Δηλώνω ευθύς αμέσως ότι αυτό το blend Αγιωργίτικου και Cabernet Sauvignon από το Μεγαλοβούνι -από το οποίο παίρνει και το όνομά του-ποτέ δεν ήταν του γούστου μου, όμως δεν θα μπορούσα να χάσω την ευκαιρία να δοκιμάσω 12 χρονιές του, ευκαιρία που προσέφερε η γενναιοδωρία της οικογένειας Ανθίδη. Έστω και αν ήμουνα ο μόνος μέσα στην αίθουσα που δεν συμμεριζόμουν τον ενθουσιασμό και την έκσταση των λοιπών παραβρισκόμενων!
Ίσως κανείς αναρωτηθεί για τους λόγους που το καμάρι του Γιώργου Σκούρα δεν με αγγίζει με τον τρόπο που το πράττουν για παράδειγμα οι Άκρες, το Grande Cuvee και το Σύνορο, αμφότερα κορυφαία κατά την γνώμη μου ερυθρά στην κατηγορία τους. Και αυτοί μπορεί να αναζητηθούν τόσο στην αρωματική συμπύκνωση όσο και την γευστική διάρκεια, αρετές που για μένα βαραίνουν σημαντικά και οι οποίες νοιώθω ότι ο Μέγας Οίνος δεν διαθέτει σε υψηλό βαθμό.
Μάλιστα αυτό είναι περίεργο γιατί τόσο οι στρεμματικές αποδόσεις (30hl/ha) όσο και η μέση ηλικία του αμπελώνα (40 χρόνια) δεν δικαιολογούν κάτι τέτοιο. Αυτή η αδυναμία πάντως με ωθεί στην προτίμηση των ζεστών χρονιών -που βοηθούν στην συμπύκνωση- αλλά και στην πρόταση για κατανάλωση εντός της δεκαετίας, μιας και πιστεύω ότι το κρασί δεν αντέχει σε μεγάλη παλαίωση.
Όμως αυτό δεν θα μειώσει καθόλου την απόλαυση της κατανάλωσης αφού η ευγένεια και η ισορροπία σε συνδυασμό με την ποιότητα των τανινών δημιουργούν συνθήκες που εγγυώνται ευχαρίστηση ακόμα και στη νιότη του. Στα συν των χαρισμάτων του βέβαια, πρέπει να προστεθεί και η συνέπεια του στυλ, ένα χαρακτηριστικό που συχνά παραβλέπεται όμως είναι απαραίτητο προκειμένου να μιλήσει κανείς για οινική καταξίωση.
Και την τελευταία ο Μέγας Οίνος την διαθέτει όσο λίγα κρασιά στην Ελλάδα, ανεξάρτητα από την προσωπική μου άποψη για αυτόν. Αν λοιπόν θέλετε μια ποιοτική σιγουριά και ισχυρές δόσεις κύρους από ένα κρασί ενώ την ίδια στιγμή η αρμονία είναι σημαντικότερη για σας από το μάκρος η εμβληματική αυτή ετικέτα θα προσφέρει …μέγα συγκίνηση!
2015: Όλες οι παραπάνω αρετές εμφανίζονται πειστικότατα στην πλέον πρόσφατη εσοδεία που μόλις κυκλοφόρησε. Βατόμουρο και garam masala στην μύτη σιγοντάρονται από υποδειγματική ισορροπία και υπέροχες τανίνες. Έως το 2028. ( * * * )
2007: Έντονα αρώματα δαμάσκηνου και μπαχαρικών σε ένα γλυκό σύνολο. Γλυκιά και η αρχική εντύπωση, που ρεφάρεται από όμορφη οξύτητα και καλοδουλεμένες τανίνες. + 2-3 χρόνια. ( * * * ½ )
2006: Ζεστό, πυκνό και εκφραστικό το 06, με την βοτανική διάσταση να συμπληρώνει την σαρκώδη αίσθηση. Έντονο flavor μελανιού. Από τα καλύτερα της ημέρας, ιδανικό για άμεση απόλαυση. ( * * * ½ )
2005: Η χρονιά αυτή τρέλανε τους παρευρισκόμενους, προσωπικά όμως την βρήκα εξελιγμένη με δέρμα και μπαχάρια στην μύτη. Η ισορροπία είναι καλή όμως το τελείωμα είναι στεγνό. Για τώρα. ( * * * )
2004: Εξελιγμένη μύτη με βρεγμένο δάσος και καραμέλα πλάι στα γλυκά μπαχαρικά. Το στόμα διαθέτει μέτριο σώμα, όμως υπολείπεται σε φρούτο και flavor. ( * * ½ )
2003 Magnum: Υπέροχο μπουκέτο με σανταλόξυλο, ώριμο φρούτο, δέρμα και μπαχαρικά. Αρκετά πυκνό και μακρύ, είναι μπολιασμένο με τανίνες και οξύτητα για 5ετία. ( * * * ½ )
2002 Double Magnum: Αν και η χρονιά ήταν καταστροφική αυτός ο Μέγας Οίνος ήταν καλύτερος από πολλούς. Εντάξει, ήταν ελαφρύς και σχετικά σύντομος όμως διέθετε ζουμερό βατόμουρο στην μύτη και ευχάριστη στρογγυλάδα στο στόμα. ( * * )
2001: Κλειστό και αυστηρό το 01 παρόλες τις ξεμυαλιστικές νύξεις βερίκοκου. Αιτία η γευστική αγριάδα που δημιουργεί η αφθονία της οξύτητας σε συνδυασμό με το τείχος των τανινών. Από το 2023! ( * * * )
2000 Magnum: Αρκετά γλυκιά ωριμότητα με λικέρ καφέ και καραμέλα βουτύρου να κυριαρχούν στην μύτη. Το στόμα βρίσκεται στο ζενίθ του, όντας μαλακό, τρυφερό και γήινο στην επίγευση. ( * * * )
1999 Double Magnum: Τα αρώματα του μανταρινιού, του αποξηραμένου βατόμουρου και της καραμέλας εμφανίζονται υδαρή, ενώ το ίδιο ισχύει και για το στόμα. Ως εκ τούτου το τελείωμα είναι στυφό και σύντομο. ( * * ½ )
1998 Magnum: Ο χρόνος αποδείχθηκε αδυσώπητος και απογύμνωσε το κρασί από το φρούτο του. Αν και η τυπική ισορροπία του Μέγα Οίνου είναι παρούσα, το στόμα είναι άδειο και η επίγευση σύντομη. ( * * )
1997: Πολλά τα χρόνια και πολύ προχωρημένο το άρωμα μανιταριών και κακάο. Ελαφριά η παρουσία με το φρούτο να έχει αποδημήσει αφήνοντας ένα σύντομο, στεγνό τελείωμα. ( * * )