου εκεί τελείωσε η καλύτερη κάθετη δοκιμή μου έχω παραβρεθεί στην ζωή μου. Δοκιμή στην οποία έχω παραμείνει περισσότερο σιωπηλός από ποτέ, σε επίπεδα μάλιστα που χρήζουν συγνώμης αφού αυτό θα μπορούσε να εκληφθεί και ως αντικοινωνικώς ανάγωγο. Από την άλλη δεν νομίζω ότι κανείς θα επιθυμούσε την φλυαρία μου μια μέρα κατά την οποία έλαμπε ολόλαμπρος ο ήλιος του συγκινητικού Tignanello…
Το Tignanello και τα υπόλοιπα κρασιά του οίκου Antinori θα βρείτε στα Cellier, 210 3610040, www.cellier.gr